یکی از دوستان خوب و تازه کافه از  پیشنهاد دادند که این تاپیک را استارت کنم چون خودشان در دوره آزمایشی عضویت هستند و امکان ایجاد تاپیک جدید را فعلا ندارند. امیدواریم که تاپیک خوبی بشود.

سلام به همه دوستان

خوشحالم که در بین شما هستم.

از سروان رنوی عزیز که زحمت استارت این تاپیک رو کشیدند، تشکر می کنم..

وقتی که قرار شد سینما تبدیل به صنعت بشه، استودیو ها شکل گرفتند. به طور کلی برای صنعتی شدن نیاز به سیستم داریم و برای سیستماتیک شدن سینما به استودیو نیاز بود. به این ترتیب تمام مراحل کار یعنی از مرحله ایده و فیلم نامه تا ساخت و تبلیغات و فروش و .... در اختیار یک کمپانی قرار می گرفت و سود حاصل از فیلم سازی به حداکثر می رسید.

در آغاز به استودیو ها نام کارخانه رویا رو دادند. به نظرم نام بسیار جالبی است. چون واقعا رویاها در استودیوها تولید می شدند!

اولین استودیو صنعتی در زادگاه سینما، فرانسه،  با ادغام دو کمپانی بزرگ گومون و پاته و کمپانی کوچکتر اکلر در فرانسه شکل گرفت.

پس از اون هالیوود با الهام از روش تولیدی غول صنعت اتومبیل سازی آمریکا " فورد " شکل گرفت.

در بسیاری از کشورهای دیگرنیز استودیوهای فیلم سازی ایجاد شدند. مثل چینه چیتا در ایتالیا ، اوفا در آلمان، توهو در ژاپن، بالیوود در هندوستان  و ...  که اکثر آون ها به صورت دولتی یا نیمه دولتی اداره می شدند. اما هالیوود زبانی جهانی را برای خود انتخاب کرد و مانند سایر استودیو ها صرفا نماد سینمای ملی کشورش محسوب نمی شد.

موفقیت های بین المللی که سایر استودیوهای غیر هالیوودی مثل چینه چیتا (ایتالیا) یا همر (بریتانیا)  ویا .....کسب می کردند در گرو حمایت هالیوود از آن ها بود.

ادامه دارد..............

(۱۳۹۰/۶/۱۸ عصر ۱۰:۳۲)اسکارلت اهارا نوشته شده:  

اولین استودیو صنعتی در زادگاه سینما، فرانسه،  با ادغام دو کمپانی بزرگ گومون و پاته و کمپانی کوچکتر اکلر در فرانسه شکل گرفت.

پس از اون هالیوود با الهام از روش تولیدی غول صنعت اتومبیل سازی آمریکا " فورد " شکل گرفت.

چینه چیتا در ایتالیا ، اوفا در آلمان، توهو در ژاپن، بالیوود در هندوستان  و ...

با تشکر از شما درخصوص ایجاد جستاری مفید

فقط محض اطلاع عرض میکنم واژه بالیوود نام کمپانی خاص یا مکانی ويژه برای تولید فیلم نیست و بطور خاص نام صنعت فیلمسازی کشور هندوستان است. خود بالیوود در بخش صنعت به بخشهای جزئی تر هم تقسیم میشود مانند : تلوگر ، کالیوود ، بنگالی،مالایا و ...واژه بالیوود از ترکیب دو کلمه بمبئی (به صطلاح خودشان : مومبای) و هالیوود درست شده است...

