حالا که با یادآوری جنابان هری لایم عزیز و سروان رنوی گرامی کمی لبخند بر لبهامون نشست من دوست دارم مروری داشته باشیم بر یکی از سکانس های فراموش نشدنی از فیلمی که سرشاره از ایده های طنازانه و فوق العاده زیبا اما در کلیتی که با تصور کردن دوره ساختش که جهان داشت به استقبال جنگ جهانی  دوم با اونهمه فجایع دهشتناک می رفت ، ساخته شده یعنی فیلم فوق العاده جناب هنرمند اعظم چارلی چاپلین : دیکتاتور بزرگ ...

بخش های به یادماندنی این شاهکار بسیارند :

سکانس اصلاح صورت مشتری با تبعیت از موسیقی کلاسیکی که از رادیو پخش میشه  ...

سکانس آرایش کردن دخترک یهودی توسط چارلی که بر حسب عادت با کف اصلاح صورت ، چهره دختر رو پوشونده تا ریش های نداشته ایشون رو اصلاح کنه !

سکانس فوق العاده بازی کردن هینکل با بادکنکی به شکل کره زمین که در حالات مختلف و با قسمتهای مختلف بدنش به اون کره صربه میزنه ! چه تجسمی زیبایی از تفکری که نگاه صاحبان قدرت رو به دنیا و زندگی آدمهای توی اون نشون میده !

 سکانس بسیار خیال انگیز چرخیدن گلوله شلیک شده اما عمل نکرده توپ به هر سمتی که چارلی بیچاره داره از اون سمت فرار میکنه !

صحنه زیبایی که هینکل عمدا صندلی ناپلونی رو کوتاه تر سفارش داده تا وقتی اون رو صندلی قرار گرفت هینکل بالاتر از او قرار داشته و بر اون مسلطتر باشه و نیز در بخشی که اون دو تا بر روی صندلی های آرایشگاه نشستن و برای هم کری میخونن و با هر دیالوگی که رد و بدل می کنن با چرخوندن دستگیره تنظیم ارتفاع صندلی خودشون رو در موقعیتی بالاتر از اون یکی قرار میدن !

اما شاخص ترین سکانس این فیلم ارزشمند به نظرم در حاییکه هنر چاپلین در اونجا بیداد میکنه :

هینکل مشغوله و متنی رو دیکته می کنه که باید به عنوان رهنمودها و سخنرانیش به مردم ابلاغ بشه ...

دوستان خوب دقت کنین ! در این بخش هینکل با اصوات و گویش های پشت سر هم و با شدت و فراز و فرودهای مختلف نزدیک به 30 ثانیه بدون توقف حرف میزنه و فریاد می کنه و در مکثی که میکنه با تعجب میبینه که منشی تایپ کننده فقط یک دکمه دستگاه تایپ رو فشار میده ! هینکل با ابروهای بالارفته و نمایانگرحیرت به متن تایپ شده نگاه میکنه و باز هم با تحیر زیاد و ناباوری تصدیق میکنه که درسته و بعد فقط یک کلمه میگه : (( and )) و باز هم کمی درنگ !

این بار منشی با شدت و تلاش نزدیکه به 20 تا 30 ثانیه شروع به تایپ کردن سریع و بدون وقفه فقط برای همون یک And ناقابل میکنه !

این سکانس زو نمیدونم چی میشه نامید ... خیلی زیبا و هوشمندانه است و تازه ورای پوسته ظاهریش که میری برای خودش دنیایی از تحلیل ها و دیدگاه های مربوط به دنیای قدرت و سیاست در ظاهر و پشت پرده رو یکجا در بر داره  !

در عین حال اون سکانسی که هینکل با شور و حرارت و گاه با نرمی و گهی با خشونت و فریاد سخنرانی میکنه و میکروفونهای بی زبون در مقابلش از ترس خم و راست میشن و در مقابل جنون بی حد و حصرش کوتاه میان هم از یاد رفتنی نیست ! آه چاپلین ! ای چاپلین بزرگ !

...................................................

در زمان های دور در جایی خونده بودم که :

چاپلین و هیتلر  از بسیاری لحاظ ها مشترکاتی داشتن ! جثه هاشون و تیپ ظاهری و حتی اون سیبیل معروف و ... که سال تولد و ماه تولدشون نیز مشابهتی نزدیک داشته ... اما در دنیای حقیقی هم این دو هرگز نسبت به هم بی تفاوت نبودن که نمونه  بارزش اصلا همین ساخته شدن فیلم دیکتاتور بزرگ توسط چاپلین بوده و پی آمدهایی که ساخته شدن این شاهکار با خود داشته و عکس العمل آلمان نازی اون زمون رو و اعتراضش به آمریکاکه رسما وارد جنگ نشده بود در اون زمان ...

در اون نوشته آورده شده بود که این دو در  اظهار نظرهای جداگانه نسبت به هم نیز تفکراتی نزدیک داشته اند . هیتلر به نزدیکانش گفته بوده او (یعنی چاپلین ) بیش از اینکه یک سینماگر و هنرمند باشه  برای خودش سیاستمداریه ! و چاپلین هم در مورد هیتلر معتقد بوده که او ( یعنی پیشوای آلمان ) بیش از سیاستمدار بودن ، بازیگر بزرگیه !

تصویر زیر خودش به اندازه کافی گویاست :

شاد باشین و سلامت در پناه حق ...