به نام خدا

و با سلام به دوستان کافه کلاسیک  

.

.

[ سالهای 71 -72 بود که تازه سر و کله یک مهمان ویژه و دوست داشتنی تو بعضی خونه ها پبدا شده بود . بهش میگفتند کمودور - C 64 - یک دستگاه زیبا و جذاب همراه با چند نوار کاست، tape خوان، کارتریج و جوی استیک . کارتریجها البته گران بودند و بچه ها باید به همون بازیهای tape میساختند . اون موقع ها تو یک پاساژ قدیمی یه آقایی داخل مغازه اش رو پر کرده بود از نوارهای بازی این دستگاه که جلدهای بسیار زیبایی داشتند . کاستها مختلف بودند و بیشتر شان تک بازی بود . بعضی هاشون هم دو سه تا بازی داخلش بچشم میخورد . اما توی اونها کاستهایی هم پیدا میشد که ده، دوازده بازی ساده داشتند . یادمه هر بار میرفتیم اونجا به صاحب مغازه میگفتیم : ببخشید آقا ما چند تا بازی برای بچه کوچیک می خوایم - البته منظور از بچه کوچیک خودمون بودیم ولی خجالت میکشیدیم بگیم برای خودمون از طرفی هم بازیهای خشن و بزن بزنِ محض رو دوست نداشتیم - اون آقا هم برامون کاست ها رو می آورد و ما انتخاب میکردیم . نوارها البته هنوز هم گران بودند . برای همین صاحب مغازه پیشنهاد می کرد و میگقت همون کاستهای چند بازی بصرفه هستند . ولی خوب معمولا بیشترشون، چنگی به دل نمیزد و بازیهای خیلی معمولی داشتند . بلاخره تو هر کدوم از اونها یکی دو تا بازی خوب پیدا می کردیم و بتدریج که بهترینهاشون داخل چند کاست گلچین می شدند، بعدِ یه مدت، دیگه فقط همونها رو بازی میکردیم . الان از اون موقع خیلی زمان گذشته و شاید فقط خاطره صدای خنده ها، فریادها و جیغها و دعوا بر سر نوبت توی ذهن باقی مونده . الان که ویدئو این بازیها رو نگاه میکنم مقداری از اون خاطرات برام زنده میشه و امیدوارم برای دوستان هم تازگی داشته باشه ... ]

.

.

.

.

بازی نبرد کشتی ها - battle ships  - محصول شرکت  Elite Systems  بریتانیا در سال 1987

این بازی معمولا از روی tape با 50 تا 60 شماره لود میشد و بعدِ یه مدت انتظار، بلاخره خطهای رنگی مرموز ناپدید میشدند . نبرد کشتی ها جز معدود بازیهایی C 64 است که انتها، پایان، برنده و بازنده و حساب و کتاب آخرش معلوم بود .

 این بازی رو بتنهایی با خود کامپیوتر هم میشد بازی کرد ولی فِر پلی - چون راه شکست دادن کامپیوتر که Fair Play بازی میکرد رو خیلی زود میشد پیدا کرد -

نفر اول باید ناوگان رو می چید و استتار میکرد و بعد با 20 گلوله ناو های حریف رو شناسایی و منهدم میکرد . وقتی بعضی از اونها غرق میشدند به نسبت، قدرت آتش و تعداد گلوله های مقابل هم کمتر میشد و آخر سر هر کدوم که تمام ناو گروه رو از بین میبردند برنده میشد . علامت sos با ریتم موسیقیِ در حال غرق شدن خیلی میچسبید و دست حریف رو که تا اون موقع کُری میخوند می بست .

ناوگان شامل یک ناو هواپیمابر غول پیکر - که معمولاً زودتر از همه شناسایی میشد - یک ناو شکن، ناوچه، زیردریایی و قایق هست که پیدا کردن فایق و زیر دریایی بیشترین زمان رو میگرفتند . در انتها، کامپیوتر محل استتار ناوگان فرد برنده رو با نقاط رنگی نشون میداد و اونجا بود که یک آه و حسرت از اینکه تمام خونه های دور و بر و زده شده بودند جز خود هدف باقی میموند . لحظه ای که باقی مانده ناوگان با مارش پیروزی به پایگاه بر میگشتند؛ حس خیلی خوبی از غرور و  افتخار به آدم دست میداد .

.

راستی، موسیقی قشنگی هم داشت .

http://s5.picofile.com/file/8148437400/b...1.flv.html

یادش بخیر

http://s4.picofile.com/file/8162815534/b...2.flv.html

.

.

kurt steiner