این بحث را به شکل جداگانه برای به اشتراک گذاشتن فایل های صوتی ارزشمندی به راه انداختم که در زمره موسیقی و شعر نمی گنجند. نخواستم آن را در بخش پیانوی سام راه بیندازم ، چون احتمالا در این تاپیک فایلهایی را قرار خواهیم داد (البته اگر خداوند در میان دوستان کافه نشین شور و اشتیاقی بیندازد!) که چندان سنخیتی نه با سام خواهند داشت و نه پیانویش!

در همین جا از فرماندهان محترم کافه تقاضا دارم - البته اگر دیگر دوستان مخالفتی ندارند - بحث «معرفی کتاب» را نیز از مجاورت پیانوی سام ، به این بخش منتقل کنند که هر چه باشد به «دانش» بیشتر مربوط است تا سرگرمی.

برای شروع به کار این تاپیک ، به عنوان اولین پست ، یکی از درس های قدیمی استاد محمدتقی جعفری (فیلسوف و انسان شناس فقید معاصر که متاسفانه مثل خیلی دیگر از متفکرین و روشنفکران در میان ما مهجور و ناشناس است ، درست بر خلاف فلسفه درایان و عوام فریبان پرمدعای معاصر!) را قرار میدهم.

تبیین رابطه میان خدا و انسان خداشناس در پرتوی کلام «امام علی»

از اینجا گوش کنید

مدت زمان : حدود 30 دقیقه

آمار اين بحث را نگاه مي كردم و خيلي برايم بامزه بود! 0 پاسخ و 3 بازديد! ماشالا چقدر دوستان به اشتراك گذاشتن فايلهاي صوتي ارزشمندشان و استفاده از اين بحث، علاقه نشان داده اند!

البته من از روي پوست كلفتي و از رو نرفتن ، يك پست ديگر هم ميگذارم!

******

سخني درباره كليت نهج البلاغه. آيا فكر مي كنيد نهج البلاغه سخنان علي نيست و شخصي ديگر آن را به او نسبت داده؟ آيا هر چيزي كه در آن نوشته سخن علي است؟ اگر سخن علي باشد لزوما همه اش درست است؟ آيا برخي سخنان - به ظاهر - ناخوشايند نوشته شده در نهج البلاغه (نظير خطبه 79) را بايد دربست پذيرفت يا دربست رد كرد؟ آيا با اين "چه گفته" ها نبايد "چرا گفته" ها را همراه كرد و در تاويل و تفسير سخن از آنها كمك گرفت؟ اصلا همه اينها به كنار! اين دور و زمانه اصلا چه نيازي به نهج البلاغه داريم؟! اين همه فيلسوف متاخر و معاصر مگر نمي توانند راهنماي ما باشند؟ اصلا چرا در اين زمانه هنوز علي؟! مگر نيچه و آدورنو و ماركوزه و سارتر و فوكو نمي توانند به پرسشهاي وجودي و بنيادين ما پاسخ دهند تا ما مجبور نباشيم سخنان يك مرد عرب باستاني را بخوانيم؟! اصلا در حرفهاي اين مرد عرب مگر چه چيزي هست كه هنوز هم ممكن است به ما كمك كند؟!

سخنراني زير سعي كرده در حد مجال و توان در اين پرسش ها تامل كرده و پاسخي بيابد.

از اينجا گوش كنيد

استاد محمدرضا شفیعی کدکنی از آخرین بازماندگان نسل بزرگ شاعران معاصر، این خوبان پارسی گوی است. نسلی که از نیمای بزرگ شروع شد؛ با اخوان ثالث و نصرت رحمانی و شاملوی عزیز، زیبایی هر چه بیشتر گرفت و به ابتهاج و کدکنی ختم شد.

مستوره ای شنیداری از اشعار استاد محمدرضا شفیعی کدکنی، از کتاب در کوچه باغ های نشابور.

از اینجا گوش کنید

***

(این فایل از وبلاگ کتابهای صوتی دانلود شده است.)

