تفاوت سینمای امروز با نونوایی چیه؟

نونوایی ها همیشه شلوغه و کم پیش می آد که نون بپزیم و کسی توی صف نباشه.

نونوایی، چیزی را می پزه که به مزاج همه سازگاره و ملت همه می تونن نوش جان کنن.

مردم هر کدوم یا هر خانواده طی یک دوره به نونوایی سر می زنن.

تا نون توی نونوایی باشه کسی نون از مغازه نمی خره.

توی نونوایی تیپ و قیافه و پارتی کار نمی کنه، هنر و استعداد هر کس، جاش رو توی دکون مشخص می کنه.

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل

با ممد رفته بودیم به تماشای فیلم بامزهء تحفه ها. خداییش فیلم های اون دور و زمونه، کمدیش هم کمدی بود. دم در سینما یه مجله فیلم خریدیم. نوشته بود پشت صحنه تحفه ها از خودش خوشمزه تر بوده. چقدر سر ساخت فیلم خندیدن و گل گفتن و گل شنفتن.

یه وخ گوشه ی مجله چشمم افتاد به یک خبر دوخطی

آه از نهادم در اومد. گفتم ممد کار سینمای ایرونم تموم شد.

توی همون روزا بود که دونده رفته بود توی سینماهای اروپا. زیاد مشتری نداشت اما بالا بردن پرده یک فیلم ایرونی توی یک سینمای اروپایی ارزش داشت.

ممد فلاپی گفت ها؟ تو نبودی که می گفتی آبروی سینمای ایرون داره بر می گرده؟ چی شد یه هوی رنگ عوض کردی؟

خبر رو نشونش دادم.

یارانه و پشتیانی مالی از سینما برداشته شده بود.

ممد گفت خوب حالا این یعنی چی؟

گفتم ممد این همه پیشرفت مال پشتوانه داشتن سینما ست.

کارگردان ما غصه گیشه نداره. جوری که دلش می خواد فیلم می سازه، هر جوری عشقشه

حالا می فهمی اگه ترس گیشه بره تو پوست کارگردان و فیلمسازا گیشه زده بشن دودمان فیلم ما برباد می ره. حالیته که فیلم فارسی چه جوری درست شد؟

چند تا کارگردان قسط و قرض که بالا آوردن، زدن تو کار مردم پسند. مثل اینکه کسی آش رشته و آبگوشت بزباش نخوره تو بزنی تو کار سوسیس و کالباس.

ممد  سینمای ایران سینمای تکنیکی نیست. عین فوتبال ما می مونه. یه مربی خوب، تو کشور ما توپ رو می ده دست بچه ها می گه گل بزنین. آخه بچه ای که از بچگی شانسکی بزرگ شده، شانسکی نمره آورده، الابختکی دیپلم گرفته و رفته پی بختش چطو می تونه تکنیکی بازی کنه، زندگی کنه، فیلم بسازه، ها!

اونوخته که کارگردانای ما تکنیک زده می شن گیشه زده می شن و دودمان سینما بر باد می ره و سینما می ره می شه همون فیلم فارسی

هر وخ توی فوتبال یه مربی حرفه ای چار تا فوت و فن به بروبچ یاد داد بچه ها خواستن پیاده کنن گل خوردن. هر وخ یه فیلم سازی اومد اصولی یه فیلم بسازه یا فیلمش هشلهفت از آب دراومد یا فروش نکرد.

فیلم ایرونی حسیه

نگی یه وخ آنارشیستی نه ها بگو حسی. هر وخ بچه های ما از بچگی تکنیکی بار اومدن می تونن تکنیکی بازی کنن و تکنیکی فیلم بسازن.

تو همین حسه که تکنیک ها و ژانرهای تازه پیدا می شن. همین دونده رو نگا کن محشره. یه دنیای تازه س دیدنش یه حسی به آدم می ده که توی هیچ فیلم دیگه ای نیست. شنیدم از امیر جان نادری دعوت کردن فیلمش رو توی استرالیا تدریس کنه. می بینی این تو سینمای ما یه شانسه. سینمای ما مث سینمای ایتالیا می تونه پنجره های جدیدی رو به روی مردم جهان وا کنه ولی وای به روزگاری که گیشه و تکنیک دست و پای ما رو ببنده.

راستش از اون روزا سالها گذشته.

روزی که فیلم شاخه گلی برای عروس رو دیدم برای همیشه سینما رو ول کردم. خنده پر معنای فیلم تحفه ها کجا و بالا بردن یه موش از تنبان بازیگر برای خندوندن مردم کجا

راستش اونروز دلم خیلی گرفت. فهمیدم که بدبختانه درست حدس زدم.

سینماهای امروز برعکس نونایی خالیه، آخه چقد مردم به خاطر نماها و اداهای تکراری بخندن و اشک بریزن.

فیلمها حالا به مزاج هر کسی سازگار نیست. کجا تو محل ما مبلمان و ماشین اون جوری و موهای روغن زده و تیپای عجق وجق پیدا می شه؟ یا بازیگرایی گه تو فیلم یه لِنگشون فرانسه س یکی ایتالیا یکی ونک؟

تنها پولدار محله ی ما آمیزاسمال طلاسازه که تونسته بچه ش رو بفرسته خارج. امیرجانم خیلی وخته برگشته و ما از این ادا و اصولا تو قیافه ش ندیدیم. قصه ی امیر رو یه روز براتون می گم ولی عینهو ماهاست.

تا این آدمایی که به زور پول و پارتی نقش می گیرن و جز ادا در آوردن کاری بلد نیستن سینما چیه.

یه روزی با یه کارگردان آشنا شدم. داشت فیلم می ساخت گفتم شما نگران گیشه نیستی؟ پقی زد زیر خنده گفت قبلاً سود کرده ببین این شرکت که توش فیلم می گیریم اینقد پول داده، اون یارو اینقد داده تا بچه ش بازی کنه. ...

شما رو نمی دونم ولی دل من پر غصه س! توی خیالاتم سینمای خودمون رو می دیدم توی اوج:

دزد عروسک ها، سفیر، تحفه ها، کمال الملک، مرز، جعفر خان از فرنگ برگشته، گاو، هامون، رد پایی بر شن ،نارونی...، خاطرتون هست؟

به خدا حاضر بودیم روز قبل دم سینما جا بندازیم که کی فیلم برسه اول باشیم. حالا هرچی فیلم هست، کپ فیلم فارسی. خشونتش رو  اون کاراش رو کنار گذاشتن یه مشت ادا بازی و قر... بازیش مونده

یه حبه قند و جدایی ... اینا سرجاش ولی با یه گل هیچوقت بهار نمی شه. سینما اگه بخواد سینما باشه باید مثل نونایی اوس کریم باشه وگرنه کلاش پس معرکه س!

یه مشت عکس مربوط داشتم یکی یادمون بده عکس ها رو چه جوری توی سایتتون می گذارید.