باتلاق شنی/ دام             Quicksand

کارگردان : اروینگ پیچل

فیلمنامه : رابرت اسمیت

فیلمبردار : لایانل لیندن

موزیک : لوئیس گرنبرگ

بازیگران : میکی رونی – جین کاگنی – پیتر لوره – باربارا بیتس - تیلر هولمز – آرت اسمیت

محصول 1950 یونایتد آرتیستز – سیاه و سفید – 79 دقیقه

کارگر ساده دن بریدی (رونی) برای اینکه پول کافی برای چرخیدن با دختر مورد علاقه اش را داشته باشد ,  از صندوق تعمیرگاهی که در آن کار می کند , مقداری پول برمی دارد . سپس برای اینکه پول را باز گرداند , به سرقت های پیاپی روی می آورد و سرانجام کارفرمای خود را که قصد دارد از او حق السکوت بگیرد ,  به قتل می رساند ...

از قسمت های به یادماندنی فیلم می توان به صحنه هایی اشاره کرد که رونی پول های صاحب یک کلوپ تفریحی (لوره) را به او بازمی گرداند ; اما همان شب با دستبرد به محل یاد شده ,  همان پول به اضافه مبلغی اضافی را به سرقت می برد تا بدهکاری دیگری را تصفیه کند .

این زن خطرناک است             This woman is dangerous

کارگردان : فلیکس فیست

فیلمنامه : گئورگی هومز و جورج ورتینگ ییتس (برمبنای داستانی از برنهارد جیرارد)

فیلمبردار : تد مک کورد

موزیک : دیوید بوتولوف

بازیگران : جون کرافورد – دنیس مورگان – دیوید برایان – ریچارد وب – مری الدان

محصول 1952 برادران وارنر – سیاه و سفید – 100 دقیقه

بت آستین (کرافورد) معشوقه تبهکاری به نام مت جکسون (برایان) از ناراحتی چشم رنج می برد و برای عمل جراحی به ایالت دیگری سفر می کند . در آنجا رابطه تفریحی کوچکی با پزشک معالج خود دکتر بن هالک (موگان) برقرار می کند . مت که به تاخیر در دوره درمان بت و بازگشت او مشکوک شده ,  از طریق کارآگاهی که اجیر می کند ,  از ماجرا آگاه می شود ...

هرچند این زن خطرناک است ,  اما دوست او به مراتب خطرناک تر است ! جون کرافورد شمایل ماندگار سینمایی اش را به دور از ژست های مرسوم ارائه می کند ; زنی آسیب پذیر که رابطه مردان با او غیرعادی و بیمارگونه است . البته با توجه به شرایط فیلمسازی درهالیوود دهه 1950 این نکته کلیدی چندان واضح به تصویر در نمی آید . یک دهه طول می کشد تا  فیلمساز فرانسوی کلود شابرول  همین مضامین را عیان تر  دستمایه آثار خود قرار می دهد و از ویژگی های استفان آدران در این خصوص بهره گیرد .       

خیابان راز                 Mystery Street

کارگردان : جان استرجس

فیلمنامه : سیدنی بوئم و ریچارد بروکس (براساس داستانی از لئونارد اسپیکل گاس)

فیلمبردار : جان آلتون

موزیک : رودولف کاپ

بازیگران : ریکاردو مونتالبان – سالی فارست – الزا لنکستر – بروس بنت – جان استرلینگ – مارشال تامسون

محصول 1950 M.G.M – سیاه و سفید - 93 دقیقه

یک دختر کافه نشین (B-Girl) پس از اغوای مردی متاهل , خودروی او را به سرقت می برد تا با آن به محل ملاقات با فردی دیگر برود . اما به محض رسیدن به قتل می رسد . کارآگاه خصوصی ( ریکاردو مونتالبان ) پیگیر ماجرا می شود ...

عمده جذابیت اندک فیلم به دلیل حضور جان استرلینگ در نقش زن بلوند و لوند در ابتدای فیلم است که در پیشه رسوای خود کارکشته ظاهر می شود . از همین روی از دقیقه 11 به بعد که نقش او پایان می یابد ,   فضای فیلم به سرعت ملال انگیز می شود . هیچ خلاقیت و نکته جالبی در فیلم وجود ندارد . حتی فیلمبرداری جان آلتون هم در قیاس با کارهای دیگرش در همین دوره بی خاصیت است . سکانس چهره نگاری تدریجی , دو سال قبل از این فیلم در ساخته آنتونی مان (در شب قدم می زد)  بسیار هوشمندانه تر و سینمایی تر ساخته شده بود .  

