(۱۳۹۲/۳/۲۰ صبح ۰۱:۴۶)اکتورز نوشته شده:  

دوستان مدتیست که دوست عزیز و فعالمان جناب زردابری پیدایشان نیست.

ایشان از ۳۰-۲-۱۳۹۲ ۰۴:۰۹ صبح تا کنون به کافه سر نزده اند ....................................

خوشبختانه جناب زرد ابری پیداشدن و مشخص شد که سخت مشغول تحصیل هستند.

امیدوارم موفق و سربلند باشند و دراینده نیز مارا از ارسالهای باارزشان بهرمندسازند.

به به .... در باز شد گل آمد ...  بوی واترلو آمد

بالاخره واترلو عزیز ( از پیشکسوتان کافه ) بعد از ماه ها دوری از وطن , به کافه ی خود بازگشتند.

نگران شده بودیم , چون این بار متفقین , ناپلئون ما را به یک جزیره دور افتاده تر تبعید کرده بودند که اینترنت هم نداشت  اما  ایشان این بار هم توانستند از دست شان فرار کنند و به پاریس برگردند. اینک گراند آرمه زیر فرمان ایشان , بسان ورماخت خواهد تاخت .

جناب راتسو ریزو پیانیست کافه هم مدتهاست که پستی از ایشون ندیدیم.

(۱۳۹۲/۱۱/۱۷ عصر ۰۹:۱۶)سناتور نوشته شده:  

جناب راتسو ریزو پیانیست کافه هم مدتهاست که پستی از ایشون ندیدیم.

درسته. از دوستان ایشان اگر کسی بهشون دسترسی داره حتما جویا بشه .

ساب زیرو ؛ مسیو وردو   و ... هم هستند

از مسئول کوره های آدم سوزی ( جناب ژان والژان ) هم استعلام شده که اشتباهی فرستاده نشده باشن اونجا اما جواب استعلام منفی بود. 

اسکارلت اوهارا هم بعد از گمراه شدن به دست اشلی و متفقین , مستعد مفقود شدن شده. 

این تصویری است زیبا از سوگلی کافه آخرین تلالو شفق که مدتی است در کافه نتابیده است. از کمیته حقیقت یاب کافه خواهشمند است شفاف سازی نمایند و دلیل عدم تابش شفق را برای سایر کاربران توضیح دهند. شفق از هیجدهم فروردین ماه تا کنون از تابش در کافه رخت بر  بسته است.

بالاخره این رزا با بی احتیاطی هایش کار دست خودش داد.

گشتاپو را هیچوقت نباید دست کم گرفت.

خدایش بیامرزاد .

* * *

صاحب این عکس با نام خانم رزا , عضو خط نجات و دست اندرکار کافه کاندید ,  قبل از عید با تعدادی کوپن ارزاق و کارت شناسایی جعلی از منزل خارج شده و دیگر مراجعت نکرده. از یابندگان کوپن ها و کارت های شناسایی درخواست می شود با دفتر سروان رنو تماس بگیرند و مژدگانی دریافت کنند.

 WANTED 

به شخصه نمیدانم وظیفه چه کسی است که سراغ دوستان قدیمی و خوب ما را در کافه بگیرد؟ آیا واقعا کسی در اینجا روزی روزگاری گرفتار حوادث روزگار شد و نتوانست کما فی السبق حضوری مستمر داشته باشد باید از کجا فهمید که "کی کجاست؟" ... گاهی تعدد ای دی ها و کاربری ها عادت ما به شخصی خاص را به سخره میگیرد ، گاهی رنجشها از کس یا کسان عده ای را از کافه فراری میدهد و گاه دست پرتوان سروان کافه  هست عده ای را به نیست بدل میکند. عده ای نیامده میروند و عده ای داغ نبودنشان را بر دل همه میگذارند تا دیگران بفهمند نبودنشان چقدر میتواند جانسوز باشد. عده ای هم گهگاه می آیند و میروند بدون آنکه اثری از خود بجا بگذارند و وقتی اثری نگذارند یعنی هست و نیستشان توفیری ندارد.

