(۱۳۹۳/۷/۲۵ عصر ۰۶:۳۴)نانگیولا نوشته شده:  

سلام دوستان،

فارغ از ذوق هنری کیتارو این هنرمند رو می توان نماد Industrial espionage در هنردر ژاپن دانست.

مطالعه بیشتر:

http://en.wikipedia.org/wiki/Industrial_....2C_et_al.

به عبارتی اگر موسیقیدانان آلمانی چون Klaus Schulze و Tangerine Dream وجود نداشتند،امروزه کسانی چون کیتارو حرفی واسه عرض اندام نداشتند.

من نمی دونم که آیا هیچوقت کیتارو در کنسرت خودش از Klaus Schulze تقدیر کرده است یا نه ولی این هنرمند موسیقی رو از آلمانیها به ارث برده است.

به این چند جمله بر گرفته از ویکی پدیا در باره کیتارو دقت کند:

In the early 1970s, he changed completely to keyboards. He joined the Japanese music group Far East Family Band which was formed in 1965, and toured with them around the world. While in Europe, he met the German electronica and former Tangerine Dream member Klaus Schulze. Schulze produced two albums for the band and gave Kitaro some tips for controlling synthesizers. In 1976, Kitaro left Far East Family Band and travelled through Asia (China, Laos, Thailand, India).

Back in Japan, Kitaro started his solo career in 1977. The first two albums Ten Kai and Full Moon Story became cult favorites of fans of the nascent new-age movement. He performed his first symphonic concert at the 'Small Hall' of the Kosei Nenkin Kaikan in Shinjuku, Tokyo.

به عبارتی کیتارو یک پادوی گروه Far East Family Band هست که کار خودش رو به خوبی یاد گرفت و شد کیتارو رقیب غول های موسیقی الکترونیک جهان.

روز خوش.

ضمن تأیید حرفات نانگیولای عزیز ولی خب به هرحال هرکس از یک جایی شروع میکنه. به هرحال اون الان بسیار معروف تر از همون گروه خانواده شرق دور و یا حتی شولز و تنجرین دریم شده. اگه به سرنوشت سایر آهنگسازها هم نگاه کنیدفرق چندانی با ایشون نداره.

یانی هم کارش رو به همچین شکلی شروع کرد و توسط شهرداد روحانی به شهرت رسید. ایشون سوت میزد روحانی هارمونی و کنترپوئن مینوشت واسش. کی معروف شد؟ یانی.

یا یک مثال متفاوت، چایکوفسکی وقتی اولین اثر خودش رو تحت عنوان پیانو کنسرتوی شماره یک برای استادش نواخت او گفت که این یک اثر بی سر و ته و ضعیف هستش و تو هیچ استعدادی در موسیقی نداری!
در حالی که همه ما میدونیم که هم این اثر از معروف ترین پیانو کنسرتوهای تاریخ شد و هم چایکوفسکی از بزرگان تاریخ موسیقی.

به هرحال جای تو و سایر دوستان خالی، همونطور که تو لینکی که بت من عزیز قرار دادن اشاره شده، کیتارو همه آهنگاشو زد. البته بجز رقص ساراسواتی.

اولین بار بود که تو چنین جمعیتی قرار میگرفتم که همه با هم انقدر راجع به موسیقی بیکلام نوستالژیک! هم احساس بودیم. یه لحظه جو گرفت خواستم برم رو سن میکروفونو بگیرم از کیتارو و بگم همین جمع امشب کافه کلاسیک فور دعوتین!! دیگه بغل دستیم دستمو گرفت نذاشت...

بردن دوربین و گوشی منعی نداشت و یه دو سه تا فیلم گرفتم از ماتسوری و اوروچی و البته یه آهنگ که اولین بار بود اجرا میشد و تقدیم شده بود به ما ایرانیها گرفتم اما چون کیفیتشون زیاد جالب از آب در نیومد دیگه آپلود نکردم.