خبر تلخ و تكان دهنده بود. فهيمه راستكار يكي از نام آوران و هنرمندان بزرگ عرصه دوبله به بيماري آلزايمر دچار شده است . همين نيمچه خبر را عليرضا خمسه در ماهنامه فيلم ارديبهشت ماه 91 اعلام كرده است .

مي خواستم متني  در رابطه با اين بانوي هنرمند بنويسم ، اما ديدم كه كاري عبث است . او كه نمي تواند بخواند و بشناسد و بداند كه در گوشه اي از عالم مجازي در چند سطر خواسته اند سر و ته يك عمر هنرمندي اش را بهم آورده و خلاصه كنند. او ديگر ، همكارانش و اتاقهاي تاريك دوبله را بياد نمي آورد و شايد ديگر هم نداند كه هم نسلانش يك به يك و بهر گونه اي اين هنر جاودانه را ترك گفته و مي گويند . مطمئنم او ديگر نخواهد دانست احمدرسول زاده تنهائي هايش را چگونه سپري مي كند.

تلخ است كه بدانيم به جبر زمانه و قانون حكمت و طبيعت صاحبان صداهاي تكرارناشدني دوبلاژ كناره مي گيرند و از دست هيچ كسي هيچ كاري ساخته نيست ، آنها هم عمر جاودانه ندارند  و اكسير جواني برايشان مهيا نيست و الا كيست كه دوست نداشته باشد فهيمه راستكار همان بانوي دهه 30 و 40دوبله باشد ؟راستي او كاش بياد مي آورد كه در كنار كاووس فقيد در فيلم رواني چگونه جنت لي نازنين را براي دوستداران سينما و دوبله براي هميشه ماندگار كرد. او شايسته نبود كه با بيماري حسرت بار فراموشي از هنرش فاصله بگيرد .

نمي دانم كه او در هنگام دوبله قيصر بجاي ايران دفتري چه احساسي داشت كه مي ديد قيصر بخاطر عقيده اش دارد به مسلخ مي رود و او مي بايست  اوج استيصال يك مادر را در صدايش متجلي كند. بانو فهيمه راستكار دهها و صدها نقش ماندگار و ابدي در دوبله ايفاء كرد كه هركدامشان براي دوبله دوستان يك خاطره شيرين از يك دوران سپري شده است.