صرفا وظیفه من نیست که از دوستانی که مدتها دمخورشان بودیم یاد کنم. وظیفه مدیران و ناظران سایت است که هرکس را به سادگی رها نکنند. جائی که حضور یک شخص میتواند روح و جان دیگران را جلا دهد آیا ارزش اینگونه کسان در حد یاد کردنشان از زبان مدیران هم نیست؟

بیاد دارم در سایت گفتمان مدتها از یکی از دوستان خبری نشد... آنجا هم کسی بشکلی جدی به یاد کسی نیود... بعد از مدتها که من جستجو کردم ، مشخص شد ایشان در زلزله بم از دنیا رفته اند... سلامتی همگی دوستان و شادی آنها آرزوی همه ماست . اگر گاهی حوصله این سایت را ندارید و ترجیح میدهید نباشید این نبودن چنان نباشد که پشت سر خود را هم نگاه نکنید. گاهی سر بزنید و گاهی در چنین تاپیکهائی بگویید که هستید و سالمید و با نشاط. مطمئن باشید همه شاد خواهند شد از یک دم گرم شما. اینکه بیائید و غریبانه بروید و گاه پیامی خصوصی با کسی رد و بدل کنید این نشانه حضور نیست. حضور واقعی، از در درامدن و از خود بدر کردن همه دوستان است

جای بسیاری از دوستان گرانقدر در کافه خالیست . کسانی که حضورشان گرمابخش کافه بوده و دانششان وسیع و قابل ستایش . دانتس عزیز ،خانم الیشا که همیشه با ذوق و متانتی مثال زدنی بیوگرافی هنرمندان قدیمی را برایمان ثبت می کرد،آمادئوس گرامی که صاحب نظر در حیطه ترجمه فیلم هستند،جناب الیور و دلشدگان عزیز و بسیاری دیگر .اگر مدیران و دوستان قدیمی کافه به این دوستان دسترسی دارند از طرف بنده و دوستان کافه به آنها بگویند که مشتاق دیدارشان هستیم و البته دلتنگ نوشته هایشان...

مدتی است از کاربر فعال کافه، جناب فورست، خبری نیست. کسی از دوستان از ایشان خبری دارد؟

حدود یک ماه است که بانوی کافه حضور ندارند.معمولا غیبتهای سه چها روزه ایشان طبیعی بوده است . دوست ندارم که این فکر برمن چیره شود که ایشان کافه را ترک نموده است ،امیدوارم بانو به سفری کوتاه رفته باشند و دوباره بازگردند.

واقعیتش بانوان فرهیخته ای چون بانو ،مریم ،خانم لمپرت و یکی دو نفر دیگر از دوستان ،همیشه باعث وزانت و کمال گرایی در کافه بوده اند. آنها بیشتر مولف هستند و تائیدشان در ذیل هر مطلبی نشان از تحقیق گسترده دارد که مایه افتخار است.

بهرحال آرزو می کنم بانو هرچه زودتر بازگردند و مانند قبل از نوشته هایشان استفاده کنیم.

(۱۳۹۳/۶/۱۸ عصر ۰۵:۲۷)زاپاتا نوشته شده:  

حدود یک ماه است که بانوی کافه حضور ندارند.معمولا غیبتهای سه چها روزه ایشان طبیعی بوده است . دوست ندارم که این فکر برمن چیره شود که ایشان کافه را ترک نموده است ،امیدوارم بانو به سفری کوتاه رفته باشند و دوباره بازگردند.

واقعیتش بانوان فرهیخته ای چون بانو ،مریم ،خانم لمپرت و یکی دو نفر دیگر از دوستان ،همیشه باعث وزانت و کمال گرایی در کافه بوده اند. آنها بیشتر مولف هستند و تائیدشان در ذیل هر مطلبی نشان از تحقیق گسترده دارد که مایه افتخار است.

بهرحال آرزو می کنم بانو هرچه زودتر بازگردند و مانند قبل از نوشته هایشان استفاده کنیم.

سلام خدمت شما جناب آقای زاپاتای گرامی و تمام دوستان بزرگوار.

