(۱۴۰۰/۸/۱۷ عصر ۱۱:۰۵)سروان رنو نوشته شده:  

(۱۴۰۰/۸/۱۷ عصر ۱۰:۲۶)باربوسا نوشته شده:  

ببخشید جناب سروان یک سوال بی ربط! این عکس پایین مربوط به کدام فیلم است؟

چه یادآوری نوستالژیکی

یادش بخیر ! چه کل کل هایی با متفقین و کاپیتان اسکای داشتیم

پیشوا قبل از همه گیری کرونا هر ماه در ملاءعام ظاهر می شدند و ما را مور تفقد قرار می دادند اما بعد از پاندمی ,  از فیضِ حضور ایشان محروم شدیم.

و اما بعد ...

عکس مورد نظر مربوط به فیلم استرومبولی Stromboli به کارگردانی روبرتو روسلینی و بازی اینگرید برگمن است. این همان فیلم معروفی است که برای بازی در آن , اینگرید برگمن از آمریکا به ایتالیا رفت و روسلینیِ نامرد در جزیزه استرومبولی مخ اش را زد و عاشق این مردکِ کچل شد و هالیوود هم به تلافیِ خیانت او به شوهر قبلی اش , برگمن را 7 سال بایکوت کرد.

دوبله بسیار خوبی از استرومبولی در اینترنت وجود دارد . فیلم جالبی است؛ آدم را یادِ کشورهای خاورمیانه می اندازد

تشکر می کنم جناب سروان یک سوال کوچک بود و قصد هیچ یادآوری ای هم نداشتم اما  بسیار خوشحالم که از این اتفاق خوشحال شدید اگر هم این برداشت را دارید که به قصد مرور روزهای خوب شما در سال های پیش این کار را کردم،خواهش می کنم اصلا قابلی نداشت ناخواسته کمترین کاری بود که می توانستم در برابر این همه تلاش و لطف و مهربانی شما انجام دهم .ببخشید که چند روز دیر جواب دادم. بابت معرفی این فیلم هم ممنون.بله واقعا یادش بخیر (طوری این حرف را می زند انگار مثلا خودش در تمام آن سال ها در کافه بوده و این همه درگیری  را به چشم  خویش رویت نموده است) . الان ارزو می کنم ای کاش در آن سال ها عضو کافه بودم و در یکی از دو جبهه ثبت نام و شرکت می کردم (راستی قضیه این اروری که تو وارد کردن شکلک ها میاد چیه ؟).ولی حتی خواندن یادداشت ها و خاطرات این درگیری ها هم برای خودش لطفی دارد.

الان چند روزی است که مشغول خواندنشان هستم و جدا از شوخی بسیاربسیار  از این همه خلاقیت،هنرمندی،تخیل قوی،هماهنگی عالی(با عذر خواهی از دوستان البته کمی مشکوک!) اعضای دوست داشتنی کافه زیبا و هنری مان لذت می برم .

البته وقتی نام این تاپیک(احوال پرسی و گپ دوستان) راقبل از اینکه پست ها را بخوانم دیدم،هرگز نمی توانستم تصور کنم که چنین پست هایی را اینجا خواهم دید! خاص ترین احوال پرسی های تاریخ را اینجا رقم زدید.البته نمی دانم که پیشنهاد کدام یک از دوستان بود و چگونه با آن موافقت شد ولی به هر حال دم  و بازدم ایشان و همه شما گرم.

در این میان که خاطرات این درگیری ها را مرور می کنم،پست های برخی عزیزان زا که سال هاست دیگر نیستند می بینم و بی علت دلم برایشان تنگ می شود.بی علت به این دلیل که من مثل بسیاری از شما افتخار آشنایی با چنین گوهرهایی را نداشتم.ناراحت کننده است که بعضی ها  مثلا سال 90 عضو کافه شده اند و آخرین بازدید شان سال 91 بوده!!!میدوارم این دوستان اگر هنوز هم جایی به نام کافه کلاسیک در یادشان است،هر از گاهی سری به اینجا بزنند.

