تعدادی از دوستان مطالب کوتاهی در مورد زندگی آدری مانند ازدواج و درگذشت وی نوشته اند. اجازه دهید نگاه عمیق تری به زندگی این هنرپیشه نامدار داشته باشیم. ابتدا می خواستم مطالب مربوط به فوت آدری را در انتها ارسال نمایم ولی بعد تغییر عقیده دادم. فکر کردم درست نیست داستان آدری را با مرگ وی به پایان برسانیم. این پست همراه با سه پست بعدی را به دلیل مرگ و مراسم خاکسپاری وی اختصاص دارد. قسمت عمده ترجمه از سایت ویکی پدیا انجام و با مطالب سایتهای دیگر ادغام شده است.

 در اواخر سال 1992 مدتی کوتاه  پس از بازگشت از سومالی به سوئیس، هپبورن احساس درد در ناحیه شکم و معده خود کرد. وی به دکترهای متخصص مراجعه کرد اما جوابهای بی نتیجه ای گرفت. آنها تصور می کردند وی به نوعی عفونت آمیبی مبتلا شده است، بیماریی که در آب آشامیدنی کشورهای آفریقایی رایج می باشد. بنابراین تصمیم گرفت در اکتبر همان سال طی سفری به لوس آنجلس کالیفرنیا آزمایشات کاملی از خود انجام دهد. در اول نوامبر هپبورن به همراهی خانواده خود در مرکز پزشکی سدارس سینای مورد معاینه قرار گرفت.

پزشکان با انجام لاپراسکوپی پی به سرطان معده بردند که از قسمت آپاندیس وی شروع به گسترش کرده بود، گونه ای بسیارنادر از سرطان از گروه سرطانهای موسوم به سرطان روده. (لاپراسکوپی نوعی آندوسکوپی در ناحیه شکم است که با ایجاد سوراخی در شکم دوربین فیلمبرداری را برای معاینه به داخل حفره های شکمی می فرستند.) سرطان با پیشرفت آرام در طی چند سال تبدیل به متاستاز شده بود، نه بصورت یک تومور بلکه بصورت لایه نازکی روده کوچک وی را پوشانده بود. (متاستاز به‌ معنای شیوع و سرایت سرطان از نقطعه ای از بدن به نقاط دیگر می باشد.)

 در این عمل حدود 30 سانتیمتر از روده کوچک وی برداشته شد،  بعد از جراحی تجویز دکترها به هپبورن استفاده از داروهای ضد سرطانی و شیمی درمانی بود. در روز شنبه 14 نوامبر 1992 آدری از بیمارستان مرخص شد. سخنگوی مرکز پزشکی سدارس سینای با اعلام این خبر گفت : "جراحان بر این باورند که تمام تومور را خارج کرده اند و هیچ یک از اندامهای وی در خطر قرار ندارد. آنها تمام توده بدخیم را از بین برده اند."

 چند روز بعد وی دچار انسداد روده شد و داروها نمی توانستند درد را تسکین دهند. در اول دسامبر برای بار دوم تحت عمل جراحی قرار گرفت. یک ساعت بعد جراح به این نتیجه رسید که سرطان آنقدر پیشرفته است که امکان برداشتن آن بطور کامل میسر نیست و غیر قابل عمل می باشد.

 خانواده وی پس از آنکه خود را با شرایط بیماری آدری وفق دادند تصمیم گرفتند وی را برای آخرین جشن کریسمس به سوئیس برگردانند. از آنجایی که هپبورن هنوز در دوران نقاهت پس از عمل بسر می برد، قادرنبود با هواپیمای تجاری سفر نماید. با کمک کنت هوبرت جیوانی (1)، خانم راشل لمبرت بانی ملون (2) هواپیمای جت خصوصی گلف استریم خود را پر از گل برای بردن آدری از لوس انجلس به ژنو فرستاد.  در عصر روز 20 ژانویه 1993، هپبورن در خانه خود در تولوچناز سوئیس  بر اثر سرطان آپاندیس در خواب چشم از جهان فرو بست. بعد از مرگش گریگوری پک جلوی دوربین رفت و با چشمان اشکبار شعر مورد علاقه آدری با نام "عشق بی پایان" را از رابیندرانات تاگور خواند.

 مراسم تدفین در روز 24 ژانویه 1993 در کلیسای روستای تولوچناز برگزار شد. اجرای مراسم به عهده ماریوس ادینبور بود، همان مرد مذهبی که هپبورن و فرر را به عقد یکدیگر درآورد و پسرش شون را در 1960 غسل تعمید داد، همچنین پرنس صدرالدین آقاخان کمیسرعالی پناهندگان سازمان ملل متحد و نماینده یونیسف  در ستایش هپبورن جملاتی را ایراد کرد. در مراسم تدفین خانواده ها و دوستان زیادی شرکت کردند که شمار آنها به 120 نفر بالغ می گردد، همچون پسران آدری، معشوقه وی رابرت ولدرز، برادرناتنی وی یان کوارلس ون یوفورد، شوهران قبلی وی آندرا دوتی و مل فرر، هوبرت جیوانی، مدیران اجرایی یونیسف و بازیگرانی مانند آلن دلون و راجر مور. از سوی گریگوری پک، الیزابت تایلور و خاندان سلطنتی آلمان گلهایی برای مراسم فرستاده شد. در همان روز هپبورن در گورستان  کوچک تولوچناز واقع در بالای تپه ای مشرف به روستا، بخاک سپرده شد. قبر آدری در کنار دیوار پشتی قرار داشته و از ورودی گورستان کاملا قابل تشخیص است.

(1) طراح مد و اشراف زاده فرانسوی که موسس خانه جیوانی در سال 1952 می باشد. عمده شهرت وی بدلیل طراحی حرفه ای کمدهای لباس آدری هپبورن و سفارش لباس از شخصیت های مشهوری مانند فرح پهلوی، ژاکلین کندی، اینگرید برگمن، گرتا کاربو و  لورن باکال می باشد.

 (2) بشر دوست، مجموعه دار هنری، طراح باغ و فضای سبز کاخ سفید آمریکا

شون فرر، لوکا دوتی و رابرت ولدرز در حال حمل تابوت آدری هپبورن

 راجر مور در ورود به کلیسا

قبر آدری مجاور دیوار پشتی گورستان