دو خانم کارول             Two Mrs. carrolls

کارگردان : پیتر گادفری

فیلمنامه : توماس جاب (براساس نمایشنامه ای از مارتین ویل)

فیلمبردار : جی. پورل مارلی

موزیک : فرانس واکسمن

بازیگران : هامفری بوگارت - باربارا استنویک - الکسیس اسمیت – نایجل بروس – ایزابل السام – آن کارتر – بری برنارد

محصول 1947 برادران وارنر  – سیاه و سفید - 99 دقیقه

نقاش روان پریش جفری کارول (بوگارت) روند جایگزینی زنان زندگیش را با الگویی ثابت و از طریق به قتل رساندن آنها تکرار می کند  ...

فضای وهم انگیز به سبک انگلیسی مهمترین ویژگی فیلم است که برای ایجاد آن از لوکیشن و افکت های لازم نظیر برگریزان پاییزی توام با صدای ناقوس کلیسا و خانه های اعیانی قرن نوزدهمی با سقف های بلند و تکان خوردن پرده ها در هنگام رعد و برق و باران استفاده شده ,  و موسیقی این فضا سازی را کامل کرده است ; به خصوص در سکانس پایانی که دلهره را نیز به این توهم می افزاید . بوگارت در نقشی مشابه با فیلم برخورد (برنهارت - 1945) ظاهر می شود . اتفاقا دو خانم کارول هم در 1945 ساخته شد ,  اما بنا به دلایلی کمپانی , پخش آن را تا 1947 به تعویق انداخت  . شباهت های این فیلم به لحاظ موضوع  با در مکانی دور افتاده (ری - 1950) هم قابل توجه است . شاید بتوان این سه فیلم  ( برخورد - دو خانم کارول - در مکانی دور افتاده ) را یک تریلوژی در بین فیلم های هامفری بوگارت تلقی کرد . تابلوی "فرشته مرگ" که بوگارت آنرا از چهره همسران خود قبل از کشتن آنها می کشید  و همچنین لیوان حاوی شیر از نشانه های تکرار شونده در این فیلم هستند  .

بلوف بزرگ          Big Bluff

کارگردان : لی وایلدر

فیلمنامه : فرد فری برگر (براساس داستانی از میندرت لرد)

فیلمبردار : گوردون اویل

موزیک : مانوئل کامپینسکی

بازیگران : مارتا ویکرز - جان برومفیلد – رابرت هاتون – رزماری استاک – ایو میلر – مکس پالمر

محصول 1955 یونایتد آرتیستز – سیاه و سفید - 70  دقیقه

مردی لاتین تبار و هرزه به نام ریکاردو دویلا  (برومفیلد) به بیماری علاج ناپذیر والری بنکرافت (ویکرز) و ثروت هنگفتش پی می برد . پس فریبش می دهد تا با او ازدواج کند . دویلا مدتی داروهای اشتباهی به والری می خوراند تا او را زودتر بمیراند , اما با هوشیاری دوستان والری به هدفش نمی رسد . دویلا که خود را در معرض رسوایی می بیند , به سیم آخر می زند و والری را با شلیک گلوله به قتل می رساند و با صحنه سازی وانمود می کند که او خودکشی کرده ...

ساخت و پرداخت فیلم و طرز ارتباطات بسیار ساده انگارانه و بی مایه است .

فروپاشی          Crack Up

کارگردان : اروینگ رایس

فیلمنامه : جان پاکستن – بن بنگال – ری اسپنسر (براساس داستانی از فردریک براون)

فیلمبردار : رابرت دگراسه

موزیک : لی هارلاین

بازیگران : پت اوبراین – کلر ترور – هربرت مارشال – والاس فورد – ری کالینز – دین هارنز

محصول 1946 R.K.O   - سیاه و سفید -  93 دقیقه

کارشناس امور هنری ,  جورج استیل (اوبراین) به اتهام تلاش برای آسیب رساندن به اشیائ موزه ای در منهتن مورد پیگرد قرار می گیرد . او شرح حال خود را بازگو می کند . این که چطور دچار وهم شده که در حادثه برخورد دو قطار کشته شده و از آن پس تعادل روانی خود را از دست داده ...