نمی خواهم این روال بودن ونبودنم کلیشه ای شود  و گمان کنید خدای نکرده روالی کودکانه را در پیش گرفته ام برای جلب توجه... نه خدا شاهد است که اینچنین نیست.... به قول علی بی غم فیلم گنج قارون، توی این دنیا هیچ چیز به از راستی نیست. پس به طور خلاصه شرح می دهم که این چند ماهه گرفتاری ام چیست.

راستش من شاغلم. در این میان ناگهان به فکر ادامۀ تحصیل افتادم. رشته ای فنی مهندسی و دشوار.... همه چیز خوب بود اما با حرکتی بطئی چهرۀ اطراف تغییر می کرد. با گذشت هر ترم درسها سنگین تر می شد و پایان نامه که آمد، شد قوزِ بالا قوز... برای منی که تا 5 عصر هرروز در محل کارم هستم زمانی باقی نمی ماند برای مطالعۀ منابع و بعد انجام روالِ نفسگیر پایان نامه.... خلاصه آنقدر طولانی شد که دچار سنوات شدم و احساس خطر کردم. باید الزاما تا پایانِ آذرماه جمع و جور شود وگرنه شوخی بردار نیست...

حال اوضاعِ مرا اینگونه تصور کنید: صبح ساعت 7 سرکار حاضر می شوم. 5 عصر با تعطیلی محل کارم به سرعت به دانشگاه می روم. شب با آخرین سرویس برمی گردم... شام خورده و نخورده می خوابم!

ببخشید اگر اینگونه در انجام امور محوله کوتاهی کرده ام. از آقایان کلاسیک، رنو و همچنین آقای اسکورپان گرامی برای قبول زحمت و جبران قصورم بی اندازه سپاسگزارم و از تمام شما بزرگواران و مهربانان کافه عذرخواهم.....

امیدوارم به تدریج بتوانم همۀ مشکلاتم را مدیریت کنم و بتوانم مانند گذشته در خدمت شما بزرگواران باشم. سعی می کنم دیگر اینقدر غیبتم به درازا نکشد.... مرا ببخشید که در این راه به صبوری، بزرگواری و گذشت شما امیدوارم.

(و.... چقدر دلم برای نوشتن تنگ است... مخصوصا جستار جدید سینما و اعدام! بر می گردم.........)

با مهر....

بانو

جناب کورت اشتاینر هم ده روزی است که پیدایشان نیست،با توجه به حضور مستمر ایشان، جا دارد ایشان را نیز در زمره مفقودین کافه بدانیم و بنامیم.

از " پیرمرد " مهربان کافه و سایر عزیزان ممنوم ! ولی چه میتوان کرد با مشغله های زندگی ...

هرچند زیبا و بجاست اگر از اعضای محترم کافه در این تاپیک نامی برده شد . به احترام دوستی که از او یادی کرده است؛ اگر مشغله، گرفتاری و یا خدای نکرده بیماری مجالی داد؛ آن عضو محترم هم به کافه سری بزند و اگر برایش مقدور بود با پستهایی با نوشته های خوب دوستان همراه شود ...

.

kurt steiner

بروبیکر مرد خوش فکر و ایده پرداز کافه حدود یک هفته است که غیبت دارد. به ایشان اعلام/ اخطار و دست آخر خواهش که کجایی بیا / از دوستانی که از ایشان شماره یا نشانی دارند خواهش می کنم پیام رسانی کنند.اگر هم کسی ایشان را رنجانده ایشاا... جز جیگر بزنه و لال شه و صفحه کیبوردش به تیر غیب دچار بشه...

با کسب اجازه از محضر بزرگان و پیشکسوتان کافه

من هر بار که به کافه سر می زنم و می بینم برخی از موضوعات به لطف دوستان به روز شده است و حاوی ارسال جدید است خوشحال می شوم و بیدرنگ وارد آن تالار می شوم و پست ارسالی را مطالعه می نمایم. من هرگز سواد سینمایی و هنری ام به پای اساتید فعال این کافه نمی رسد اما در حد توانم گهگاهی پستی ارسال می کنم و سعی می کنم در برخی ازموضوعات شرکت کنم تا صرفا یک مصرف کننده مجازی نباشم. اما هر بار که در صفحه اصلی کافه می بینم که موضوع گمشدگان و مفقودین کافه دارای ارسال جدید است نا خودآگاه احساس بدی پیدا می کنم.

