مطلب ساب زیرو در مورد کمودور 64 که در دخمه ژول سدری نوشته بود جرقه ای شد که یکی از شیرین ترین بحث های غیر سینمایی کافه را شروع کنیم. همه ما حاضران در کافه مطمئنا روزی که اولین کامپیوتر یا کنسول بازی گرفتار انگشتانمان شد را فراموش نکرده ایم .به راستی اولین باری که دستتان به کیبورد خورد یا دسته بازی کامپیوتری را در دست گرفتید کی بود ؟

در این تاپیک علاوه بر بحث در مورد تاریخچه کامپیوتر ، به خاطرات خود با اولین کامپیوتر هایی که خریدیم ؛ از آتاری و اسپکتروم تا کمودور و آمیگا و SEGA  ، نینتندو  ، سپس PC و هر چه در پی آنها سرمان آمده می پردازیم. همچنین از بازیهای خاطره انگیز آنها می گوییم و ...

با درود
اولين ماشين بازى الكترونيكى مورد استفاده من ،‌ TV GAME بود ،‌ (حدود 18 يا 19 سال پيش) پس از آن لحظات خوشي با ATARI 2600 داشتم ( به خصوص آن بازى مشهور هواپيما كه بسيارى از دوستان عزيزم هنوز هم آن را به خاطر دارند ، يادش بخير يك روز تصميم گرفتم كه بازى را تمام كنم و بيش از 8 ساعت بدون وقفه تلاش كردم ، اما همانطور كه مى دانيد اين بازى فاقد پايان بود ! )

(( ATARI 2600 ))

پس از ATARI 2600 ، كامپيوتر خانگى ZX SPECTRUM 48 را به جهت برنامه نويسي و بعضي مواقع بازى مورد استفاده قرار مي دادم ( ياد بازيهايي نظير NOMAD‌، GIFT FROM THE GODS و .. بخير )

(( ZX SPECTRUM 48 ))

پس از اسپكتروم 48 ، يك دستگاه اسپكتروم 128 +3 تهيه كردم ( كه داراى يك ديسك درايو 180 كيلوبايتى بود و در زمان خودش مدرنترين كامپيوتر خانگى محسوب مى شد ، تقريبا بيش از 80 درصد از دانش پايه برنامه نويسي را مديون اين ماشين فوق العاده هستم ، زبان برنامه نويسى اين كامپيوتر ، سينكلر بيسيك بود و هنوز بعد از سالها تمام دستورات را با جزئيات در خاطر دارم) با اسپكتروم 128 +3 اولين بار بازيهاى داستانى ، رزمى و حتي استراتژيك را تجربه كردم .

(( ZX SPECTRUM 128 +3 يكي از بهترين كامپيوتر هاى خانگى ، كه هنوز هم با تمام وجود آن را دوست دارم ))

پس از اسپكتروم ، به سراع كمودور 64 و 128 رفتم اما امكانات ضعيف برنامه نويسى اين ماشينها باعث شد كه پس از چند ماه ، به سراغ آميگا بروم ، در سيستم هاي كمودور بازيهايى نظير NINJA ، DEFENDER OF THE CROWN ، COMMANDO و .... را هنوز به خاطر دارم .

(( COMMODORE 64 ))

((COMMODORE 128 ))

آميگا 500 را با تمامى تجهيزات جانبى خريدارى نمودم و انصافا بايد گفت كه در زمان خودش يكه تاز دنياى دنياى گرافيك و صدا بود ،‌ آميگا 500 با استفاده از تراشه هاى قدرتمند گرافيكي و صوتي ( نظير آگنس تپله ) در عرصه بازيها و دموهاى كامپيوترى حكمفرمايي مي كرد ، هنوز هم لذت بصري دموهاى بسيار زيباى آميگا 500 را به ياد دارم ( واقعا خارق العاده بود ) اما از بازيهاى مشهور آميگا مي توانم به AIRSTRIKE ، BARBARIAN 2 ، BODY BLOWS و .... اشاره كنم.

(( AMIGA 500 با تجهيزات جانبى ))

البته به سراغ آميگا 600 هم رفتم اما اين ماشين برايم همانند آميگا 500 جذاب نبود و پس از آن بود كه به سراغ PC رفتم.

(( AMIGA 600 ))

یادش بخیر کمودور 64

موسیقی بعضی از بازیهای کمودور 64 توسط افرادی بغایت خوش ذوق و حرفه ای تهیه می شد . مایه تعجب است اگر بدانید که موسیقی زیبای بازی ژیروسکوپ که در فایل زیر نیز موجود است تنها 4 کیلوبایت از حافظه کمودور را به خود اختصاص می داد ( البته در تبدیل به فایلهای MIDI طبیعتا حجم این موسیقیها افزایش یافته است )

آن دوران کامپیوترهای خانگی منابع سخت افزاری زیادی در اختیار نداشتند ، اما ایده و اصالت بازیهای آن دوران به نوعی جبران کننده کمبودهای سخت افزاری بود .