شالوده اثر ,  توهم است . این ویژگی فقط مربوط به شخصیت اصلی نیست . در سکانسی از فیلم ,  یک پلیس از روی خیرخواهی ,  وقتی می بیند کودکی مشغول تماشای عکس های غیر اخلاقی است ,  پیش می رود تا او را نهی کند . وقتی کودک صورتش را برمی گرداند تا جواب پلیس را که مزاحمش شده بدهد ,  می بینیم که او مردی با سبیل از بناگوش دررفته و در عین حال گورزاد است . از سکانس های به یادماندنی فیلم می توان به صحنه کوپه قطار در شب اشاره کرد . فیلمبرداری خلاقانه و تصویر سایه ها بر روی شیشه پنجره ها و همچنین نمای دور قطار در دل شب که آن را مانند نواری تابناک در تاریکی مطلق کوه و بیابان نشان می دهد , فضای سوررئال فیلم را تقویت می کند .    

نزول خوار          Loan Shark

کارگردان : سیمور فریدمن

فیلمنامه : یوجین لینگ (برمبنای داستانی از مارتین راکین)

فیلمبردار : جوزف بیروک

موزیک : هاینز رومهلد

بازیگران : جورج رافت – دوروتی هارت – پل استیوارت – هلن وستکات – جان هویت – هنری اسلیت

محصول  1952 Lippert Pictures – سیاه و سفید – 79 دقیقه

جو گارگان (رافت) پس از تحمل سه سال زندان نزد خواهرش برمی گردد و توسط یک دوست در یک کارخانه ساخت لاستیک خودرو مشغول به کار می شود . همزمان با یکی از همسایه های آپارتمان خواهرش ,  دختری به نام آن نلسون (هارت) رابطه برقرار می کند . جو  پس از چندی مجبور به همکاری با یک گروه خلافکار می شود ...

از نکات به یادماندنی فیلم ,  سردسته باند است که در آخرین دقایق فیلم از وی رونمایی می شود . جالب آن که او در اواسط فیلم به عنوان یک پادو و کارچاق کن در فیلم حضور دارد و تماشاگر از هویت اصلی او بی خبر است . برترین سکانس فیلم ,  لحظات شروع آن است . در تاریکی شب ,  فردی از یک مسافرخانه پست بیرون می زند و در امتداد خیابانی خیس و خلوت به راه می افتد . صدای گام های او در سکوت طنین انداز می شود .  اما آرام آرام  صدای گام های دو نفر دیگر که انگار در پی اش هستند ,  با صدای اول در می آمیزد و وقوع یک اتفاق را هشدار می دهد . مرد بی نوا که انگار منتظر این لحظه شوم بوده ,  بدون اینکه به پشت سر نگاه کند ,  به درون کوچه ای فرعی می پیچد تا خود را گم و گور کند ...

جدا افتاده             Odd Man Out

کارگردان : کارول رید

فیلمنامه : اف . ال . گرین – آر . سی . شریف (براساس داستانی از اف . ال . گرین)

فیلمبردار : رابرت کراسکر

موزیک : ویلیام آلوین

بازیگران : جیمز میسن – رابرت نیوتن – رابرت بیتی – فی کامپتن – کاتلین رایان

محصول 1947 انگلستان (دوشهر) – سیاه و سفید – 116 دقیقه

جانی مکویین (میسن) رهبر یک گروه انقلابی ایرلندی که مبتلا به بیماری مبهمی شبیه ام اس یا سرع است ,  پس از مدت ها زندگی مخفیانه  ,  بر خلاف نظر یارانش , شخصا در عملیات سرقت مسلحانه از یک بانک (برای پیشبرد امور مبارزات)  در مرکز بلفاست شرکت می کند و در این روند زخمی می شود . او کشان کشان در خرابه ها پناه می گیرد . شهروندان میهن پرست (!)  او را شناسایی می کنند و هر یک با نارو به دیگری در صددند خودشان اولین کسی باشند که جانی را به پلیس تحویل می دهد و به تبعش جایزه هنگفت را دریافت می کند . در این گیر و دار تنها یک نفر با خلوص و مهر به دنبال جانی است ; نامزدش کاتلین (رایان) که سرانجام به این تراژدی "دستش ده" خاتمه می دهد و در آخرین لحظات با ترفندی انتحاری خودش را و جانی نیمه جان را خلاص می کند .

غیر از فیلمبرداری اکسپرسیونیستی زیبای کراسکر , شخصیت پردازی وجه غالب فیلم است . از به یادماندنی ترین نقش ها می توان به دلالی خنزر پنزری و پاره پوره اشاره کرد که عینا مثل سگ بو می کشد تا جانی را بیاید و از چنگ یک نقاش مست بقاپد و او را زنده تحویل پلیس دهد تا جایزه بگیرد .     

