دکتر ، می توانم چیزی به شما بگویم ؟ همه چیزهایی که قبلاً در درون من بودند ، اکنون همه آنها بیرون هستند ، بنابراین من می توانم همه چیزهای درون شما را ببینم ، دکتر اما درون من خالی است ؛

تمرکز... اعتقاد... انتظار... تصور... ارتباط...

وقتی هیئت سلطنتی منصوب از سوی لوئی شانزدهم شامل بزرگانی چون لوران لاوازیه شیمی دان مشهور ، دکتر اینیاس گیوتین و به ریاست بنجامین فراکلین  در فرانسه نظریه ی مغناطیس حیوانی فرانتس مسمر را نفی نموده و هیپنوتیزم را نتیجه ای جز قدرت تلقین و توهمات بالای او نیافتند ، گمان نمی کردند که علیرغم چنین سرشکستگی و بی اعتباری که برای او حاصل گشته با پیشرفت علم در سایه ی  گذر زمان و پس از یک قرن با دریافت عنوان لقب پدر روانشناسی و هیپنوتیزم از سوی فروید به شهرت جهانی دست یابد . علمی که سایکو آنالیز یا روان کاوی به عنوان یکی از شناخته شده ترین روشهای درمانی قرار است بر پایه ی آن بنا گردد.

"کفر" اثر مسمر

فیلمهای حوزه ی وحشت  در ژاپن را عمدتا با فیلمهایی چون کوایدان (1964) ساخته ی ماساکو کوبایاشی ، حلقه (1998) ساخته ی هیدئو ناکاتا و آزمون بازیگری (1999) ساخته ی تاکاشی میکه می شناسند ، اما در این بین نمی توان از کنار نام کیوشی کوروساوا* که فیلم مرموزی را در این ژانر و با بازی کوجی یاکوشو کارگردانی نموده به سادگی گذشت.

فیلم سینمایی درمان(1997) بر پایه ی موضوعی باور پذیر و واقع گرایانه ،  داستان کارآگاهی را بیان می کند که در حال بررسی پرونده ی یکسری قتلهای عجیب است ، در هر مورد مجرم پس از این عمل و بر بالای جنازه پیدا و دستگیر می شود در حالی که ادعا می کند چیزی بخاطر نمی آورد. اما جمله ی موارد در یک امر مشترک هستند ، قربانیان بر اثر از دست دادن خون ناشی از زخم ایجاد شده به شکل X در گلو جان خود را از دست داده اند. ناگهان پلیس مردی به نام مامیا را با بازی ماساتو هاگیوارا که از اختلال حافظه رنج می برد بازداشت می کند ، تاکابه (کاراگاه پرونده با بازی یاکوشو)  متقاعد شده است که مامیا مسئول قتل‌ها است ، زیرا او قدرت هیپنوتیزم فوق‌العاده‌ای دارد ...

فیلم از یک فیلمنامه ی قوی برخوردار است ، در ابتدای آن گمان می کنید که قرار است مانند یک داستان پلیسی جنایی معمولی دنبال شود ، اما ناگهان یک چرخش عجیب معادلات شما را برهم می زند و ما را با رازی بیمارگونه مواجه می کند ؛

این فیلم ترکیبی درخشان از روانکاوی و هیپنوتیزم را ارائه می کند که بر قرارداد زندگی جامعه ی کشور ژاپن پایه گذاری شده است ، در کشوری که سلسله مراتب و کارگروهی جزء لاینفک زندگی اجتماعی است دیدن مردی که با وجود جایگاه بالای اجتماعی مجبور است از همسر روانی خود مراقبت نماید مایوس کننده به نظر می رسد، و در طرف مقابل تماشاگر هر لحظه ای که خود را در مقابل ضد قهرمان داستان تصور می کند زمان و مکان برایش نامفهوم می شود .

این فیلم با تحسین شدید منتقدان در ژاپن و در سطوح بین‌المللی روبرو می شود من جمله ژان میشل فرودون روزنامه نگار و منتقد مشهور فرانسوی (دبیر وقت صفحه ی سینمایی روزنامه ی لوموند)که از دید ایشان کارگردانی کوروساوا و همچنین صحنه‌های بصری و فضای فیلم بسیار تحسین برانگیز جلوه می نماید  .

کیوشی کوروساوا

"تصاویر و لحظات حیرت انگیزی در این فیلم وجود دارد که شما را برای مدت طولانی آزار می دهد و فکر می کنم و باید بگویم که این برای افراد ضعیف و کم دل و جرئت مناسب نیست زیرا واقعا ارزشش را دارد ، کوروسوا یک فیلمساز بزرگ است . " (مارتین اسکورسیزی)

*هیچ نسبتی با اکیرا کوروساوا کارگردان بی بدیل ژاپنی ندارد.