19 موزیک متن بازیهای کمودور 64

http://www.4shared.com/file/2hrNauZ5/C64_music.html

گفتی آمیگا و کردی کباب دلم را یک زبان برنامه نویسی داشت به نام Hisoft basic که معرکه بود. دهها برنامه باهاش نوشتم و عجب کیفی می داد وقتی برنامه رو اجرا می کرد. انگار که یه چیزی اختراع کرده باشی . سه سال پشت سر هم معدل بالای 19 آوردیم تا والدین رو راضی کردیم که هزینه سنگین خرید آمیگا رو بپردازند. خدای صورت و تصویر بود این کامپیوتر . وقتی PC ها حداکثر بوق بوق می کردن این کامپیوتر موزیک چهار کاناله با بهترین کیفیت استریو تولید می کرد.

بازیهاش حرف نداشت. اون لوتوس بود ماشینه ، عجب موزیکی داشت. ما که آخرش نفهمیدیم که این شرکت آمیگا چطور در اوج محبوبیت و فروش یکدفعه اعلام ورشکستگی کرد ! راستی این آهنگ های کمودور که گذاشتی چطور اجرا می شه . من دانلود کردم اما فرمتش استاندارد نیست

با درود

برای پخش موسیقی های موجود در فایل C64 MUSIC می توانید از برنامه WINAMP استفاده کنید

به نظر می رسد که اکثر شیفتگان کامپیوتر ، روندی شبیه به هم را طی کرده اند :

PC  <-- آمیگا <-- کمودور <-- آتاری

که البته بینابین آنها تنقلاتی مانند : میکرو ، نینتندو ، سگا ، و ... هم ایفای نقش کرده اند. این پیشرفتِ پله به پله ، از سیستم های ساده به سیستم های پیچیده ، باعث شده که این نسل قدیمی بهتر و مفیدتر با کامپیوتر ارتباط برقرار کند. متاسفانه نسل جدید مستقیما پشت قویترین و پیچیده ترین سیستم های بازی کامپیوتری و PC می نشیند و آن لذتی که باید ببرد را نمی برد. وقتی شما از نحوه کار داخل موتور ماشین خود ، یا کامپیوتر خود اطلاع داشته باشید ، کار با آن لذت بخش تر و موثرتر خواهد بود. یادم می آید که چندین بار دستگاه کمودور 64 خود را باز می کردم و نام IC های آنرا با مجله کامپیوتر های خانگی ( که آن زمان تنها مرجع بود ) مطابقت می دادم. زبان برنامه نویسی آن سایمونز بیسیک بود که خود داستان جالبی داشت. آنرا یک پسر بچه 16 ساله به نام سایمون طراحی کرده بود و چقدر من می خواستم که مانند او شوم ...

ریچارد عزیز

 درمورد دیاگرام مربوطه  , به نظر می رسد با تی وی گیم شروع می شد . نه ؟

فکر نمی کنم هری جان ؛

اکثر عشاق بازی های کامپیوتری از آتاری شروع کردند و کمتر بچه دهه 60 ای وجود دارد که حداقل یکبار دستش به دسته بازی آتاری نخورده باشد ، اما TV Game یک وسیله عمومی در حد آتاری نبود و مختص بچه های کمتری بود. چیزی که آتاری را برای بچه های کم سن و سال ( و حتی بزرگتر ) جذاب می کرد ، همانا سبک ساده بازی های آن بود به طوری که همه می توانستند به راحتی با بازی ارتباط برقرار کنند ؛ از بچه 3 ساله تا مرد 30 ساله. اصولا بازی یک رسم کودکانه است پس باید تابع متقضیات کودکان باشد و آتاری این رسم را درست انجام می داد اما شما در بازیهای بسیار پیشرفته و پیچیده امروزی ( مثلا PS3 , Xbox و ... ) چنین چیزی نمی بینید برای همین جذابیت آن محدود به سنین خاصی  است.

علاوه بر اینها ، این بازیها به دلیل سادگی ( مانند فیلم های صامت ) ، نیازی به دوبله و ترجمه نداشت و چون صدا و نوشته ای هم وجود نداشت ( صدا در حد موزیک بود )  بازی ها به معنای کامل کلمه ، جهانی و فراگیر بودند. بچه 10 ساله ایرانی فارسی زبان ، دقیقا به همان اندازه کودک 10 ساله انگلیسی در لس آنجلس آمریکا با بازی ارتباط برقرار می کرد . بچه هایی که پدر و مادرشان توانایی خرید آتاری نداشتند به کلوپ های بازی می رفتند و عقده خود را آنجا خالی می کردند. برخی کلوپ ها هم دستگاه آتاری را ساعتی کرایه می دادند تا به خانه ببری و این لحظات بازی با آتاری کرایه ای   ( ساعتی 15 تومان ) ، لذت بخش ترین لحظات دوران کودکی بود...

