قسمتی از دلنوشته مسعود کیمیایی برای اصغر فرهادی

(( اصغر فرهادی را دوست دارم. هم خودم شما را دوست دارم و هم باید شما را دوست بداریم. سهم دوست داشتن من از تو تعریف انسان است. تعریف انسان در زندگی اندک و دانستنش حوصله های فلسفی می خواهد...........................

...............در نامه ای که از پرویز دوایی عزیزم دارم مثل همیشه انگار صدای ساز همدیگر را خوب می شنویم، می نویسد:  ادمی مثل تو که اصولا یک قلقلک اولیه اونو هل داده توی کار پر زجر فیلمسازی گمون نکنم هیچ وقت بخواهد یا بتواند که از رکورد خودش راضی باشه وگرنه که خب دیگه نمی ساختی، اینکه می سازی  یک معنیش جست و جو است.

هنوز ادم تا اخر عمر جستجوگر میتونه بمونه. یکی گفت پارک ژوراسیک را دیده ای؟ مردان سیاهپوش،تایتانیک را دیده ای؟ اسلحه مرگبار هفتم، جان سخت دوازدهم، نابود کننده بیست و هفتم،جرواجر کننده چهل و چهارم را هم ندیده ام. برای دیدن هرکدام صد دلار نقد میگیرم به اضافه پول اجیل و بستنی و مسقطی. در عوض جانی گیتار را دیده ام، ریو براوو را انقدر بیشمار دیده ام که حسابش از دستم در رفته، سرگیجه و تا چشم و جان دارم هر وقت امکانش پیش بیاید خواهم دید و هنوز هم........ ))