در این زمان او مشهورترین زن دنیاست و یک ستاره پولساز برای استودیوی طرف قراردادش فاکس قرن بیستم. فیلمهایش در مجموع 200 میلیون دلار به فروش رفتند. هرچند که سهم او از این درآمد اندک است. جنگ و جدل وی با صاحبان استودیو در آن دوره زمانی ، فانوس راهی برای ستارگان آینده شد تا از حق و حقوق خود نگذرند و از آن دفاع کنند. قراردادی که پس از این فیلم بین مریلین و استودیو فاکس منعقد شد نشان میدهد که بابت بازی در هرفیلم مبلغ 100000 دلار به اضافه درصدی از فروش فیلم به وی میرسد. ضمنا او حق داشت برای کمپانی های دیگر نیز بازی کند و حق رد فیلمنامه ، کارگردان یا فیلمبردار را نیز به او داده بودند.

مریلین مونرو سرانجام از نقش های تکراری خسته می شود . دلزده از نقش های بلوند احمق و جذاب ، در سال 1955 هالیوود را رها می کند و به نیویورک می رود تا نزد لی استراسبرگ در اکتورز استودیو فن هنرپیشگی بیاموزد. بعد از آن به لندن می رود تا در فیلم شاهراده و دختر نمایش (1957) با لارنس اولیویه همبازی شود. در لندن او با ملکه دیدار می کند.

 با لارنس اولیویه در شاهزاده و دختر نمایش

در سال 1956 فیلمی دیگر از او بر پرده سینما نقش می بندد. کمدی- درام ایستگاه اتوبوس که در آن او در نقش آوازه خوان بار ظاهر میشود که در دام عشق کابوی جوان و مغروری افتاده است. این فیلم مورد توجه منتقدان و مطبوعات قرار گرفت و بسیاری بازی او را در فیلم ستودند. در تابستان همین سال واقعه تازه ای برایش اتفاق افتاد و آن هم ازدواج با نمایش نامه نویس معروف آرتور میلر بود. ازدواج با میلر بیش از ازدواج های قبلی به طول انجامید.

 مریلین مونرو و شوهر سومش آرتور میلر

در همین دوران بود که او به کمک دوست دیرینه خود میلتون گرین کمپانی تولید فیلم خود را براه انداخت که البته چندان موفق نبود و تنها یک فیلم در آن تولید شد. شاهزاده و دختر نمایش که در لندن و با بازی مریلین و لارنس اولیویه  ساخته شد (موضوع فیلم هفته من با مریلین (2011) رابطه مریلین و اولیویه و حواشی مربوط به آن در هنگام بازی در همین فیلم است). مریلین تلاش زیادی کرد از ازدواج با میلر صاحب فرزند شود اما با نومیدی دریافت که هیچگاه توانایی مادر شدن را ندارد و این هم یکی دیگر از مواردی بود که سبب از هم گسیختگی و آسیب روحی مریلین گشته بود.

 ملاقات با ملکه الیزابت دوم در لندن 

در سال 1959 بار دیگر به حیطه آشنایش بازگشت و در کمدی معروفش ، بعضی ها داغش را دوست دارند باز هم در نقش دختری زیبا اما ساده لوح و پولدوست بازی کرد. بازی در این فیلم برایش با موفقیت همراه بود و او برنده جایزه گلدن گلاب بهترین هنرپیشه زن کمدی شد. سال بعد او دو فیلم روی پرده داشت . بیا عشق بورزیم همراه با ایو مونتان و فیلمی که فیلمنامه نویس آن شوهرش بود ؛ ناجورها با بازی کلارک گیبل فقید که مدت کوتاهی پس از بازی در این فیلم بر اثر حمله قلبی درگذشت. ناجورها در نوادا ساخته شد و آخرین فیلم کامل مونرو به شمار می آید. شایعات ساخته و پرداخته مطبوعات جنجالی آن زمان ، مریلین را به دلیل تاخیرهای مکرر و حاضر نشدن سر صحنه مقصر مرگ گیبل دانستند. این شایعات قلب مریلین را به درد آورد .