البته همونطور که ایران کلاسیک عزیز گفتن بازیهای آتاری خیلی ساده بودند و سناریو خاصی نداشتند . در کمودور و بعدها میکرو نینتندو ، بازیها کم کم دارای سناریو و فیلمنامه شدند ! درست مانند روند تکاملی خود سینما که از فیلم های بدون فیلمنامه شروع شد و به فیلم های فوق پیچیده رسید. اوج بازی های کامپیوتر در آن زمان با آمدن کامپیوتر افسانه ای آمیگا بود. آمیگا در حقیقت چیزی شبیه به کامپیوتر های اپل مکینتاش امروزی بود و رقیب قدر این مارک معروف در زمینه قدرت صوتی و تصویری بود. همین قدرت باعث شد که بازیهای بسیار زیبایی برای آن نوشته شود. برای اولین بار ؛ بازیها دارای سناریو و هدف بودند و معمولا قبل از شروع بازی ، یک تیکه فیلم ( که به نام دمو Demo شناخته می شد ) نمایش داده می شد و شرح داستان رو می داد. بدین گونه بازی جذاب تر و هدفمند تر می شد.

یکی از بهترین و زیباترین بازی های آمیگا ، سایه شیطان Shadow of the Beast II بود که روی دو عدد فلاپی دیسک (هر یک با حجم 880 کیلوبایت ! ) عرضه می شد. موزیک منوی اولیه این بازی شاهکار موسیقی الکترونیکی در آن زمان بود و مجلات خارجی مقالات زیادی در مورد آن نوشته بودند. دموی اول بازی که نشان می داد یک بچه نوزاد توسط یک موجود خفاش مانند ربوده می شود ، مو بر تن آدمیزاد سیخ می کرد. حساب کنید این مورد مربوط به 20 سال پیش است که هنوز سگا و پلی استیشن وجود نداشت و  ویدیو های VHS در زیرزمین ها و زیر پتوها مخفی بود. در زیر لینک تیکه ای از این بازی پر رمز و راز را مشاهده می کنید:

http://www.upvideo.com/upvideo_video.asp...o8Ojw&sr=1

دستگاهی را که در زیر مشاهده می فرمایید متعلق است به سگا مگادرایو  ( رحمه الله فاتحه الصلوات ... ) . زمانی که این کنسول بازی وارد ایران شد ، انقلابی در بازیهای کامپیوتری به پا کرد و سالن های بازی کامپیوتری از صدقه سری آن ، مانند قارچ در کوچه پس کوچه ها و خیابان های شهرها روییدند. بازی های محبوب کاراگاهی ( دیک تریسی ) و لین چان ( شینوبی ) و اوسانیانگی ( اسم اصلی اش یادم نیست ) و ... به مدد قدرت بالای صوتی و تصویری این دستگاه برای بچه های آن زمان مثل درس و مشق مدرسه شده بود. یکی از بازیهای پر طرفدار این دستگاه شورش در شهر بود که اسم لاتینش هم طبق معمول یادم نیست و چه اهمیتی دارد ؟ چون بچه های ایرانی برای هر بازی به طور خودجوش یک نام انتخاب می کردند و کسی به نام های لاتین بازی ها اهمیت نمی داد ( به این میگن بومی سازی ! ) . شورش یک بازی خشونت آمیز بود که یک عده لات توی خیابون راه می افتادن و با همه موجودات و جمادات ( حتی کیوسک تلفن و سطل زباله ! ) درگیر می شدن. هر وقت هم کم می آوردن دکمه A رو می زدن تا ماشین پلیس بیاد و کمکشون کنه !! خلاصه حکایتی بود . البته بعضی بچه ها ( مثل ما ) این نوع بازی ها رو دون شان می دونستیم و سعی می کردیم  به جاش بازی های فکری و استراتژیک تر رو بازی کنیم و کلاس می ذاشتیم

(۱۳۸۹/۸/۲۸ صبح ۰۲:۰۷)IranClassic نوشته شده:  

 چیزی که آتاری را برای بچه های کم سن و سال ( و حتی بزرگتر ) جذاب می کرد ، همانا سبک ساده بازی های آن بود به طوری که همه می توانستند به راحتی با بازی ارتباط برقرار کنند ؛ از بچه 3 ساله تا مرد 30 ساله.

گفته شما دقیقا درست است و من حتی می گویم طراحی ساده و منطقی بازی های آتاری باعث شده بود که افرادی در سن و سال بالا هم جذب آن شوند. شور و شوقی که آتاری به وجود می آورد بخصوص در بین جمع های خانوادگی و دوستانه امروز باور نکردنی به نظر می رسد. کسانی آتاری بازی کرده اند که حتی از سواد خوبی بهره مند نبوده اند و بعد از آن جوی استیک هیچ کنسول دیگری را به دست نگرفته اند.

بهتر بگویم: تعقیب بازی دیگری در آتاری برای افراد دیگر هم جذابیت داشت. و این از همان سادگی نشات می گیرد. بازی های جدید به غیر از استثناهایی مثل فیفا صرفا برای شخص بازی کننده جذابیت دارند و محیط های سیال و پیچیده آنها برای شخص ثالث سرگیجه آور هستند. و نمی توانند چنین محفل هایی  پدید بیاورند.