یادی شد از سینمای هند و من یاد چیزی دیگر افتادم. در هندوستان مجله سینمائی هست بنام فیر که نزدیک به هفتاد است منتشر میشود. این مجله 50 سال قبل (به همت نویسندگان و دست اندرکارانش) جشنواره ای را پایه گذاشت (بنام خود مجله) که امروز بزرگترین جشنواره این صنعت در هند است و حتی به آوازهای فیلمها جایزه اهدا میکند... من واقعا برای ماهنامه سینمایی فیلم (معتبرترین نشریه سینمائی در ایران پس از انقلاب است و قریب به 30 سال است منتشر میشود) که عملکرد آن صرفا در حد غرولند ها و نقدها محدود مانده است و هرگز فراتر از نقدها و نوشته ها نرفته و حتی برای جامعه غریب دوبلاژ ایران جشنواره ای حتی در حد یک مراسم سالیانه برگزار نکرده است متاسفم. بعضا سایر مجلات جشنواره هائی برگزار کرده  و میکنند که سطح کیفی آنها هموراه پائین تر از ماهنامه فیلم است. (این نکته از آن باب عرض کردم که میدانم گلمکانی مدیر این نشریه از خوانندگان مطالب دوستان ماست)

Black Maria

نخستین استودیودی تصاویر متحرک در 1893 به راهنمایی ادیسون و به دست دیکسون ساخته شد.

دوربین ادیسون یک تن وزن داشت و به ناچار باید برایش استودیویی ساخته می شد.

این استودیو بر روی پایه ای می چرخید تا بتواند در تمام روز از نور خورشید استفاده نماید.

فیلم هایی که در این استودیو ساخته می شد بسیار ساده بودند. نمایش مشت زن ها، حیوانات، هنرپیشگان، ...

توماس ادیسون در اواخر عمر

گاهی صدای خوانندگان هم به همراه تصویر آن ها با دستگاه فونوگراف ضبط می شد و و برخی از دستگاه های کینه توسکوپ صدا و تصویر را به صورت هم زمان پخش می نمودند. در کنار صدا برخی از فریم های فیلم را نیز با دست رنگ می نمودند. می توانیم ادیسون را صاحب اولین فیلم صدا دار و اولین فیلم رنگی و پدر فیلم های سیاسی نیز بدانیم. او نخستین فیلم سیاسی مناقشه ی اسپانیا و آمریکا بر سر کوبا را نیز ساخت.

دستگاه پخش کینه توسکوپ

در بلک ماریا شصت فیلم ساخته شد.

یک گواهی بر اولین بودن بلک ماریا

این هم یکی از نخستین فیلم های ساخته شده به دست دیکسون، همکار ادیسون به نام "عطسه"

اصل فیلم را با 352 کیلو از ضمیمه دریافت نمایید.

توجه داشته باشید که مردم به تماشای چه چیزهایی علاقه داشته اند!

این هم لینک تماشای برخی از فیلم های استودیودی بلک ماریا

اما در کینه توسکوپ تنها یک نفر می توانست به تماشای فیلم بپردازد و سالن های ویژه ای وجود داشت که با پرداخت پول در آن به تنهایی با خم شدن بر روی دستگاه یک فیلم را تماشا می نمودید

با پرداخت بیست و پنج سنت می توانستید مجموعه ای از فیلم های ادیسون را به تماشا بنشینید.

و این هم آرزوی ادیسون، سینمای خانگی!

در هر حال ادیسون، این مرد بزرگ هم، با افتادن پرده ی زندگی اش، در پرده ی استودیوی بلک ماریا ماندگار شد!

به قول حکیم عمر خیام

هست از پس پرده گفتگوی من و تو

چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من

(۱۳۹۰/۶/۱۹ عصر ۰۸:۴۲)کاپیتان اسکای نوشته شده:  

Black Maria

نخستین استودیودی تصاویر متحرک در 1893 به راهنمایی ادیسون و به دست دیکسون ساخته شد.

با تشکر از توضیحات کاپیتان عزیز

بچه که بودم، فکر می کردم ادیسون فقط برق رو اختراع کرده. یادمه وقتی شنیدم روز تولد ادیسون، پارلمان آمریکا به احترامش یک دقیقه سکوت می کنه، فکر می کردم چه جالب!!!! اگر بخوان برای هر مخترعشون یک دقیقه سکوت کنند، که کلاً باید ساکت باشند.

