کلارک گیبل

ویلیام کلارک گیبل ( 1 فوریه 1901 – 16 نوامبر 1960)  هنرپیشه سرشناس آمریکایی بود.  او معروف بود به "سلطان هالیوود".

مشهور ترین نقش گیبل "رت باتلر" در فیلم حماسی برباد رفته بود که در کنار "ویوین لی" به ایفای نقش پرداخت. این نقش آفرینی سومین نامزدی دریافت جایزه اسکار را برای او به ارمغان داشت و سرانجام برای بازی در فلیم "در یک شب اتفاق افتاد" او این جایزه را بدست آورد. او همچنین برای بازی در فیلم  "شورش در کشتی بونتی" بار دیگر نامزد دریافت این جایزه شد.

نقش آفرینی های بعدی او در فیلم "فرار خاموش ، فرار عميق"  و  آخرین فیلمش "ناجور ها" بودند که در آن با مریلین مونرو همبازی شد و این فیلم همچنین آخرین حضور مونرو در پرده سینما را به همراه داشت.

در طی فعالیت بازیگری اش او با بسیاری از بهترین بازیگر های زن آن زمان ظاهر شد. "جوآن کرافورد" که بازیگر محوب خود گیبل بود هشت بار با او همبازی شد. "میرنا لوی" هفت بار با او بود و "جین هارلو" هم در شش اثر با او جفت شد.  او همچنین با "لانا ترنر" در چهار و با "نورما شیرر" در سه فیلم بازی کرد.

گیبل اغلب به عنوان بزرگترین سوپراستار در نیمه های دهه 30 شناخته میشد و پس از "شرلی تمپل" بزرگترین ستاره باکس آفیس بود.

موسسه فیلم آمریکا در سال 1999 نام کلارک گیبل را در رده هفتم برترین هنرپیشگان مرد تاریخ سینما قرار داد.

فیلم شناسی :  پرستار شب (1931)  یک روح آزاد (1931) صحرای مصور (1931)  بانوی رقص (1933) ملودرام منهتن (1934) در یک شب اتفاق افتاد (1934) شورش در کشتی بونتی (1935)  سان فرانسیسکو (1936)  برباد رفته (1939)  محموله عجیب (1940) دوره گرد ها (1947)  عزم فرمان (1948)  موگامبو (1953) مردان قدبلند (1955) آدم فرصت طلب (1955)  دسته فرشته ها (1957) فرار خاموش ، فرار عميق (1958) ناجور ها (1961)

آل پاچینو  Al Pacino

هنرپیشه-کارگردان و تهیه کننده

نام اصلی: آلفرد جیمز پاچینو Alfred James Pacino

متولد : 1940 – نیویورک

از معدود بازماندگان نسل غولهای سینما و یکی از بهترین بازیگران تمام ادوار سینما. در کودکی پدر و مادرش از هم جدا شدند و او زیر دست مادربزرگ و مادرش بزرگ شد. وی نیز همانند اکثر بازیگران سینما ، کارش را از صحنه های نمایش آغاز کرد. وی هنر بازیگری را در استودیو هربرت برگهوف و اکتورز استودیو ، و در مکتب بازیگری لی استراسبرگ فرا گرفت.

 شروع اوج گیری او در سینما با فیلم پدرخوانده (1972) بود که برای اولین بار او را نامزد دریافت اسکار کرد. (برای این فیلم فقط 40000 دلار دستمزد گرفت) سپس نقش پلیسی ضد فساد و رشوه خوار را در فیلم سرپیکو بر عهده گرفت که در آن هم درخشید. دوباره در نقش مایکل کورلئونه در پدرخواندهII حاضر شد که بار دیگر او را نامزد دریافت اسکار کرد. بازی درخشان او در نقش سانی -سارق منحرف بانک- در بعدازظهر سگی بار دیگر بر تواناییهای او صحه گذاشت. (سانی لقب دوران کودکی او بود) بعد از چند کار معمولی ، بار دیگر با صورت زخمی هنر خود را نمایش گذاشت. دریای عشق نیز چیزی از دیگر فیلمهای او کم نداشت. نقش بعدی که بار دیگر او را نامزد دریافت تندیس اسکار کرد در فیلم دیک تریسی بود و بعد از آن بار دیگر با پدر خوانده III ، استعدادهای بی پایان خود را به منصۀ ظهور گذاشت. در سالهای 92 و 93 ، دو شاهکار از او به روی پرده آمد: بوی خوش زن و راه کارلیتو. این بار دیگر با فیلم بوی خوش زن تندیس اسکار را در آغوش گرفت ؛ در حالیکه برای فیلم دیگرش گلن گری گلن راس نیز کاندید شده بود. آنگاه نوبت کاراکترهای پلیس آزار دهنده و شهردار فیلمهای مخمصه و شهرداری بود که توسط او به زیبایی پرورانده و باورانده شوند.کار بعدیش که خود وی نویسنده و کارگردانش هم بود ، در جستجوی ریچارد (1997) بود و پس از آن، دو فیلم دانی براسکو و وکیل مدافع شیطان عرصۀ نمایش استعدادهای او شدند. در سال 98 فیلمی نداشت اما سال بعدش ، با دو فیلم جبران مافات کرد :نفوذیِ مایکل مان و هر یکشنبۀ موعودِ الیور استون. در سال 2002 با بیخوابی و در سال 2004 با تاجر ونیزی نشان داد که تمام ناشدنیست. در سال 2007 دو فیلم موفق بر پرده داشت: 88 دقیقه و 13 یار اوشن. او تا به امروز که 71 ساله است همچنان به درخشش در فیلمها ادامه می دهد.