در این انجمن مجازی که من آنرا یک خانواده کوچک می نامم اغلب دوستان در اثر تکرار مرور خودبخود به نوعی به یکدیگر عادت پیدا می کنند. به لطف اینترنت اکنون تالار گفتگوها و انجمن های فراوانی ایجاد شده است اما من در این انجمن چیزی یافتم که در سایر انجمنها نایاب است. ابتدا سواد و دانش بالای کاربران و سپس صمیمیت و احترام و آرامشی که معمولا در سایر انجمنهای اجتماعی وجود ندارد.

کافیست سری به سایر تالارهای گفتگوی اجتماعی و تخصصی  در سایر حوزه ها بزنید تا ببینید معمولا کاربران چگونه بخاطر اختلاف سلیقه هایشان به یکدیگر بی احترامی می کنند و به جدل می پردازند. به همین دلیل این انجمن خوشبختانه از این حیث سرآمد سایر انجمنها می باشد.

من دبیری بیش نیستم. به واسطه شغلم ارتباط خوبی با شاگردانم دارم. در فضای غیر مجازی و واقعی هم وقتی وارد کلاسم می شوم و متوجه غیبت یک یا چند نفر از شاگردانم می شوم ناخودآگاه انرژی منفی میگیرم و احساس می کنم کلاس شادابی روزهای گذشته را ندارد. وقتی به پستهای قذیمی این کافه نگاهی می کنم اسامی بسیاری را می بینم که مدتهاست دیگر در کافه حضور ندارند و یا اگر هم دارند فقط گاهی سری می زنند و می روند.

بنظر من عدم حضور کاربران بویژه کاربرانی که زمانی بسیار فعال بوده اند می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. گاهی مشغله و گرفتاری زیاد مانع از حضور این دوستان می گردد که بنظر من نمی تواند دلیل موجهی برای عدم حضور باشد.

گاهی گرفتاریها مقطعی است که این کاملا طبیعی است و برای هریک از ما بارها و بارها این نوع گرفتاریها پیش می آید. گرفتاریهای مقطعی خودبخود غیبتهای مقطعی را در پیش دارد پس این امید وجود دارد که این دسته از دوستان پس از رفع گرفتاری مجددا به نزد دوستان مجازی خود بازگردند اما بی انصافی است اگر اعضایی که مدتها در این کافه در بین دوستانشان بوده اند بخاط مشغله یا گرفتاری بخواهند برای همیشه کافه را ترک گویند. سر زدن به دوستان مجازی از طریق اینترنت آنقدر وقت گیر نیست که نتوانیم حداقل هفته ای نیم ساعت به اینجا بیائیم.

گاهی کدورت و یا دلخوری اعضا از یکدیگر موجبات عدم حضور کاربری را فراهم می آورد که بنظر من این وظیفه مدیران می باشد که تا قبل از اینکه کدورت ریشه دار شود موجبات رفع آنرا فراهم آورند که اگر به این دلیل عضوی از کافه اینجا را ترک گوید بنظر من عدم مدیریت را باید دلیل اصلی آن بدانیم.

گاهی بیماری و شاید ناخوشی برخی از دوستان موجبات غیبت آنها را سبب شود که آنهم مقطعی است . دلیل دیگری نیز وجود دارد که انشالله هیچوقت در این کافه شاهد آن نباشیم. دو سال پیش در یکی از فارومهای اجتماعی حضوری فعال داشتم . انجمن بسیار شلوغی بود و من بیشتر در بخش مباحث تاریخی و اجتماعی آنجا شرکت می کردم. از دو روز مانده به سال نو یکی از کاربران بسیار دوست داشتنی وفعال آنجا که از قضا اینجانب از خواندن مطالبش بسیار لذت می بردم آنلاین نشدند. این موضوع تا پس از تعطیلات سال نو ادامه پیدا کرد و ابتدا همه فکر می کردند که او در مسافرت است.