پستچی همیشه دوبار زنگ می زند            Postman Always Rings Twice

کارگردان : تی گارنت

فیلمنامه : هری راسکین و نیون بوش (برمبنای رمانی از جیمز ام. کین)

فیلمبردار : سیدنی واگنر

موزیک : جورج باسمن

بازیگران : لانا ترنر – جان گارفیلد – سیسیل کلاوی – هیوم کرانین – لیون ایمز – چارلز ویلیامز

محصول 1946 M.G.M – سیاه و سفید – 113 دقیقه

مسافری بی مقصد در یک رستوران بین راه کار می گیرد و با همسر جوان مالک آنجا رابطه برقرار می کند . آن دو تصمیم می گیرند کلک شوهر پیر را بکنند ...

برخلاف اظهار نظر بیلی وایلدر این اقتباس سینمایی از رمان مشهور کین به هیچ وجه فیلم نازلی نیست . سکانس کوتاه رقص ترنر و گارفیلد که با موزیک گرامافون و تکنوازی گیتار کلاوی و بازی سایه و نور روی چهره ملتهب و هوس آلود آنها آمیخته , از نظر فضاسازی از بهترین نمونه ها در نوع خود است .

شلیک برای کشتن              Shoot to Kill

کارگردان : ویلیام برک

فیلمنامه : ادوین وست ریت

فیلمبردار : بنجامین کلاین

موزیک : دارل کالکر – جین راجرز

بازیگران : راسل وید – لوآنا والترز – ادموند مک دونالد – رابرت کنت – وینس بارنت – نستور پیوا

محصول 1947  اسکرین گیلد پروداکشنز(SGP) – سیاه و سفید – 64 دقیقه

زنی که در سانحه رانندگی مجروح شده ,  در بیمارستان سرگذشت خود را برای یک خبرنگار بازگو می کند : اینکه همسرش  در کارهای خلاف دست داشته و واقعیت را از او پنهان می کرده است ...

ساختار این فیلم آبکی , دچار پیچیده نمایی است  و جان می کند تا پیش برود و کمترین اشتیاقی برای 64 دقیقه تمرکز و تماشا برنمی انگیزد . دیدن چنین فیلمی تنها یک پیامد مفید می تواند داشته باشد و آن اینکه قدر فیلم خوب بیشتر دانسته شود . 

ریفیفی / ریفیفی میان مردان / مجادله مردان             Rififi / Du Rififi Chez Les Hommes

کارگردان : ژول داسین

فیلمنامه : رنه ویلر – اوگوست لو برتون – ژول داسین (براساس داستانی از لو برتون)

فیلمبردار : فیلیپه آگوستینی

موزیک : ژرژ اوریک

بازیگران : ژان سروه – کارل مونر – روبر مانوئل – ماگالی نوئل – مری سابوره – روبر حسین – ژول داسین

محصول 1954 فرانسه (ایندوس – پاته – پریما) سیاه و سفید – 117 دقیقه

تونی (سروه) خلافکار سابقه داری که از ناخوشی سمجی رنج می برد , رهبری گروهی را به عهده می گیرد تا به جواهرفروشی مجللی در پاریس دستبرد بزنند . آنها کلیه مراحل را به صورت کارگاهی و آزمایشگاهی با دقت تمرین و تحلیل می کنند و درنهایت , عملیات را با موفقیت انجام می دهند . اما رابطه یکی از اعضای گروه (داسین) با یک رقاصه کاباره باعث می شود قضیه لو برود و گروهی دیگر از گانگسترها برای به دست آوردن اموال مسروقه دندان گردی کنند . دو گروه در مصافی مرگبار برای تصاحب اموال به تکاپو می افتند ...

ریفیفی حکایت پرحاشیه و پرماجرایی دارد : پس از پنج سال بیکاری ,  تهیه کننده ای از داسین خواست تا از روی داستان بازاری اوگوست لو برتون فیلمی بسازد : داستان " تونی لو استفانو " ,  تبهکار بیمار و بی خانمان ,  که او هم پس از پنج سال از زندان بیرون می آید ,  درحالی که عشقش او را رها کرده و آنقدر بی پول است که حتی نمی تواند قمار بازی کند . تنها دوستش از او می خواهد که به کار قدیم برگردد . آنان بزرگ ترین سرقت جواهرات تاریخ را طراحی می کنند که در ضمن ,  آخرین فرصت تونی برای بازپس گرفتن از دست رفته هاست . تعجبی ندارد اگر داسین با شخصیت اصلی همذات پنداری شدیدی کرده باشد و نیز با به قول خودش : " تمام آن دوره ی وجود داشتن ,  اما عمل نکردن" . داسین همانند تونی با تردید فراوان پذیرفت ,  ریفیفی ساخته شد و به فرهنگ عامه پیوست . تریلر کم خرج ,  تمرینی آزاد و درخشان در " آبکی سازی" بود و دقیقا به خاطر رویکرد بی پروای کارگردانی که چیزی برای از دست دادن نداشت ,  ناگهان ایده فیلم نوآر فرانسوی را ابداع کرد . شیفتگی یک آمریکایی در پاریس به فضای شبانه ی شهر بی خواب ,  فیلم را آکند و فضا بخش مهمی از نوآر فرانسوی شد . ریفیفی پر از اوباشی با یقه های بالا زده ,  سیگارهای روشن و الفاظ آنچنانی است و البته در صدر همه ژان سروه در نقش اصلی می درخشد : تبهکار کم حرف و انعطاف ناپذیری که با گام های مطمئن به سوی تقدیرش می رود . *