جوایز و افتخارات : 8 بار نامزدی اسکار (یک بار برنده برای بوی خوش زن) 15 بار نامزدی گلدن گلاب (4 بار برنده برای سرپیکو ، بوی خوش زن و دو سریال تلویزیونی) 5 بار نامزدی بَفتا (2 بار برنده برای پدرخواندهII و سرپیکو) 2 جایزۀ امی (برای دو سریال تلویزیونی اش) و جایزۀ یک عمر دستاورد هنری از انجمن فیلم آمریکا در سال2007 ، از جمله افتخارات آل پاچینو محسوب می شوند.

                                                  دانی براسکو ---->

پل نیومن(Paul Neman)

نام اصلی:پل لئوناردو نیومن

متولد 26ژانویه 1925درکلیونداوهایو. پدرش صاحب فروشگاه لوازم ورزشی بود و مادرش مجارتبار.طی جنگ جهانی دوم متصدی بیسیم در نیروی دریایی بود.پس از جنگ جهانی در کنیون کالج اوهایو تحصیل کرد. ابتدا رشته اقتصاد را برگزید اما بعد به تئاتر علاقمند شد.پس از دانش آموختگی مدتی کوتاه با یک گروه  تئاتری همکاری کرد. بعد به مدرسه هنرهای نمایشی دانشگاه بیل رفت.وپس از پایان تحصیلات به آکتورزاستودیو رفت.موفقیت ناشی از نخستین حضورش در برادوی که اجرای صحنه ای پیک نیک(1953)بود.منجربه عقد قرارداد با برادران وارنر شد و نخستین تجربه سینمایی اش فیلم حماسی ضعیفی بود به نام جام نقره ای(1955).اما این شکست نتوانست مانع روند کارنامه پل نیومن شود. سال بعد ایفاگر نقش راکی گرازیانو در کسی آن بالا مرا دوست دارد(رابرت وایز)وبعد نوبت به بیلی و کید در تیرانداز چپ دست(آرتور پن) رسید.تابستان گرم طولانی(مارتین ریت نخل طلای بهترین بازیگر مرد جشنواره کن را برایش به ارمغان آوردو گربه روی شیروانی داغ (ریچارد بروکس)او را نامزد اسکار کرد.آمیزه ای از چالاکی یک ورزشکار.چهره کلاسیک همراه با چشمان آبی.هوش در انتخاب نقش ها و حس طنز قوی باعث شد تا طی سا ل های 1960 پل نیومن ستاره محبوب تماشاگران ومنتقدان شود.او طی شش بار نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد شده است.بیلیارد باز(رابرت راسن).هاد(مارتین ریت1963)لوک خوش دست(1967)فقدان رذالت(سیدنی پولاک)حکم(1982)اما رنگ پول (1986 مارتین اسکورسیزی)او را به این مجسمه طلایی رساند.

در1968 پل نیومن به فیلمسازی روی آورد و ریچل ریچل را ساخت که درامی بود با موضوع تنهایی و باشرکت همسرش جون وودوارد.فیلم نامزد اسکار بهترین فیلم شدو همسرش اسکار بهترین بازیگر زن سال را از آن خود کرد.نیومن با مشارکت سیدنی پواتیه-باربارا استرایسندو عده ای دیگر کمپانی فرست آرتیسنس را تاسیس کرد که هدف آن تولید فیلم با آزادی کامل بود.

خانواده نیومن در زمینه امور خیریه نیز شهرتی جهانی دارد. از این میان می توان به بنیاد اسکات نیومن اشاره کردکه پس از مرگ پسر نیومن در 1978 برای مبارزه با مواد مخدر تاسیس شده است.در سال 1985 اسکار افتخاری یک عمر فعالیت هنری به او اهدا شده بود.او پس از دریافت این جایزه چنین گفت:خوشحالم که این جایزه را پس از مرگ دریافت نکردم.واقعه امشب مرا شگفت زده و درعین حال به آینده امیدوار کرد.پل نیومن درسال 2008 درسن 83 سالگی به علت سرطان درگذشت.او انسانی دانشمند .درستکار.خانواده دوست بود.روحش شاد ویادش گرامی