بگذریم غیبت او تا پایان تابستان ادامه پیدا کرد تا کم کم به فراموشی سپرده شد. من از معدود دبیرانی هستم که وقتی یکی از شاگردانم غیبت می کند در زنگ تفریح بجای چای نوشیدن از دفتر مدرسه پیگیر علت غیبت شاگردم می گردم و تا علت غیبت را کشف نکنم خیالم راحت نمی شود. به واسطه همین خصلتم آنقدر پیگیر آن کاربر گردیدم تا متاسفانه متوجه شدم قبل از سال نو در یک سانحه تصادف به رحمت خدا رفته است. بسیار متاسف گردیدم اما چیزی که بیشتر مرا آزرد وجود این نقص بزرگ در فضای مجازی بود که فقدان یکی از اعضایش با 6 ماه تاخیر آشکار گردید و اگر بنده پیگری نمی کردم شاید هیچیک از اعضای فاروم متوجه نمی شدند.

امیدوارم تمام اعضا و دوستان این کافه همیشه سالم و در سلامت بسر برند اما وقتی پستهای قدیمی این انجمن را می خوانم جای خالی بسیاری از کاربران مشهود است . هری لایم - ممل آمریکایی - الیور - رزا - کاساندرا - سم اسپید - واترلو - دزیره - راتسو ریزو - 1991 - دشمن مردم - میثم - ساوزا ....................  و این اواخر هم بقول جناب زاپاتا ایده پرداز کافه بروبیکر عزیز.

به راستی این افراد اکنون کجا هستند و چه می کنند؟

متاسفانه این نقص جامعه مجازی در اینجا هم مشهود می باشد. من با بسیاری از این دوستان که بعنوان نمونه نام برده ام هم دوره نبوده ام و سعادت آنرا نداشته ام که همزمان با نوشته های این دوستان در این کافه عضو باشم اما چه خوب بود این دوستان قبل از ترک کافه در جستار مخصوصی حضور می یافتند و با ارسال یک پست از دوستان خود در کافه خداحافظی می نمودند و سرنوشت مبهمی را از خود در این کافه برای آیندگان رقم نمی زدند.

در پایان پیشنهادی برای مدیران کافه دارم تا شاید بتوان این خلاء را در فضای مجازی حد اقل ذر این کافه پر نمود زیرا معتقدم ترک ناگهانی دوستانی که سایر اعضا به آنها عادت کرده اند باعث ایجاد یاس در بین باقیمانده اعضا می گردد. البته این خصلت اخلاقی من است و شاید بقیه دوستان چنین نباشند. بنده مدتی پیش که جناب منصور غیبتی تقریبا طولانی داشتند هرگاه که به پستهای ارسالی ایشان بر می خوردم احساس خوبی نداشتم ( که خوشبختانه بازگشتند) . همین احساس را نیز امروز به موضوعات کارآگاهان ماندگار و تاپیک زیبای سینما و اعدام داشتم. ما ایرانیها آدمهای احساساتی هستیم . بنده به نوشته های دوستانی مانند زاپاتای محترم و سرکار خانم لمپرت به نوعی عادت کرده ام و اگر روزی به هر دلیلی این دوستان کافه را ترک نمایند قطعا ورود به کافه برایم لطف سابق را نخواهد داشت .بنابر این پیشنهاد می کنم:

1 - از آنجا که دسترسی اعضا به یکدیگر فقط از طریق همین انجمن مقدور می گردد هنگام عضویت از اعضا شماره تماسی اخذ گردد و تایید عضویت فقط در صورت صحت آن انجام پذیرد تا در مواقعی که غیبت اعضا طولانی میگردد مدیران بتوانند از آن طریق از احوالات آنها اطلاع پیدا نماید. گاهی ممکن است کدورتی کوچک باعث از دست دادن عضوی موثر از کافه شود که مدیران می توانند آنرا حل نمایند.

2 - تاپیکی در دفتر مدیر ایجاد گردد ویژه خداحافظی اعضا از یکدیگر. حتی دوستانی که موقتا و مقطعی می خواهند کافه را ترک کنند می توانند از طریق آن تاپیک سایر دوستان را از احوالات خود آگاه نمایند.

