در صفحه اول دومین عکس سیاه و سفیدی که جناب اسکوربان شیردل پست کرد یک چیز جلب توجه می کند، لاغری بیش از حد هپبورن، شدت این لاغری خصوصا در طرفین شانه های وی مشهود است. دلیل چیست؟ جستجو در یافتن پاسخ این سوال منتهی به مطالب جالب دیگری شد که در ادامه نوشته شده است. ترجمه از متون خارجی سایتهای مختلف انجام شده است.

زمانی که آدری شش ساله بود، پدرش که طرفدار نازی بود از مادر و دختر جدا شد، واقعه ای که آدری بعدها آن را مهمترین حادثه زندگی اش نامید. وی در این باره گفت: "وقتی به چشمان پر از اشک مادرت نگاه می کنی، بخود می ترسی. از خودت می پرسی "چه بلایی سر من خواهد آمد؟" زمین زیر پایتان خالی شده است. او واقعا رفت. او رفت و هرگز برنگشت."

  پس از جدایی والدین در 1935، مادر با سه بچه خود ( آدری و دو برادر خوانده وی) راهی آرنهم هلند شدند. در 1939 ارتش هیتلر وارد کشور هلند شد و دوران مصیبت بار آدری در طول اشغال ارتش نازی رقم خورد. پس از مدتی شایعه شد که اصالت خانوادگی آنها به یهودیت برمی گردد و عمو و پسر عموی وی اعدام شدند، خانه اجدادی خانواده ضبط و حسابهای بانکی آنها مسدود شد.

در زمستان سرد سال 1944 زمانی که آدری 15 ساله بود، هزاران نفر در هلند بر اثر گرسنگی و سل جان خود را از دست دادند. جیره ی این افراد در روز تنها یک عدد سیب زمینی بود. شرایط زندگی در هلند پس از حمله متفقین به نورماندی بدتر شد چون ‌نازی‌ها آذوقه غذا و سوخت هلندی‌ها را تصرف کردند. بعدها وی گفت که در دوران قحطی و گرسنگی مجبور به خوردن پیاز گل لاله و درست کردن نان از چمن شدند، اینکه فقط آب برای خوردن بود و برای ذخیره انرژی از بعد از ظهرمی خوابیدند.

 هپبورن بازمانده  دوران جنگ جهانی دوم بود که در آن با سوء تغذیه مواجه شد، به همین دلیل در دوران بلوغ هرگز نتوانست وزن خود را زیاد کند و همواره دچار کمبود وزن بود. این لاغری غیر طبیعی تا پایان عمر وی ادامه داشت. هلند در روز 4 ماه می 1945 همزمان با شانزدهمین سال تولد آدری آزاد شد. در آن زمان آدری از کم خونی، زردی و تنگی نفس رنج می برد. از آنجا که در کودکی گرسنگی را تجربه کرده بود، برای غذا ارزش زیادی قائل بود و دوست نداشت مردم آن را هدر دهند.

وی در مصاحبه ای در مورد وقایع جنگ گفت: " خاطراتی دارم. بارها در ایستگاه شاهد جابجایی قطارهای مملو از یهودیان بودم، چهره های این افراد را در بالای واگنها می دیدم. بوضوح پسر بچه ای را بیاد دارم که همراه با والدین خود در سکو ایستاده بود، با موهای بور و چهره ای رنگ پریده ، کتی پوشیده بود که برایش خیلی بزرگ بود، و قدم بداخل قطار گذاشت. بچه ای به تماشای بچه دیگر ایستاده بود. نمی دانم برایمان چقدر طول کشید تا بدانیم چه اتفاقی قرار بود بیافتد. بعدها فهمیدم چه بلایی سر آنها آمد. با خواندن خاطرات آن فرانک تمام وقایع برایم تکرار شد."

 وی برای بازی در فیلم خاطرات آن فرانک به کارگردانی جورج استیونس که مربوط به دوران اشغال می باشد انتخاب شد، ولی یادآوری صحنه های جنگ آنقدر برایش آزاردهنده بود که نقش را نپذیرفت.

 قد آدری 5 فوت و 7 اینچ (170 سانتیمتر) ، وزن 103 پاوند (47 کیلو) و دور کمر وی 20 اینچ (51 سانتیمتر) بود. (در سایتهای مختلف اعدادی مشابه دیگری ذکر شده است.)  گفته می شود در تمام طول زندگی، وی هیچگونه افزایش وزنی نداشته است. مطابق تمام منابع به غیر از دوران حاملگی اش، چنین اتفاقی نیفتاده است. او صاحب چهره بیش از حد لاغر بدون هیچگونه  آثار بیماری بود. علیرغم این لاغری در هیچ عکسی دارای چشمانی گود و چهره ای زشت نیست. پرنسس اروپایی با چهره ای لاغر و چشمانی درشت که در بازیهایش گاه مانند یک دختر بچه رفتار می کند، در فیلمهایش سعی می کند پایانی خوش را به تصویر کشد.