فیلم نگاری:جام نقره ای(1955)-کسی آن بالا مرادوست دارد(1956)-نابودی(1956)تا زمانی که دریا می نورد(1957) تابستان گرم طولانی(1958) تیرانداز چپ دست(1958) 'گربه روی شیروانی داغ(1958)بچه ها دور پرچم جمع شوید(1958)سرگذشت هلن مورگان(1959)فیلادلفیایی های جوان(1959)نگاهی از تراس(1960)اکسودوس(1960) بیلیارد باز(1961)نغمه های پاریس(1961)پرنده جوان خوشبو(1962)-جایزه(1963)هاد(1963)-چه زندگی پر جنجالی(1964)هتک حرمت(1964درایران:محاکمه آفتاب)لیدی ال(1965)-هارپر(1966)-پرده پاره(1966)-مرد(1967)-لوک خوش دست(1967)جنگ سری هری فریک(1968)-برد(1969)-بوچ کسیدی وساندنس کید(1969)-پول توجیبی(1972)-مامور مکینتاش(1973)-نیش(1973)-جهنم سخت(1974)-آسمان خراش جهنمی(1974)-بوفالوبیل و سرخ پوست ها(1976)-(ضربه محکم(1977)-کویینتت(1979)- وقتی زمان به پایان رسید(1980)قلعه آپاچی برانکس(1981)فقدان رذالت(1981)-حکم(1982)-رنگ پول(1986)-مرد چاق و پسرک(1989)-بلیز(1989)-آقا و خانم بریج(1991)-وکیل هادساکر(1994)-احمق هیچکس(1994)-راهی به سوی فنا

استیو مک کویین          Steve  Mcqueen

با نام ترنس استیون مک کویین متولد 24 مارس 1930 در اسلیتر مانتانا و یکی از محبوب ترین و گران ترین شخصیتهای سینمایی سال های 1960 و 1970 که آمیزه ای جذاب از ضد قهرمان حماسی  و درون گرایی سرزنده. در دوران کودکی پدرش خانواده را رها کرد.مک کویین قسمتی از کودکی اش را در مرکز اصلاح و باز آموزی(بویز ریپابلیک)واقع در کالیفرنیا گذراند.سپس ناوی هیزم شکن.کارگر چاه نفت و فروشنده دوره گرد شد.در 1947 به نیروی دریایی تفنگدران دریایی پیوست و به علت غیبت غیر مجاز 41 روز را در بازداشتگاه به یر برد.در 1950 ترک خدمت کرد و مشاغل گوناگونی را آزمود.بازیگری را درسال 1952 نزد بوتاهیگن و هربرت برگهاف آموخت.بازیگری تئاتر را با یک نقش کوچک بدون دیالوگ در یکی از تئاترهای خیابان دوم شروع کرد.پس از کسب تجربه در گروه های تئاتری و آموزشی نیمه تمام در اکتورز استودیو .او در اجرای صحنه ای کلاهی پر از باران جایگزین بن کازارا شد. بازیگری سینما را با نقشی نخست در اثر افسانه علمی کلاسیک حباب (1958-ایروین س. یورث) شروع کرد.در همین سال نقش اصلی را در مجموعه تلویزیونی تحت تعقیب :مرده یا زنده ایفا کرد.

طی سال های 1960 محبوبیت استیو مک کویین به عنوان بازیگر سینما افزایش یافت و با فرارربزرگ (1963 جان استرجس)که در آن ایفاگر نقش یک زنداانی جنگی فوق العاده خونسرد بود. به مقام ستاره رسید.در این فیلم عملیات به یاد ماندنی تعقیب و گریز با موتور سیکلت را خودش انجام داد.مک کویین در زندگی واقعی اش نیز شیفته مسابقات اتومبیل و موتور سیکلت رانی بود.او به نسل نادری از ستارگان تعلق داشت که برای جذب تماشاگران نیازی به بازی نداشتند.مک کویین بدون این که کاری خاص انجام دهد هم پرده نقره ای را تسخیر می کرد و هم عامل فروش فیلم می شد و هر دو را فقط مدیون قدرت شخصیت اش بود. اما پس از مرگش در 1980 در خوارز کازیک که ناشی از عمل جراحی سرطان سینه بود . وجه ناشناخته ای از شخصیت اش را همسر اول و مادر دو فرزندش .نیل ادامز در خاطرات صریح و تلخی با عنوان همسرم دوستم(1986)آشکار کرد.ادامز او را در کتاب مرد بدون اعتماد به نفس و خود ویرانگر توصیف می کندکه آمادگی هرنوع قساوت فیزیکی را داشت که می توانست به مرگ منجرشود.آلی مک گرو همسر دوم مک کویین بود.در 1966 به خاطر نقش آفرینی درخشانش در دانه های شن (1966-وایز)نامزد اسکار بازیگر مرد نقش اول شد.

طی سال های 1960 محبوبیت استیو مک کویین به عنوان بازیگر سینما افزایش یافت و با فرارربزرگ (1963 جان استرجس)که در آن ایفاگر نقش یک زنداانی جنگلی فوق العاده خونسرد بود. به مقام ستاره رسید.در این فیلم عملیات به یاد ماندنی تعقیب و گریز با موتور سیکلت را خودش انجام داد.مک کویین در زندگی واقعی اش نیز شیفته مسابقات اتومبیل و موتور سیکلت رانی بود.او به نسل نادری از ستارگان تعلق داشت که برای جذب تماشاگران نیازی به بازی نداشتند.مک کویین بدون این که کاری خاص انجام دهد هم پرده نقره ای را تسخیر می کرد و هم عامل فروش فیلم می شد و هر دو را فقط مدیون قدرت شخصیت اش بود. اما پس از مرگش در 1980 در خوارز کازیک که ناشی از عمل جراحی سرطان سینه بود . وجه ناشناخته ای از شخصیت اش را همسر اول و مادر دو فرزندش .نیل ادامز در خاطرات صریح و تلخی با عنوان همسرم دوستم(1986)آشکار کرد.ادامز او را در کتاب مرد بدون اعتماد به نفس و خود ویرانگر توصیف می کندکه آمادگی هرنوع قساوت فیزیکی را داشت که می توانست به مرگ منجرشود.آلی مک گرو همسر دوم مک کویین بود.

