درسی از نمایش زیبای دختر خداحافظی 1977

کارگردان : هربرت راس

ابتدای حرفهام بگم بجز فیلمنامه ی قوی این فیلم و بازی فوق العاده بازیگران  ، اون چه که برای من خیلی لذت بخش بود انتخاب عالی مدیر دوبلاژ این کار( مرحوم منوچهر نوذری فقید ) و سنگ تمام گذاشتن دوبلورهای عزیز یعنی شهلا ناظریان و ناصر طهماسب و همچنین ناحید امیریان بود به نحوی که از دیدن چند باره ی این فیلم سیر نمیشدم .

داستان فیلم درباره زن جوانی به اسم پولاست که همراه با دختر ده ساله اش در شیکاگو زندگی میکنه . این زن دوبار در زندگی شکست عاطفی بزرگی و متحمل شده و به شدت در مقابل رابطه سومِ در شرف وقوع ، مقاومت نشون میده اما سرانجام شرایط به نحوی پیش میره که نفر سوم که همانند نفرات قبلی بازیگر معمولی ئتاتر و سینما بود اینبار عاشق پولا میشه و زندگی جاودانی رو با هم آغاز میکنند.

اوایل داستان پولا وقتی با تمام اشتیاق ممکن از بیرون همراه با دخترش به منزل برمیگرده تا عشقش رو ملاقات کنه با نامه خداحافظی اون مواجه میشه که ضمن ابزار تاسف اعلام ترک رابطه رو میکنه و خیلی راحت دلیل رفتنش رو دریافت یک پیشنهاد کاری در کشور ایتالیا عنوان میکنه . بدون اینکه به این فکر کنه در نبود اون چی به سر پولا و دخترش میاد .

اما بحران اصلی برای پولا وقتی شکل میگیره که میفهمه شریک زندگیش قبل از رفتنش خونه ای که پولا و دخترش در اون زندگی میکردن رو اجاره داده و حالا پولا علاوه بر درد روحی باید فکری هم برای آوارگی خودش بکنه . ..

این شخصی که پولا تماما از روی احساس زندگیش رو به پای اون گذاشته بود، یک بازیگر معمولی بود که ظاهرا در زندگی واقعی ، خیلی قویتر نقش بازی میکرده بدون اینکه پولا حواسش رو در این مورد جمع کنه . اون مرد از همسر اصلی خودش هنوز هم طلاق نگرفته بود اما با زن های مختلف ارتباط داشت . در زندگی هم ثبات نداشته و هر لحظه تصمیمی بر اساس منفعت اون موقع خودش میگرفت ( مثلا پولا رو ترک کرد فقط برای اینکه قرار بود نقشی رو در فیلمی از برتولوچی کارگردانی که اتفاقا همین چند روز قبل فوت کرد بازی کنه )  بدون اینکه برای دیگران جایگاه خاصی در نظر بگیره . و چرا پولا با وجود داشتن دختر به این شخص دل میبنده؟ چرا مردانی به زندگیش وارد میشن که برای پولا ارزشی قائل نمیشن؟ کمی که در زندگی این زن جستجو میکنیم میبینیم این زن خودش قبل از اون مردان باور کرده که ارزشی نداره . کلاس رقصی که خیلی بهش علاقه داره رو میزاره کنار بخاطر مردی که وجود معلقی در زندگیش داره. از ظاهر خودش هم متنفره و بر روی دیوار تصاویر مرد مورد علاقش رو گذاشته . نه غذای سالم میخوره و نه حتی یکبار جلوی آینه  خودش  رو ورانداز میکنه.و نه تفریح مورد علاقه خودش رو انجام میده و یک نکته اینکه خودش رو وابسته به عشقش کرده بود. احساس میکرد بدون حضور عشقش ، اون هم هویتی نداره ...

 همه ی ما در زندگی بارها تجربه کردیم که وقتی به چیزی یا کسی وابسته شدیم از ما دور شد . وقتی وقوع  اتفاقی برامون حیاتی شد اون اتفاق اکثرا برای ما نیفتاد .

پولا وقتی تونست به عشق واقعی در زندگی برسه که اولا به خودش علاقمند شد و دوما به وقوع اون اتفاق وابسته نبود . آنچنان دیگه بودن یا نبودن نفر سوم که از قضا اون هم بازیگر بود ، برای پولا حیاتی نبود . پولا یاد گرفته بود خودش زندگی کنه . از زندگیش لذت ببره . همه ی ما هم پیش از اینکه به آرزوهامون فکر کنیم باید یادبگیریم از زندگی لذت ببریم . یکی از تجربیات جالب من زمانی بود که در کنکور شرکت کردم بدون اینکه قبولی در دانشگاه برام حیاتی باشه . فقط یک اتفاق خوبی بود که میتونست خوشحالم کنه . جالب این بود که روز اعلام نتایج اصلا نرفتم روزنامه بخرم و خبر قبولی در دانشگاه رو از طریق یکی از دوستانم شنیدم.

نتیجه اینکه پیش از اینکه خواهان عشق از دیگری باشید خودتون عاشق خودتون باشید و مطمئن باشید بیشتر از تصوراتتون عشق ناب دریافت خواهید کرد .

و اینکه وقتی آرزویی در سر دارید با اشتیاق به اون فکر کنید اما از همین شرایط فعلی خودتون هم لذت ببرید . وقتی هدفی در سر دارید به دنبال اون برید ولی با اشتیاق و لذت قلبی خودتون اون رو دنبال کنید . نسبت به نتیجه کار حساس نباشید . بارها دیده شده که هربار هنر با تجارت آمیخته شده ، عموما حرفه ای تر شده ولی به قدر کار اول هنرمند دلچسب نبوده . مثل آلبوم اول یک خواننده یا فیلم اول یک فیلمساز . چون کار اول رو برای عشق خودشون انجام دادند ولی کارهای بعدی برای جلب رضایت مخاطبین که همگی منتظر کار بهتری از هنرمند هستند. و نتیجه این تمرکز حواس مخاطبین روی هنرمند،  ایجاد یک حساسیت شد که مانع از پدیدار شدن یک شاهکار دیگه شد .اما در مقابل هنرمندانی بودند که بدون توجه به نگاههای مخاطب هر زمان که با تمام وجود کاری رو خواستند انجام دادند و به قدر کار اول خودشون از کارهای بعدی خود هم لذت بردند و نتیجه این شد که تقریبا همه آثار اون اشخاص با استقبال خاصی مواجه شد . نمونه ی بارز این حرف برگمان کارگردان بزرگ اروپایی بود که هیچ وقت برای استقبال مخاطب یا تایید منتقدین فیلمی نساخت . در واقع تئاتر دغدغه اصلی برگمان بود و سینما جزئی از لذت شخصی این فرد بود .و هربار حرفی داشت که حس میکرد باید در قالب فیلم بیان کنه اون کار رو با لذت میساخت . و نتیجه کار هم این شد که هم منتقدین اون رو تحسین کردند و هم مخاطبان .

امیدوارم از دیدن این فیلم زیبا لذت ببرید و درس های بزرگ این فیلم رو بخاطر بسپارید