نمی دونم چرا هر وقت اسم جیمز استیوارت رو می شنوم ناخودآگاه صحنه ای که در مجلس سنا داره سخنرانی می کنه میاد تو ذهنم ( فیلم آقای اسمیت به واشنگتن می رود ) . اونجایی که برای قانع کردن سناتور هایی که مثل گرگ های آدمخوار و خوک های باد کرده روی صندلی نشستن  ،و  اون ساعتها سخنرانی می کنه و مخصوصا آخراش که داره از فرط خستگی از هوش میره. حتی کلود رینز خبیث هم طاقت نمیاره. خیلی سکانس زیباییه. فیلم آقای اسمیت به واشنگتن می رود یکی از بهترین فیلمهایی است که حاوی یک پیام اخلاقی امیدبخش نیز هست.