در 1966 به خاطر نقش آفرینی درخشانش در دانه های شن (1966-وایز)نامزد اسکار بازیگر مرد نقش اول شد.

فیلم نگاری:

کسی آن بالا مرا دوست دارد(1956)-هرگز دل به بیگانه مبند(1958)-حباب(1958)-سرقت بزرگ بانک در سینت لویی(1959)-هرگز نه این قدرکم(1959)-هفت دلاور(1960)-ماشین ماه عسل(1961)-جهنم برای قهرمانان است(1962)-عاشق جنگ(1962)-فرار بزرگ(1963)-سرباز در باران(1963)-عشق با بیگانه کامل(1963)-قمارباز سین سیناتی(1965)-نوادا اسمیت(166)-دانه های شن(1966)-ماجرای توماس کراون(1968)-بولیت(1968)-ربایندگان(1969)-هریکشنبه)1971)-لومان(1971)-جونیر بانر(1972)-این فرار مرگبار(1972)-پاپیون(1973)-آسمان خراش جهنمی(1974)-دشمن مردم(1977)-تام هورن(1980)-شکارچی (1980)-

مارلون براندو            Marlon Brando

با نام مارلون براندو جونیور متولد سوم آوریل 1924 در اوماهای نیراسکات.پدرش فروشنده و

مادرش بازیگری در تماشاخانه محلی.پس از اخراج از آکادمی نظامی مینه سوتا مدت یک سال در تماشاخانه دراماتیک ورکشاب نیویورک به تحصیل پرداخت.سه نمایشنامه را در کارنامه اش دارد.کافه کامیوندران.کاندید و پرچمی متولد می شود-در سال 1950 براندو تعلیمات کسب کرده از آکتورز استودیو و شخصیت جذب کننده و یاغی اش را به سینما می آورد.چندین سال پیاپی نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد.اتوبوسی به نام هوس-زنده باد زاپاتا-جولیوس سزارو دربارانداز که این آخری مجسمه را برایش به ارمغان آورد و جایزه منتقدان فیلم نیویورک را کسب کرده و نخل طلای جشنواره کن را نصیب برد.فصل خشک سفید موجب نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل را موجب شد.

بازیگری مدرن با مارلون براندوشروع شد.برخلاف ستارگان نسل پیشین خود که به طورکلی نقش ها رامتناسب با شخصیت می کردند براندو رئالیزم جدیدی را به نمایش گذاشت.به هر حال هوشمندی و شور و هیجان خاصی به هر نقش می دهد.مارلون براندو فرزند خانواده ی متوسط است.که دوران نوجوانی سختی را پشت سر گذراند.آغاز فعالیت بازیگری در تئاترهای آماتوری بود.سال 1944 بازیگر تئاتر برادوی شد .با انتخابش از سوی الیا کازان برای ایفای نقش استنلی کووالسکی در اجرای صحنه ای اتوبوسی به نام هوس(1947)یک شبه ره صد ساله را پیمود..اهمیت مارلون براندو در سینمای پس از جنگ آمریکا و تاثیرش در سطح جهانی غیر قابل انکار است.در تجسم بخشیدن به دروس اکتورز استودیو-که منشا آن مکتب منهتن و تعلیمات استانیسلاوسکی  است.مارلون براندو بیش از هربازیگردیگری موفق به کسب اعتبار می شود.الیا کازان بود که براندو را کشف کرد.به عنوان فرزند نسل دهه 1950 براندو با شور وهیجان و جدیت شیوه جدیدی از بودن و بیان احساس را به نمایش درآورد.او همواره از حقوق اقلیتها و بویژه سرخ پوستان دفاع کرده و جنایاتی که بر علیه آنان رخ داده را محکوم می کرد.و در سال 1973 اسکار بهترین بازریگری برای پدرخوانده را برزمینه همین اعتراض رد کرد.سرانجام براندو در 1 ژوئیه 2004دار فانی را وداع گفت .او خیلی زودتر از هر کسی در جهان سینما راه خود را به سوی ترقی و شهرت باز کرد و طی سالها نقش آفرینی در مقابل دوربین همیشه به سلطان صحنه ها مشهور بود.