بعدها توی کتاب های مختلف خوندم که ادیسون صاحب اختراع های زیادی است و پارلمان برای همین اینقدر برای این مرد بزرگ احترام قائل است. می دونستم که ادیسون سینما رو اختراع کرده اما فکر نمی کردم که اولین استودیو رو هم ساخته باشه.

و البته از ویکیپدیا هم خوندم:

برادران لومیر به عنوان مخترعین سینما از حیث تولید تصویر متحرک و پایه‌گذاری اولین نمایش عمومی در سالن نمایش سینما به شکل امروزی، اولین کسانی هستند که سینما را برای اولین بار به جهان معرفی کردند...................

نقل قول:

دوربین ادیسون یک تن وزن داشت و به ناچار باید برایش استودیویی ساخته می شد.

چه جالب!!!!!! وقتی آدم این دوربین ( البته بهتره بگیم کارخونه )  رو می بینه، یاد "انیاک" کامپیوتر غول پیکر اولیه می افته. ظاهرا همه اولین ها در اندازه های بزرگ ساخته شده اند!!!!!

با ادای احترام خدمت سروان رنو

می خواهم از (UFA(universal film aktiengesellschaft (سروان اگه ممکنه تلفظ این کلمه آخری رو برامون فارسی ببویسید. خیلی سخته. آختی....... شافت؟!!! bitte) استودیوی فیلم سازی آلمان بنویسم. که اتفاقا مثل ارتشش، خیلی هم وضع خوبی نداشت. و به رویایی که در سر داشتند نرسیدند. شاید رشوه خواری سروان در ورشکستگی این استودیو موثر بوده!!!!! کسی چه می دونه؟!!!!

Ufa  استودیوی فیلم سازی ملی آلمان بود، این استودیو از طرف دولت تامین مالی می شد.  اوفا بر صنعت سینمای آلمان از 1917 تا 1945. پیش از این و حتی پس از آن هرگز یک استودیوی فیلم سازی آلمانی نتوانست با این تعداد از ستاره ها و هنرمندان را دور هم جمع کند و چنین اقتداری را به ارمغان بیاورد.

اولین فیلم های موفق اوفا، مادام دوباری ( به کارگردانی: ارنست لوبیچ -1919) و محبوب دنیا ( به کارگردانی:جو مِی ) مطب دکتر گالیکاری بودند.

تصاحب  رقیب ( Decla - Bioscop ) در نوامبر سال 1921 ، همراه با بنیانگذار و تهیه کننده بلند پروازش ، اریش پومر ، باعث افزایش فوق العاده پتانسیل خلاقیت اوفا شد. 

برای مدتی ( دهه 1920) اوفا تبدیل به اُتوپیای سینما شده بود. ستارگان اوفا در قرارداد و انحصار استودیو نبودند و آزادانه به انتخاب نقش می پرداختند ( بر خلاف هالیوودِ آن روزها ). همچنین هر درخواستی مورد اجابت قرار می گرفت. البته همین ول خرجی ها هم باعث شد تا مرز ورشکستگی پیش برود. تا این که آمریکایی ها ( استودیوهای  پارامونت و مترو ) به دادش رسیدند و متعهد شدند که در عوض استفاده از استودیو های آن، بدهی ها را بپردازند.

البته  ابن کار هم چاره ساز نشد و به دلیل روی کار آمدن هیتلر و مهاجرت فیلم سازان آلمانی به هالیوود، دوباره اوفا به زمین خورد.

این بار هوکنبرگ ( سرمایه دار آلمانی ) سهام آمریکایی ها را خرید و استودیو را به گوبلز سپرد.

