تشكر ويژه بابت اين پست خوب از اسكارلت اوهارا عزيز

فقط تو چند مورد ميخواهم يه ياد آوري كنم اينكه:

1 هر فيلمي نميتونه با مخاطبش ارتباط برقرار كنه و باعث حس همذات پنداري بشه چون توي مسايلي مشكلات بزرگي داره مثل خلق شخصيت خلق فضا سير حركتي داستان و بسياري عناصر ديگري كه فقدان اونها باعث ايجاد حفره هايي ميشه كه مخاطب رو از داستان بيرون ميندازه.

2  هرفيلمي نميتونه مخاطبشو به رويا ببره يا بهتره بگم كمتر فيلمي ميتونه اين كارو انجام بده چون ابتدا بايد با حواس مخاطب ارتباط برقرار كنه و بعد به تحليل منطقي اون بره وتبديل به حس دروني بشه تا اينجا اگه بتونه موفق بشه فيلم خوبيه كه البته تعدادشون كم نيست ولي باز هم به نظر من هنر نيست. (معني حقيقي هنر)

3 در اين بين فيلمهايي هم ساخته ميشه كه اولا كيفيت فني و محتوايي ندارن عذر ميخواهم مزخرفن كه تعدادشون هم بسيار. دوما شايد توي دقايقي بتونن موفق بشن كه باز مثل يه حباب ميمونه و دوامي نداره. سوما اين نوع فيلمها جنبه درماني كه ندارن هيچ جنبه تخريبي دارن يعني حداقل كاري كه بايد انجام بده تا جنبه تفريح و سرگرمي اون منجر به حس سبكي بشه دراون ناتوانه و سنگينتر از قبل مخاطبشو  از سالن خارج ميكنه.

4 به نظر بنده فيلمهايي ميتونن موفق باشن در ارتباط با مخاطب كه ساختار به جا و درستي چه از لحاظ محتوايي كه اصل و محور فيلم هست وچه فني را دارا باشه و فيلمساز و فيلمنامه در تبديل حس به منطق و بالعكس و تبديل به فرا حس هر انسان موفق بشه ( مثل برخي خوابها يا كشف مسايل دروني و مثل مسايل مهمي كه توي زندگي انسان اتفاق ميوفته و باقي اون را هم تحت تاثير قرار ميده و منجر به ارتقاء روحي ميشه... ) ميدونم سخته هم دركش هم توضيحش چون اين وظيفه هنره و زبان بنده ناتوان.

من سينما را به عنوان هنر نميشناسم ولي هنرمندان بزرگي در اون ميببينم.

با اينكه به سينما علاقه شديدي دارم ولي هنر براي من چيزي وراي زمين را به زمين آوردنه كا باعث نه تنها درمان بلكه باعث ديد بازتر عميقتر و ارتقاء روحي و منطقي ميشه كه تحليل انسان را از زندگي و اطرافش دگرگون ميكند.

در پايان اگه دوستان نظراتي دارن بيان كنن تا موضوع بازتر بشه ممنون.