در طول تاريخ پر فراز ونشيب ايران زمين چه بسيار بزرگاني كه به قول مرحو حاتمي اين ((عشاق خانه )) آنها را طلبيده است تا با ((زنجيرك اين موريانه ي تن )) سر كنند .در اين ميان داستان اديبان زنداني شده خود حكايتي دگر است. از دوران گذشته بزرگاني چون بيهقي ومسعود سعد و خاقاني تا دوران معاصر وشعرايي چون بهار واخوان وشاملو هر كدام چون مدتي را در زندان سپري كرده اند  اشعاري با مضمون حبسيه سردوه اند . شاعر همشهري من فرخي يزدي كه سال هاي پاياني عمر خود را در زندان به سر برد وعاقبت يه دست جلاد رژيم پهلوي اول-پزشك احمدي- وفات يافت بسياري از اشعار خود را در زندان سروده است از جمله شعري به مطلع

سوگواران را مجال بازديد وديد نيست/باز گرد اي عيد از زندان كه مارا عيد نيست

ودر آخر شعر مي گويد

صحبت عفو عمومي راست باشد يا دروغ/هر چه باشد از حوادث فرخي نوميد نيست

همچنين اين شعر معروف كه در دوران جواني وپس از دوخته شدن دهانش به دستور ضيغم الدوله حاكم يزد در زندان بر ديوار نوشت

به زندان نگردد اگر عمر طي/من وضيغم الدوله وملك ري

به آزادي ار شد مرا بخت يار /بر آرم از اين بختياري دمار

ديگر شاعر معاصر احمد شاملو نيز اشعاري با مايه ي حبسيه دارد ترانه ي معروف ((يه شب مهتاب)) كه با صداي فرهاد جاودانه شد وهمچنين قصيده اي در حبس در جواب پدرش  سرود به مطلع

بدان زمانه كه شود روزگار تيره پدر/سراب وهستو روشن شود به پيش نظر

بر وزن وقافيه قصيده فتح سومنات به قلم فرخي سيستاني وبه مطلع

فسانه گشت وكهن شد حديث اسكندر/سخن نو آر كه نو را حلاوتي است دگر

اخوان ثالث نيز دفتر شعري دارد به نام زندگي مي گويد اما باز بايد زيست كه در آن داستان هاي زنداني شدن خود را آورده است.با شخصيت هايي چون شاتقي و سيد مير فخرا.

در ميان شاعران ادب كلاسيك اما بيش از همه مسعود سعد سلمان به سرودن حبسيه شهرت دارد او كه هجده سال از عمر خود را در زندان هاي دهك وسو ناي ومرنج گذارند اشعاري نغز  را در حبس به يادگار گذاشت وهرچند خود در دوران عمر كامي نديد اما همين ناكامي باعث زندگي  جاويد او پس از مرگ شد. به راستي مسعود سعد كدام را خوشتر مي داشت آنكه در زندگاني چنان سختي ببيند تا بعد از مرگ آوازه اي تمام بيابد يا آنكه زندگي بيرنجي را از سر بگذراند وتبديل به صد ها شاعر مداحي شود كه نام آنها را تنها مي توان در كتابهي قطور تاريخ ادبيات جست . هر چند در قصيده ي معروف نالم چو ناي من اندر حصار ناي اين زنداني شدن را موجب رفعت منزلت خود مي داند

با اين حال حبسيه هاي مسعود سعد از آن رو كه از دل بر خواسته لاجرم بر دل مي نشيند .قدرت ادبي او در وصف زندان وحالات زنداني به راستي ستودني است ومخاطب را به شگفتي وا مي دارد چنان كه نظامي عروضي در باره ي اشعار وي گفته است كه با مطالعه ي آنها موي بر تنش راست مي شده