تا قبل از این استودیو مجهز به تشکیلات صدا برداری نبود. اوفا  تجهیزات صدابرداری را نصب و اولین فیلم ناطقش به نام ملودی ازقلب ( به کارگردانی: هانس شوارتز ) ساخت. پس از آن فیلم فرشته آبی (به کارگردانی: جوزف فون اشترنبرگ -1930 ) تولید شد.

این دو فیلم به سه زبان ( المانی،فرانسوی و انگلیسی )  روانه بازار شد و البته موفق هم بودند.  سه دوست خوب (به کارگردانی: ویلهلم تی بل -1930) کنگره می رقصد (به کارگردانی: اریک کارل - 1931) هم از فیلم های موزیکالِ مطرح این استودیو بود.

انتصاب آدولف هیتلر به عنوان صدراعظم رایش در تاریخ 30 ژانویه 1933 ، پایان دادن به جمهوری آلمان بود. با انتصاب یوزف گوبلز وزیر تبلیغات ، به عنوان "حامی فیلم آلمان ،" فشار بر کارکنان یهودی در UFA  افزایش یافت. در بهار سال 1933 ، کارمندان یهودی از کار اخراج شدند. اریش پومر نیز از کار اخراج شد. او به پاریس و سپس به آمریکا مهاجرت کرد. ( آخ آخ سروان!!!! در عجبم که چرا بهتون لقب "دشمن هنر"  ندادند؟ لابد رشوه دادین ؟!!!. به عالم هنر هم ظلم کردین! خدا بگم اون استاد نقاشی رو چه کار کنه که هیتلر رو عقده ای کرد. آدم میمونه این همه جنایت رو به حساب کی بنویسه؟!!!  )

پس از این اوفا مشغول ساختن فیلم هایی با مضامین میهن پرستانه  و گرایش های فاشیستی شدند. اکثر این فیلم ها به دلیل این که دی وی دی نشدند، ناشناخته ماندند. از آخرین این فیلم ها، کولبرگ (به کارگردانی: ویت هارلان - 1945) بود که در آستانه شکست آلمان ها و زیر بمباران های شدید اکران شد.

پس از شکست در جنگ و انحلال اوفا به عنوان یکی از تشکیلات نازی ها، برای مدتی سینمای آلمان با رکودی شدید مواجه شد. پس از فروپاشی دیوار برلین، روند بازسازی استودیو سرعت گرفت و آمریکایی ها را که به چینه چیتا روی آورده بودند، متوجه اوفا کرد.

آثار فاخری همچون پیانیست (به کارگردانی: پولانسکی)

 و مجموعه فیلم های اکشن بورن وحرام زادههای بی آبرو (به کارگردانی: کوئنتین تارانتینو) محصول این استودیوست.

استودیوی برادران وارنر (قسمت اول)

استودیویی که فیلم های خاطره انگیز زیادی از آن دیده ایم.

از آخرین کارهای این استودیو "هری پاتر" است. سری فیلم هایی که بیشترِ نوجوانان و حتی بزرگ سالان تمام دنیا را مدتی به خود مشغول داشت. ساخت این سری درآمدی بیش از دومیلیارد دلار را در یک سال آیٍد این استودیو کرد.

صاحبان اولیه این استودیو، برادران وارنر، لهستانی بودند. نام خانوادگی آن ها در ابتدا "وونز کولاسر" بود که بعد ها آن را به "وارنر" تغییر دادند. این چهار برادر (هری، آلبرت، جک، سام ) کار خود را با خرید یک پروژکتور و نمایش فیلم در شهرهای کارگری شروع کردند. اولین سالن سینمایی خود را در نیوکسل پنسیلوانیا خریداری کردند. سپس به غرب آمریکا مهاجرت نموده و در سال 1918 درسانست بلوار هالیوود استودیو خود را افتتاح کردند.

جالب است بدانید که در ابتدا یک سگ به نام "رین تین تین" که پس از جنگ جهانی اول توسط یک سرباز آمریکایی از فرانسه آورده شده بود، باعث رونق و ترقی وارنر شد.

