استیو مک کویین          Steve  Mcqueen

با نام ترنس استیون مک کویین متولد 24 مارس 1930 در اسلیتر مانتانا و یکی از محبوب ترین و گران ترین شخصیتهای سینمایی سال های 1960 و 1970 که آمیزه ای جذاب از ضد قهرمان حماسی  و درون گرایی سرزنده. در دوران کودکی پدرش خانواده را رها کرد.مک کویین قسمتی از کودکی اش را در مرکز اصلاح و باز آموزی(بویز ریپابلیک)واقع در کالیفرنیا گذراند.سپس ناوی هیزم شکن.کارگر چاه نفت و فروشنده دوره گرد شد.در 1947 به نیروی دریایی تفنگدران دریایی پیوست و به علت غیبت غیر مجاز 41 روز را در بازداشتگاه به یر برد.در 1950 ترک خدمت کرد و مشاغل گوناگونی را آزمود.بازیگری را درسال 1952 نزد بوتاهیگن و هربرت برگهاف آموخت.بازیگری تئاتر را با یک نقش کوچک بدون دیالوگ در یکی از تئاترهای خیابان دوم شروع کرد.پس از کسب تجربه در گروه های تئاتری و آموزشی نیمه تمام در اکتورز استودیو .او در اجرای صحنه ای کلاهی پر از باران جایگزین بن کازارا شد. بازیگری سینما را با نقشی نخست در اثر افسانه علمی کلاسیک حباب (1958-ایروین س. یورث) شروع کرد.در همین سال نقش اصلی را در مجموعه تلویزیونی تحت تعقیب :مرده یا زنده ایفا کرد.

طی سال های 1960 محبوبیت استیو مک کویین به عنوان بازیگر سینما افزایش یافت و با فرارربزرگ (1963 جان استرجس)که در آن ایفاگر نقش یک زنداانی جنگی فوق العاده خونسرد بود. به مقام ستاره رسید.در این فیلم عملیات به یاد ماندنی تعقیب و گریز با موتور سیکلت را خودش انجام داد.مک کویین در زندگی واقعی اش نیز شیفته مسابقات اتومبیل و موتور سیکلت رانی بود.او به نسل نادری از ستارگان تعلق داشت که برای جذب تماشاگران نیازی به بازی نداشتند.مک کویین بدون این که کاری خاص انجام دهد هم پرده نقره ای را تسخیر می کرد و هم عامل فروش فیلم می شد و هر دو را فقط مدیون قدرت شخصیت اش بود. اما پس از مرگش در 1980 در خوارز کازیک که ناشی از عمل جراحی سرطان سینه بود . وجه ناشناخته ای از شخصیت اش را همسر اول و مادر دو فرزندش .نیل ادامز در خاطرات صریح و تلخی با عنوان همسرم دوستم(1986)آشکار کرد.ادامز او را در کتاب مرد بدون اعتماد به نفس و خود ویرانگر توصیف می کندکه آمادگی هرنوع قساوت فیزیکی را داشت که می توانست به مرگ منجرشود.آلی مک گرو همسر دوم مک کویین بود.در 1966 به خاطر نقش آفرینی درخشانش در دانه های شن (1966-وایز)نامزد اسکار بازیگر مرد نقش اول شد.

طی سال های 1960 محبوبیت استیو مک کویین به عنوان بازیگر سینما افزایش یافت و با فرارربزرگ (1963 جان استرجس)که در آن ایفاگر نقش یک زنداانی جنگلی فوق العاده خونسرد بود. به مقام ستاره رسید.در این فیلم عملیات به یاد ماندنی تعقیب و گریز با موتور سیکلت را خودش انجام داد.مک کویین در زندگی واقعی اش نیز شیفته مسابقات اتومبیل و موتور سیکلت رانی بود.او به نسل نادری از ستارگان تعلق داشت که برای جذب تماشاگران نیازی به بازی نداشتند.مک کویین بدون این که کاری خاص انجام دهد هم پرده نقره ای را تسخیر می کرد و هم عامل فروش فیلم می شد و هر دو را فقط مدیون قدرت شخصیت اش بود. اما پس از مرگش در 1980 در خوارز کازیک که ناشی از عمل جراحی سرطان سینه بود . وجه ناشناخته ای از شخصیت اش را همسر اول و مادر دو فرزندش .نیل ادامز در خاطرات صریح و تلخی با عنوان همسرم دوستم(1986)آشکار کرد.ادامز او را در کتاب مرد بدون اعتماد به نفس و خود ویرانگر توصیف می کندکه آمادگی هرنوع قساوت فیزیکی را داشت که می توانست به مرگ منجرشود.آلی مک گرو همسر دوم مک کویین بود.

در 1966 به خاطر نقش آفرینی درخشانش در دانه های شن (1966-وایز)نامزد اسکار بازیگر مرد نقش اول شد.

فیلم نگاری:

کسی آن بالا مرا دوست دارد(1956)-هرگز دل به بیگانه مبند(1958)-حباب(1958)-سرقت بزرگ بانک در سینت لویی(1959)-هرگز نه این قدرکم(1959)-هفت دلاور(1960)-ماشین ماه عسل(1961)-جهنم برای قهرمانان است(1962)-عاشق جنگ(1962)-فرار بزرگ(1963)-سرباز در باران(1963)-عشق با بیگانه کامل(1963)-قمارباز سین سیناتی(1965)-نوادا اسمیت(166)-دانه های شن(1966)-ماجرای توماس کراون(1968)-بولیت(1968)-ربایندگان(1969)-هریکشنبه)1971)-لومان(1971)-جونیر بانر(1972)-این فرار مرگبار(1972)-پاپیون(1973)-آسمان خراش جهنمی(1974)-دشمن مردم(1977)-تام هورن(1980)-شکارچی (1980)-