دوستان گل:
لازم است آمارهایی را خدمتتون عرض کنم تا دلایل محکمتری را برای انتخاب خودم که گزینه دو بوده است را ابراز نمایم.
آیا از تعداد سالنهای سینمایی و مقایسه آن با سایر کشورهای جهان مطلع میباشید؟
معمولا معیار تعدادهای استاندارد سالنهای سینما در هر کشور با تعداد فیلمهای ساخت همان کشور مقایسه میشود (هرچند از نظر من این مقایسه خیلی درست نیست) برای مثال در سال 2007 سینمای هند رتبه نخست را از حیث ساخت فیلم متعلق بهخود کرده که هزارو 164 فیلم در سال۲۰۰۷ تولید کرده است. سینمای اروپا با مجموع هزارو 95 فیلم در رده دوم و آمریکا با ۶۰۳ فیلم در رتبه سوم جای دارند. ایران نیز با ساخت ۱۰۵ فیلم در سال۲۰۰۷ در رتبه یازدهم قرار گرفته است. این درحالی است که برخی کشورهای سرشناس از لحاظ تولیدات سینمایی مانند برزیل، ترکیه، آرژانتین، مکزیک و رومانی پایینتر از ایران قرار گرفتهاند. بعبارتی کشور ما از حیث ساخت فیلم رتبه خوبی را کسب نموده است (بحث محتوای فیلم در اینجا مطرح نیست که اگر باشد بروبیکر تسلیم است) اما جالب است که بدانید این تعداد فیلم در مقایسه با تعداد سالنهای سینما در هر کشور آمار جالبی را تولید میکند.
آفریقای جنوبی با ۷۸ سالن بهازای هر فیلم در رتبه اول، استرالیا با ۷۲ سالن در رتبه دوم و آمریکا با ۶۴ سالن سینما در رتبه سوم این فهرست قرار دارند. اما ایران با تنها ۴/۲سالن بهازای هر فیلم، رتبه ماقبل آخر را در اختیار دارد.
آمریکا از لحاظ تعداد سالنهای سینما با ۳۸ هزار و ۹۷۰ سالن سینما در رتبه اول و هند رقیب آمریکا با ۱۴ هزار سالن سینما در رتبه دوم این جدول جای دارند. ایران نیز با ۲۵۵ سالن سینما تا پایان سال ۲۰۰۷ در رتبههای پایین این جدول قرار گرفته است. این درحالی است که کشورهایی مانند تایلند، تایوان، مالزی و بلژیک بالاتر از ایران قرار گرفتهاند.
حال همین آمار را نسبت به جمعیت کشورها مقایسه می نماییم
ایسلند با ۱۶۰ سالن بهازای هر یک میلیون نفر در رتبه اول، آمریکا با ۱۲۸ سالن در رتبه دوم و سوئد، اسپانیا، ایرلند، استرالیا و کانادا رتبههای بعدی هستند. همچنین ایران با ۹/۳ سالن بهازای هر یک میلیون نفر در رتبههای پایین جدول قرار دارد.
این آمار بیانگر این است که با وجود کثرت آثار تولیدی در سال، که طی سالهای اخیر نیز افزایش یافته، ایران دچار فقدان سالن سینما برای نمایش تولیدات است که این امر ممکن است به فیلمهای ساخته شده لطمه وارد کند و به نوعی باعث فیلمسوزی شود.
البته باید ریزش تماشاگران سینما را در ایران که دلایل بسیار زیادی دارد را یکی از دلایل مهم در این آمار تاسف بار دانست.
ارتقای کیفیت سالنها و ارائه سرویس مطلوب میتواند مخاطبان را به سالنهای سینما بکشاند، زیرا مردم هستند که میتوانند سینما را نجات دهند و اگر خواستههای آنان مدنظر قرار نگیرد سینماها تعطیل میشوند.
همایون اسعدیان گفته سینما رفتن مانند ضیافت است، زمانی که ابزار این ضیافت مهیا نباشد، نمیتوان انتظار داشت که مخاطب پا به سالنهای سینما بگذارد. طبق اظهارات وی در بسیاری از شهرستانها، سینمای استاندارد وجود ندارد و اکثر آنها قدمت 30تا 50سال دارند که همین امر باعث میشود مردم رغبتی برای دیدن فیلم در سالنهای سینما نداشته باشند. اسعدیان ساخت پردیسهای سینمایی باکیفیت را راه نجات سینما در شهرستانها میداند، چرا که پردیسهای سینمایی میتوانند با امکانات فرهنگی و تفریحی خود مخاطبان را جذب کنند.
بنابر این دوستان گرامی بنظر من اگر دولت میخواهد لطفی به این صنعت کند با توجه به وجود تعداد پایین سالنهای سینما بهتر است پردیس های سینمایی جدید را مطابق با استانداردهای روز دنیا بسازد و در خصوص سالنهای قدیمی با ارائه یارانه به بازسازی آنها بسنده کند. زیرا بسیاری از این سالنها در بناهای کوچک و موقعیتهای جغرافیایی خاصی قرار گرفته اند که شرایط لازم را برای تبدیل به پردیسهای استاندارد را ندارند. اینطوری هم خاطرات نسل گذشته از سینماها حفظ میشود و هم سینماهای مدرن ساخته میشود. هرچند این اتفاقات در حد رویاست اما از قدیم گفتند وصف العیش ..... نصف العیش. درست نمی گم؟