----------------------------------------------------------

* برگرفته از یادداشت کامبیز کاهه در مورد ژول داسین در کتاب کارگردانان (نشر روزنه ,  ص274)

غرامت مضاعف         Double Indemnity

کارگردان : بیلی وایلدر

فیلمنامه : بیلی وایلدر و ریموند چندلر (براساس داستانی از جیمز ام. کین * )

فیلمبردار : جان سایتز

موزیک : میکلوش روشا

بازیگران : فرد مک مورای – باربارا استنویک – ادوارد جی رابینسون – پورتر هال – جین هیتر – تام پاورز

محصول 1944 پارامونت – سیاه و سفید – 107 دقیقه

مامور بیمه ,  والتر نف (مک مورای) با همدستی فیلیس دیتریکسن (استنویک) تصمیم می گیرند با صحنه سازی همسر فیلیس را به قتل برسانند و غرامت مضاعف مندرج در قرارداد بیمه را مشترکا به جیب بزنند ...

در دنیای فیلم نوآر , این یکی ماندگارترین هاست و واژه "کلاسیک" به راستی برازنده آن است . پرداخت قوی و در عین حال ظریف فیلمنامه در ارتباطات  فیلیس با دوست پسر دخترش و نف با دختر فیلیس نمودی دو چندان دارد . وایلدر و چندلر مدت زیادی را صرف بازنویسی فیلمنامه کردند و طی فیلمبرداری نیز تغییراتی در آن اعمال شد .  درست پیش از اکران فیلم ,  وایلدر پایان آن را تغییر داد یا به عبارت دیگر سکانس پایانی را حذف کرد و سکانس ماقبل آخر را به عنوان پایان فیلم , درنظر گرفت .  بیلی وایلدر در یکی از مصاحبه هایش به این موضوع اشاره می کند که باربارا استنویک پس از خواندن فیلمنامه ,  درجا فهمید که چه نقش نابی در انتظار اوست و خودش مشتاقانه داوطلب بازی شد . اما هیچ یک از ستارگان مرد کمپانی پارامونت حاضر به ایفای نقش والتر نف در این فیلم نشدند و سرانجام وایلدر ,  مک مورای نسبتا گمنام را مجبور به پذیرش این نقش کرد . غرامت مضاعف را می توان یکی از الگوهای اصلی فیلم نوآر دانست که توجه کارگردانان بسیاری را به خود معطوف کرد و بازسازی های پرشماری از آن صورت گرفت . بر اساس همین فیلمنامه در 1948 نمایشنامه ای نوشته و تنظیم شد و جون بنت و برت لنکستر در آن ایفای نقش کردند .

------------------------------------------------

* از دیگر فیلم های ساخته شده بر اساس این داستان ,  می توان به پستچی همیشه دوبار زنگ می زند (گارنت - 1946) و فیلمی با همین نام ساخته باب رافلسن در 1981 اشاره نمود .  

مردی که به خودش کلک زد                The Man Who Cheated Himself

کارگردان : فلیکس فیست

فیلمنامه : ستون میلر و فیلیپ مک دونالد (بر اساس داستانی از ستون میلر)

فیلمبردار : راسل هارلان

موزیک : لوئیس فوربس

بازیگران : لی جی کاب – جین وایت – جان دال – لیزا هووارد - هارلان وارد - تیتو وولو

محصول 1950 فاکس قرن بیستم – سیاه و سفید – 81 دقیقه

زنی دو دوزه باز و دمدمی مزاج به نام لوئیس فریزر (وایت)  پس از آنکه به خیانت همسرش پی می برد ,  او را  به ضرب گلوله به قتل می رساند و با خاطری آسوده به سراغ یک دوست قدیمی , کارآگاه سرشناسی به نام اد کالن (کاب) می رود . اد به او کمک می کند تا نشانه های جنایت را محو کنند . وقتی سرانجام جنازه پیدا می شود ,  کارآگاه اد کالن از طریق اعمال نفوذ , مامور رسیدگی به پرونده می شود . اما اشکال کار این جا است که علاوه بر او ,  برادر کوچکترش ,  اندی (دال) را نیز که پلیسی درست کار و با انگیزه است ,  با وی همراه می کنند ...

