هیچ معیار قطعی و 100% دقیقی برای نوآر بودن یا نبودن یک فیلم موجود نیست . تئوری های گوناگونی در این زمینه وجود دارد که بعضا متناقضند . فیلم های بسیاری را می توان نام برد که به طور فرمولی (کدام فرمول؟! )  شاید نتوان آنها را نوآر فرض کرد ,  اما بسیاری از کیفیت های این سبک را دارا هستند :

1-     جاسوسی : جلادان نیز می میرند – شماره 13 خیابان مادلن

2-     ورزشی : جسم و روح – قهرمان – هرچه سخت تر زمین می خورند

3-     موزیکال : موسیقی بداهه - گیلدا

4-     درام های عاشقانه : زندگی ربوده شده

5-     گانگستری : سزار کوچک – دشمن مردم – صورت زخمی – فرشتگان با چهره های آلوده - دیلینجر - آل کاپون - من یک زندانی زنجیری هستم

6-     روانشناختی : طلسم شده – دالان شوک

7-     جنایی : M

8-     زندان : هر بامداد می میرم – می خواهم زنده بمانم – خوی حیوانی - محبوس در قفس

9-     علمی- تخیلی : وصیتنامه دکتر مابوزه

10-   وسترن : تحت تعقیب - مردی از کلورادو

مغلطه دیگر , حدود زمانی جریان فیلم نوآر است . تا چندی پیش برحسب قرارداد ( کدام قرارداد؟! ) شروع آن را شاهین مالت (هیوستن-1941) و پایانش را نشانی از شر (ولز- 1958) می دانستند . بعد , آغاز آن را یک سال به عقب منتقل کردند و فیلم بیگانه ای در طبقه سوم (اینگستر -1940) را مبدا قرار دادند . سپس آن را نیز نقض کردند ... با فراگیر شدن رسانه های دیجیتال و گسترش اینترنت , این امکان برای سینما دوستان مهیا شد تا آثاری را ببینند که قبلا میسر نبود . تماشای این فیلم ها نظریه پردازان سینمایی را با چالشی جدید ,  به ویژه در مورد سبک شناسی و ژانر مواجه کرد . مثلا این که چرا و بر چه اساسی در آموزه ها و نظریات آنها فیلم دیلینجر (نوسک – 1945) نوآر تلقی می شده ,  اما فیلمی دقیقا با همان سبک و سیاق به نام سزار کوچک (لروی – 1930) را یک فیلم گانگستری اطلاق می کرده اند ؟ یا فیلم های پس از 1958 که اتفاقا برخی از آنها کاملا در قالب سبک نوآر می گنجند , نظیر  کلاه (ملویل – 1962) را نادیده می گرفتند ؟  

به دلیل همین ابهام ها و تناقضات ,  بسیاری از صاحب نظران اساسا قائل به وجود ژانر نوآر نیستند . (نظیر اسکورسیزی که آن را بیشتر ,  کیفیت می داند تا ژانر ) .

 بحث درمورد قلمروئ زمانی ,  محتوایی  و سبک شناسانه  فیلم نوآر , دارای ابهامات فراوانی است  و هیچ نظریه جامع و مانعی در این خصوص وجود ندارد . تنها می توان مواردی را ذکر کرد که به طور نسبی روی آن توافق وجود دارد و تاثیر آن بر جریان فیلم نوآر مهم ارزیابی می شود . سینمای اکسپرسیونیستی آلمان , داستان های پلیسی - جنایی موسوم به هارد بویلد (نظیر داستان های دشیل همت و ریموند چندلر - کورنل وولریچ - دابلیو آر برنت) , سینمای گنگستری هالیوود ،  رئالسم شاعرانه سینمای فرانسه ، تب و تاب فرویدیسم و اگزیستانسیالیسم از آن جمله اند .  

حیطه فیلم نوآر را می توان بسیار وسیع یا بسیار محدود درنظر گرفت . به عنوان نمونه فیلم های جنایی ملویل و لوزی و فولر ، آنهایی که پس از 1958 ساخته شده اند را بسیاری از منتقدان پست نوآر می دانند . حالا سوال دیگری پیش می آید و آن اینکه وجه تمایز پست نوآر و نئو نوآر چیست ؟! من در بخش راهنمای فیلم نوآر به معرفی آثاری پرداخته ام که بطور نسبی می توان آنها را نوآر ( نوآر کلاسیک - پست نوآر - نئو نوآر) فرض کرد .