(۱۳۹۵/۴/۱ عصر ۰۲:۵۴)بانو الیزا نوشته شده:  

دیروز فیلم فرشتگان آلوده صورت رو دیدم به کارگردانی مایکل کورتیز ( سازنده بهترین فیلم عاشقانه ا ی که دیدم یعنی کازابلانکا ) و خوشبختانه تونستم طبق ذائقه ی شخصیم دوبله این فیلم رو پیدا کنم و ببینم .

http://cafeclassic5.ir/thread-132-post-2...l#pid21796

اما حیف !

اول از انتخاب جلال مقامی برای جیمز کاگنی شخصیت شرور و پر جنب و جوش فلیم متعجب شدم ولی کمی که جلو رفت تعجبم با ورود همفری بوگارت عزیز با صدای آقای مدقالچی تعجبم صد چندان شد .

بوگارت رو همه ی ما عموما با صدای حسین عرفانی میشناسیم ، ولی صرف نظر از این موضوع چیزی که احتمالا شما هم می دونید مدل حرف زدن همفری بوگارته که در اکثر مواقع تند حرف میزنه  ( این قضیه در فیلم شاهین مالت بیش از بقیه فیلم ها به چشم میاد ) ، در این فیلم هم طبق عادت دیالوگ ها رو تند ادا میکرد و خب صدای آروم و بم آقای مدقالچی که شاید بشه گفت به چهره ی بوگارت میخورد ولی به ریتم تند حرف زدن بوگارت خیر!

با سلام

... یه نظریه ای هست که برخی از مدیران دوبلاژ پیرو آن هستند که باید برای بازیگر، چند صدا داشته باشیم. و در مقابل این نظریه نظریه دیگری هست که خیر، و یک گوینده باید پایه ثابت فلان بازیگر باشد.

والا به نظر من تازه وارد، دوبله یک فیلم مثل یک دسته ارکستر میماند. و هر صدا مانند یک ساز که باید به درستی انتخاب شده باشه، کوک باشه، فالش نزنه و ...

فکر کنم در جایی دیگر هم نوشته باشم که فرض اگر آلن دلون در فیلمی گریم شده باشد مانند گوژ پشت نتردام، آیا هنوز صدای خسرو خسروشاهی را مناسب میدانیم؟؟ به نظر من خیر. (شاید صدای محمد عبادی انتخاب بهتری باشد یا حتی منوچهر اسماعیلی!)

در این فیلم به مدیریت دوبلاژ ناصر ممدوح، این صداها انتخاب شده اند. یادم هست این فیلم در سال 74 اولین بار پخش شد. و چند ماه بعد من با آقای اکبر منانی روبرو شدم و اتفاقا همین سوال را کردم که چرا آقای مدقالچی؟؟

البته آقای اکبر منانی خوشحال شدند که افرادی مثل من هستند که دوبله را با دقت بیشتری دنبال میکنند  اما جواب ایشان چنین بود: چرا که نه؟! وقتی صدا و تصویر تطبیق دارد چرا ما عادت کنیم به فقط یک صدا؟ قضاوت با شما. صدای خود همفری بوگارت عزیز خیلی تو دماغی هست. دوبله ایران بهتر ساختش!!! و در این فیلم صدای مدقالچی جواب داده. هرچند انتخاب اول برای بوگارت همانا حسین عرفانی است.

اتفاقا این فیلم از فیلمهای مورد علاقه من هم هست، به دلایلی...

اما در مورد جیمز کاگنی و تحولی که در آخر فیلم برایش رخ داد... در این فیلم جیمز کاگنی عاشق هم میشد، یعنی باید صدا پتانسیل احساسات خوبی داشته باشه.

اگر منوچهر اسماعیلی دوبله میکرد، (که سابقه دوبله بجای جیمز کاگنی را هم در کارنامه درخشانش دارد) شاید بار خشونت جیمز کاگنی بیشتر میشد، اما صدای جلال مقامی توانست هم بدجنسی و هم اون بار احساساتی را خصوصا در سکانس اعدام پیاده کنه.

یا صدای غلامعلی افشاریه بجای پت ابراین کاملا بجا بود. یک شخص منطقی و درستکار.

مرسی...