این نوشته را پیشتر ضمیمه ی شعری از محمد مختاری در بخش «اشعار و متون ادبی زیبا» قرار داده بودم. اما از آنجایی که این بحث برایش مناسب تر به نظر می رسد ، به اینجا منتقل می کنم.

 *********

به یاد زنده یادان محمدجعفر پوینده و محمد مختاری

***

محمد مختاری زاده در روز ۱ اردیبهشت سال ۱۳۲۱ به دنیا آمد و در ۱۲ آذر ۱۳۷۷ ، به دست خفاشان آزادی ستیز کشته شد. وی از شاعران، نویسندگان، مترجمان و منتقدان معاصر ایران بود.  وی چندین سال در بنیاد شاهنامه فعالیت داشت. از اعضای کانون نویسندگان ایران و همچنین عضو هیأت دبیران آن بود.  از مختاری دو فرزند به نام‌های سیاوش و سهراب به جا مانده است که حاصل ازدواج وی با مریم حسین‌زاده است.

اگرچه در سال ٦١ برای مدت ٢ سال بازداشت و پس از آن نیز از کارهای دولتی منفصل شد، اما هیچگاه از نوشتن بازنایستاد. آخرین کتابی نیز که از محمد مختاری منتشر شد، درخصوص «مدارا» بود و مخالفت با «خشونت».

محمدمختاری روز دوازدهم آذر ١٣٧٧ درحالیکه برای خرید از خانه بیرون رفته بود، ناپدید شد. شش روز بعد، خبر پیدا شدن جسد او، با خبر ناپدید شدن محمدجعفر پوینده به صورت مایوس کننده‌ای، همراه شد. چرا که تقریبا مشخص بود سرنوشت پوینده نیز همچون مختاری خواهد بود. آنچنانکه بعدها مشخص شد، دوازدهم آبان ١٣٧٧ قاتلان محمد مختاری با عنوان جعلی مامور دادستانی، او را در خیابان سوار تاکسی کرده بودند. آنها سپس مختاری را به یکی از گورستان‌های جنوب تهران منتقل کرده و در آنجا، در یک اتاق مخصوص، به وسیله طناب خفه کرده بودند. سه روز پس از پیدا شدن جنازه مختاری، جنازه پوینده نیز در کنار یکی از جاده‌های اطراف تهران پیدا شد.

پس از ده سال سهراب، پسر کوچک‌تر محمد مختاری، آن روز را این‌طور روایت می‌کند: «هنگامی که برادرم، جسد پدرم را شناسائی کرده بود، چنان با دست بر صورتش کوفته بود، که یک هفته نیمی از چهره‌اش کبود بود. آن کبودی را قرار بود چند ساعت بعد ببینیم؛ وقتی زنگ خانه‌مان میان شیون و زاری به صدا در آمد و برادرم زیر درگاه، مادرم را در آغوش گرفت.  پیش از آن، یکی از اقوام مادرم را صدا کرد که آقای گلشیری با شما کار دارد. مادرم گوشی را گرفت. صدایش را شنیدم که با تعجب و ترس پرسید «محمد پیدا شده است؟ کجا؟» و پاسخ می‌بایست «سردخانه» باشد، که هنوز هم شیون مادرم را می‌شنوم.» 

***

بند 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هر انسانی حق آزادی اندیشه و بیان دارد و این حق مستلزم آن است که فرد از داشتن عقاید خود بیم و نگرانی نداشته باشد.» (مترجم: محمد جعفر پوینده)

***

 شعر زیبایی از محمد مختاری : نزدیک شو اگر چه نگاهت ممنوع است ...