بیش از این وقت دوستان را نمی گیرم و امیدوارم دوستانی که پستهای زیبایشان زینت بخش قسمتهای مختلف این کافه است مجددا به کافه بازگردند تا دوستان جدید بیشتر با آنها آشنا گردند. با تمام این احوال این فضا مجازیست و دوستان در رفت و آمد به آن مختارند. اما آیا بنظر شما ترک ناگهانی دوستان یه کوچولو بی احترامی به دیگران محسوب نمی شه؟

امیدوارم این دوستان در هرکجا که هستند سالم باشند و تن درست و اگر هم مشغله و یا گرفتاری برایشان پیش آمده است از آنها رفع گرفتاری شود. متاسفانه ما کاربران بی بضاعت از حیث ستاره اجازه دسترسی به ارسال ایمیل به کاربران را نداریم وگرنه پیش تر از اینها پیگیر علت غیبت برخی از دوستان می گردیدم. امیدوارم برخی از دوستان سه ستاره بتوانند از طریق ارسال ایمیل جویای حال غایبین باشند.

در پایان هم انشالله اخطار جناب زاپاتا کارساز شود تا موجبات بازگشت جناب بروبیکر را فراهم آورد و امیدوارم غیبتشان بخاطر رنجش و کدورت از کسی نباشد.

البته تا اونجا که من میدونم خیلی از کاربران کافه که قبلا اینجا فعال بودند الان تو فیض بوک و شبکه های اجتماعی دیگه فعالند. شاید به خاطر اینکه اونجا تعداد مخاطبا بیشتره و از طرفی بسیاری از دوبلورهای معروف و شناخته شده هم اونجا هستند و دسترسی بهشون راحت تره. البته علت هایی که دوستان هم برشمردند تاثیر گذاره.

به نام خدا

.

سلام به همه دوستان و عزیزان

.

به اعتقاد بنده عدم حضور موقت برخی اعضای محترم انجمن امری طبیعی است . - و صرفاً بمنظور استراحت و پرداختن به امور زندگی میباشد - در حال حاضر برخی از کاربرانِ انجمن پستهای بسیار سنگینی را قرار میدهند که قاعدتاً اینگونه پستها، مستلزم گردآوری، ترجمه، نگارش، ویرایش تصویر و متن و...بوده و از ایشان انرژی و وقت فراوانی را سلب میکند . بطوریکه اگر در این زمینه دقت کافی صورت نگیرد؛ گاهاً امور زندگی عادی را با اخلال مواجه میسازد . نوشته های سینمایی از این حیث، احتیاج به جستجوی منابع خوب، بررسی و تحقیق و نگارش داشته و کاربرانی که در این زمینه حساسیت ویژه ای دارند؛ بلحاظ ذوق و علایق شخصیشان سعی میکنند با رجوع به رفرنس های معتبر مطالب دقیقی را ارائه نمایند تا اشکال و ایرادی از جهت درستی متن در نوشته موجود نباشد . این مطالب با دیدگاهها، برداشتها و احساسات نویسنده ممزوج میگردد و با قلم و سبک آنان برای خواننده ایجاد جذابیت میکند .

چنین فرایندی بتدریج موجب یک عادت میشود و ضمن قوی تر شدن شیوه نگارش، خلاقیت و علایق نویسنده را برای نوشتن پستهای بعدی - که در موارد زیاد دیده شده بلافاصله انجام می گردد - تقویت میکند .

