در میان وقایع تاریخی، کمتر دیده شده است که سرنوشت کشوری را یک "دزدِ بدنام" رقم زند و بعدها همین دزد بخاطر خدمتش بخشوده گردد، نامش روی یک پارک ملی نهاده شود و انجمن‌‌های مردم‌نهادی هم مفتخرانه پرچم‌اش را بالا برند و به نام‌اش نشریه بزنند! همه از این خاطر که در هنگامه‌ی نبردِ نیواورلئان به سال 1815 میان قوای انگلستان و آمریکا، ژان لافیت، دزد دریاییِ مشهور، تصمیمی میهن‌پرستانه و سرنوشت‌ساز می‌گیرد و با جانبداری از قوای آمریکا و همراهی با ژنرال اندرو جکسون، شکستی سخت را بر ارتشِ کارآزموده‌ی بریتانیا تحمیل می‌کنند.

نقاشی زیر: تصرف واشنگتن توسط قوای انگلستان در سال 1814 و آتش زدن ساختمان‌های دولتی
[منبع: ویکی‌پدیا]

نقاشی زیر: ساختمان کنگره‌ی آمریکا در واشنگتن، سال 1814 ـ پس از آتش‌زدن و تخریب توسط قوای بریتانیا
[منبع: ویکی‌پدیا]

تصویر زیر: یک تابلوی نقاشی از نبرد نیواورلئان در سال 1815 و فرماندهیِ ارتش آمریکا توسط ژنرال اندرو جکسون.
[منبع: ویکی‌پدیا]

عکس زیر: توافق ژنرال اندرو جکسون (با بازی چارلتون هستون) با ژان لافیت (با بازی یول برینر) در فیلم بوکانیر(1958)

نبردِ نیواورلئان و یکتا-فضیلتِ آن دزد دریایی (ژان لافیت)، موضوع و مایه‌ی آثار محققانه و داستان‌های تاریخی فراوانی قرار گرفته است. یکی از آن‌ها، کتابِ «لافیت، دزد دریایی» نوشته‌ی پژوهشگرانه‌ی لایل ساکسون در سال 1930 است.

تصاویر زیر: روی جلد و داخل کتاب «لافیت، دزد دریایی»

نفاشی‌های زیر: نمونه‌ اسکیس‌های ارزشمندِ کتاب [با کلیک کردن، بزرگنمایی دارد]
مطالعه‌ی کاملِ کتاب در اینجا

کتاب بالا، هشت سال پس از نشرش، مورد اقتباس سینمایی سیسیل بی. دومیل قرار گرفت؛ در حالیکه برای نوشتن فیلمنامه، از هارولد لَمب [نویسنده‌ی مشهور داستان‌های تاریخی، که در ایران هم با ترجمه‌ی آثارش مانندِ کوروش کبیر، تیمور لنگ، اسکندر مقدونی، عروس ایران، چنگیزخان، سرکرده‌ی قزاق‌ها، عُمر خیام و ... شناخته شده است] مشورت و یاری گرفته بودند. در این فیلم، بازیگرانی چون فردریک مارچ (در نقش ژان لافیت)، آکیم تامیروف (در نقش دومینیک یو) و آنتونی کوئین حضور داشتند.

تصویر زیر: پوستر فیلم بوکانیر (1938)، ساخته‌ی سیسیل بی. دومیل.
با بازی فردریک مارچ (وسط)، آکیم تامیروف (بالا- راست) و آنتونی کوئین (بالا- چپ)

تصاویر زیر: نماهایی از فیلم بوکانیر (1938). با حضور آنتونی کوئینِ جوان

کوئین، در آن هنگام، چهره‌ای شناخته شده نبود؛ ولی 20 سال بعد زمانی که سیسیل بی. دومیل تصمیم گرفت نسخه‌ای به‌روز از فیلم سال 1938-اش را روانه‌ی پرده‌ی سینماها کند، کوئین دارنده‌ی دو جایزه‌ی اسکار [برای بازی در فیلم‌های زنده باد زاپاتا (1952) و شور زندگی (1956)] بود و حضوری مؤثر در فیلم همه‌ی دوران‌ها جاده (1954) داشت؛ و از همه مهم‌تر اینکه، دامادِ توانگر دومیل شده بود و پدر نوه‌هایش.

تصویر زیر: عکسی از جشن ازدواج آنتونی کوئین با کاترین دومیل (دختر خوانده‌ی سیسیل بی. دومیل)، سال 1937.
در چپ و راستِ عکس، آقا و خانم دومیل نیز حضور دارند.

عکس زیر: آنتونی کوئین و کاترین دومیل و فرزندشان

دومیل، از روی بیماری و ضعفِ پیری، زمام کارگردانی فیلم‌ ِ خود را به دامادِ معتبر-اش می‌سپارد؛ و اینگونه، اوّلین و آخرین فیلمی که آنتونی کوئینِ بزرگ کارگردانی می‌کند، عینیت می‌یابد؛ فیلمی با عنوان بوکانیر (دزد دریایی) در سال 1958.