فیلم نگاری:

مردان(1950)-اتوبوسی به نام هوس(1951)-زنده باد زاپاتا(1952)-جولیوس سزار(1953 )-وحشی(1954)-دربارانداز(1954)-دزیره(1954)-مردان و عروسک ها(1955)-چایخانه ماه اوت(1956)-سایونارا(1957)-شیرهای جوان(1958)-نسل فراری(1959)-سربازهای یک چشم(1961)-شورش در کشتی بونتی(1962)-آمریکایی زشت(1963)-قصه وقت خواب(1964)-موریتوری(1965)-تعقیب(1966)-آپالوزا(1966)-کنتسی از هنگ کنگ(1967)-انعکاس در چشم طلایی(1967)-کندی(1968)-شب روزبعد(1969)-بسوزان(1969)-پدرخوانده(1972)-آخرین تانگو در پاریس(1973)-آبخیزهای میسوری(1977)-سوپرمن(1978)-اینک آخرالزمان(1979)-فرمول(1980)-فصل خشک سفید(1989)-کریستوفر کلمبوس(1992)-دون خوان دمارکو(1995)-جزیره دکتر مورو(1996)-پول مفت(1997)امتیاز(2001)

آنجلا لنزبری   Angela Lansbury

خواننده و بازیگر تئاتر ، سینما و تلویزیون

نام اصلی: آنجلا بریجد لنزبری Angela Brigid Lansbury

تولد 1925 – لندن . در حال حاضر 86 ساله است.

ستاره انگلیسی که 7 دهه است که در عرصه هنر مشغول هنرنمایی است. در سنین نوجوانی از مدرسه بیرون آمد و وارد مدرسه رقص ریتمن و سپس  آکادمی هنرهای دراماتیک داگلاس وبر شد.

اولین نقش خود را در سال 1944 در فیلم چراغ گاز و در کنار اینگرید برگمن ایفا کرد. در این فیلم او نقش یک خدمتکار توطئه گر را بر عهده داشت و برای این نقش ، نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین هنرپیشه نقش مکمل شد. او دوبار دیگر نیز نامزد دریافت همین جایزه برای فیلمهای تصویر دوریان گری-1945 و کاندیدای منچوری-1962  گشت. 

در طی دوران بازیگریش ، 5 بار نامزد دریافت جایزه تونی و 6 بار نامزد دریافت جایزه گلدن گلاب شد. ضمن اینکه او رکورد 18 بار نامزدی دریافت جایزه اِمی –بدون حتی یک بار برنده شدن- را در اختیار دارد!

وی به واسطه صدا ، استعداد بازیگری سرشار و بازیهای تئاتریش ، تاکنون توانسته در طیفهای گوناگون و متنوعی از نقش های مختلف ظاهر شود ؛ از ملکۀ فیلم سه تفنگدار-1948 گرفته تا نقش شاهزاده فیلم دلقک دربار-1956 و یا نقش مادر الویس پریسلی در فیلم هاوایی آبی-1961. همچنین به خاطر صدای زیبایش در انیمیشن های گوناگون به جای کاراکترها صحبت کرده است ؛ مثل آناستازیا-1991 و یا دیو ودلبر-1991 (که به جای قوری –Mrs Potts- در این فیلم آواز خوانده است.)

  ... تصویر دوریان گری

سایر فیلمها:

دختران هاروی-1946 ؛ فرشته خیابان دهم-1948 ؛ سامسون و دلیله-1949 ؛ شورش-1952 ؛ مادیرا! مادیرا!-1955 ؛ تابستان گرم و طولانی-1958 ؛ چهار سوار سرنوشت-1962 ؛ بزرکترین داستان گفته شده-1965 ؛ مرگ روی نیل-1978 ؛بانو ناپدید می شود-1979 ؛ آخرین تک شاخ-1982 و ...

اسپنسر تریسی

اسپنسر بوناونچر تریسی (5 آپریل 1900 – 10 ژوئن 1967) بازیگر سینما و تئاتر آمریکایی بود که طی سال های 1930 تا 1967 در 75 فیلم ایفای نقش کرد. در طول فعالیت هنری اش 9 بار نامزد دریافت جایزه اسکار و 2 بار برنده  این جایزه شد که از این حیث رکورددار است.

به هنگام تحصیل در کالج،  تریسی تصمیم گرفت تا هنرپیشگی را به عنوان حرفه خود انتخاب کند. او بازیگری را در نیویورک فرا گرفت و در تعدادی نمایش در تئاتر برادوی ظاهر شد و سرانجام با نمایش موفق "آخرین مایل" به موفقیت دست یافت. "جان فورد" از بازی او تحت تاثیر قرار گرفت و از او در فلیم "برفراز رودخانه"  به همراه "همفری بوگارت"  استفاده کرد. شرکت فیلم فاکس (فاکس قرن بیستم) با او یک قرارداد بلند مدت امضا کرد اما بعد از 5 سال بازی در فیلم های غیر برجسته به معتبر ترین استودیوی فیلم سازی آن زمان یعنی "مترو گلدوین مایر" ملحق شد ، جایی که سبب شد تا طلوع بازیگری او آغاز شود. او دو اسکار پی در پی برای بازی در فیلم های "کاپیتان های شجاع" و "شهر پسران" به دست آورد.