بر اساس این طرح داستانی که یک مامور قانون (پلیس /  مامور اداره بیمه) که یا مجرم است یا شریک جرم  و برای رد گم کردن و عادی جلوه دادن شرایط و روزگار , به طور صوری به انجام وظیفه ادامه می دهد , فیلم های دیگری نیز ساخته شده که  ازمهمترین آنها می توان به غرامت مضاعف (وایلدر- 1944) , جایی که پیاده رو تمام می شود (پره مینجر – 1950) و  به سادگی هر چه تمام تر (کوآین – 1954) اشاره کرد . در این میان مردی که به خودش کلک زد جایگاه پایین تری دارد . از اشکالات فیلم می توان به عدم تمرکز داستان بر روی ماجرای اصلی اشاره کرد . مثلا در اواسط فیلم , سکانس طولانی تعقیب و گریز دزد و پلیس ,  ربطی  به موضوع اصلی ندارد ,  جز اینکه بر وظیفه شناسی و شم پلیسی برادر کوچک تر (جان دال) تاکید شود . در حالی که این مفهوم می توانست در چند برخورد کوتاه به تماشاگر انتقال یابد تا یکپارچگی فیلم مخدوش نشود . همچنین جین وایت مناسب نقش خود به نظر نمی رسد و نمی تواند شخصیت زنی مرگبار را به مخاطب بباوراند . تهیه کنندگی فیلم را جک وارنر  شخصا به عهده داشت ,  اما بنا به دلایلی این فیلم را از طریق فاکس پخش کرد .  

جانی اکلاک           Johnny O'Clock

کارگردان : رابرت راسن

فیلمنامه : رابرت راسن (برمبنای داستانی از میلتن هولمز)

فیلمبردار : برنت گافی

موزیک : جورج دانینگ

بازیگران : دیک پاول – اولین کیز – لی جی. کاب – الن درو – نینا فوگ – توماس گومز – جان کلوگ

محصول 1947 کلمبیا – سیاه و سفید – 85 دقیقه

کازینویی که مشترکا توسط جانی اکلاک (پاول) و پت مارکتیس (گومز) اداره می شود ,  با خودکشی یکی از کارکنان ,  دختری به نام هریت (فوگ) تعطیل می شود . مامور پلیس (کاب) ماجرا را پیگیری می کند . از طرف دیگر جانی و خواهر هریت (کیز) که به نحوه مرگ هریت مشکوک اند ,  کنجکاوی نشان می دهند . همزمان ,  همسر پت (درو) در اندیشه ایجاد رابطه با جانی است ...

پاول شخصیت سینمایی خود را این بار با طمطراق بیشتری ارائه می کند : مردی استوار , جدی و حاضر جواب که رویارویی او با پلیسی یکدنده و کم حرف , وجه جذاب اثر را تشکیل می دهد . همانند بسیاری از آثار کمپانی کلمبیا در آن دوره ,  در این فیلم نیز از تم موسیقی گیدا در لحظاتی از آن استفاده شده . به نظر می رسد این موضوع به یک نوع امضا و آرم صوتی و پروپاگاند برای کلمبیا تبدیل شده بود . براساس این فیلم در همان سال ,  نمایشی رادیویی نیز تنظیم و پخش شد . جانی اکلاک اولین فیلم راسن در مقام کارگردان بود .  

مسافر مجانی بین راه               Hitch-Hiker

کارگردان : آیدا لوپینو

فیلمنامه : آیدا لوپینو و کالیر یانگ  براساس آداپته رابرت جوزف و دنیل مین وارینگ (بدون ذکر نام در عنوانبندی)

فیلمبردار : نیکلاس موزوراکا

موزیک : لیت استیونسا

بازیگران : ادموند اوبراین – فرانک لاوجوی – ویلیام تالمن – جوز توروی – سم هیس – وندل نیلز

محصول 1953 R.K.O  – سیاه و سفید - 71 دقیقه

در مرز مکزیک قاتلی روان پریش پس از آنکه به عنوان مسافر مجانی بین راه سوار خودروی شخصی یک ماهیگیر می شود ,  او و دوستش را به گروگان می گیرد ...

