... سال‌ها پیش رفتارم را با فراگیران تغییر دادم، درست از همان زمانی که فیلم “بانوی زیبای من” را برای نخستین بار تماشا کردم.

این فیلم، ساختاری مبتنی بر روان شناسی، بسیار گیرا، آموزنده و ارزشمند دارد، دست کم یک جمله‌ی بسیار مهم و ارزشمند دارد که از زبان شخص اول فیلم بازگو شده است، خانم الیزا دولیتل!

(خطر لو رفتن داستان فیلم!)

فیلم داستان دختر گل فروشی است که زبان انگلیسی را بسیار بد بیان می کند و دو استاد زبان شناسی تصمیم می گیرند او را در مدت شش ماه به یک اشراف زاده با رفتار و گفتار نیک، با نزاکت و با ادب تبدیل کنند!

نکته ی مهم، شیوه‌ی برخورد این دو است.

پروفسور هیگینز با او به شکلی بسیار تند و سرد و زننده برخورد می کند و کلنل پیکرینگ بسیار با ادب و با نزاکت!

وقتی از دختر، اختلاف بین یک بانوی محترم با یک دختر گل فروش را می پرسند پاسخ خردمندانه ای می دهد:

-: “فرق یک بانوی محترم با یک دختر گل فروش، در این نیست که اون ها چه رفتاری دارند، بلکه در اینه که چطور با اون ها رفتار می کنن! من برای پروفسور هیگینز همیشه یک دختر گل فروشم چون همیشه با من مثل یک دختر گل فروش رفتار کرده و بعد از اینم خواهد کرد ولی برای کلنل پیکرینگ یک بانوی محترمم چون همیشه با من مثل یک بانو رفتار خواهد کرد.”

**********

این جمله یک سند است، یک اصل در روان شناسی اجتماعی است!

“تو همان هستی که من باور دارم، تو همان هستی که ما باور می کنیم!”

 باورهای ماست که شخصیت افراد پیرامون ما را می سازد.

راستی، باور شما از آدم های پیرامونتان چیست؟

رفتار آن‌ها بازخورد همان باورهای شما از ایشان است! همان تصویری که شما از او ساخته اید!

در فیلم "بانوی زیبای من" روند این برخورد و تاثیرات برخورد شخصیت های اصلی فیلم به خوبی نمودار است.

و اینجاست که باور می کنیم:

"گاهی سینما از صدها کلاس درس آموزنده‌تر است."