(۱۳۸۹/۹/۱۵ صبح ۰۱:۰۲)سروان رنو نوشته شده:  

یکی از بازیهای پر طرفدار این دستگاه شورش در شهر بود که اسم لاتینش هم طبق معمول یادم نیست و چه اهمیتی دارد ؟ چون بچه های ایرانی برای هر بازی به طور خودجوش یک نام انتخاب می کردند و کسی به نام های لاتین بازی ها اهمیت نمی داد ( به این میگن بومی سازی ! ) .

شورش در شهر با نسخه های 2 و 3 به روز شد و در نسخه 3 به اوج اکشن و چشم نوازی گرافیکی خود رسیده بود. نام اصلی آن در نسخه آمریکا Streets of rage و در نسخه اصلی ژاپنی آن Bare Knuckle است. نسخه ژاپنی کاملتر و البته خشنتر و بی پروا تر از نسخه آمریکایی آن است. و این نکته ای بود که سالها بعد به آن پی بردم. زمانی که می خواستم به یاد گذشته ها و این بار در کامپیوتر سگا بازی کنم. حتما مطلعید که برای این کار لازم است شبیه ساز سگا را داشته باشیم و فایل های بازی را که اکثرا بین 1 تا 2 مگا بایت بیشتر حجم ندارند را دانلود کنیم.

عکس بالا را که یادتان هست؟ مرحله انتخاب بازیکن. من بیشتر adam بودم. شما کدامیک را بیشتر دوست داشتید؟

(۱۳۸۹/۹/۲۳ عصر ۰۲:۲۷)رائول والش نوشته شده:  

عکس بالا را که یادتان هست؟ مرحله انتخاب بازیکن. من بیشتر adam بودم. شما کدامیک را بیشتر دوست داشتید؟

یادم هست که ورود این بازی ( شورش در شهر ) رونق مضاعفی به کلوپ های بازی داده بود و طوری شده بود که در هر خیابان حداقل یک سالن بازیهای کامپیوتر باز شده بود و اتفاقا همه آنها هم شلوغ و پرمشتری بودند. انتخاب بازیکن زن ، برای خیلی ها جذاب بود به خصوص اینکه تا آن زمان شمایلی شبیه به آن را ندیده بودند ( با آن لباس و آن قدرت و حرکات آکروباتیک ! ) . خلاصه کار به جایی رسید که بخشنامه ای به تمام کلوپ ها ارسال شد مبنی بر اینکه کسی حق ندارد بازیکن زن را انتخاب کند. مسئولان کلوپ هم یک کاغذ در بالای تلویزیون ها چسبانده بودند بدین مضمون:   " مشتریان گرامی ، لطفا از انتخاب زن خودداری کنید " ... !! 

 نگاهی به گذشته - کمودور 64 و آمیگا 500

سال‌ها قبل زمانی که نه از اینترنت در ایران خبری بود و نه از کامپیوترهای پرقدرتی که بازیهای سه بعدی را اجرا می‌کنند نوجوانان و جوانان علاقمند به کامپیوتر تکنولوژی را با کمودور 64 ( Commodore 64 ) و آمیگا 500 ( Amiga 500 ) تجربه می‌کردند. کامپیوترهای پی سی PC (نسلی که به سازگار با آی بی‌ام IBM مشهور است) آن زمان گران بودند و بیشتر در دفاتر اداری کاربرد داشتند. محصولاتی مانند کمودور و آمیگا به دلیل ارزانی و فراوانی بازیهای کامپیوتری برای آن‌ها بیشتر مورد توجه جوانان بود. کار با این کامپیوترها نیاز به تخصص خاصی نیاز داشت و در ضمن به تلوزیون هم وصل می‌شدند که در هزینه خرید و استفاده از آن‌ها بسیار موثر بود. کمودور به خصوص به دلیل ارزان‌تر بودن بسیار مورد توجه علاقمندان بازیهای کامپیوتری بود. آمیگا نیز محبوب گرافیست‌ها و علاقمندان موسیقی بود. مجله ای نیز در آن زمان به نام کامپیوترهای خانگی منتشر می‌شد که پر بود از روشهای نسوز کردن بازی‌ها، معرفی بازیهای جدید، ترفندها و آموزش استفاده حرفه‌ای‌تر از کمودور یا آموزش کار با نرم‌افزارهای تحت آمیگا و ساخت تصاویر گرافیکی و انیمیشن با آمیگا.

در هر دوی این کامپیوترها امکان برنامه‌نویسی وجود داشت و بیسیک که به صورت توکار در کمودور وجود داشت و کارتریجهای برای نسخه پیشرفته تر بیسیک آن نیز در بازار بود و آمیگا نیز اگرچه چندان برای برنامه نویسی استفاده نمی‌شد اما به خاطر دارم که زبانهای بیسیک و سی برای سیستم عامل آن که ورک بنچ نام داشت و مانند سیستمهای عاملهای امروزی از یک محیطی گرافیکی بهره می‌برد وجود داشت. من شخصاً اولین کدهای بیسیک خود را با کمودور و نخستین کد سی را نیز با لتیس سی آمیگا نوشته‌ام. در آن زمان اجرای چند خط برنامه که مثلا چند دایره رسم می‌کرد برای من و دوستان اهل کامپیوترم بسیار هیجان‌انگیز بود.

