در اواخر دهه هفتاد بینندگان تلویزیون ایران در بعد از ظهر روز جمعه شاهد فیلمی بودند که به نوعی برای خیلی ها تازگی داشت. چرا که مشابه ان فیلم به ندرت از تلویزیون نمایش داده می شد.

این فیلم استرالیایی که کودا نام داشت، برای بیننده ای که به اینگونه فیلمها عادت نداشت، تجربه ای بسیار ترسناک و سرشار از استرس محسوب می شد.

فضای داستان بیشتر در یک دانشگاه می گذشت که در ان دختران دانشجوی رشته موسیقی به قتل می رسیدند. شخصی که ماسک وحشتناکی بر چهره می زند مسبب قتل ها است. اما او چه کسی است؟ در هنگام قتل یکی از دخترها‌، مردی آن اطراف دیده می شود. از آنجایی که او متهم اصلی است از انجا می گریزد. از قضا او همسر سابق زن نقش اصلی داستان است. وی به قصد درخواست کمک به منزل همسر سابقش می رود. زن با وجود شک و تردید او را به منزلش راه می دهد. اما آیا تصمیم وی عاقلانه است؟

کرگ لهیف کارگردان استرالیایی فیلم که در سال ۲۰۱۴ از دنیا رفت و در کارنامه اش فیلمهای ترسناک دیگری نیز به چشم می خورند اظهار کرده بود که برای ساخت این فیلم از کارهای آلفرد هیچکاک و برایان دی پالما الهام گرفته است.

از انجایی که فیلم در دانشکده رشته موسیقی می گذرد، موسیقی کل فیلم را در برگرفته است. موسیقی که فیلم را احاطه کرده است فضای فیلم را به شدت دلهره اور و محیطش را بسیار ناامن جلوه داده است.

اینگونه فیلمها معمولا دارای صحنه های برهنگی بسیارند و در نتیجه از تلویزیون ملی ایران نشان داده نمی شوند. اما از انجایی که این فیلم تقریبا فاقد اینگونه صحنه ها بود در سال ۱۳۷۶ و یا ۱۳۷۷ میهمان خانواده ها شد.

برای کسانی که این فیلم بسیار کمیاب را به خاطر می آورند و با آن خاطره دارند، تماشای دوباره اش خالی از لطف نیست. می توانید از لینک زیر به تماشای آن بنشینید و یاد گذشته ها را زنده کنید.

https://m.y o u t u b e . c o m/watch?v=FNJmhJY9u5M