او برای دهه ها با "کاترین هپبورن" همبازی بود و سرانجام با او زندگی مشترکی آغاز کرد. این دو یکی از بهترین زوج های بازیگری تاریخ سینما را خلق کردند و بیش از 8 فیلم با یکدیگر بازی کردند که پایان آن فیلم "حدس بزن چه کسی برای شام می آید" بود، به فاصله ای کوتاه قبل از مرگ تریسی.

موسسه فیلم آمریکا در سال 1999 نام او را در رده نهم برترین هنرپیشه های تاریخ سینما قرار داد.

فیلم شناسی :  قدرت و افتخار (1933)  مرد کشتار (1935) خشم (1936) سان فرانسیسکو (1936)  کاپیتان های شجاع (1937)  شهر بزرگ (1937)  شهر پسران (1938)  گذرگاه شمال غربی (1940)  دکتر جکیل و آقای هاید (1941)  مردی به نام جو (1943)  دنده آدم (1949) روز بد در بلک راک (1955)  کوهستان (1956)  پیرمرد و دریا (1958) شیطان در ساعت چهار (1961) حدس بزن چه کسی برای شام می آید (1967)

آلن لَد   Alan Ladd

بازیگر

نام اصلی : آلن والبریج لد  Alan Walbridge Ladd . متولد 1913 آرکانزاس – مرگ 1964 کالیفرنیا .

هنرپیشه آمریکایی . بازی در فیلم را با نقشهای کوچک آغاز کرد ، مانند بازی در فیلم همشهری کین که در آن او نقش یکی از گزارشگران را برعهده داشت که البته دوربین هیچگاه صورت او را نشان نداد! در سال 1942 همراه با ورونیکا لیک ستاره مشهور آن زمان سینما در فیلمی بنام کلید شیشه ای (بر اساس داستانی از دشیل همت) ظاهر شد. ظاهر خونسرد و سیمای بدون لبخند او مناسب فضای جنگی آن دوره بود و او بزودی جای خود را در میان ستارگان برتر دهه چهل باز کرد. در سال 1946 بار دیگر با ورونیکا لیک در فیلمی بنام کوکب آبی (بر اساس داستانی از ریموند چندلر) همبازی شد. این سومین بازی مشترک ایندو بود . در سال 1949 در فیلم گتسبی بزرگ به نقش جی گتسبی به بازی پرداخت. و در سال  1953 شاه نقش خود را  در فیلم وسترن شین ارائه داد. فیلم ، 5 بار نامزد دریافت اسکار شد و در رنکینگ انستیتو فیلم آمریکا در ردۀ 45 قرار گرفت.

 ... شین 

 آلن لد سه بار در سالهای 1947 ، 1953 و 1954 جزو فهرست ده هنرپیشه پولساز هالیوود قرار گرفت. او یکبار در سال 1962 با اسلحه اقدام به خودکشی کرد که ناموفق بود.

فیلمها :

جزیره ارواح گمشده-1933 ؛ ارواح دریا-1937 ؛ هیتلر،هیولای برلن-1939 ؛ زنبور سبز-1940 ؛ گربه سیاه-1941 ؛ اسلحۀ بزرگ-1941 ؛ Joan of Paris -1942 ؛ This Gun for Hire-1942 ؛ Two Years Before the Mast-1946 ؛  O.S.S-1946 ؛ سایگون-1948 ؛ Whispering Smith-1948 ؛ ملاقات با خطر-1951 ؛ ساسکاچوان-1954 ؛ جهنم زیر صفر-1954 ؛ شوالیه سیاه-1954 ؛ The Man in the Net-1959 و ...

رابرت بولت (1924 - 1995) / نويسنده

فرزند يك مغازه دار و فارغ التحصيل رشته تاريخ از دانشگاه منچستر. او در حين سالهاي تحصيل و سپس تدريسش در همان دانشگاه ، نمايشنامه هاي زيادي براي اجراي راديوي و همچنين اجراي صحنه اي نوشت.

موفقيت نمايشنامه Flowering Cherry باعث شد ، رابرت جوان تدريس را رها كرده  و تمام وقت به نويسندگي بپردازد. در سال 1960 دو نمايشنامه از اين نويسنده برخواسته از سنت تئاتري انگلستان ، يعني مردي براي تمام فصول و همچنين ببر و اسب در معروفترين سالن هاي تئاتر انگلستان و اروپا اجرا شدند.

او بيشتر شهرتش را از نوشتن فيلمنامه هاي تعدادي از فيلمهاي ديويد لين دارد. لورنس عربستان ، دكتر ژيواگو ، دختر رايان كه براي اين دومي برنده جايزه اسكار شد. او همچنين براي نوشتن فيلمنامه مردي براي تمام فصول برنده جايزه اسكار و جايزه منتقدين نيويورك در سال 1966 شد.

او دوست صميمي فرانكو نرو بود.

او يك بار از همسرش سارا مايلز در سال 1975 جدا شد و دوباره در سال 1988 با او ازدواج كرد!

