این جور که بنده از یکی از دوستان مرتبط با اهالی دوبله سوال کردم ، بانوی دوبله هرگز قصد بازگشت ندارد و علی رغم دعوت چندتن از بزرگان هنر - بغیر ازدوبله - ایشان جواب منفی داده است و عجالتا می بایست دلخوش به خاطرات سالهای دورباشیم . نه سال دوری از میکروفن و اتاقهای دوبله یک فاجعه جبران ناپذیر است. با اینکه خانم رفعت در جریان اعتصاب گویندگان در سال 1384 و بر خلاف اساسنامه انجمن با اعتصاب شکنان - جلیلوند ،مدقالچی ،افسانه پوستی وتورج مهرزادیان - همکاری نمود اما در جریان اخراج این 4 گوینده از انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم،هرگز به شان و منزلت بانو گزندی وارد نشد و متعرض ایشان نشدند. اما در این میان چه شد و چه گذشت که موجب دلخوری و کناره گیری ایشان شد معمایی لاینحل مانده است که شاید ایشان خود روزی راز آن را بگشاید...

مدتی پیش فیلم روزگار از دست رفته بابازی سوزان هیوارد را دیدم . بزرگان دوبله همه جمع بودند . مهین کسمایی ،منوچهراسماعیلی ،محمود نوربخش و البته نگین یگانه دوبله رفعت هاشم پور که از اعماق وجودش بجای هیوارد صحبت می کرد. دلتنگی های عاشقانه بازیگر در صدای بانوی دوبله آنچنان متبلور شده بود که هرگز نمی شد تصور کرد این اکتور بیگانه به زبانی بغیر از فارسی صحبت کرده است .سوزان هیوارد در این فیلم به بیماری لاعلاجی مبتلاست و بر حسب اتفاق متوجه می شود که دقیقا یک سال دیگر میمیرد در این میان عاشق پزشک معالجش می شود و سعی می کند این ایام را تا فرا رسیدن موعد مرگش به زیبایی و کمک به دیگران سپری کند.نجواها ،نگاه های عاشقانه و جملات بازیگر با صدای جاودان بانوی دوبلاژ آنچنان درگیرت می کند که دل کندن از این فیلم و شخصیت اصلی اش را دشوار می کند .

تصور گویندگی ایشان ،پشت یک میکروفن در یک استودیوی قدیمی و آفریدن چنین نقشی سخت است.تنها واژه ای که به فکرم می رسد آفرینش است و بانو این کار را با ظرافت کامل انجام داده است .او از این دست شاهکارهای تکرار نشدنی بسیار دارد . نامش مترادف با عشق و احساس است . ایشان کاش می دانست - و مطمئنا می داند - که سالهای کناره گیری اش از دوبله کم لطفی بزرگی نسبت به دوستدارانش بوده است .یک جفای بزرگ به دوبله ای که نفسهایش حالا دیگر به شمارش افتاده است .

او نامش همواره در تاریخ دوبله جاودان خواهد ماند و روزگاری که این هنر با رفتن بزرگانش -  که مقدر و گریز ناپذیر است - نفس نکشد این بانوی خاطره ساز همچنان نگین انگشتری این هنر خواهد بود و ماهم قول می دهیم این 9 سال و احتمالا بقیه سالهای دوری ایشان را فراموش کنیم و دلخوش به گذشته ها باشیم...