امروز که به مشخصات فنی این کامپیوترها نگاه می‌کند فاصله آن‌ها را با کامپیوترهای بسیار زیاد می‌بینیم. کمودور 64 از CPU با سرعت تنها یک مگاهرتز (سرعت کلاک کامپیوترهای امروز به گیگا هرتز است که بیش از هزار مگاهرتز است) بود. همچنین رم آن 64 کیلو بایت بود که در مقایسه به یک یا چند گیگا بایت رم کامپیوترهای امروز بسیار بسیار اندک است. دقت تصویر آن یا به اصلاح گرافیک آن تنها 320 پیکسل در عرض و 200 پیکسل در طول بوده است. امروزه بسیاری از دستگاههای موبایل از سی پی یو و گرافیک بهتری از کمودور 64 بهره می‌برند. کمودور 64 به صورت پیش فرض بدون دیسک درایو (چه فلاپی و چه هارددیسک) بود و معمولا با نوار و با استفاده از تیپ نرم افزارها و بازیها به حافظه این کامپیوتر منتقل می‌شد.
آمیگا البته از مشخصات سخت افزاری بهتری برخوردار بود. سرعت کلاک سی پی یو استفاده شده در آمیگا 500 نیز تنها هفت مگاهرتز بود (هفت برابر کمودور و حداقل 145 برابر کمتر از کامپیوترهای ضعیف امروزی). این کامپیوتر 512 کیلو بایت رم داشت و در دقت تصویر 640x256 یا 640x512 را پشتیبانی می‌کرد. آمیگا به خصوص نسل 1200 آن تا مدت‌ها از لحاظ گرافیکی و موسیقی از کامپیوترهای پی سی آن زمان جلوتر بودند. آمیگا 500 مانند کمودور 64 هارددیسک نداشت اما یک فلاپی درایور توکار داشت و در آمیگا 600 هارددیسک نیز اضافه شده بود.

پایان قسمت اول

ادامه دارد ...

منبع اصلی: http://www.commodore.ca/history
منبع فارسی: سایت راسخون - با اندکی ویرایش

قسمت دوم

جک ترامیل و نوستالژی کومودور

غالبا وقتی درباره اشخاص تأثیرگذاری که در ساخت و رواج کامپیوترهای شخصی نقش داشته‌اند، صحبت می‌کنیم، یاد استیو جابز، استیو وزنیاک، بیل گیتس، پل الن، گوردون مور و اندی گروو می‌افتیم، در این میان باید یادی هم از «جک ترامیل» کرد، کسی که «کومودور» را برای استفاده کاربران آماده کرد و بعدها رئیس شرکت آتاری شد.

ترامیل کسی است که نقش زیادی در پشت سر رایانه‌های PET، Vic-20 و کومودور ۶۴ بازی کرد، این آخری را شاید بتوان پرفروش‌ترین رایانه شخصی در طول تاریخ محسوب کرد. گرچه این موضوع قابل بحث است، ولی احترام بزرگان «سیلیکون ولی» به ترامیل، غیر قابل انکار است. ترامیل یک بازمانده آشویتس و عضو سابق ارتش آمریکا است که تصمیم گرفت کارش منحصر به تعمیر ماشین‌های تحریر نشود و به الکترونیک بپردازد. دوشنبه شب، صدها نفر از ریش‌سفیدان «سیلیکون ولی» در «مانتین ویو» و در موزه تاریخ کامپیوتر، گرد هم آمدند تا بیست و پنجمین سالگرد به بازارآمدن کومودور ۶۴ را گرامی بدارند. سایت CNET News.com از فرصت استفاده کرد و گفتگویی با ترامیل داشت و با او در مورد مشهورترین محصولش، جایگاه کامپیوترهای شخصی در حال حاضر و درمورد حال و هوای جامعه و کاربران کومودور ۶۴ و اپل II درمیانه دهه ۸۰ میلادی، صحبت کرد. اما قبل از اینکه درباره این مصاحبه بنویسم، بد نیست کمی درباره سرگذشت جالب ترامیل برایتان بنویسم:

