یکی از ژانرهای جذاب در سینما ژانر زندگینامه یا به اصطلاح دیگر ژانر بیوگرافی ست.بسیاری فکر میکنند آثاری با ژانر زندگینامه باید روایتگر زندگی شخصیت اصلی از تولد تا مرگ باشد.اما در کنار گونه ای که به آن اشاره شد دو گونه ی دیگر نیز در ژانر زندگینامه قرار میگیرند.اول آثاری هستنند که ضمن پرداختن به یک واقعه ی مهم جنگی ,هنری, اجتماعی و ...به یک یا چند شخصیت مهم هم میپردازد و دوم آثاری اند که در ان فقط مقطعی از زندگی فرد نشان داده میشود اما آنها را نیز میتوان زندگی نامه ای دانست.

تماشای فیلمهایی با این ژانر به شدت میتواند بر روی نگرش عموم نسبت به شخص مورد نظر تاثیر بگذارد.گاهی با تماشای یک فیلم بیوگرافی به شخصیتی که تا آن زمان بی توجه بوده اید چنان علاقه مند میشوید که در زمره شخصیتهای محبوبتان جای میگیرد.مثلا مرلین مونرو در برابر بازیگرانی چون الیزابت تیلور و آدری هپبورن که فیلمهای مهم تری بازی کرده اند برای من جذابیت خاصی نداشت اما با دیدن فیلم هفته من با مرلین برایم به شخصیتی محبوب و دوست داشتنی تبدیل شد.البته ناگفته نماند که خواندن تاپیک و نوشته های بی نظیر جناب اسکورپان شیردل عزیز هم در این محبوبیت نقش به سزایی داشت که از ایشان سپاسگزارم.

اما هدف از ایجاد این تاپیک معرفی و بحث پیرامون فیلمهایی ست که به زندگی شخصیتهای معروف کلاسیک(بازیگران ,کارگردانان, خواننده ها ,نویسندگان و...)می پردازد.

در سینمای کلاسیک هم فیلمهایی در ژانر بیوگرافی ساخته شده که من هر چه فکر کردم به جز بانی و کلاید فیلم دیگری به ذهنم نرسید. امیدوارم دوستان عزیز اگر فیلمی کلاسیک در این ژانر دیده اند در این تاپیک معرفی کنند.

این ژانر یکی از محبوب ترین ژانرها برای من در سینماست و از اینکه در چند سال اخیر در سینمای هالیوود فیلمهای زیادی در این ژانر ساخته میشود بسیار خوشحالم.به عنوان اولین فیلم در این تاپیک فیلم پرافتخار Walk The Line را معرفی میکنم که چندی پیش به پیشنهاد دوستی به تماشایش نشستم و از دیدنش واقعا لذت بردم.

واکین فینیکس و ریس ویترسپون

اگر از علاقه مندان به الد سانگ های خارجی باشید بدون شک با جانی کش آشنا هستید و آهنگهایش را شنیده اید.فیلم Walk The Line (سر به راه باش)بر اساس کتاب مرد سیاه پوش نوشته ی خود جانی کش ساخته شده است.در سکانسهای آغازین فیلم نمای داخی زندانی را میبینینم که صدای موسیقی در آن پیچیده و زندانیان در سالنی با تشویق و پایکوبی منتظر ورود خواننده بر روی صحنه هستند.در پشت صحنه  واکین فینیکس(جانی کش )با دیدن اره برش چوب در روی میز به فکر فرو میرود و به یاد موضوعی می افتد و مخاطب فیلم با فلاش بک به گذشته از کودکی اش با او همراه میشود.جانی از کودکی علاقه مند به موسیقی و ترانه است و یکی از علایقش گوش دادن آهنگ از طریق رادیو ست.او رابطه ی خوب و صمیمی ای با برادرش جک دارد.برادرش در جمع کردن محصولات مزرعه ی پدرشان بیشتر تلاش میکند و توانایی بیشتری دارد و به همین دلیل مورد تایید و محبت پدر واقع میشود.جک در یک حادثه به وسیله ی دستگاه برش چوب جانش را از دست میدهد و جانی که تنها شده زیر نگاه سرزنش آمیز پدرش بزرگ میشود.

تصویر سمت راست:جانی کش و جون کارتر ,تصویر سمت چپ:واکین فینیکس و ریس ویترسپون

هنگامی که جانی برای خدمت در نیروی هوایی از خانه میرود گیتاری میخرد و در کنار خدمت برای خودش ترانه میگوید و آهنگ میسازد. در همین هنگام است که با دختری به نام ویویان آشنا میشود و با او ازدواج میکند.جانی بعد از ازدواج وقتش را روی موسیقی میگذارد و با گروه آماتورش به استودیو ضبط موسیقی میرود و آهنگی که در دوران خدمتش ساخته بود را اجرا میکند.مسئول استودیو آهنگش را میپسندد و جانی اولین آهنگ زندگیش را ضبط میکند.آهنگ او به سرعت محبوب میشود و به درخواست مردم بارها از رادیو پخش میشود.جانی برای اجرای زنده به همراه تور موسیقی به شهرهای مختلف سفر میکند و در همین اجراهاست که با جون کارتر(ریس ویترسپون) آشنا میشود و از اینجا به بعد ماجرای عشق زیبای جانی کش و جون کارتر آغاز و جذابیت فیلم دوچندان میشود...فیلم در ادامه به فراز و نشیبهای زندگی این خواننده و بحرانی که درگیر آن میشود میپردازد که برای حفظ جذابیت فیلم و پایان بندی بی نظیرش از ذکر توضیحات بیشتر خودداری میکنم.

ریس ویترسپون با بازی فوق العاده اش توانست اسکار بهترین بازیگر زن سال 2005 را از آن خود کند.اما آکادمی تنها به نامزد شدن واکین فینیکس بسنده کرد و در حالی که این بازیگر استحقاق دریافت اسکار را داشت مجسمه طلایی اش را در دستان فیلیپ سیمور هافمن گذاشت.تمام آهنگهای فیلم با صدای واکین فینیکس و ریس ویترسپون اجرا شده است و این دو بازیگر به خوبی توانستند توانایی بازیگری شان را به رخ بکشند.شخصا فکر میکنم صدای ریس ویترسپون بسیار زیباتر از صدای جون کارتر است خصوصا هنگام اجرای قطعه ی times wasting که متاسفانه در فیلم با بوسه ی بی موقع ی جانی کش بر گونه ی جون کارتر ناتمام میماند و من همان قطعه ی ناتمام را بارها شنیده ام.  .به دوستانی که فیلم را ندیده اند توصیه میکنم لذت دیدنش را از دست ندهند.

پ.ن:آلبوم موسیقی فیلم توسط Princess Anne عزیز در این پست قرار گرفت.