(۱۳۹۰/۵/۵ صبح ۱۰:۲۲)میثم نوشته شده:  

دوستان می توانند درباره اکبر مشکین و رامین فرزاد اطلاعاتی بدهند؟

شايد درست نباشد كه پشت سر هنرمنداني كه دستشان از اين دنيا كوتاهست صحبت كرد .اما متاسفانه در تاريخ سينما ، راديو و تئاتر ايران استعدادهاي زيادي قرباني ديو افيون شدند و محيطهاي هنري از وجود هنرمندانه آنها كم نصيب ماند.متاسفانه اين سياهه نام بزرگاني را در خود جاي داده كه هركدامشان در هنرشان از سرآمد روزگار خود بودند.

اكبرمشكين اين نابغه راديو سينما و تئاتر كه به گفته همكارانش يكي از استعدادهاي ناب اين عرصه ها و خود نيز كاشف استعدادهاي بسياري ديگر بود در فيلم الكلي (1351) آنچنان نقشش راهنرمندانه ايفاء كرد كه بغير از همكارانش هرگز تماشاگران ندانستند كه اين نابغه بازيگري درگير غول اعتياد است كه در اينجا متاسفانه اعتياد چاشني هنرش شده است.ناصر تقوايي او را هنرمندي بي بديل مي داند. اكبر مشكين در سال 1356 و در  نهايت فقر و استيصال بدرود حيات گفت.

                                       اكبرمشكين

علي اصغر حاجي اسماعيلي مشهور به اصغر تفكري نابغه كمدي تمامي دوران كه نامش تضمين كننده فروش خيره كننده فيلمها و تئاترهاي عامه پسند دهه هاي 20 و 30 بودبخاطر مرگ فرزند 6 ساله اش  آنچنان درگير اعتياد به هروئين شد كه در كمال ناباوري جانش را بر سر آن گذاشت . روايت مي كنند خرج اعتياد روزانه تفكري در دهه 30 در شبانه روز بالغ بر 2000 تومان بود كه در آن زمانه رقمي سرسام آور محسوب مي شد. اما او كه ازداراي سالن تئاتر و سينما بود و نماشهايش با استقبال فراوان روبرو مي شد از تمكن مالي فراواني برخوردار بود كه همين ثروت باعث بي پروايي او در اعتياد و جان باختنش شد. دوستداران سينما حتما آن سكانس حسرت آور را كه آخرين سند تصويري اين هنرمند فقيد است را در فيلم فرياد نيمه شب (1339) ساخته ساموئل خاچيكيان بخاطر دارند . همان صحنه اي كه اين بازيگر بزرگ در كيوسك تلفن عطسه هاي فراواني مي زند و اين بار بر عكس گذشته ها تماشاگران نمي خندند وناباورانه پايان تراژيك او را به نظاره مي نشينند. مرحوم تفكري ساعاتي پس از اين سكانس درسن 52 سالگي در بيمارستاني در تهران بدرود حيات گفت.

هوشنگ سارنگ اين بازيگر تواناي سينما و تئاتر و راديو نيز قرباني ديو اعتياد شد. اين هنرمند خوش صدا و با استعداد كه روزگاري نامش در كنار بزرگاني چون نصرت الله محتشم ،صادق بهرامي ، مشكين ، پرويز بهرام و... به جلال و شوكت راديو مي افزود تاب و تحمل شهرت را نيافت و با شركت در مراسم و مهماني ها درگير اعتياد و در نهايت منجر به اخراجش از راديو و كناره گيري اش از محافل هنري گرديد. دوستانش به پاس هنرش در چند فيلم در اواسط دهه 40 براي نقشهاي گذرا و كوچك از او دعوت بهمكاري نمودند كه بيشتر براي دلسوزي و كمك به اين هنرمند بود . هنرمندان و شعراي دهه 40 كافه نادري هرگز قامت خميده مردي را كه با كت و شلوارو كفشهايي مندرس و با صدايي جادويي اما خسته براي گرفتن كمكي ناچيز آنجا مي آمد فراموش نمي كنند . آنها مي دانستند كه اين مرد كه روزگاري بخاطر هنرش همه به احترامش به پا مي ايستادند از فرط ناچاري به آنجا آمده و او را دست خالي برنمي گرداندند . هوشنگ سارنگ خسته از نامراديهاي روزگار در تابستان 1348 در فقر و گمنامي به زندگي اش پايان داد تا اين مرگ خودخواسته پاياني بر رنج هايش باشد.

و اين سياهه همچنان ادامه دارد...