***

محمدرضا شفیعی کدکنی - محمدحسین بهجت تبریزی - هوشنگ ابتهاج

سلام میثم عزیز ...

با اجازتون فایلی صوتی رو در این بخش قرار میدم ... نمیدونم دکتری که در اون صحبت میکنه کیه  و خوب با این که این مساله مهمه اما نه اونقدرها که خود کلام ...

به هر عنوان اگر شایستگی بودن در این بخش رو نداشت و یکپارچگی تاپیک شما رو مختل می کرد امر بفرمایید که منتقل یا حذف بشه ...

(( و اما عشق ...))

http://s2.picofile.com/file/7237769672/L...s.mp3.html

یا حق ...

(۱۳۹۰/۱۰/۱۶ عصر ۰۲:۱۳)دن ویتو کورلئونه نوشته شده:  

با اجازتون فایلی صوتی رو در این بخش قرار میدم ...

به هر عنوان اگر شایستگی بودن در این بخش رو نداشت و یکپارچگی تاپیک شما رو مختل می کرد امر بفرمایید که منتقل یا حذف بشه ...

اجازه؟ تاپیک من؟ حذف شود؟ یکپارچگی؟ کورلئونه جان من که پدرم در آمد بس که گفتم این تاپیک ها مال همه است و همه اعضا بیایند در اینها مشارکت کنند!  تاپیکی که "یکپارچه" باشد برای لای جرز خوب است! حتما به بحث فیلمهای ارزشمند ایرانی و موسیقی کلاسیک هم  برای این سر نمی زنید که یک وقت یکپارچگی اش به هم نخورد؟! از این کارها نکنید لطفا!

قدیم میخواستند "چوب کاری" هم بکنند کمی ملایم تر این کار را می کردند!

ویتوی عزیز! جسارتا بگویم از این حرفت ناراحت شدم. چهار تا فحش میدادی کمتر غصه دار میشدیم برادر! حالا اینها شدند تاپیک من؟

اما بگویم دانلود کردم و گوش دادم ، خیلی جالب بود ممنون.

هر چند عملا بیشتر به درد متاهل های کافه می خورد!

اجازه میخوام تا دعوت کنم برای با هم شنیدن سروده فوق العاده جناب آقای مهدی اخوان ثالث ، شعر زیبای (( میراث )) رو با صدای خود شاعر ...

شعر غریبیست این شعر ...

پس از شعر جاودان (( زمستان )) ، این سروده ایشان را بیش از همه دوست می دارم .

به راستی حکایت متاسفانه کهنه نشدنی تک تک ماست در این وادی ...

تقدیم با احترام :

http://s2.picofile.com/file/7268513759/M...s.wma.html

از کتاب: آخر شاهنامه
و از آلبوم: قاصدک

(( پوستینی کهنه دارم من
یادگاری ژنده‌پیر از روزگارانی غبار آلود
سالخوردی جاودان مانند
مانده میراث از نیاکانم مرا، این روزگار آلود

جز پدرم آیا کسی را می‌شناسم من
کز نیاکانم سخن گفتم؟
نزد آن قومی که ذرات شرف، در خانه‌ی خونشان
کرده جا را بهر هر چیز دگر، حتی برای آدمیّت، تنگ
خنده دارد از نیاکانی سخن گفتن، که من گفتم

جز پدرم آری
من نیای دیگری نشناختم هرگز
نیز او چون من سخن می‌گفت
همچنین دنبال کن تا آن پدر جدّم
کاندر اخم جنگلی، خمیازه‌ی کوهی
روز و شب می‌گشت، یا می‌خفت