پنجمین فیلم آیدا لوپینو در مقام کارگردان از هر حیث اثری مردانه است . او که تنها کارگردان زن هالیوود در دهه  1950 بود , خود 13 سال پیش از ساختن این فیلم ,  در فیلمی جاده ای از رائول والش به نام آنها در شب زندگی می کنند ایفای نقش کرد و با چنین حال و هوایی آشنا  شد . ویلیام تالمن در نقش عامل قتل های سریالی که چشم راست اش هرگز- حتی در هنگام خواب - بسته نمی شود ,  هراس انگیز است . او  بارها  در اواخر دهه 40 و اوایل 50 در چنین نقش هایی ظاهر شد :  باج گیر ,  شر خر ... از لحظات به یادماندنی فیلم می توان به سکانسی اشاره کرد  که در آن اوبراین و دوستش فرصت فرار را به دلیل حضور نابهنگام یک کودک  از دست می دهند . اتوموبیل یکی از ارکان اصلی است و همسنگ  افراد , شخصیت پردازی شده است . مشابه این ویژگی در سایر فیلم های جاده ای نیز دیده می شود مانند  موتور سیکلت در ایزی رایدر و کامیون در مزد ترس . بهترین لحظات فیلم ,  شروع آن است که در چند نمای کوتاه تماشاگر میخکوب می شود و تمام و کمال  در فضای فیلم قرار می گیرد ;  نمونه ای موفق از کارکرد زبان تصویر در سینما .   

اعتبار از بین رفته             Dead Reckoning

کارگردان : جان کرامول

فیلمنامه : استیو فیشر – الیور گرت (براساس داستانی از جرالد دریسون آدامز و سیدنی بیدل)

فیلمبردار : لئو تاور

موزیک : مارلین اسکیلز

بازیگران : هامفری بوگارت – لیزابت اسکات – موریس کارنوفسکی – والاس فورد - ویلیام پرینس - ماروین میلر

محصول 1947 کلمبیا – سیاه و سفید - 97 دقیقه

از افسر نیروی هوایی مرداک (بوگارت) قرار است تجلیل شود و به گروهبان درک نشان شجاعت اعطا گردد . اما درک به طرز مبهمی به قتل می رسد و به این ترتیب مرداک به دردسر می افتد ...

صحنه های کاباره از گیلدا (چارلز ویدور- 1946) الگو برداری شده که چند ماه زودتر توسط همین کمپانی ارائه شده بود . سکانس درگیری و تیراندازی در دقیقه 90 فیلم که فردی به محض آنکه دری را رو به بیرون باز می کند , تیر می خورد (در حالی که هدف شلیک کننده شخص دیگری بوده) ,  قبلا در  خواب ابدی  (هاکس- 1946) به شیوه اکشن و در عین حال بی نقصی با رگباری از گلوله ساخته شده بود . صدای نافذ بوگارت به عنوان راوی و همچنین پایان غیرکلیشه ای , از نکات ارزنده فیلم است .

مامور مخفی          Undercover Man

کارگردان : جوزف لوئیس

فیلمنامه : جک رابین – سیدنی بوئم – مالوین والد (براساس داستانی از فرانک ویلسون)

فیلمبردار : برنت گافی

موزیک : جورج دانینگ

بازیگران : گلن فورد – نینا فوگ – جیمز ویتمور – بری کلی – دیوید وولف – آنتونی کاروسو

محصول 1949 کلمبیا – سیاه و سفید – 85 دقیقه

مامور اداره خزانه داری فرانک وارن (فورد) را هنگامی که در رسیدگی به پرونده ای مالیاتی سرسختی نشان می دهد ,  تهدید می کنند . او با این حال بر روش و منش خود اصرار می ورزد ...

فیلمبرداری  وجه ممتاز فیلم و ریتم نامناسب ضعف بزرگ آن است . گلن فورد مشابه همین نقش را 4 سال بعد در فیلمی از فریتس لانگ به نام تعقیب بزرگ باورپذیرتر ایفا کرد . مامور مخفی بیشتر اثری پلیسی/شبه مستند است , تا درامی جنایی به سبک لانگ .  برترین بازیگر فیلم جیمز ویتمور است . او و سه تن دیگر از بازیگران این فیلم ,  کمی بعد تر , در ساخته جان هیوستن "جنگل آسفالت" بار دیگر در کنار هم قرار گرفتند . فیلم دیگری با نامی مشابه Under-cover Man در 1932 با هنرنمایی جورج رافت در نقش اصلی ساخته شده که این دو هیچ ربطی به هم ندارند .