ترامیل در سال ۱۹۲۸ در Łódź لهستان به دنیا آمد. بعد ازحمله آلمان نازی در سال ۱۹۳۰ او و خانواده‌اش به یک گتو منتقل شدند، جایی که او در یک کارخانه تولید پوشاک کار می‌کرد. بعد از برچیده شدن گتوها، او و خانواده‌اش به آشویتس فرستاده شدند، در آشویتس او به وسیله دکتر منگل معاینه شد، و تشخیص داده شد که برای کار مناسب است. او و پدرش به یک اردوگاه کار اجباری نزدیک هانوفر فرستاده شدند، ولی مادر ترامیل در آشویتش باقی ماند. مدتی بعد مادر ترامیل به طرز مشکوکی از دنیا رفت، گرچه نازی‌ها گفتند او به خاطر ابتلا به تیفوس مرده است ولی خود ترامیل عقیده دارد مادرش را نازی‌ها با تزریق گازوئیل به قتل رسانده‌اند. Mengele سرانجام در آوریل سال ۱۹۴۵، او از اردوگاه کار اجباری آزاد شد. در نوامبر سال ۱۹۴۷ او به آمریکا مهاجرت کرد و به ارتش پیوست، جایی که یاد گرفت چگونه ماشین‌های تحریر را تعمیر کند. در سال ۵۳ او یک راننده تاکسی شد و یک مغازه در برونکس برای تعمیر ماشین‌های اداری خرید و نامش را «ماشین تحریر قابل حمل کومودور» گذاشت. Bronx پس از آن او شروع به تجارت و وارد کردن ماشین‌های تحریر کرد. به خاطر محدودیت‌های وارداتی، او به این فکر افتاد که در تورنتو شرکتی برای تولید ماشین‌های تحریر تأسیس کند. گرچه او علاقه داشت از یک نام نظامی مثل آدمیرال و یا ژنرال برای شرکت تازه‌تأسیسش استفاده کند ولی به خاطر ثبت شدن قبلی این اسامی همان نام کومودور را ترجیح داد.

در سال ۶۲ شرکت کومودور عمومی شد ولی ترامیل تا میانه دهه ۸۰ رئیس این شرکت باقی ماند. در طی این سال‌ها شرکت کومودور محصولات دیگری مانند ماشین حساب هم تولید می‌کرد تا سرانجام نوبت به تولید رایانه‌های شخصی و در صدر آن‌ها کومودور ۶۴ رسید که در سال ۱۹۸۲ وارد بازار شد. در سال ۸۴، ترامیل از کومودور استعفا داد و یک شرکت دیگر برای تولید رایانه‌های شخصی تولید کرد. در جولای ۸۴، او آتاری را خرید. در سال‌های پایانی دهه ۸۰ او کار روزانه را در شرکتش متوقف کرد و شرکت را به پسرش -سام- منتقل کرد. در سال ۹۶ او، آتاری را به یک شرکت تولیدکننده دیسک، فروخت. رایانه کومودور ۶۴ در آگوست سال ۱۹۸۲ وارد بازار شد، این کامپیوتر یک کامپیوتر ۸ بیتی بود که به قیمت ۵۹۵ دلار فروخته می‌شد! این کامپیوتر ۶۴ کیلوبایت رم داشت و از لحاظ عملکرد صوتی تصویری از نمونه‌های مشابه شرکت IBM، در آن زمان بهتر بود. بین سال‌های ۸۲ تا ۹۴، ۳۰ میلیون دستگاه کومودور ۶۴ فروخته شد، چنین میزان فروشی این رایانه را پرفروش‌ترین مدل کامپیوتر شخصی در طول تاریخ کرد. در زمان اوج شهرت به گفته ترامیل، شرکت او ماهانه ۴۰۰ هزار دستگاه کومودور تولید می‌کرد. در سال‌های ۸۳ تا ۸۵، کومودور به تنهایی ۴۰ درصد بازار رایانه‌های شخصی را در اختیار داشت و بیشتر از پی‌سی‌های اپل و IBM می‌فروخت. تقریبا ۱۰ هزار نرم‌افزار تجاری از انواع مختلف برای کومودور نوشته شد.

حتی امروز هم بعضی از علاقمندان و مشتاقان کامپیوتر این رایانه را در خانه دارند، حتی برنامه‌های شبیه‌ساز کومودور ۶۴ هم نوشته شده است که به کاربران اجازه می‌دهد در حین کار با کامپیوترهای مدرن، یادی هم از کومودور ۶۴ کنند. جک ترامیل هنوز یک کومودور ۶۴ در خانه دارد و با آن هر روز چند دقیقه بازی محبوبش یعنی Pac-Man را بازی می‌کند. البته کامپیوتر اصلی او در حال حاضر یک کامپیوتر Dell است. ترامیل علت محبوبیت کومودور ۶۴ را دارا بودن خصوصیاتی می‌داند که تا قبل از ان در یک کامپیوتر شخصی مجتمع نشده بودند. او ویژگی‌ها صدا، تصویر و رنگ را وارد کومودور کرده بود و یک صفحه کلید برای آن گذاشته بود. استفاده از کمودور آسان بود. روابط تجاری که ترامیل با خریداران محصولات قبلی‌اش یعنی ماشین‌های تحریر و ماشین‌های اداری داشت، باعث شده بود که او بتواند خیلی آسان از این روابط برای فروش کومودور هم استفاده کند. بنابراین او خیلی راحت از فروشگاه‌های خرده‌فروشی هم برای فروش کومودور استفاده می‌کرد و مجبور نبود فروش را تنها منحصر به فروشگاه‌های لوازم الکترونیک کند. جک ترامیل حالا بازنشسته شده است و با همسرش -هلن- که با او در سال ۴۷ ازدواج کرده است در «مونته سرنو»ی کالیفرنیا زندگی می‌کند. او سه پسرو چند نوه دارد.

