درود عزیزان؛

بهار بار دگر خرامان از راه می رسد و ما در این اندیشه که بادا سال جدید به از سالهای پیش...

شاید بسیاری هنوز حسرت تلخ و شیرین عیدهای گذشته را چون کوله باری بر دوش خاطره می کشیم و دو قدم مانده به گل، خاطرات ترشی انداخته مان را از کوزه سفالین ذهن بیرون می آوریم و با لذت مزه مزه می کنیم! و در آستانه سال نو، این ترنم گرم صدای فرهاد مهراد با آهنگ روح نواز اسفندیار منفرد زاده است که در گوش ذهنمان جاری است:

بوی عیدی   بوی توپ   بوی کاغذ رنگی

بوی تند ماهی دودی وسط سفره نو

بوی یاس جانماز سفره مادربزرگ

با اینا زمستونو سر می کنم

با اینا خستگیمو در می کنم

   \\\                 ...                 ///

بوی باغچه    بوی حوض       عطر خوب نذری

شب جمعه پی فانوس توی کوچه گم شدن

توی جوی لاجوردی هوس یه آب تنی

با اینا زمستونو سر می کنم

با اینا خستگیمو درمی کنم

با اینا بهارو  باور می کنم

شهیار قنبری درباره "کودکانه" این سروده جاودانه اش که اینک 40 ساله شده است و دمادم هر عید مهمان دلهای ماست چه خوش گفته: "پس از ترانه مرد تنها این دومین تجربه ی ترانه ی آزاد است...آزاد از قید و بند و کلیشه ها... کودکانه هنوز هم جانانه است... با کودکانه، به کوچه حمید، کلانتری سوار پرتاب می شوم! به کافه باستانی بهشت تهران، که پارکینگ اداره راهنمایی رانندگی شد!... با کودکانه فوتبال تیغی می زنم... برای بچه ها سبیل می گذارم و «چارلی» می شوم. با کودکانه، در حسرت یک دوچرخه می سوزم..."

اما من هم با ملودی "کودکانه" در حسرت گس عیدهای دور با آه و لبخند به استقبال نوروز باستانی دگر می روم و امیدوارم بزودی زود برسد آن روز که عید ما و تمام هموطنانمان در اقصی نقاط این مرز و بوم واقعا "عید" باشد و هر روزمان نوروز و پیروز ... و برای همه ایرانیان، آبی حسرت بالاخره در گردش روزگار جایش را تماما به زرینی مهر، سرخی عشق، نارنجی امید، نیلی نعمت، بنفش برکت و سبز مسرت دهد...

بهاران بر شما خجسته باد