به هر دری بزن       Knock On Any Door

کارگردان : نیکلاس ری

فیلمنامه : دنیل تاراداش و جان مانکس (براساس داستانی از ویلارد ماتلی)

فیلمبردار : برنت گافی

موزیک : جورج آنتیل

بازیگران : هامفری بوگارت – جان درک – جورج مک ردی – آلن ترابرتس – کندی تاکستن – بری کلی

محصول 1949 کلمبیا – سیاه و سفید - 100 دقیقه

وکیل دادگستری اندرو مورتون (بوگارت) دفاع از متهمی جوان به نام نیک رومانو (درک) را به عهده می گیرد . به رغم تلاش و ارائه دلایل فراوان , سرانجام نمی تواند هیئت رئیسه را متقاعد کند و متهم , مجرم تشخیص شده , به اعدام محکوم می شود ...

فلشبک های پی در پی عامل پیش برنده فیلم است . شباهت هایی بین این فیلم با اثر قبلی نیکلاس ری ( آنها در شب زندگی می کنند – 1948) وجو دارد . جان درک اینجا تقریبا همان فارلی گرینجر آنجا است . خودکشی همسر رومانو در پایان فیلم - مانند یک شوک - تا حدودی سیر ماجراهای نخنمای فیلم را رفو می کند . از این فیلم به بعد بوگارت به مرور از شمایل شناخته شده سینمائی خود فاصله گرفت و افت کرد . به هر دری بزن اولین تجربه او در مقام تهیه کنندگی نیز بود.

پشت نور سبز             Behind Green Lights  

کارگردان : اتو بروئر

فیلمنامه : اسکات دارلینگ و چارلز بوت

فیلمبردار : جوزف مک دونالد

موزیک : (؟)

بازیگران : کارول لندیس - ویلیام گارگان – ریچارد کرین – مری اندرسون – چارلز راسل – جان آیرلند

محصول 1946 فاکس قرن بیستم – سیاه و سفید - 64 دقیقه

در پی وقوع یک جنایت , تحقیقات پلیس آغاز می شود . افراد مختلف ذهن خود را در این خصوص واکاوی می کنند و جزئیات ماجرا مثل قطعات پازل کنار هم چیده می شود .

ایده فیلم درخور توجه است ; گو اینکه نوآورانه نیست . همشهری کین (ولز – 1941) و قاتلان (سیودماک - 1946) از همین تمهید ,  به مراتب هوشمندانه تر برای چارچوب کلی اثر استفاده کرده اند . هیچیک از شخصیت ها  ما را با خود همراه نمی کنند. ( نه اینکه نخواهند  ,  نمی توانند ! ) . تزریق رگه های کمدی به فیلمی پلیسی/جنایی  , مهارت و آبدستی می طلبد که بروئر از آن بی بهره بوده است . همچنین پایان فیلم که قرار است گره ماجرا باز  شود  , حق مطلب را ادا نمی کند . کارول لندیس همانند بقیه عناصر فیلم  , کمرنگ و بی حال به نظر می رسد . او 2 سال پس از این فیلم در 1948 در 29 سالگی خودکشی کرد . مهمترین فیلمش با فریاد بیدار می شوم ساخته بروس هامبرستن در 1941 بود . فرزند چارلی چاپلین ( چارلز جونیور چاپلین ) در کتاب پدرم چارلی از کارول لندیس به عنوان یکی از معشوقه های پدرش نام برده است .

هشدار (نشانه خطر)           Postmark for Danger

کارگردان : گای گرین

فیلمنامه : گای گرین و کن هیوز (براساس داستانی از فرانسیس داربریج)

فیلمبردار : ویکی کوپر

موزیک : جان ویل

بازیگران : تری مور – رابرت بیتی – ویلیام سیلوستر – جوزفین گریفین - جفری کین – آلن کات برسن

محصول 1958 انگلستان – سیاه و سفید 84 دقیقه

در جریان سقوط یک خودرو به درون دره سرنشینان آن جان می بازند . نشانه ها حاکی از آن است که یکی از کشته شدگان نوستاره سینما آلیسون فورد ( تری مور ) و دیگری  خبرنگاری به نام لوئیس فوراستر بوده . اما به مرور سر و کله آلیسون فورد پیدا می شود و همزمان مانکنی به نام جیل استوارت (گریفین) که با برادر خبرنگار مقتول به عنوان مدل همکاری می کرد , به قتل می رسد ...

ایستایی مهم ترین ضعف فیلم است .  خط کلی داستانی ,  کارکرد برخی نشانه ها (مانند تابلوی نقاشی ) و همچنین پایان فیلم , تقلیدی ناشیانه از لارا (پره مینجر- 1944) است .