این دبیر گیج و گول و کوردل: تاریخ
تا مُذهّب دفترش را گاهگه می‌خواست
با پریشان سرگذشتی از نیاکانم بیالاید
رعشه می‌افتادش اندر دست
در بَنان درفشانش کِلک شیرین سِلک می‌لرزید
حِبرش اندر مَحبَر پر لیقه چون سنگ سیه می‌بست
زانکه فریاد امیر عادلی چون رعد بر می خاست:
«هان، کجایی، ای عموی مهربان! بنویس
ماه نو را دوش ما، با چاکران، در نیمه شب دیدیم
مادیان سرخ یال ما سه کرّت تا سحر زایید
در کدامین عهد بوده ست اینچنین، یا آنچنان، بنویس»

لیک هیچت غم مباد از این
ای عموی مهربان، تاریخ!
پوستینی کهنه دارم من که می‌گوید
از نیاکانم برایم داستان، تاریخ

من یقین دارم که در رگهای من
خون هیچ خان و پادشاهی نیست
وین ندیم ژنده پیرم دوش با من گفت:
«کاندرین بی فخر بودنها گناهی نیست»

پوستینی کهنه دارم من
سالخوردی جاودان مانند
مرده ریگی داستانگوی از نیاکانم، که شب تا روز
گویدم چون و نگوید چند

سالها زین پیشتر در ساحل پر حاصل جیحون
بس پدرم از جان و دل کوشید
تا مگر کاین پوستین را نو کند بنیاد
او چنین می گفت و بودش یاد
داشت کم کم شبکلاه و جبّه‌ی من نو ترک می‌شد
کشتگاهم برگ و بر می داد
ناگهان توفان خشمی با شکوه و سرخگون برخاست
من سپردم زورق خود را به آن توفان و گفتم هر چه بادا باد
تا گشودم چشم، دیدم تشنه لب بر ساحل خشک کشفرودم
پوستین کهنه‌ی دیرینه‌ام با من
اندرون، ناچار، مالامال نور معرفت شد باز
هم بدان سان کز ازل بودم

باز او ماند و سه پستان و گل زوفا
باز او ماند و سکنگور و سیه دانه
و آن بایین حجره زارانی
کآنچه بینی در کتاب تحفه‌ی هندی
هر یکی خوابیده او را در یکی خانه

روز رحلت پوستینش را به ما بخشید
ما پس از او پنج تن بودیم
من بسان کاروانسالارشان بودم
کاروانسالار ره نشناس
اوفتان، خیزان
تا بدین غایت که بینی، راه پیمودیم

سالها زین پیشتر من نیز
خواستم کاین پوستین را نو کنم بنیاد
با هزاران آستین چرکین دیگر برکشیدم از جگر فریاد
«این مباد! آن باد!»
ناگهان توفان بیرحمی سیه برخاست

پوستینی کهنه دارم من
یادگار از روزگارانی غبار آلود
مانده میراث از نیاکانم مرا، این روزگار آلود

های، فرزندم
بشنو و هُش‌دار
بعدِ من این سالخورد جاودان مانند
با بَر و دوش تو دارد کار
لیک هیچت غم مباد از این

کو ،کدامین جبّه‌ی زربَفت رنگین می‌شناسی تو
کز مُرَقّع پوستین کهنه‌ی من پاکتر باشد؟
با کدامین خلعتش آیا بدل سازم
که‌ام نه در سودا ضرر باشد؟

[لاله جانم]
آی دختر جان!
همچنانش پاک و دور از رقعه‌ی آلودگان می‌دار ... ))

پ.ن.:
لاله نام یکی از دختران مهدی اخوان ثالث است.

یا حق ...

قطعه ای از مصاحبه فروغ با ایرج گرگین در رادیو در سال 1343

متاسفانه در این گفتگوی کوتاه شده تنها صدای فروغ وجود دارد و صدای مخملی ایرج گرگین حذف شده است. کسانی که به قیلثرشکند دسترسی دارند میتوانند نسخه طولانی ترش را از لینک زیر گوش کنند.

soundcloud.com/sepehr-tajpour-2-1/track-10?

شنیدن اشعار فروغ با صدای خودش مطمئنا لذت بخش تر خواهد بود :

دانلود تولدی دیگر از فروغ فرخ زاد با لینک مستقیم