معرفی سه بازی قدیمی

بازی اول که کمی بازی بچه گانه ای بود Animaniacs نام داشت. محصول سال 1994 از کمپانی کونامی

مهم ترین مشخصه بازی این بود که شما سه کاراکتر را به شکل موازی در اختیار داشتید. بازی دیگری قبل از این بازی به یاد ندارم که این ویژگی را داشته باشد. البته شورش در شهر بود که در حالت دونفره، 2 پلیر موازی بازی می کردند اما در اینجا 3 شخصیت در اختیار شما بود که هر کدام توانایی های خاصی داشتند و شما بنا به موقعیت باید از شخصیت مناسب استفاده می کردید. از بازی های جدید که به این سبک هستند می توان از Shaun The Sheep و IceGirl & FireBoy نام برد.

این کاراکترها یاکو، واکو و دات نام دارند. یاکو پسری قد بلند بود که مشخصه آن زور زیادش بود. در طول بازی جعبه هایی بود که برای جابجایی آنها باید از او استفاده می کردید. واکو پسری پر از شیطنت بود که یک پتک خیلی بزرگ در جیبش داشت! از پتک برای روشن کردن فیتیله توپ استفاده می شد.

دات هم دختر بچه ای بود که ماچ می فرستاد! بوس های او برای مبهوت کردن انسان ها و رام کردن حیوان ها به کار می رفت!

این سه خرگوش در حال فرار از چنگ یک پلیس چاق بودند که اگر در بازی می باختید با این صحنه مواجه می شدید که پلیس شما را دستگیر کرده و به جایی که اول بازی از آن فرار کرده بودید برمی گرداند. انتخاب مراحل این بازی هم صحنه تعقیب و گریز پلیس و خرگوش ها در خیابان های شهر بود(عکس چهارم)

ضمن اینکه بعد از رد کردن هر مرحله یک پسورد تصویری به شما داده می شد که با استفاده از آن می توانستید به هر مرحله ای که رد کرده بودید دست پیدا کنید. البته این ایده را قبلا در بازی بامزی دیده بودیم که بعد از هر رد کردن هر مرحله یک کلمه به عنوان رمز دسترسی به آن لول به شما داده می شد.

================================

==============

=

بازی دوم که اصلا ظاهر قشنگی نداشت Aldo's Adventure نام داشت. جالب این جاست که با وجود اینکه اصلا از قیافه بازی خوشم نمی اومد ولی تنها بازی ای بود که اسمش به یادم مونده بود. اون هم به خاطر اینکه اول بازی بزرگ می نوشت Aldo

این بازی که محصول سال 1987 داستان یک آدم کریه المنظری است که در پی یافتن گنج است. در طول بازی یک سری وزنه مشکی رنگ از بالا به سمت پایین می آمد و شما باید جاخالی می دادید. این وزنه ها ممکن بود از نردبان هایی که از سطح طبقات پایین تر آمده اند، سقوط کنند.

یکی از صحنه های به یاد ماندنی بازی لحظه هایی بود که آلدو به پایین می افتاد و با دستان باز، با سرعت خیلی کمی به سمت زمین می آمد! (عکس سوم)

از دیگر عوامل تهدید کننده شما، آتش های قرمز رنگی بود که وقتی روی آنها می رفتید صورتی رنگ می شدند. از لحظه ای که روی آتش می رفتید چند ثانیه ای طول می کشید تا جان خود را از دست بدهید. به نظرم عدد بالای تصویر که در کنار تعداد جان های شما نوشته شده است، میزان باقی مانده جان فعلی شما بود.

==============================

===========

=

اما بازی آخر که خیلی بازی خوبی بود.

SkyRoads

محصول سال 1993 از کمپانی BlueMoon

واقعا بازی جذاب و دوست داشتنی ای بود. در این حد که قبل از گذاشتن این پست دوباره بازش کردم و دیگه نتونستم ببندمش! اتفاقا لشگر پسران خواهران هم این جا بودند و برای اینکه نوبتشون بشه از این بازی زیرخاکی لذت ببرند صف کشیده بودند!

ایده بازی ساده بود. یک سفینه که در فضا روی سطوح نسبتا مسطحی حرکت می کرد(!) و در اثر جاذبه(!) روی سطوح باقی می ماند!

البته گرافیک سه بعدی بازی به نسبت سال ساخت فوق العاده است.

دایره بزرگتر در جلو سفینه، نمایشگر سرعت شما بود. دایره کوچک تر از 2 نیم دایره تشکیل شده بود. نیم دایره  بالایی میزان اکسیژن داخل سفینه بود که در واقع زمان باقی مانده را نشان می داد و نیم دایره پایینی که میزان سوخت باقی مانده را نشان میداد.

نوار پیشرفت سمت چپ سفینه هم میزان پیشروی در مرحله را نشان می داد. عکس چهارم لیست انتخاب مراحل است. بعد از رد کردن هر مرحله یک دایره زرد رنگ جلو آن نشان داده می شد...

اتفاقاتی که شما را تهدید می کند، سقوط کردن(!) برخورد با موانع، تمام شدن سوخت یا تمام شدن اکسیژن بود.

نکته آخر اینکه در ابتدای بازی می توانستید کنترلر آن را تعیین کنید. کیبورد، ماوس یا جوی استیک!

=============

پی نوشت: به بازی کردن بچه های خواهران دقت کردم. عین کودکی های خودم در مواقع حساس زبونشون رو بیرون می آوردند! نمی دونم این ژن خانوادگیه یا همه بچه ها اینجوری اند...