فيلمنامه هاي معروف او عبارتند از : لورنس عربستان (ديويد لين - 1962) ، دكتر ژيواگو (لين - 1965) ، مردي براي تمام فصول (زينه مان - 1966) ، دختر رايان (لين - 1970) ، بانو كارولين لمب (كارگرداني خودش - 1973) ، بونتي (راجر دانالدسن - 1984) ، ماموريت (رولندجافي - 1986)

ایشور دانیلویچ دمسکی (کرک داگلاس) در ۹ دسامبر ۱۹۱۶در شهر آمستردام در ایالت نیویورک در آمریکا به دنیا آمد و  بازیگر و تهیه کننده مشهور آمریکایی است. فرزند یک خانواده فقیر بود و پدر و مادرش روستائیان مهاجر روس بی سواد بودند  . هرچند فقر خانواده‌اش او را از تلاش و کوشش بازنداشت. دانش‌آموزی خلاق و موفق و کشتی‌گیری ماهر و بااستعداد بود که جلوه‌هایی از این چالاکی و ورزیدگی را در فیلم‌هایش هم می‌دیدیم.پیش از پیوستن به نیروی دریایی در ۱۹۴۱ در تعداد کمی فیلم نه‌چندان خوب و متوسط ظاهر شد.پس از بازگشت از نیروی دریایی در ۱۹۴۵ به تئاتر و رادیو بازگشت و با توجه به اصرار همکلاس سابق خود لورن باکال با معرفی او به تهیه‌کننده فیلم «عشق عجیب مارتاایورز» به سال ۱۹۴۶ در این فیلم بازی کرد و پس از حضور موفقش در این فیلم به سرعت پیشنهادهای بعدی به او داده شد. داگلاس سپس در نمایش «من به تنهایی راه می‌روم» در۱۹۴۸‌ ظاهر شد و یکی از مهمترین آثارش «7 روز در ماه مه» ساخته «جان فرانکن هایمر»‌ بود که اثری جنگی جاسوسی بود و داگلاس یکی از بهترین نقش‌هایش را در این فیلم ارائه داد. پس از ظاهر شدن در فیلم «من به تنهایی راه می‌روم» برای اولین بار نامزد دریافت جایزه اسکار برای بازی در نقش یک بوکسور غیرقابل اعتماد فرصت‌طلب شد و برای بار دوم نامزد دریافت جایزه اسکار به عنوان تهیه‌کننده فیلم «بد و زیبا» درسال ۱۹۵۲ شد. یکی از مهمترین نقش‌هایش بازی فوق‌العاده او در نقش ونگوگ نقاش در فیلم «شور زندگی» به سال ۱۹۵۶ است که نظر منتقدان را جلب کرد و یکی از اولین فیلم‌هایی بود که او را به عنوان ستاره‌ای قدر و بازیگری بی‌بدیل معرفی کرد. در سال ۱۹۶۰ بود که فیلم فوق‌العاده اسپارتاکوس را بازی کرد و تحسین همگان را برانگیخت. هنوز هم که هنوز است همه داگلاس را در عین حضورها و بازی‌های فوق‌العاده‌اش در آثار مختلف با این فیلم به یاد می‌آورند و می‌ستایند.
 وی نامزد دریافت چهار جایزه اسکار بود اما تا سال 1996 که به پاس یک عمر فعالیت هنری با دادن اسکاری افتخاری از وی قدردانی شد ، این تندیس ارزشمند را به خانه نبرد ! و دلیل این امر به جز همزمانی بازیگری او با دیگر غولهای بازیگری دوران طلایی و شاه نقش های دیگر همکارانش در فیلمهای دیگر نبود وگرنه شایستگی او با بازیهای ماندگار در بسیاری از فیلم های ارزشمند آن دوران بر کسی پوشیده نیست ... فیلمهایی مثل اسپارتاکوس ، راه های افتخار ، شور زندگی، آخرین قظار گان هیل ، جدال در اوکی کرال، وایکینگ ها و ...

او  یکی از کلیدی ترین بازیگران هالیوود طی سالهای پایانی دهه 40 و تمام دهه 50 قرن گذشته بوده است و نقشهایی که او طی سالیان بسیار دور بازی کرده هنوز هم برای بسیاری از علاقه مندان سینما خاطره انگیز و فوق العاده جلوه می نماید .

در دهه 40 و 50 قرن بیستم بازیگرانی در عرصه سینما حضور به هم رسانیدند که توانایی ایشان در بازیگری و در ژانرها و گونه های مختلف سینمایی اعجاب انگیز بود و این استعداد و توانایی هرگز دستخوش مخاطره نشد و همواره کلیشه شدن و ارائه نقشهای کلیدی و از قبل تعیین شده در مورد آنها مصداق پیدا نکرد و کرک داگلاس یکی از این استعدادهای پرتوان بود. حضور وی در فیلمهای ناب و کلاسیک وسترن آنقدر جذبه و تاثیرگذاری داشت که بازیگری اش در گونه های ماجراجویانه مانند 20 هزار فرسنگ زیر دریا !... با همه اینها و هرچند بسیاری از آثارو فیلمهایی که کرک داگلاس در آنها درخشیده هنوز هم قابل تامل اند ، اما بعضی از فیلمهای او براستی جاودانه شدند و این آثار عمدتا یک سر و گردن بالاتر از فیلمهای دیگرش شناخته میشوند.

