با احترام به گویندگانی چون نوشابه امیری (به لحاظ استعداد شگرف در بیان احساسات کودکانه - بخصوص بجای شهرام- بازیگر خردسال دهه 50 در سینمای ایران) و همینطور مهوش افشاری (به لحاظ ژستهای عمدتا پسرانه و پر کش و قوس) و همینطور خانم نادره سالارپور بخاطر خلاقیتهای فردی در ارائه تیپهای اشکال مختلف کودک و نوجوان و فریبا شاهین مقدم بخاطر گویشهای فوق العاده بجای کودکان پسر و شیوا گورانی به لحاظ هنری خلاقانه و ابداعات خاص ، این حقیر ناهید امیریان شمس آبادی را به لحاظ مهارت در بیان احساسات ، تنوع فوق العاده نقشها (دختر و پسر ) ، گویش های بی نظیر در فیلمهای کارتون و سینمائی کلاسیک ، همکاری با بهترین مدیریان دوبلاژ کشور و قدرت بروز غلیان احساسات و همچنی در تمامی نقشها بهترین گوینده بچه گوی تاریخ دوبلاژ ایران میدانم. ایشان نه تنها در بخش بچه گوئی هنرمند بوده و هستند بلکه نقشهائی که بجای زنان بعضا  میانسال هم در برخی فیلمهای مهم تاریخ سینما ارائه کرده اند ماندگار خاصی دارد.

گویشهای وی در فیلمهایی سترگ چون گربه روی شیروانی داغ ، دختر خداحافظی ، رم شهر بی دفاع ، شین (دوبله سوم) ، جن گیر ، الیور توئیست (ساخته دیوید لین در هر دو دوبله) ، برباد رفته و صدها نقش دیگر و همچنین در فیلمهای ایرانی (مانند گویندگی بجای لیلا فروهر) و بويژه در کارتونهای متعدد که نیازی به ذکر اسامی آنها نیست سالهاست که با صدایش هم خندیده ایم هم گریسته ایم. صدای او شاید زیبایی صدای نوشابه امیری و یا زمختی صدای فریبا شاهین مقدم و یا لطافت صدای شیوا گورانی را نداشته باشد اما در تسلط و مهارت کمتر کسی میتواند به جایگاه او دست یابد.