فیلم "دایره ازدواج" (لوبیج - 1924) از فیلم های موفقِ اولیه این استودیو  بود.

از میان فیلم های موفق و شاه کار های پرتعدادِ این استودیو می توان به کازابلانکا ( مایکل کرتیز)، مردعوضی ( هیچکاک )، جن گیر ( فرید کین)، ماجراهای رابین هود ( کرتیز)، اتوبوسی به نام هوس ( کازان)، بانی و کلاید ( آرتور پن)

شاهین مالت ( جان هیوستن)، کاپیتان بلاد ( کرتیز) و ......

اشاره کرد.

در نخستین سال های پیدایش سینما، فیلم ها با ذکر نام شرکت تولید کننده به فروش می رسیدند.
تماشاگران می‌دانستند که یک فیلم ادیسون می‌بینند یا یک فیلم ویتاگراف یا یک فیلم پاته، اما فیلمسازان و بازیگران هنوز نامشان بر پرده نمی‌آمد.

 این کار تا حدودی به این دلیل بود که شهرت آنها ممکن بود آنها را برای دریافت دستمزد بالاتر ترغیب کند. کم کم تهیه کنندگان فیلم، قراردادهای دراز مدت تر با بازیگران بستند. تماشاگران فیلم می توانستند در آن سوی فیلم، چهره‌های همیشگی را بشناسند.

کم کم و از سال 1909، تماشاگران به طور خود جوش به بازیگران محبوب خود علاقه نشان دادند؛ آنها از مدیران استودیوها نام بازیگران محبوب خود را می‌پرسیدند و یا عکس آنها را مطالبه می‌کردند.

هوادارانِ هر یک از بازیگران، خودشان نام هایی روی آنها می‌گذاشتند: فلورنس لارنس که به طور منظم در فیلم های گریفیث ظاهر می‌شد "دختر بیوگراف" نام گرفت؛ فلورانس ترنر شد"دختر ویتاگراف" و موریس کاستلو، بازیگر مرد ویتاگراف، "چال گونه" لقب گرفت.

در سال 1910 برخی از شرکت ها به تقاضای مخاطبان خود واکنش نشان دادند و برای تبلیغ فیلم های خود شروع کردند به بهره‌گیری از بازیگران محبوب. کالِم عکس هایی در اختیار سینماها می‌گذاشت تا در سالن های انتظار خود در معرض دید همگان قرار دهند. همچنین حضور خود ستارگان در سالن های سینما رسم شد. در سال 1911 اولین مجله سینمایی عامه پسند به نام "

Motion Picture Story Magazine" منتشر شد. در همان سال یک شرکت مبتکر شروع به فروش عکس های بازیگران محبوب کرد. در آگهی‌هایی که خطابشان سینما داران بودند، نام ستارگان ذکر می‌شد، اما تا سال 1914 هنوز فیلم ها عنوان بندی با نام بازیگران نداشتند.

 

شاید اولین نمونه بزرگ به ثمر رسیدن ستاره پروری،به جای کار روی داستان، فیلم برداری یا بازی در فیلم ها ، کاری بود که کارل لملی، مدیر استودیوی یونیورسال، برای فلورانس لارنس، یکی از ستارگان صامت، انجام داد.

 نخستین ستاره،  فلورنس لارنس، فعالیت سینمایی‌اش را در یک اقتباس شکسپیری برای شرکت "ویتاگراف" شروع کرد.

  تبلیغات و جنجال کارل لملی باعث شد تا در افتتاحیه یکی از فیلم های یونیورسال در سنت لویی، نیمی از مردم شهر برای دیدن لارس به ایستگاه بیایند و یک شور تمام عیار راه بیفتد. از آن پس همه استودیوها با کمک روزنامه های زرد و بولتن های خبری، پوسترهای فریبنده و فیلم های خبری و برنامه های تلوزیونی، با دامن زدن به شایعات بر هیجان تماشاگران درباره یک ستاره خاص افزودند.

