نظر شما درباره هنر و هنرمند چیه؟ آیا هنر باید در راستای ارزشهای جامعه باشه یا محدودیت نداشته باشه؟ هنرمند در قبال جامعه چه وظیفه ای داره؟ آزاد و بی قید یا خادم و حامی مردم؟

این یا اون؟ هرکدوم منظور شماست، در این نکته توافق داریم که یک اثر هنری می تونه یک انگیزش یا حتی نهضت بزرگ در جامعه بوجود بیاره مثلا آقای بانجو پترسون شاعر و ژورنالیست استرالیایی که در زمانی که استرالیا در اواخر قرن نوزدهم داشت تبدیل به کشور مشترک‌المنافع استرالیا می شد برای یکپارچه کردن ملتش شعرهایی حماسی، زیبا و متناسب با فرهنگ بومی منطقه سرود.

  شعر مردی از رودخانه برفی، داستان مزرعه داریه که در دل کوه به پرورش و رام کردن اسبهای وحشی پرداخته و با غیرت، مهارت، شجاعت و حماسه آفرینی تبدیل به یک قهرمان مردمی میشه. داستانی هوشمندانه در قالب اشعاری زیبا و با خلق قهرمانی افسانه ای که پیامدش جلب نظر مردم درباره یک موضوع واحد و کمک به اتحاد و یکپارچه شدن اجتماعیه که در اون دوران ملقمه ای از بومیان، مهاجران، تبعیدیها و جویندگان طلا بوده.

اشعار پترسون بقدری محبوب شد که ازش دو  فیلم سینمایی و همچنین یک سریال تلوزیونی در سال 1990 ساخته شد. سریالی که احتمالا همه ما تمام یا بخشهایی ازش رو دیدیم و بخاطر داریم:

 رودخانه برفی

  The Man from Snowy River

در دهکده کوهستانی پترسون ریج، یک کابوی گله دار بنام مت مک گرگور همراه دو پسر و دخترش، راب، کالین و دنی زندگی می کنه. او کابوی مآب، قهرمان اسب سواری و از اشخاص بانفوذ دهکده بحساب میاد. ورود تازه واردهای متفاوت و جذاب از جمله کاتلین اونیل و پسرش و همچنین لوک مک گرگور برادرزاده مت، بیننده رو مشتاقانه وادار به پیگیری سریال می کنه مخصوصا کاراکتر لوک که بنوعی قصد انتقام از عموی خودش رو داره چون فکر می کنه او باعث فلاکت پدرش شده! بیشتر اسپویل نمی کنم.

سریال خوبی بود. چندتا جایزه سینمایی هم برد. البته شاید برای تماشاگرپسند شدنش رنگ و روغن وسترنی بهش داده بودن و از فرهنگ بومی استرالیا کمی منحرف شده بود. اما بهرحال باعث شد حتی ما در ایران فهمیدیم اون سر دنیا یه همچین شعر و شاعری بوده و چقدر ارزشمند بوده اونقدر که بازیگران سرشناس زیادی چه بصورت اصلی و چه افتخاری نقش آفرینی کردن تا حماسه مردی که از رودخانه برفی اومد، زنده بمونه. گای پیرس، جاش لوکاس و هیو جکمن رو همه می شناسیم. من حتی چشمم به جمال اولیویا نیوتن جان خواننده و بازیگر سرشناس استرالیایی در چند اپیزود روشن شد.

اما از فیلم و سریال اقتباسی که بگذریم، اگر ملتی وافعا قدردان هنرمندان متعهد خودش باشه اون وقت اثر اون هنرمند مثل خون تو رگهای اجتماع جاری میشه، ستاره میشه و شبهاشون رو روشن می کنه، انرژی میشه و قلبها رو به تپش میندازه. حتی- حتی پول میشه میره تو جیبهاشون! باور کنید:

سوالی که اول مطلبم پرسیدم رو با سوال دیگه به چالش می کشم! ما برای گرامیداشت هنرمندان متعهدمون چه کرده و می کنیم؟ اونا از ما چه انتظاری دارن؟ در آسمان مملکت ما هم نظیر این ستاره ها کم نیستن و هنوز که هنوزه از لابلای دود مازوت بی فرهنگی که از بی هنری سلبریتی های پوشالی تولید میشه! می درخشن. حتی تابناکترین شون بسی رنج برد در سال سی تا تاریخ عجم رو زنده نگهداشت با پارسی!  راستی فیلمی ازش دیدین؟ سریال چی؟ حتی دریغ از یه سکه ده تومنی؟! بله دیگه متاسفانه متاسفانه متاسفانه، حکایت همون شاهنامه ایه که آخرش هیچوقت خوش تموم نشد.