تارکوفسکی

My purpose is to make films that will help people to live, even if they sometimes cause unhappiness.

هدف من از فیلم سازی، کمک به مردم برای زندگی است؛ حتی اگر این فیلمها گاهی باعث ناخوشنودی آنها شوند.

صحنه ها و دیالوگهای ماندگار سولاریس تارکوفسکی زیاده ولی ماندگارترینش، بنظر شخصی من، آخرین لحظات فیلمه. بدون هیچ مکالمه ای فقط تصاویر خلق شده رو ببین و عمری در فکرش باش و این اعجاز کارگردانیست که عمری در تفکر و اندیشه زندگی کرده و حال در اوج بلوغ به نمایش یافته هایش میپردازد. فکر میکنی که این جزئی از کل فیلم نیست ولی خلق چنین اثری فقط از تارکوفسکی ای که عمری دور از مام وطن زندگی کرده برمیاد. برای انسانی که میتونه خارج از هر محدودیتی زندگی کنه، حصار زمان هیچ مفهومی نداره. انسان میتواند باران را هم داخل خانه اش بباراند اگر اراده کند.

حتما لازم نیست عنصر غافلگیری در فیلمی، انفجارهای متعدد بکمک جلوه های ویژه یا بمباران روحی تماشاگر باشه. گاهی با نشان دادن یک سکانس طولانی ولی تاثیرگذار میتوان انسانهای مریدی رو سالها به فکر واداشت. تارکوفسکی از کسانی است که تفکر میکارد و اندیشه ایجاد میکند. در فیلم سولاریسش مهمترین غافلگیری اش زانو زدن قهرمانش در مقابل پدر است. به همین سادگی...

 و این سکانیسست حک شده که از بالاترین نقطه عرش هم دیدنیست. تماشاگهی ابدی.

http://www.4shared.com/file/IqBvTSAC/Sol...Scene.html

http://rogerebert.suntimes.com/apps/pbcs...90301/1023