به روشنی به یاد دارم که حدود بیست و چند سال پیش وقتی در جریان یک مصاحبه مطبوعاتی از منوچهر والی زاده پرسیدند که با دیده شدن و در نتیجه شناسایی چهره یک دوبلور موافقید ایشان موکدا مخالفت کردند و گفتند اگر چهره یک گوینده شناسایی شود بیننده فیلم موقع شنیدن صدای دوبلور ناخودآکاه چهره خود گوینده را در نظر می اورد و ممکن است دیگر نقشی که گوینده مورد نظر به جایش حرف می زند ارتباط برقرار نکند چرا که ممکن است گوینده مسنی به جای بازیگر جوانی صحبت کند یا برعکس...هرچند خود بنده وقتی چهره ایشان را در برنامه های هفتگی طنزی که اواءل دهه هفتاد از تلویزیون پخش می شد و بیشتر با مشارکت هنرمندان برنامه صبح جمعه با شما بود- مشاهده کردم لذت وافری بردم...