تصاویر زیر: پوستر فیلم بوکانیر (1958) + آنتونی کوئین و سیسیل بی. دومیل در پشت صحنه‌ی فیلم 

بخش اعظم فیلم، داخل استودیو فیلمبرداری شد و همانطور که انتظار می‌رفت، مرتبه‌ای سفارشی یافت و بازتابی شد از سلیقه‌ی دومیل تا هنرِ کوئین. ستارگانِ متعددش نظیرِ یول برینر، شارل بوایه، کلر بلوم و چارلتون هستون هم نتوانستند آن را از فیلمی متوسط به اثری فاخر بدل سازند؛ تلاش‌های بزرگانی مانند اِلمِر برنستاین (سازنده‌ی موسیقی متنِ فیلم) و ادیث هِد (طراح لباسِ فیلم) هم در موفقیت‌اش کارگر نیفتاد. با این همه، منتقدان، بازی چارلتون هستون را در نقش ژنرال اندرو جکسون ستودند و ادیث هِد و گروه همکارش را با نامزدیِ اسکار، مورد تفقد قرار دادند.

تصاویر زیر: ادیث هِد (طراح لباس فیلم) و نمونه‌ای از طرح‌هایش برای فیلم بوکانیر (1958). او برای این فیلم، نامزد جایزه‌ی اسکار شد.
وی، نابغه‌ای در حرفه‌ی خود بود و در کل 33بار نامزد اسکار شد و  9 جایزه‌ی اسکار را از آنِ خود کرد.

چارلتون هستون، پیش‌تر نیز در سال 1953، در فیلم "بانوی رئیس‌جمهور" (همسر رئیس‌جمهور) نقش اندرو جکسون را بازی کرده بود. اندرو جکسون‌ـی که بعدها از مقام ژنرالی به ریاست‌جمهوری آمریکا ارتقا می‌یابد و تصویرش روی اسکانس‌های 20دلاری چاپ می‌شود.

تصویر زیر: چارلتون هستون (در نقش اندرو جکسون) به همراه سوزان هیوارد. در نمایی از فیلم "بانوی رئیس‌جمهور" (1953)

تصویر زیر: چارلتون هستون (در نقش اندرو جکسون) به همراه اینگر استیونس. در نمایی از فیلم بوکانیر (1958)

تصویر اندرو جکسون (هفتمین رئیس‌جمهور آمریکا) بر روی اسکناس 20دلاری

------------------------------

زیرنویس فارسی فیلم:

ظاهراً نسخه‌ای از این فیلم، قبل از انقلاب، در استودیوی مولن‌روژ دوبله‌ی فارسی شده بود و صداپیشگانی چون عزت‌اله مقبلی (به جای سیسیل بی. دومیل)، محمود نوربخش (به جای یول برینر) و ایرج دوستدار (به جای چارلتون هستون) در آن هنرنمایی کرده بودند. ولی متأسفانه اکنون اثری از آن نسخه‌ی دوبله ــ به جز پیش‌پرده‌ای کوتاه ــ بر جای نمانده است. هیچ زیرنویس فارسی‌ای هم برای فیلم موجود نبود. بنابراین به پیشنهاد یکی از دوستان [ ال سید گرامی در کافه کلاسیک] به ترجمه‌ی متن فیلم و تهیه‌ی زیرنویسِ فارسی‌اش اقدام نمودم.

- دانلود زیرنویس فارسی فیلم بوکانیر (دزد دریایی) ـ 1958، از سایت فارسی‌ساب‌تایتل.

- دانلود زیرنویس فارسی فیلم بوکانیر (دزد دریایی) ـ 1958، از سایت ساب‌سین.

پیش‌پرده‌ی دوبله‌ی فیلم بوکانیر (1958) در آپارات

نمایش و دانلود فیلم بوکانیر (1958) در فورشیرد و نماشا با زیرنویس فارسی

دانلود فیلم بوکانیر (1958) با کیفیت عالی از سایتِ نایت‌مووی (+ زیرنویس فارسی)

---------------------------

عکس‌های پشت صحنه‌ی فیلم:

برای دوستداران سینمای کلاسیک، بی‌شک بوکانیر فیلمی ویژه است؛ دیدنِ آنتونی کوئین در مقام کارگردان و در حال هدایتِ بازیگران فیلم در عکس‌های به یادگار مانده از پشت صحنه‌، جالب و فراموش‌نشدنی است.

------------------------------

سکانس ماندگار:

اغلب منتقدین، سکانس ماندگار فیلم را "نبرد نهایی با ارتش بریتانیا" معرفی نموده‌اند؛ ولی نگارنده، زیباترین و ماندگارترین سکانس فیلم را "مجلس خوش‌آمدگویی به ژنرال جکسون در بدو ورودش به نیواورلئان" میداند؛ آنجا که آنِت و دختران، ترانه‌ی فولکلور "باربارا آلن" را میخوانند و ژنرالِ خسته به یاد خانه و همسرش راشل می‌افتد. در ویکی‌پدیا نام فیلم‌هایی که این ترانه یا ملودی‌اش به نوعی در آن‌ها آمده [مثل "پیانو"ی جین کمپیون]، ذکر شده است؛ امّا جای "بوکانیر" به راستی خالی‌ست!

این سکانس را در فورشیرد به اشتراک گذاشته‌ام.

صوتِ قدیمی این ترانه از "برادلی کینکاید" را هم جهت مقایسه و حظ بیشتر در فورشیرد قرار داده‌ام.