پایان

یادداشت کافه کلاسیک:  متاسفانه دو ماه پیش جک ترامیل درگذشت. او به گردن همه ما حق داشت و این مقاله کمترین کاری بود که ما می توانستیم برای او انجام دهیم. جک عزیز ! سپاس از تو به خاطر عرضه این دستگاه های شگفت انگیز که خاطرات شیرین کودکی و نوجوانی ما با آنها گره خورده است.  ...  یاد تو  همیشه زنده است.

+  سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز ..... مرده آنست که نامش به نکویی نبرند  +

منبع اصلی: http://www.commodore.ca/history

منبع فارسی: سایت راسخون - با اندکی ویرایش و تصویر گذاری

موزه ملی محاسبات انگلیس پس از یک ربع قرن مجددا نخستین کامپیوتر جهان را روشن کرده است.
 
به گزارش انتخاب ؛ کامپیوتر 61 ساله معروف به "ویتچ" که در حقیقت یک ماشین حساب 2.5 تنی است،در سال 1951 به عنوان یک فناوری شگفت اگیز معرفی شد اما تنها چند دهه بعد از آن دانشمندان توانستند آنرا در یک مقیاس جیبی برای کاربری ساده تر تولید کنند،پس از آن بود که این ماشین حساب غول پیکر به موزه تحویل داده شد که در پایان پس از جدا سازی اجزا در انبار قرار گرفت.
 
"ویتچ" اکنون برای اولین بار مجدداً برای استفاده در موزه ملی محاسبات پارک "بلچلی" در "بوکینگهام شایر" راه اندازی شده است.
 
این کامپیوتر که توسط موزه به 50 بخش تقسیم و جداسازی شده بود، با همکاری تیمی از داوطلبان پس از سه سال تلاش بازسازی شده است.

تلنا:یکی از بزرگترین اتفاقات جامعه بشری در چند دهه اخیر که توانست دنیا را متحول کند تولد اینترنت بود. شبکه ای که در آن میلیون ها کامپیوتر از سراسر جهان به هم متصل شده اند.


تلنا:یکی از بزرگترین اتفاقات جامعه بشری در چند دهه اخیر که توانست دنیا را متحول کند تولد اینترنت بود. شبکه ای که در آن میلیون ها کامپیوتر از سراسر جهان به هم متصل شده اند.
به گزارش خبرنگار تلنا،در دنیای امروزی کمتر کسی را می توان پیدا کرد که با اینترنت و قابلیت های آن آشنا نباشد.
در اواخر دهه شصت و در جریان جنگ سرد ، دولت ایالات متحده تصمیم گرفت که راهی را ابداع کند که از طریق آن در هنگام حملات اتمی ، خطوط ارتباطی باز باشند. در گذشته برای انجام این کار یک مرکز کنترل وجود داشت که وظیفه انتقال پیام ها را بر عهده داشت . اگر یکی از این مراکز مورد بمباران قرار می گرفت تمامی شبکه ها از کار می افتاد. در نتیجه اداره تحقیقات روی پروژه های پیشرفته (ARPA) تصمیم به ایجاد یک شبکه کامپیوتری بدون مرکز کنترل گرفت و در اوایل دهه نود شبکه ARPA تبدیل به اینترنت شد. اینجا تصاویری جایی است که اینترنت در آن متولد شد.

من تنها دستگاهی که در بچگی داشتم همون Atari 2600 بود که 128 تا بازی در حافظه داشت. کم کم با میکرو آشنا شدم که بازی های قشنگ تری داشت. یکی از همسایه هامون میکرو داشت و وقتایی که باباشون خونه نبود (باباشون بد اخلاق بود) می رفتم خونشون و با بچه ها میکرو بازی می کردیم. بعد هم یه آتاری دستی خریدم

 دوم دبیرستان بودم که یه پنتیوم 2 خریدم

ولی قبل تر از این ها و اولین باری که من با یه کامپیوتر که نمیدونم چه مدلی بود بازی کردم مربوط میشه به حدود سال 71 یا 72 که تقریبا دوم سوم دبستان بودم. یکی از همکاران پدرم که مهندس کامپیوتر بود در همسایگی طبقه پایین ما می نشست و چون مجرد بود شب ها بعضی وقت ها با پدرم می نشستن و صحبت می کردن. من هم می رفتم سر کامپیوترش و PRINCE بازی می کردم.

