با وجودی که می دانم اين اظهار نظر با مخالفت های بی شمار روبرو خواهد شد ولی گستاخانه می گويم که به نظر من پل نيومن از لحاظ بازيگری بارها و بارها از مارلون براندو جلو می زند.

به نظر من ۴ بازیگر نسل یاغی هالیوود را پدری کردند براندو ، نیومن ، دین و مونتگمری کلیفت که دوتای آخر در جوانی خود را نابود کردند و دوتای اول راه برای نسل بعدی مانند آلن دلون ، آل پاچینو و رابرت دنیرو صاف کردند.


از انسان بودنش در دنيای پوشالی هاليوود همه نوشته اند. که به درستی همانی که دوستان در مورد فيلم مرد گفتند: اون واقعا يک مرد بود.

در دوران دهه ۶۰ و ۷۰ ميلادی که ال اس دی و حشيش و چه می دانم هر زهر ماری کاملا پذيرفته شده در جهان هاليوودی بود گويند دو هنرپيشه يکی نيومن و يکی گريگوری پک هرگز دور وبر اينها نگشتند.

 سیگاری قهاری بود ولی ورزش کار حرفه ای هم بود گویند در طول روز نزدیک به هزارتا شکم می رفته است.
در فیلم بیلیارد باز اگر دقت کرده باشید تمام حرکات بیلیاردی را خودش انجام می دهد که به نظر من در سکانس اولیه فیلم که در مستی توپ سیاه را به شار می اندازد یک شاهکار بیلیاردی می باشد. صحبتی از بیلیارد باز و رنگ پول شد که باید گفت جایزه اسکار رنگ پول ، جایزه اسکار بیلیارد باز بود.
هرچند که به نظر من باید در کسی آن بالا مرا دوست دارد هم جایزه اسکار می گرفت.

گویند که هرگز خودش را به خاطر مرگ نوجوانش  نبخشید.
در خاتمه باید عرض کنم که پل نیومن های جلیلوند قوی ترین انگیزه من برای عشق به دوبله بوده و هست.
دو هنرپیشه هالیوودی را همیشه قابل بازی هر نقشی با استادی کامل می دانسته ام یکی نیومن و یکی آنتونی کویین.