همواره در بخش تبلیغات و روابط عمومی یک سیستم استودیویی، رفتار یک ستاره به دقت کنترل می شد و در واقع بازی در خارج از استودیو نیز ادامه داشت.

برای دهه ها و هم اکنون نیز رفتار ستارگان، نظیر: لباس پوشیدن، معاشرت و روابط اجتماعی شان و .... همواره خوراک برنامه های تبلیغاتی استودیوها و شرکت های فیلم سازی می باشد.

اين استوديوي كلاسيك اروپايي به دستور موسوليني ساخته شد

موسولینی می خواست چینه چیتا در مقابل هالیوود قد علم كند. البته اين استوديو نتوانست خواسته هاي فاشيسم را برآورده كند و حتي برخي از كارگردانان دگر انديش ايتاليانيز از دل همين استوديو بيرون آمدند. چینه چیتا در سال 1937 توسط موسوليني افتتاح شد. طرح و برنامه و نقشه ي آن توسط فردي به نام لوييجي فِرِدي ريخته شد. فِرِدي زمان زيادي به مطالعه هاليوود و سينماي آمريكا پرداخت تا بتواند يك استوديوي مدرن پايه ريزي كند. آغاز به كار اين استوديو و پيروي از فرمول هاي ژانري و قواعد روايي هاليوودي، سينماي ايتاليا را پر رونق ساخت. وجود حساسيت هاي شديد فاشيسم روي جزئيات پيش پا افتاده، باعث شده بود كه مسيري را كه فيلم ها طي مي كنند ازديد دولت پنهان بماند و فيلم ها برخلاف خواست و آرمان هاي فاشيسم باشد.

چینه چیتا در جنگ دوم جهانی بمباران شد. اما بعد از جنگ، تجهیزات آن نوسازی و بازسازی شد.

پس از سقوط فاشيسم كارگردانان با تجربه ي چينه چيتا از جمله: چزاره زاوتيني، ويتوريو دسيكا آلبرتو لانوآدا، روبرتو روسيليني، ميكل آنجلو آنتونيونيني،‌ جوزپه دسانتيس و لوچينو ويسكونتي شروع به ساختن فيلم هاي متفاوت در كوچه و خيابان كردند. در دهه 1950 چینه چیتا پس از بهبود وضعيت اقتصادي جان تازه اي گرفت و مورد توجه فيلم سازان آمريكايي قرار گرفت. فيلم سازان زيادي براي فرار از پرداخت ماليات به چینه چیتا روي آوردند و فيلم هاي تاريخي حماسي از جمله: به هور (1959)، ال سيد (1961)، سودوم و گومورا (1962) و كلئو پاترا (1963) در اين استوديو ساخته شدند.

استوديو رم باستان

استوديوي چينه چيتا در 2 دهه 50 و 60 ميلادي در اوج فعاليت‌هاي هنري خود بود و بسياري از محصولات داخلي و بين‌المللي در لوكيشن‌هاي متنوع آن فيلمبرداري شدند.

ساخت فيلم هاي حماسي در چينه چيتا هم اكنون نيز ادامه دارد كه از جمله اين فيلم ها مي توان به مصائب مسيحِ (2004) مل گيبسون و دار و دسته هاي نيويوركي مارتين اسكورسيزي اشاره كرد.

اسكورسيزي در مورد فيلم دار و دسته هاي نيويوركي مي گويد: " در تمام سال هايي كه به ساخت دار و دسته ها فكر مي كردم، آن را در محيطي در آميخته باهنر ايتاليايي ها تصور مي كردم. خلاقيتي كه با فيلم هاي ايتاليايي كه از كودكي در نيويورك مي ديدم، از وجودش آگاه شدم. "

يكي ديگر از كارداناني كه چينه چيتا را تبديل به خانه خود كرده بود، فدريكو فليني بود كه بسياري از شاهكارهايش را در اين استوديو ساخت. شاهكارهايي چون: زندگي شيرين، ساتريكون، شهر زنان و مصاحبه. به تازگي سالن معروف استودیوهای فیلم‌سازی چینه چیتا كه به سالن فلینی مشهور بود در آتش سوخت. علت نام گذاري اين سالن به نام فليني، ساخت چند فيلم اين کارگردان مشهور ایتالیایی در این سالن بود.

