(۱۳۹۸/۱۲/۹ صبح ۰۸:۳۳)نانگیولا نوشته شده:  

سلام دوستان،

این عکسهای بالا یافته دیروز من از اینستا بود.

درود نانگیولای عزیز و سایر دوستان کاوشگر و پویا

در پاورقی آهنگ کارتون والت این نکته رو اشاره کنم که شاید به کار مابقی دوستانی که ندونن هم بیاد. برای شکیل تر شدن پست هاتون سایز عکس ارسالی در پست هارو میتونین با حفظ سایز و ابعاد اصلی کوچیک کنید.
وقتی که لینک عکس رو دارید قرار میدین توی باکس باز شده در قسمت Appereance میتونین سایز عکس رو کوچکترین کنین بدون اینکه اندازه و کیفیت عکس اصلی تغییری بکنه.
و برای واضح تر دیدن و بزرگ دیدن عکس کافیه ما روش کلیک راست کرده و View Image رو بزنیم.

در مورد بهرام زند باید بگم که زمانی که در قید حیات بودند چون فعالیت اینستاگرامی داشتند من بارها به تفصیل درخواستم رو از ایشون مطرح کردم. و کلیه مراحل کارهایی که کرده بودیم رو هم براش توضیح دادم. طی چند سری با فاصله زمانی. که ایشون هیچ جوابی نمی‌دادند.
فقط یک مرتبه بصورت خودجوش پیامی از ایشون اومد و اون هم اینکه سر ضبط هستند و باشه برای فرصتی مناسب تر! همین چند کلمه. بیشتر هم نه.
و من انقدر ازین جواب خوشحال شدم که منتظر این فرصت مناسب تر موندم. دقیقا بعدش برنامه ای شروع شد از تلویزیون تحت عنوان جادوی صدا که ایشون داور اون برنامه بودند به همراه مریم شیرزاد و نصراله مدقالچی. و من دیدم که حتما درگیر ضبط همین برنامه بودند که نمیتونستن جواب بدن. و در کمال تاسف بعد از فصل اول اون برنامه اون بیماری براشون پیش اومد و اون مجال مناسب دیگه هیچوقت شامل حال ما نشد.
من حتی در طول برنامه از طریق یکی از آشناهام تونستم شماره تماس خانم شیرزاد رو پیدا کنم که هنوزم دارمش و مجددا بعد از کلی طومار نوشتن در تلگرام برای ایشون ازشون بخوام که سر ضبط همون برنامه جادوی صدا که ایشون رو میبینن اطلاعاتی ازشون بگیرن که ایشون هم بعد از چند بار دیدن پیام های من پاسخی بهم ندادند یا شایدم دادند من خاطرم نیست.

راستش اون موقع این انجمن داشت خاک میخورد و فعالیت زیادی داخلش نمیشد و تقریباً به ورطه فراموشی سپرده شده بود.
اگه این شور طی چندسال قبل هم میبود شاید الان منتج به یک نتیجه ایده آل تری می‌شد.
من دیگه الان واقعا نه تنها فرصت گشتن تو لیبل ها رو، بلکه دل و دماغش رو هم ندارم!
اما واقعا خسته نباشید و دستمریزاد میگم بهتون چون میدونم کاریه که عشق میخواد. و آرزو می‌کنم نتیجه بگیرید.
احساسی که در کشف این کارهای گمنام، و نه در شنیدنشون، هست مثل احساس فتح کردن یک قله بعد از ساعت ها پیاده روی طولانی، خاص و تکرارنشدنیه. و شایدم تا حدی اعتیادآور...