 با کلارک گیبل در ناجورها 

مریلین مونرو از بیماری اظطراب شخصیتی رنج میبرد (بیماری که فرد در آن قادر به سخن گفتن یا حاضر شدن در جمع نیست) که گاهی اوقات موجب فرسودگی جسمی او نیز میشد و سبب میشد اغلب سر صحنه فیلمهایش دیر حاضر شود و همین امر سبب خشمگین شدن دست اندرکاران و عوامل فیلم و نیز سایر بازیگران میشد. یک بار بیلی وایلدر در مورد او گفته بود :

"او میتونست برترین باشه به شرط اینکه مثل ساعت کار کنه. من یک عمه مینی دارم که خیلی وقت شناسه ، اما کی حاضره برای دیدن عمه من بلیط بخره؟!"

به دلیل همین رفتارش او چند قرارداد با استودیوهای مختلف را از دست داد.

در سال 1961 مریلین و آرتور از هم جدا شدند . مریلین باز هم تنها شد و پس از آن دیگر ازدواج نکرد. در سال 1962 که مریلین مشغول بازی در فیلم Some thing Got To Give بود ، به دلیل غیبت های طولانی و چند روزه اش کنار گذاشته شد. به گفته نیویورک تایمز در آن زمان ، مونرو علت غیبت هایش را بیماری عنوان کرده بود. پس از اخراج مریلین از فیلم ، همبازیش دین مارتین نیز از بازی در فیلم انصراف داد و بدینسان استودیو به کلی فیلم را کنار گذاشت. به نظر میرسد که دوران بازیگری و معروفیت ستاره مشهور رو به افول نهاده است. دو فیلم آخرش یعنی بیا عشق بورزیم و ناجورها در گیشه نیز شکست خوردند.

در ماه می 1962 ، مریلین یک بار دیگر نقشی بیادماندنی از خود به یادگار گذاشت. اما این بار دیگر در فیلمی نبود. او در میهمانی تولد پرزیدنت کندی در مدیسون اسکوایر گاردن حاضر شد و آواز معروفش –تولدت مبارک آقای رئیس جمهور- را اجرا کرد.

 مریلین و جان اف کندی 

در شب چهارم اوت 1962 مریلین مونرو در سن 36 سالگی در منزلش در لس آنجلس چشم از جهان فرو بست. یک بطری خالی قرص خواب آور در کنار تختش پیدا شد. در آن زمان شایعات بسیاری بر سر زبان ها جاری شد . اف بی آی ، مافیا ، سیا ، اطرافیان کندی و ... در این شایعات حضور پررنگ داشتند. هر چند مرگ او به عنوان خودکشی احتمالی ثبت شده است.

مریلین با لباس مورد علاقه اش امیلیا پوچی و در داخل تابوت مجلل موسوم به تابوت کادیلاک به خاک سپرده شد. لی استراسبرگ بنا به سنت مدحی را در رثای او بر سر مزارش ادا کرد. هیو هفنر (سردبیر معروف مجله پ.ل.ی ب.و.ی) قبر کنار قبر مونرو و قبر شوهر سابقش جودی ماجیو را خرید. دی ماجیو بیش از هرکسی عاشق مریلین بود. گفته می شود تا 20 سال بعد رزهای قرمز رنگی را بر سر مزار همسرش می نهاد.

 تشییع جنازه 

نام مریلین مونرو همواره در کنار مشهورترین زنان دنیا برده می شود. او سه بار ازدواج کردو روابط عاشقانه او هنرمندانی همچون مارلون براندو ، فرانک سیناترا ، ایو مونتان و الیا کازان زبانزد خاص و عام بود. 

جمله معروفش این بود : " اگر من ستاره هستم این مردم بودند که مرا به اینجا رساندند."