چینه چیتا بزرگ ترین شهرک سینمایی اروپاست که در حدود 140 استودیوی فیلمبرداری بزرگ دارد. قرار است پارك موضوعي چينه چيتا نيز با هزينه كلاني ساخته شود.

استوديو قرون وسطی فلورانس

سالن تئاتر شماره 10

هر ساله هزاران نفر از پشت صحنه ي فيلم ها در اين استوديو ديدن مي كنند. شركت هاي معتبر زيادي از جمله توشیبا، هیولت پاکارد، امریکن اکسپرس، گوچی، فررو، ايندزيت، موندادوري و ...  برای معرفي محصولات و برگزاري کنفرانس ها، مراسم شام و جلسات خود، استودیو  چينه چيتا را انتخاب كرده اند.

اين هم لينك دانلود بروشور و نقشه هاي استوديو چينه چيتا

بروشور استوديو  2,52 MB

وقتی دیوانه ها کنترل دیوانه خانه را به دست گرفتند !

فیلم چاپلین chaplin 1992 را دیدم. هنوز مست زیبایی آن هستم. این فیلم فقط زندگینامه معروف ترین شمایل هنر سینما نیست بلکه یک تاریخ نگاری جالب از روند بوجود آمدن استودیوها و هالیوود است. روابط بازیگران و کارگردانان و ستاره شدن با همه تلخی ها و شیرینی های آن. صحنه های زیبایی در فیلم هست و سکانس پایانی اش یک سینما پارادیزو ی دیگر است که اشک شوق به چشمان تماشگر می آورد.

این روایت سینمای کلاسیک و صامت و چالش ناطق شدن سینما هم هست. بازیگران کمدی در آن دوره همچون دلقک ها و دیوانه هایی نشان داده می شدند که مدیران استودیوها باید آنها را کنترل می کردند. اما هنگامی که در سال 1919 چارلی چاپلین , مری پیکفورد , داگلاس فربنکس و دیوید گریفیث تصمیم گرفتند  با همکاری هم یک استودیو مستقل (= یوناید آرتیست) برای خودشان درست کنند بقیه استودیوها و توزیع کنندگان فیلم شوکه شدند. روزنامه ها نوشتند:

دیوانه ها کنترل دیوانه خانه را به دست گرفتند !

بدون شک این موش دوست داشتنی معرف حضورتون هست؛ جناب مورتیمر موش یا همون میکی ماوس شاهکار جاودان کمپانی دیزنی.

کسانی که نسخه های ناطق ابتدایی این کارتون زیبا رو با زبان اصلی تماشا کردن حتما صدای خش دار و منحصر بفرد میکی خان تو گوششون هنوز زنگ می زنه! صدا پیشه این شخصیت شیطون جهانی خود جناب والت دیزنی بزرگ بودن که با خلق این شخصیت و صدها انیمیشن دیگه در استودیوی معظم دیزنی تبدیل به اسطوره شدن.

والتر دیزنی یکی از خلاق ترین انسانهای قرن بیستم، کاریکاتوریست، انیمیشن ساز، کارگردان، تهیه کننده، سیاستمدار و کارآفرین و صاحب کمپانی دیزنی، در سال 1923 این شرکت رو همراه با برادرش تاسیس کرد. این کمپانی مدتهاست مشهورترین کمپانی انیمیشن سازی جهان به شمار میاد و خیلی از کارتونهایی که ما از کودکی خاطرمون هست زاییده دست هنرمندان این کمپانی بزرگه.

