در گذر تاریخ با از دست رفتن یک سبک یا متد یا حتی مد، گاهی تلاش‌هایی صورت گرفته تا آن دوره بازسازی یا زنده شود برای نمونه در صنعت مد، در گذر از عصر وینتیج با پوشش های رویایی و صد البته تماشایی (و چقدر شبیه سینمای کلاسیک) گاهی تلاش شده تا به صورت مستقیم بازآفرینی شده و یا در قالب هایی همانند "رترو" به روزآوری شود.

 نقش صنعت مد و لباس در دوره‌های گذار فیلم و سینما به ویژه در سینمای کلاسیک خوبی دیده می‌شود. گمان می کنم در صنعت سینما هم گاهی کسانی بوده‌اند که خواسته‌اند تا با بهره‌گیری از استانداردهای سینمای کلاسیک، این دوره طلایی را بازآفرینی کنند. شاید بهترین مدل این بازآفرینی فیلم ارزشمند سینمایی "آرتیست" (The Artist) محصول سال ۲۰۱۱ به کارگردانی "میشل آزاناویسوس" است و بازی شایسته  "ژان دوژاردن" و "برنیس بژو" باشد.

این فیلم کپی برابر اصل سینمای کلاسیک است. خط داستانی فیلم را می توانید در "آواز در باران"، "خواننده جاز"، "ژنرال" باستر کیتون و بسیاری آثار دیگر آن دوره ببینید و بازآفرینی شخصیت هایی همانند داگلاس فربنکس در این فیلم تماشایی است.

اما چیزی که من پیگیر آن هستم و در فیلم‌های روز در پی آن می‌گردم این است که "آیا کسی در دنیای سینمای امروز هست که خواسته باشد سینمای کلاسیک را بازآفرینی و به روز آوری نماید؟" چیزی همانند "رترو" در صنعت مد و لباس!

در نگاه من بازسازی فیلم‌هایی همانند "مری پاپینز" ، "پاپیون" ، "هفت دلاور" چیزی بیشتر از یک فاجعه نبوده و همگی در برابر نسخه اصلی خود حرفی برای گفتن ندارند اما وقتی به فیلمی همانند "هیوگو" اثر ماترین اسکورسیزی نگاه می کنم گونه‌ای بازآفرینی و به روزآوری به بهترین شکل ممکن در آن دیده می شود.

اسکورسیزی تلاش می کند تا در سینمای کلاسیک روح تازه‌ای بدمد درست همانند صنعت "رترو" که گسترش دهنده "وینتیج" شده است. شما در هیوگو تکنیک‌هایی از فیلم ارزشمند "پسربچه" چارلی چاپلین می بینید یا به خوبی عناصر گسترش یافته در قالب یک فیلم سه بعدی از فیلم‌های اولیه برادران لومیر به چشم می خورد و البته از همه مهمتر کسانی که با سینما "جرج ملی یس" آشنا هستند به خوبی می‌بینند اسکوسیزی در این فیلم ادامه دهنده و گسترش دهنده دیدگاه‌های ناب و خلاق این کارگردان فرانسوی است. مارتین اسکوسیزی در سینمای مدرن امروز و با ابزارهای مدرن، راهی را ادامه داده که پیشگامان سینمای کلاسیک آغاز کرده بودند.

این یک نمونه کوچک است که باید گفت با وجود آن و فیلم هایی همانند آن می توانیم بگوییم عصر سینمای کلاسیک به پایان نرسیده است. پس بیایید به این پرسش ها پاسخ دهیم:

1-      چه عناصری زیرساخت سینمای کلاسیک را تشکیل می دهند؟

2-      آیا می توان این عناصر را در سینمای دوره‌های بعد نیز مشاهده کرد؟

3-      آیا هرگز سینمای کلاسیک به روزآوری شده و یا شاید سبک‌های سینمایی گوناگون و ژانرهای سینمایی شاخه‌هایی هستد تنیده بر درخت برومند سینمای کلاسیک؟

سینمای کلاسیک، ماندگار، زیبا، اثرگذار و تماشایی است و کند و کاو در این دنیای سرشار از تعلیق و پیچیدگی و نوآوری و هنرمندی شاید هرگز به پایان نرسد اما تردید نیست بهترین فیلم‌های امروز نیز در هر ژانر و سبکی که باشند و با هر فرم و محتوایی که تهیه شده باشند ریشه در این دوران شکوهمند عصر طلایی سینما دارند.