سنگ صبور / صادق چوبک

چند شب پیش بعد اینکه چندتا داستان کوتاه خوندم و حسابی گرم شدم ، رفتم سراغ این رمان و بعداز چندسال که داشتمش اما نخونده بودمش ، به صبح نرسیده کاملآ خوندم و انصافآ از خوندنش لذت بردم و پیشنهاد میکنم دوستان اگر تاکنون نخوندید حتمآ براش فرصت بزارید و مطالعه کنید.

داستانی آغشته به درد / طنز / کمدی و حقیقت که نکتهء قابل توجه دران تفاوت در نوشتن و ساختار داستانی آن است .

من مشابه این نوع نوشتار را در ادبیات ایرانی کمتر دیده ام و از جملهء آثاری که نه دقیقآ به این شکل از مونولوگ بلکه با مقادیری تفاوت به یادم میاد میتوانم به بوف کور و سمفونی مردگان و .... اشاره کنم.

گرچه باز هم تفاوت در این نوع نوشتار بسیار با آثار نام برده هست اما این نوع گفتار که هر یک از کاراکترهای داستان بیاید و از ذاویه دید خودش جریان رو تعریف کنه خیلی کمه و یک نوع دیگرش در سینما به شکل فلاش بک های متوالی بوده که الان بیادم میاد ( 11 و 14 دقیقه / تا حدی مظنونین همیشگی / تقاطع و چه کسی امیر راکشت ایرانی و ... ) که وجه تشابه دارند اما باید به تاریخ نوشتن این اثرهم توجه داشت.

خاطرات یک دیوانه نیز ( نیکلای گوگول ) از جملهء آثار مشابه به این رمان است.

پ ن : مثال ها بشکل کلی معرفی شده اند و قابل بحث هستند که چرا این مجموعه را مثال زده ام. ( هر یک در نوعی مشابهت دارند )

در لینک زیر میتوانید کتاب را دانلود و در موردش بخوانید.

http://ketabnak.com/comment.php?dlid=143

البته فصل پایانی داستان یک مقدار نچسب است و با سایر فصل های داستان مغایرت دارد که این تفاوت تنهادر انتقال جریان داستانی تمام شده به یک فضای خیالی و جملات و دیالوگ هایی سفسته آمیز منتهی میشود.

شاید تنها ارتباطش به قسمتهایی از دیدگاه های احمد آقا از کاراکترهای داستان اصلی برمیگردد و در نوع خودش داستانی مجزاست.

کاش تعدادی از کاربران بیایند و جملگی داستان را از نو خوانده و در تاریخ مشخصی در موردش بحث و گفتمان داشته باشیم.

به نظرم ارزشش را دارد.