سلام به همهء دوستان و سروران خودم.

راستش مملکت تشکیل شده از یه مشت آدمیزاد. کوچیک، بزرگ، چاق  لاغر زن مرد-

من دلم می خواد بینشون فرق بذارم، بی تعارف- خداییش فرق دارن.

یکی دوس داره پیتزا پپرونی بخوره، یکی همین دیزی سنگی به دهنش مزه می کنه- اون یکی هرچی باشه مهم نیست همین مهمه که با بروبچ آخر پیچ ساغروون زیر درختای بید و پای آب روون توی هوای آزاد بخورن و بزنن زیر آواز: من یه پرنده م آرزو دارم ....

شاید یکی خوشش نیاد از دست اصغر سلاخ ،سیرابی شیردون بگیره بزنه تو رگ - ولی کله پزی آقا اصغر صب به صب وُول می زنه از پیر و جوون- از لات و لوتای ته بازارچه تا آدمای عصا قورت داده ای که با اتوی شلوارشون هندونه قاچ می کنن.

امیر پسر اسمال آقا طلا ساز ، فرنگ رفته و تمام و کمال - دست راست و چپش رو نمی فهمید که عاشق دختر ولی گاریچی شد.از خارجه که آمد با باباش با ماشین آخرین مدل رفت دم خونه ولی- خواستگاری دخترش، ملت کف کردن -آقا این دختر زندگی ساخت برای امیر که صدتا دختر فرنگی جلوش لنگ می ندازن.

چه حرفها که زدن پشت سرش- حالا چشم همه شون ... همه جا تعریف کمالات و جمالات این خانومه و عشق و عاشقی این دوتا کفتر جلد

آقا آدما فرق دارن- هرکسی واسهء یه چیزی ساخته شده- سلیقه ها متفاوته فکرها فرهنگها

این فرق داشتن آدماست که زندگی رو قشنگ می کنه و با صفا

چیزی که ازش خوشم نمی آد تبعیض و بی انصافیه

یه هو یکی بلند می شه: آقا باهاس با قاشق چنگال غذا خورد. باهاس اینجوری نشست. باهاس اون فیلمو ببینی- یعنی چی؟ این بازیگر بده اون یکی اون جوری این یکی این جوری  !!! 

من از فیلم شاخه گلی برای عروس بدم می آد بی تعارف- از سالن که پا گذاشتم بیرون تا حالا دیگه پا به سینما نگذاشتم ولی کلی ملت با این فیلم حال کردن و خندیدن

من بَدَم یا بلانسبت مَردم یا فیلم شاخه گلی برای عروس

نه والله- هیچکدوم

این سلیقه ست

همسایهء نونوایی ما از خونه می آد بیرون از دو تا کوچه اون ورتر نون می خره می آره خونه -

دم در خونه ؛نون بربری به دست-  یه چاق سلامتی با ما داره - یه رنگه و بی تعارف 

بربری دوست داره. صدبار هم بگیم نون بی نمک ؛خوش پخت؛ نونِ  چه و چه تو کتش نمی ره .بذار با نون بربری حالشو ببره 

چرا باید خجالت بکشم که از بهروز وثوقی خوشم می آد؟

من با تو فرق دارم با امیر و ممد فلاپی فرق دارم.

من منم با همه ی نوستالژی های خودم و عشق و حال خودم.

وقتی بشنوم ایرج می خونه :من یه پرنده م آرزو دارم تو باغم باشی... می رم تو خیالات عشق و عاشقی هیچوقت هم تریپ موزارت و چایکوفسکی و سباستین باخ رو ور نمی دارم  یه رنگ و بی تعارف داد می زنم بتهوونو نمی فهمم گناهه؟ آواتارو درک نمی کنم نمی فهمم چرا اینقدر سنگ همشهری کین رو به سینه می زنن با اون همه پس و پیش رفتنش آخرش هم هیچ چی ولی اونی که توی سوته دلانه خود خودمم با بچه ها دم در سینما کل کل می کنیم سر فیلم عکسای فیلم رو می خوریم و بعدش هوار می شیم رو صندلی های سینما و یه خورده غم و غصه رو تو بزن بزنای بازیگرا از یاد می بریم. خداییش اینو می فهمم خوب هم می فهمم .گناهه؟ چرا باید به تریج قبای کسی بر بخوره که من اینو می فهمم جنسش با جنس من جوره و با گوشت و پوست و استخونم لمسش می کنم.

من به تو با موزارت و بتهوون و فلینی و هیچکاک و پست مدرنیست و فیلم نوآر و ادگار آلن پو احترام می ذارم ولی راستش نمی فهمم. چرا باید زیر دست و پا له بشم اگه بخوام حرف دلم رو بزنم؟

من وقتی بازیگر محبوبم داد می زنه :

اگه قراره یکی که پیر می شه دلشم کوچیک شه، خدایا اصلن منو پیر نکن...

اشک تو چشام جمع می شه و آه از نهادم در می آد و ته دلم دعا می کنم اگه قرار بشه منم پیر بشم و

دلم کوچیک شه دوست ندارم پیر بشم.

من نمی فهمم حمید هامون تو فیلم هامون پی چیه؟ خودش! موتور سیکلتش -ترس و لرز- دیوونگی یا

چراواسهء خودش قبر می کَنه و می پره تو دریا

کیف می کنم وقتی می بینم یکی، خودشه ؛خود خودش- بی شیله پیله بی الدرم بلدرم. ظاهر و باطن یکی -

بهروز نوستالژی منه، عشق منه تریپ و ریخت و قیافه شو حال می کنم و خجالت هم نمی کشم همین جور که امیر از ازدواج با عشق همیشه ش خجالت نکشید یا همسایه از خوردن نون بربری جلو نونوایی ما

من با خیلی از فیلم های بزن بزن و بکش و بکش و ... مخالفم اما قیصرو دوست دارم گوزنها رو سوته دلانو چرا باید بپیچم به برو پای اون بابایی که عشقش شاخه گلی برای عروسه؟

خلاصه داداش ما کوچیک همه - تک تک نوشته هاتون توتیای چشم منه. عشق به شما و کافه با هر جور سلیقه و پسند و سواد تو اعماق وجود منه ولی شما رو به هرچی مردونگیه قسم به حلقه های سلولوزی فیلم و آپارات و آپاراتچی قسم :حرمت آدمها، تفاوتهاشون، سلیقه هاشون و سوادشون رو نگه داریم.

مخلص همه

ادمین چند بار بهم تذکر داده ببخشید از همه معذرت می خوام حرف دلم رو زدم