رفقا بنده دو سالي هست كه ميخوام اين سئوال رو اينجا بپرسم اما قسمت نميشد تا اينكه  همين  الان توفيق يار شد:عارضم كه من خيلي بچه بودم حدود سالهاي 64- 65 اواخر شب بود يه فيلمي تلويزيون پخش كرد متاسفانه من بيدار موندم و اون فيلمه رو ديدم!!!داستان فيلم در مورد يك زندان بود و زندونيهاي بدبخت توش اما سكانس بيچاره كننده اش جايي بود كه چند نفر يك بشكه آب رو داغ كردن و روي يه بيچاره اي خالي كردن و سوزوندنش!!!بدبختي رو مي بينين!

كلا اون موقعها تلويزيون هفته اي يكي دو فيلم بيشتر پخش نمي كرد يكيش كه عصر جمعه شبكه يك بود كه معمولا دو سه هفته يكبار فيلم هندي قانون بود و ديگه چه طور بشه كه يك فيلم ديگه اواسط هفته پخش بشه!بر فرض هم كه تلويزيون شب فيلم خوبي داشت پدر و مادر ما به  بهانه اينكه فردا بايد بري مدرسه يا تلويزيون داغ كرده خاموشش كن تا نسوخته- اخه تلويزيون ما از اون لامپي هاي كمدي بود با در و پايه هاي چوبي كه هر وقت كليد پاورش رو مي زدي يه ربعي طول مي كشيد تا بياد بالا!!-اجازه فيلم ديدن به ما نميدادن! ...

پدر و مادر هم كه گير نميدادن خود ما به خاطر نوشتن 7-8 صفحه مشق شب - 3بار از  روي درس دهقان فداكار يا روباه و خروس يا حسنك كجايي- و 2-3 صفحه تمرين رياضي و ... ديگه جوني برامون نمي موند كه بخواهيم بعد شام بيدار بمونيم...تازه همه اينها منوط به اين بود كه برق نره و گرنه ما كه اگه اون سالها يك در ميون شبي دو ساعت برقمون نمي رفت اصلا احساس كمبود مي كرديم!!

حالا عدل اون شب كه تلويزيون همچين فيلم وحشتناكي داشت  نه پدرو مادر به ما گير دادن كه بخواب نه خودمون از خستگي خواب رفتيم نه برق رفت نه آژير زدن نه.....!

يادمه اول فيلم عبارتي ظاهر شد كه گوينده - با صداي خسرو شمشيرگران بخونيد-مي گفت: تمام جزييات اين فيلم واقعي هست يا يك همچين چيزي! منم كه تو عالم كودكي معني اين چيزها رو نمي فهميدم فكر مي كردم كه اون صحنه آب جوش و ..لابد واقعي بوده و اون زندوني بدبخت چه زجري كشيده و اينها...!بي خود نيست ميگن نذارين بچه ها فيلمهايي كه مناسب سنشون نيست ببينن! باور كنين از اون شب تا حالا روزي نبوده كه اون صحنه نياد جلوي چشمم و بهش فكر نكنم! از فرداي اون روز بنده مبتلا به انواع خاصي از روان نژندي و ساديسم مازوخيسم تركيبي شدم  به عنوان مثال علاقه به ديدن صحنه هاي شكنجه و اجراي اون عمليات روي همكلاسيها و رفقا !! كه بعضي وقتها خيلي خوب و لذت بخش ميشد بعضي وقتها هم نتيجه درست از آب در نميومد حالا يا به علت كمبود امكانات نتيجه اون طور كه من مي خواستم زجرآور نمي شد يا دوست من علي رغم ادعاي رفاقتش حاضر نمي شد ميله اي رو كه من توي بخاري نفتي مدرسه گذاشته بودم و از شدت حرارت قرمز شده بود بذارم  كف پاش و خواهش و اصرارهاي من هم افاقه نمي كرد ولي خب من هم توي حمام عمومي محل موقعي كه اون رفيقم از من مي خواست  روي سرش كه صابون زده بود آب بريزم من هم جبران كرده  و سطل آب داغ رو در كمال خونسردي و اوج لذت خالي مي كردم روي سرش يا پشت اون بچه محل رو كه  ازم مي خواست براش كيشه بكشم با سنگ پا مورد نوازش قرار مي دادم و قس علي هذا..-البته بعدش عذاب وجدان  مازوخيستي بود و ...!

چند وقت پيش فيلم مرد باراني ابوالفضل پورعرب رو از تلويزيون ديدم كه اتفاقا از تلويزيون اردوگاه اونها همين فيلم در حال پخش بود!

الغرض ميخوام نام فيلم رو ببينم تا يكبار ديگه ببينمش. يه جورايي فكر مي كنم اگه يك بار ديگه اون فيلم رو تماشا كنم زخم روحي عميقم التيام پيدا مي كنه....لطف كنيد و نام فيلم رو بگين حس مي كنم فيلم معروفي بايد باشه كلا درسته كه اون روزها فيلم خيلي كم پخش مي كرد اما اكثر فيلمهاش پدرمادردار بودند... ممنونم!

مابعدالتحرير: آقا خداييش اين محدوديت كاراكتر در ارسال چيز اعصاب خرد كني هست! من دليل منطقيش رو نمي فهمم! حالا يكي مثل من در سال يه پست طولاني ميزنه اون دوستاني كه عادت به زدن پستهاي طولاني دارن خيلي اذيت ميشن...