نگاهی به نوارهای کاست در دهه 1350 و 1360

    نوارهای کاست نیز همانند نوارهای VHS دارد تبدیل می‌شود(یا تبدیل شده) به بخشی از خاطرات‌مان، دیگری با رواج CD و از سویی گسترش دانلود، دیگر کمتر کسی سراغ کاست را می‌گیرد. از اواسط دهه 1370 گاهی در کنار نوار کاست، CD برخی آلبوم‌ها هم منتشر می‌شد اما کاست همچنان محبوب بود(یکی از دلایلش قیمت پایین نسبت به CD بود و همینطور فراگیر نشدن دستگاه‌های پخش CD). یک دهه بعد و از اواسط دهه 1380هم قیمت کاست بالا رفته بود و هم در هر خانه‌ای دستگاه پخش CD یافت می‌شد و حال کاست بود که داشت از چرخه آثار موسیقی حذف می‌شد. چند سال قبل که در نمایشگاه کتاب از مسئول غرفۀ یکی از شرکت‌های مشهور ارائه‌کننده آثار موسیقی، سراغ کاست را گرفتم(در غرفه اثری به چشم نمی‌خورد) با نگاهی خاص و به سختی سری تکان داد که یعنی کاست نداریم!

    اولین بار در سال 1963 کاست توسط شرکت فیلیپس ارائه شد و از اوایل دهه 1970 تا دو دهه نوار کاست در عرضۀ آثار موسیقی بی‌رقیب بود.

   از اوایل دهه 1350 بود که ضبط صوت و نوار کاست به خانه‌های ایرانیان راه یافت. تقریبا از سال 54 و 55 بود که نوار کاست در ایران رواج بیشتری یافت، کاست هم ابعاد کوچکتری از صفحه داشت و هم حجم بیشتری نسبت به آن؛ صفحه معمولا شامل دو آهنگ یا آواز بود و کاست ‌های 60 دقیقه‌ای حدود 8 آهنگ.

 تبلیغ رادیو کاست در مجله تماشا(شماره 237، 14 آبان 1356)

    در سال‌های پس از انقلاب هم که دیگر در هر خانه‌ای دستگاه ضبط و پخش کاست یافت‌ می‌شد. دهه 60 دوران محبوبیت و مقبولیت نوار کاست، به خصوص برای دوستداران موسیقی سنتی بود که علیرغم فضای خاص حاکم در آن دوره، دوران اوجش را می‌گذارند و شاهکارهایی نظیر دستان، بیداد و...خلق شدند که هنوز جز بهترین کارهای خالقان این آثار محسوب می‌شوند. با تغییر سیاست‌ها از اوایل دهه 70، محدودیت‌های اعمال شده برای موسیقی پاپ هم برداشته شد.

   در دهه 60 اغلب آلبوم‌های ایرانی روی نوار سونی عرضه می‌شد(اغلب سونی آبی رنگ و گاه قرمز ) و از اوایل دهه 70 کم کم پای کاست‌های کره‌ای نظیر سامسونگ(که آن موقع کاست خام آن 100 تومان قیمت داشت) و همینطور کاست‌های ایرانی نظیر دنا به این عرصه باز شد که کیفیت نازل‌تری نسبت به سونی داشتند.

   یک تجربه مشترک که شاید برای دوستان هم پیش آمده باشد جمع شدن نوار کاست بود، یکدفعه صدای کاست دچار اعوجاج صوتی می‌شد و تا خودمان را به ضبط‌صوت برسانیم و دگمه stop را بزنیم، بخشی از نوار جمع شده بود. در چنین موقعی مداد و یا خودکار(بهترین گزینه خودکار بیک بود!) را داخل حلقه کاست کرده و می چرخاندیم تا نوار به حالت اولش بر‌گردد؛ گاه مشکل جدی بود و بخش آسیب دیده را می‌بردیم و با چسب مایع(آن سال‌ها موسوم به چسب اُهو) می‌چسباندیم.

   در این پست جهت تجدید خاطره برخی کاست‌های منتشر شده در دهه 50 و 60 خورشیدی ارائه می‌شود. اغلب آثار متعلق به موسیقی سنتی‌ست و دوستانی که در دیگر سبک‌های موسیقی آرشیوی دارند می‌توانند بخش دیگری از این خاطرات موسیقیایی را تکمیل کنند.

برای از پرهیز از طولانی شدن پست بخشی از جلد‌های اسکن شده در این بخش قرار می‌گیرد.