در یکی از پستها کاربر محترمی عنوان نموده بود؛ برای نوشتن این مطلب یک هفته کامل زمان صرف نموده ام و کاربر دیگری در یک پیام خصوصی گفته بود؛ از یکماهه گذشته بر سر این پست تمرکز داشته ام که احتمالاً معنایش صرف ساعاتی در روز به این کار بوده است . اینگونه پستها که آماده کردن آنها به چندین هفته هم رسیده در صورتی است که موضوع از قبل مشخص بوده و نیاز به جستجو و پیدا کردن نام و عنوان آن در نت نباشد . اما در همین انجمن پستهای زیادی از طرف کاربران محترم بچشم میخورد که برای اولین بار در فضای نت داخلی معرفی گشته اند و معنای آن این است که نویسندگان آنها از مدتها قبل، در جستجوی خودِ موضوع بوده اند . همچنین عنوان شده، در مرحله پایانی وقتی که همه چیز اعم از متن، عکس و فایلها مهیا بوده است؛ گاهاً زمان صرف درج پست، آپلود و ویرایش نهایی به چندین ساعت رسیده است .

 .

حال قضاوت با دوستان !

بودن در فضای مجازی تا این حد، از مسائل معیشتی گرفته تا موارد مربوط به روح و روان، تا چه میزان میتواند در زندگی تاثیر گذار باشد ؟

محتمل است که در گذشته قوه تخیل تنها در مورد نویسندگان و هنرمندان اهمیت و کارایی فراوان داشت و مردمان عادی فقط در مواردی معدود مثل تماشای یک نمایش، گوش سپردن به یک آوا و موسیقی، خواندن یک کتاب، تحصیل و یا امور ساده زندگی آنرا به کار می بستند .

اما در زمان کنونی بواسطه یک نیازِ ناگزیرِ فردی و اجتماعی، صرف مدت زمان طولانی در فضاهای مجازی چه در امور ضروری و جاری زندگیِ کنونی مثل تحصیل، اخذ اطلاعات، اتوماسیونهای اداری و مالی و .. چه در موارد جنبی و سرگرمی مانند محتواهای چند رسانه ای اعم از فیلم ها، گیم ها و....تا حدود زیادی موجب فاصله گرفتن فرد از دنیایی واقعی میشود و در موارد شدید آن موجب آسیبهای جسمی و روحی فراوان می گردد .

این سخن بمعنای نفی آثار مثبت فضاهای مجازی نیست - که در حال حاضر از شکل نیاز به ضرورت تبدیل گشته اند . بلکه تنها یک یادآوری و هشداری ساده برای برقراری تعادل و استفاده بهینه از امکانات با حداقل آسیب است و سخن آخر اینکه استفاده صحیح از فضاهای مجازی بعنوان یک موهبت، موجب شکوفایی استعدادها، ایجاد انگیزه، افرایش مهارتها و خلاقیتهای فردی، به اشتراک گذاری تجربیات، برداشتن محدودیتهای ارتباطی، کسب اطلاعات مفید و صرفه جویی در زمان می گردد .

کما اینکه بودن در این انجمن زیبا با وجود کاربران فرهیخته اینچنین است . شخصاً از صمیم قلب امیدوارم غیبت دوستان تنها بواسطه استراحت، تجدید قوا و پرداختن به امور زندگی شخصی بوده و گرفتاری خاصی نداشته باشند و بتوانند باز هم با پستهای زیبایشان اصحاب کافه را بهره مند سازند .

بنده خود را لایق اظهار نظر در مورد فواید، مضرات و آثار مثبت و منفی فضاهای مجازی نمیدانم و امیدوارم در آینده دوستان دیگر از جمله سرکار خانم لمپرت برای بازدهی و اثر بخشی بهتر کاربران در انجمن، توصیه های مفیدی ارائه نمایند .

.

.

با احترام فراوان

.

kurt steiner

.

درود و سپاس بر تمام دوستان و اعضای با صفای کافه

از اینکه فرصتی نصیبم گردید تا مجددا در خدمت دوستان باشم بسیار خرسندم. ایدئولوژی و جهانبینی من در خصوص حضورم در کافه ای دنج و آنهم در یک فضای غیر حقیقی از روز اول بر فروتنی و تواضع استوار گردیده بود و هست. در طول مدت حضورم تمام سعی خود را نمودم تا هیچگاه موجب کدورت و دلخوری دوستان نگردم و متعاقبا هیچگاه از هیچیک از دوستان نه کدورتی به دل گرفتم و نه دلخوری. که اگر چنین رویه ای را سایر عزیزان سرلوحه حضورشان قرار می دادند امروزه تنور کافه گرمابخش تمام کاربران خود بود.