والت دیزنی اول با سری کارتونهای کوتاه ماجراهای میکی ماوس و سمفونی های احمقانه و ... در دل بیننده های کوچک و بزرگ جا باز کرد. در سال 1932 اولین انیمیشن تمام رنگی رو با نام گلها و درختها عرضه کرد که برنده اسکار شد. اما این شروعی برای ربودن جوایز متعدد از جشنواره های مختلف بود، تا پایان دهه 30 میلادی هرسال یک انیمیشن دیزنی برنده اسکار می شد!  والت دیزنی در طی فعالیت هنریش 900 تقدیرنامه معتبر، 5 دکترای افتخاری، 5 اِمی و 32 اسکار کسب کرد.

خلاصه ای از اطلاعات درباره استودیوی انیمیشن‌سازی والت دیزنی رو که یکی از زیرمجموعه‌های اصلی کمپانی دیزنی است، در جدول ویکی پدیای زیر مشاهده می کنید. استودیوی انیمیشن سازی دیزنی از سال 1937 با سفید برفی و هفت کوتوله به عرصه تولید فیلمهای سینمایی کارتونی هم وارد شد. این استودیو تا الان نزدیک به شصت انیمیشن سینمایی (بدون در نظر گرفتن تولیدات استودیوهای زیرمجموعه اش مثل پیکسار و ...) اکران کرده و چندین میلیارد دلار فروش داشته خودش یک غول تجاری در دنیای صنعت بحساب میاد.

البته این موفقیت یک شبه و براحتی بدست نیومده. حتی والت دیزنی یک بار در اوایل کارش تا یک قدمی ورشکستگی هم پیش رفت. اما همت بلند، مغز متفکر و حمایت برادرش و تلاش کارمندانش باعث شد روزبروز ترقی کنن. اینم اضافه کنم هنرمندان انیماتور همیشه برای کارتون سازی دم دستشون کامپیوترهای فوق پیشرفته و نرم افزارهای خفن پویانمایی نداشتن. تا پیش از قرن جدید والت دیسنی هربار برای خلق یک کارتون سینمایی هرچی که برای تصور صحنه ها و نقاشی اونها لازم بود برای انیماتورها تهیه می کرد به عبارتی با کمک طراحان صحنه و با بهره از تکنیک Live action یا اجرای زنده توسط بازیگرها، کار نقاشها رو برای ترسیم افسانه های باشکوه آسونتر می کرد.

بوسه ای حقیقی برای یک بیداری افسانه ای

صحنه بالا یک اجرای زنده از کارتون مشهور و محبوب زیبای خفته است. داخل سن تدارک دیده شده در استودیو، کارتونیستهای دیسنی وقتی اِد کِمر در قالب شاهزاده، هلنا استنلی در نقش زیبای خفته رو می بوسه، برای ترسیم اون لحظه خاص کارتونی الهام گرفتند.

اخیرا یکی از وابستگان دیسنی بزرگ یک ویدئوی کمیاب از این اکت های زنده مربوط به کارتونهای خاطره انگیز در یو.تیوب منتشر کرده که دیدنش خالی از لطف نیست.

https://www.y o u t u b e . c o m/watch?v=uCgxAag2Y6M

من فقط به انتشار تصویر رقص هلنا استنلی در نقش زیبای خفته از این ویدئوی زیبا که کیفیت بهتری داره، بسنده می کنم. اما شما حتما برید و کل ویدئو رو ببینید خیلی دیدنیه:

بهرحال کار نقاشهای هنرمند و سایر عوامل استودیو در اون دوران بسیار دشوار بود و ازین جهت باید بهشون بگیم دمتون گرم! شما صحنه های ساده حقیقی رو برای همه نسلها به لحظات به یادموندنی و باشکوه افسانه ای تبدیل کردید؛ دست مریزاد