بگذریم.راستی جناب سروان!مدت زیادی است که دیگر از این درگیری ها خبری نیست . بالاخره سرانجام این جنگ چه شد؟؟؟؟؟ !!!!!!!!

در آخر فقط  می خواستم عرض کنم که از حضور در این جمع گرم و صمیمی،هنرمند،ادیب، خلاق،مهربان و... بسیار خوشحالم.اگر  شیوه و ادبیات سخن گفتن و معلومات این حقیر در حد شما بزرگواران نیست بسیار شرمنده ام و پوزش می خواهم. برای اولین بار که با این انجمن آشنا شدم، تنها جایی بود که بسیار مشتاق حضور در آن بوده و دنبال عضویت خود بودم که خوشبختانه میسر شد.هر چند مدت زیادی نیست که مشتری اینجا هستم ولی امیدوارم شما سروان رنوی عزیز و تمامی دوستان به ویژه اعضای با سابقه کوچترین برادرتان را در جمع بی نظیر خود پذیرا باشید و عضوی کوچک از آن بدانید و همچنان که به همدیگر همچون برادر و خواهر عشق می ورزید... بماند.سخن کوتاه کنم با آرزوی موفقیت برای همه  و با امید به این که  کافه  به روز های پر شوری که در بالا هم چند بار به آنها اشاره شد،برگردد و  این مسیر با درایت جناب سروان،مهربانی و فرهنگ والا و معلومات فراوان و بی نظیر همه شما نازنینان (که با اینکه با هیچکدام آشنایی ندارم ولی فکر نمی کنم شکی در این باره داشته باشم که عزیزترین های زندگی ام هستید) با قدرت  ادامه یابد و (نمی دانم شاید امکانش نباشد) همیشه اینجا کنار هم باشیم و واقعا کجا بهتر از اینجا!!! یک کافه بسیار زیبا و  واقعا کلاسیک و سرپا.پر مشتری اما خلوت و صمیمی.پر شور اما آرام! و آرزو می کنم خدای ناکرده هیچکدام از شما اینجا را با هیچ جای دیگری عوض نکند.درست است که از تلگرام و اینستاگرام و... می شود به خوبی استفاده کرد اما هیچ کجا اینجا نمی شود.چون اینجا هویت دارد.یگانگی و یکرنگی و صفا و صمیمیت و عشق واقعا اینجاست که البتهحتما شما بهتر از من این ها را می دانید.ببخشید اصلا قصد نصیحت و... نداشتم و نی توانم هم به شما چنین جسارتی بکنم.در پایان مجددا عذر خواهی می کنم، خیلی پر حرفی کردم.فقط مدتی بود دنبال فرصتی می گشتم تا بعد از چند مدتی که از حضورم در این کافه زیبا و این جمع واقعاااااااا نازنین می گذرد، حرف دلم را بزنم و این جسارت را پیدا کنم که در جمع بزرگان ابراز احساساتی بکنم و شاید برای اولین بار با همه رو در رو شوم و رو در رو صحبت کنم که شاید بهتر این کوچکترین جمعتان را  بشناسید و احساس واقعی و از ته دل و (شاید، اگر قابل بدانید و بپذیرید) خالصانه اش را بدانید.ببخشید سروان جان خیلی طولانی شد خیلی ببخشید با اینکه این پست در پاسخ به لطف و محبت شما بود اما من جسارت کردم و خواستم همینجا حرف هایی را که چند وقتی بود در دلم نگه داشته بودم با قلم ناتوان خود بیان کنم.مجددا با آرزوی سلامتی و موفقیت برای همه و برقراری این کافه و این جمع دوستان(تا روزی که زلف ها و گیسوهای همگی کافوری شود.[اقتباس از یک داستان و گرنه سواد ادبی آنچنانی ندارم]) ، شب همگی بخیر و (فعلا) خدانگهدار!