آخرین مجله فیلم هم در اومد ( البته 15 روز پیش ) .

این مجله خیلی وقته که دیگه جذابیتش رو برای عاشقان سینما از دست داده اما معمولا به خرید
اون اعتیاد دارن. چندین بار تا حالا سعی کردم نخرم اما باز هم امید به یک مقاله زیبا یا شوق خواندن
مطالب " خشت و آینه " و پرونده " فانوس خیال" باز آدم رو وسوسه می کنه.

قبلا دنیای تصویر با مطالب جنجالی اش فیلم رو در حاشیه قرار می داد اما امروز در نبود مجله علی معلم
باید به همان مجله فیلم خودمون قانع باشیم، آرشیوش کنیم و دائم به این فکر کنیم که این صدها شماره
مجله فیلم رو کجا نگهداری کنیم. دلمون هم نمی آد که بذاریمش تو انبار زیر اسباب و وسایل دیگه چون
می دونیم اگر چیزی اونجا بره دیگه گاهی در نمی آد !

نمی دونم چرا مسعود مهرابی و هوشنگ گلمکانی اصلا به فکر یک تغییر و تحول در شکل و شمایل
نشریه شون نیستن. حتی کایه دو سینما ی معروف هم بعد از 30 سال یه رفروم انجام داد. خب
نشریات سینمایی ما هم تابعی از سینمای درب و داغونمون باید باشه. به قول اون دیالوگ معروف:

باید همه چیزمان به همه چیزمان بیاید !

اما واقعا حیف است که ببینیم که مجله ای که خاطرات بسیار زیبایی از آن داریم اینطور مانند پیرمردی
فرتوت در حال احتضار است. باید فکری کرد. باید طرحی نو در انداخت. اولین جرقه های امید با راه اندازی
یک سایت اختصاصی برای مجله شروع شده است: http://www.film-magazine.com/