بعضی فیلم ها هستند که ارزششون در چیزی است بالاتر از یک نمایش سینمایی. داستان توکیو از این دست فیلم هاست. فیلم نکاتی رو گوشزد می کرد که واقعا احساسات منو برانگیخت و در بعضی صحنه های فیلم چنان حس عجیبی پیدا می کردم که خودم رو واقعا شرمنده می دیدم. فیلم داستان زوج سالخورده ای رو به تصویر می کشه که برای دیدن فرزندانشون به توکیو سفر می کنند، اما بچه های این زوج که هم اکنون زندگی خوبی رو دارند، کار را ارجح تر از پدر و مادر می دانند.
به نظر من از فیلم برداشت های زیادی میشه کرد و من هم برای خودم برداشتی شاید متفاوت از صدها نظر موجود بکنم . فقط نکته ای که از آن درس گرفتم آن بود که :

تاج از فرق فلك برداشتن

جاودان آن تاج بر سر داشتن

در بهشت آرزو ره يافتن

هر نفس شهدي به ساغر داشتن

روز در انواع نعمت ها و ناز

شب بتي چون ماه دربر داشتن

صبح، از بام جهان چون آفتاب

روي گيتي را منور داشتن

شامگه ، چون ماه رويا آفرين

ناز بر افلاك و اختر داشتن

چون صبا در مزرع سبز فلك

بال در بال كبوتر داشتن

حشمت و جاه سليمان يافتن

شوكت و فر سكندر داشتن

تا ابد در اوج قدرت زيستن

ملك هستي را مسخر داشتن

بر تو ارزاني كه ما را خوشتر است

لذت يك لحظه مادر داشتن