(۱۳۹۵/۱۰/۲۸ صبح ۰۳:۱۱)شارینگهام نوشته شده:  

(۱۳۹۵/۱۰/۲۷ صبح ۰۲:۰۲)آناکین اسکای واکر نوشته شده:  

تصور کنید تو یک جزیره تک و تنها از همه دنیا جدا افتادین و هر کاری می کنید تا نظر کشتی هایی که از نزدیک و یا حتی دور از جزیره عبور می کنن رو جلب کنید شاید نجات پیدا کنید ولی دریغ از یک کمک !

این موضوع یه انیمیشن خیلی ساده و ابتدایی بود که تو دهه شصت بارها از تلوزیون پخش شد. نه اسمی ازش بود نه نشانی ... ولی جوینده یابنده است با کمک خدا . امشب بالاخره پیداش کردم و تازه فهمیدم که ای بابا ! الکی نبود اینقدر تو ذهن ما ماندگار بود. ظاهرا سال 1974 جایزه فستیوال فیلم " کن " رو هم برده !

یه انیمشن به نام " جزیره " به انگلیسی " Island "  محصول 1973 کشور شوروی که حیفم اومد حس خوب دوباره دیدنش رو با شما دوستان تقسیم نکنم .

http://www.y o u t u b e . c o m/watch?v=89jFdBXs78A

امیدوارم از دوباره دیدنش لذت ببرین .

***

با سلام و عرض ارادت به خدمت شما دوست هم فکر

واقعا که در این دوران پرمشقت که مردم فقط به فکر امرار معاش هستند و رمقی برای یاد کردن خاطرات ندارند،حضور شما یاران،حس یافتن همان حلقه ی مفقوده را به بنده می دهد.

تصور کنید که نشانی یکی از گمشده های نوستالژیک خودت را به کسی بدهی و او با یک نگاه سرد به تو بگه:«اوووووهه... چه حوصله ای داری تو!»

و بعد به محفلی بیایی که هر کدام از اعضای آن جمع ،دست بگذارند بر همان گمشده ی  دیرینه ی تو!

بابا ،ای والله...واقعا که دست خوش دارید ،جناب آناکین اسکای واکر!

چند تا انیمیشن دیگر هم هست که سالیان متمادی است در جستجوی آن ها ،هفت دریا را گشته ام ،ولی نیافته ام:

انیمیشن ایرانی چشم تنگ دنیا دار

انیمیشن خارجی و موزیکال فیگارو

انیمیشن تاکسی که یک نفر مدام دنبال تاکسی می رفت و آواز می خواند:دادارا را را رارارا 

دوست عزیزم " شارینگهام ".

خودمون باشیم. دوست ندارم تصویری ایده آل از افراد به اصطلاح " خارجی " توصیف کنم هر چند که نیستند ولی در ابعادی از زندگی درک بهتری دارند . به عنوان مثال از سنین جوانی اقدام به جمع آوری مثلا " تمبر " یا  "عکس بازیکن راگبی یا بیسبال " و یا هر چیز دیگری که دوست دارن میکنن . حتی اونهایی که منازل بزرگتر دارن اسباب بازی های دوران کودکی رو نگه می دارن . سوال اینجاست که چرا ؟

چرا یه مرد 50 ساله باید هنوز اسباب بازی های کودکیش رو نگه داره و هر چند وقت یکبار مرتب و تمییزشون کنه ؟

چون همه اینها بخشی از زندگی و خاطرات اون فرده و دیگران هم این رو می دونن. در ایران عزیز ما به نظر من بنا به دلایل فرهنگی شما اگه یاد دوران کودکی یا نوجوانی خودتون کنید از سوی دیگران به " بچه بودن " و یا " عقب تر از سن بودن " متهم می شین . در صورتی این احساسات بخشی از زندگی همه ماست و اتفاقا خیلی هم مهمه که اگه کسی احساس نیاز می کنه بهش پرداخته بشه . خانم دکتر رادیولوژیستی که همسر و 2 فرزند هم داره روزی بهم گفت : من عاشق کارتون هستم ولی تو رو خدا به کسی نگین !

به هرحال خوشحالم که این انیمیشن خاطره انگیز گمشده شما هم بود.

و اما ...

شاید امروز یکی از روزهای خوش شانسی شما باشه :

انیمیشن " چشم تنگ دنیادار " ساخته " نورالدین زرین کلک " محصول سال 1361 تقدیم به شما :

http://www.aparat.com/v/aNdGs/%DA%86%D8%...8%A7%D8%B1

اگه همونه که دنبالشی از دیدنش لذت ببر .