متاسفانه چندی پیش در پی درگذشت یکی از بستگانم عازم کرمان شدم و پس از بازگشت در پی یک حادثه و سهل انگاری خودم لپ تاپ و گوشی موبایلم مورد سرقت قرار گرفت ( احتمالا طرف احتیاج داشته) آنهم درست چند ساعت قبل از یک سفر کاری به خارج از کشور. از آنجا که تمام اطلاعات دیجیتالی بنده وابسته به همین دو عنصر عصر جدید بود وشخصا در گرفتن بک آپ و پشتیبان گیری در این زمینه فرد بسیار تنبلی می باشم ارتباطم با جهان دیجیتال به کل مختل گردید تا انجا که حتی شماره تلفن منزل را بدلیل سپردن به حافظه گوشی را فراموش کرده بودم چه برسد به سیل پسوردها و آیدیهای ایمیل و شبکه های اجتماعی. همچنین زحمات بسیاری به روی ایجاد سایت بانک اطلاعاتی دوبله کشیده بودم که باید مجددا آنرا بازسازی نمایم.

از آنجا که تمام پسوردهای آیدیهای بنده در تمام شبکه های اجتماعی به روی لپ تاپم ذخیره شده بود حضور بنده در اینجا نیز دچار اختلال گردید. به این موضوع اولین سال گشت درگذشت پدرم را نیز اضافه کنید که درست یک سال پیش در چنین روز و چنین ساعاتی در بیمارستان مهر تهران فرزندانش را تنها گذاشت و به دیار باقی شتافت.

..... تا اینکه امروز از طریق تبلت قدیمی خود که مدتها بود آنرا بایگانی کرده بودم توانستم به لطف کانکتهای گذشته ای که با آن داشتم به برخی از پسوردهای ایمیلها و فرومها دسترسی پیدا نمایم. البته فکر نمی کردم این غیبتم اینقدر طولانی شود وگرنه حتما به اطلاع دوستان می رساندم اما مشغله و شوک روحی وارد شده به بنده تمام حس و حال و اشتیاق سرکشی به فضای مجازی را از بنده گرفته بود وگرنه اصلا قصد بی احترامی نداشتم و خوب می دانم ترک ناگهانی در چنین فضایی به دور از ادب می باشد.

این روزها بنظر من فضای مجازی دیگر خیلی هم مجازی نیست. زیرا بسیاری از اعضا و کاربران در چنین فرومهایی ارتباطشان از فضای مجازی به فضای غیر مجازی کشیده می شود. البته من شماره موبایل یکی از دوستان عزیز در کافه را داشتم که متاسفانه با از دست دادن گوشی خود دیگر به آن دسترسی نداشتم وگرنه حتما از اطریق ایشان به اطلاع دوستان می رساندم که بزودی بر می گردم.

جای دارد تشکر ویژه ای از زاپاتای دوست داشتنی نمایم که همیشه حواسشان به غیبت  و جای خالی دوستان می باشد. همچنین سرهنگ عزیز که به یک شکاف بزرگ در فضای دیجیتالی اشاره نمودند که امیدوارم با توجه به صمیمیتی که بین اعضای کافه وجود دارد در اولین فرصت بتوان به کمک دوستان فکری برای از بین بردن چنین نقصی در کافه بنمائیم.

امیدوارم هیچوقت برای هیچیک از دوستان حادثه ای پیش نیاید و همه کاربران این کافه سالهای سال در کنار اعضای خانواده و زیر سایه پدر و مادرشان روزگار را بخوبی و با نشاط سپری نمایند و از همینجا نیز برای تمام رفته گان کاربران عزیز طلب آمرزش می نمایم.

بزودی با جستارهای جدیدی در خدمت دوستان خواهم بود.........

روزگار قدیمی/ دوستان قدیمی

در غم ما روزها بیگاه شد/ روزها با سوزها همراه شد

روزها گر رفت گو رُو باک نیست/ تو بمان ای آنکه چون تو پاک نیست

"مولانا"

خدا رو شکر مهندس بروبیکر برگشت!