هر شب بندال بابام میشدم که بره خونه همسایمون تا من بازی کنم

یادمه که یه شب که بابامو زورکی وادار کردم بریم خونشون بهم گفت که کامپیوترش ویروسی شده و داره ویروس کشی میکنه. چه ضد حالی بود

همون شب قسمت آخر یه سریالی بود که اسمشو یادم نمیاد. چون خیلی بهش علاقه نداشتم

بالاجبار مجبور شدم بشینم و فیلم را ببینم. یه تکه از دیالوگ که یادمه را می گم

"قراره که تو گرگ و میش اعدامت بشی. بیا و جای اون محموله را بهمون بگو تا دست شخص دیگری نیفته"

یه سریال ایرانی بود که دنبال متلاش کردن یه باند قاچاق مواد مخدر یا دراگ بودن. رئیس باند را گرفته بودن و قرار بود که اعدامش کنن ولی محموله را نتونسته بودن گیر بیارن. در آخر هم رئیس که هیکل درشت و مو های جو کندمی مجعدی داشت جای محموله را می گه و فردا اعدام میشه.

دوستان ! خيلي كنسول بازي هم بود كه به ايران راه نيافت يكي از بهتريناش تربر گرافيك  شركت ان اي سي بود. البته من آرشيو كاملي از كنسولهاي بازي دارم در اولين فرصت براتون به نمايش مي ذارم. خاطرات شيريني بود. حيف از دست رفت.

خوب دوستان همونطور كه گفته بودم من براتون در باره كنسولهاي بازي توضيح ميدم نسل به نسل جلو ميريم سوالي بود يا اطلاعات بيشتر مطرح كنيد

سپاس

نسلهای اولیه-دومیه

Magnavox Odyssey-1972

سازنده:Magnavox

Coleco Telstar-1976

سازنده: Coleco

Fairchild Channel F-1976

سازندهManufacturer

The Channel F System II

TV Boy

Atari 2600-1977

سازنده: Atari

Bally Astrocade-1977

سازنده: Midway

Magnavox Odyssey2-1987

سازنده:Magnavox/Philips

Microvision-1979

سازنده: Milton Bradley Company

ColecoVision-1982

سازنده:Coleco

Atari 5200-1982

سازنده: Atari

Arcadia 2001-1982

سازنده: Emerson Radio Corp

Vectrex-1982

سازنده: Smith Engineering

Commodore MAX Machine-1982

سازنده: Commodore

اولین کنسولی که باهاش آشنا شدم ATARI بود

الان اثری ازش نمونده / یادمه انقدر به لبه فیلم آب میزدم که بالاخره دستگاه سوخت!

دو تا بازی که بصورت کارتریج بود و زیاد بازی میکردم

KUNG FU

SMURF

______________________________________________

امروز بعد از سالها بازی کاراته (KUNG FU) دوباره به آخر رسوندم (یه دور تمومش کردم اما ادامه داره)

همون نسخه آتاریه اما گرافیک بهتری داره

احتمالا همه این بازی یادشونه / تقریبا هر جا میکرو بود این بازی هم به چشم میخورد

نرم افزار اجرای بازی

http://www.zophar.net/download_file/1201...ad_file/12

فایل بازی

http://coolrom.com/roms/nes/758/Kung_Fu.php

___________________________________________________________

کنسول بعدی سگا بود که خاطرات زیادی ازش دارم  

  نسبت به کنسولهای قبلی پیشرفت چشمگیری داشت

هنوز کنسول با یه سری از بازیها دارم که سالم هستن( تقریبا از 18 سال قبل)

این سه بازی رد کردن مراحلش واقعا مشکل بود اما بارها بازی کردم تا بالاخره به آخر رسوندم

اون زمان از بازیهای گرافیک بالا محسوب میشدن

XPERTS دارای گرافیک عالی بود اما گیم پلیش تعریفی نداشت و از انحصاری های سگا بود!

BATMAN FOREVER موزیک زیبا و فضای تاریکی داشت و شخصیت های بازی همگی از نسخه فیلم الهام گرفتن (کیلمر/کیدمن/تامی لی جونز/ و____) نسخه سوپر نینتندو گرافیک بالاتری داشت

SEGA

SUPER NINTENDO

PITFALL بهترین نسخه برای سگا 32 ایکس بود

____________________________________________________________

شخصیت BLAZE از سری شورش در شهر که علاقه خاصی بهش داشتم

در عین زیبایی گیم پلی روان و فن های خیره کننده ای  داره!

از لحاظ تکنیک با بیشترین ستاره حرف اول میزد (نسخه 3)

 در نسخه دوم با دو ستاره نفر دوم بعد از AXEL  بود  

http://cafeclassic4.ir/imgup/2932/137263...7b0f28.jpg

http://cafeclassic4.ir/imgup/2932/137263...e79ae6.jpg

___________________________________________________

غیر از شورش انحصاریهای زیادی از سگا منتشر شد که واقعا عالی بودن و کنسولهای هم دورش هم نتونستن همچین بازیهایی ارائه بدن!

COMIX ZONE تقریبا بهترین انحصاری سگاست

و این موارد

 بازی فکری خیلی زیبایی که باعث شد شب امتحان بشینم پاش و از اون درس بیافتم!

__________________________________________________________________

ادامه دارد____________