از مجموع فیلمهایی که داگلاس در مقام بازیگری یا تهیه کننده و کارگردان به نام خود در کارنامه حرفه ای اش به ثبت رسانیده 18 اثر از 92 فیلم مربوط به سینمای وسترن است
اما در زمینه سینمای کمدی نیز شاید جالب باشد اگر گفته شود او 34 فیلم در این ژانر تجربه کرده است که البته بسیاری از این آثار طی دهه های 70 تا 90 ساخته شده اند. این مقایسه توانایی های خاص داگلاس را ثابت میکند.
بازیگری که از تئاتر نیویورک به تئاتر برادوی راه یافت و پس از چندین سال تلاش و کار در تئاتر حرفه ای وارد سینما شد. داگلاس وقتی در سینما جا افتاد ، به تلویزیون نیز روی خوش نشان داد ، شاید اگر داگلاس قبل از اینکه به سینما بیاید فعالیت های تلویزیونی اش را شروع کرده بود یا اینکه سابقه تئاتری ممتاز نداشت هرگز تا بدینجا نمیرسید و مطرح نمیشد. اما جدای از استعداد قابل تقدیر ، روند بازیگری برای او به بهترین و مناسبترین وجهی روی داد! کار در تئاتر حرفه ای و سپس ورود به سینما.

پسرش مایکل داگلاس و همسر او یعنی کاترین زتاجونز هم در سطح اول سینمای جهان کار میکنند.

کرک داگلاس، که در زندگی شخصی و سینمائی اش بلندپرواز و پرتحرک است، در سال 1955 کمپانی تولید فیلم خود را به نام برناپرداکشنز تأسیس کرد. بدین وسیله توانست فیلم های دلخواه خود را تولید کند و برای ستارگان دیگر هالیوود مکانی شود برای ساخت فیلم هایی که می خواستند خود انتخاب کنند. بعدها کرک داگلاس کمپانی دیگری تأسیس کرد به نام جو ال پرداکشنز. در آستانه ی 60 سالگی او همچنان بازیگر نقش های اول بود که کارگردانی چند فیلم خود را بر عهده گرفت. طی سال های 1980 نیز او توانست مقام ستاره بودنش را حفظ کند، اما مدام بر فعالیت های داوطلبانه اش بر زمینه ی امور حقوق مدنی افزود و درباره ی تبعیض و سوء استفاده ی کاری از افراد مسن در مقابل کمیته ی تحقیقات کنگره شهادت داد. به منظور ستایش از کمک هایی که به هنر کرده است، در سال 1985 دولت فرانسه او را شوالیه لوژیون دونور نامید. در سال 1987 جایزه ی سینمای امریکا را دریافت کرد. در سال 1988 دوربین طلایی آلمان به او اهدا شد و مجمع ملی منتقدان جایزه دستاورد عمر را در سال 1989 به کرک داگلاس اهدا کرد. تا کنون سه نوول منتشر کرده است: رقص با شیطان (1990)، راز (1992)، اژدها (1994).

این بازیگر کهنه کار زندگینامه‌ای نوشته است با عنوان «بیا به آن بنگریم: 90 سال زندگی، عشق و آموختن». داگلاس به گفته خود، این کتاب را برای جوانان نوشته و در این مورد گفته است: وقتی شما 90 ساله می‌شوید چند چیز را باید بدانید. من این کتاب را برای جوانان نوشته ام چرا که ما چیزهایی می‌بینیم که این گونه برداشت می‌کنیم که جهان دچار هرج و مرج است و جوانان همین جهان را به میراث می‌برند. اغلب سینمادوست‌ها و سینماروهایی که سنی از آنها گذشته و حتی آنهایی که سینما را بعدها کشف کردند، کرک داگلاس را با این حماسه عظیم و باشکوه و جاودان شناختند و به یاد سپردند، در نقش برده‌ای که در مقابل ظلم و ستم امپراتوری روم و کراسوس می‌آشوبد و یک‌تنه رهبری نهضت نجات‌بخش بردگان را به عهده می‌گیرد، داگلاس در این فیلم غوغایی آفرید. از همان اولین صحنه‌ای که او را در فیلم می‌دیدیم، صلابت، اقتدار و شکوه توام با عطوفت و مهربانی‌اش مخاطب را سحر می‌کرد.داگلاس پرسونایی از خود در فیلم به نمایش گذاشت که بعد‌ها به اشکال مختلف در دیگر آثارش تکرار کند. با آن چشمان نافذ و آبی و صورت استخوانی و محکم و سوراخ چانه‌اش، رنگ‌بازی در نقش مردان باصلابت و مقتدری بود که در راه انجام وظیفه‌ای که به عهده گرفته‌اند، هیچ مانعی نمی‌شناسند. داگلاس را در اغلب آثار مهم و به یادماندنی که دیده‌ایم، شخصیت محکم و پرصلابتی دیده‌ایم که کمتر کمر خم می‌کند، کمتر می‌شکند و برای رسیدن به آن‌چه که ایمان دارد، تا آخرین لحظه پیش می‌رود. این همان پرسونایی است که گفتیم داگلاس با اسپارتاکوس به نمایش گذاشت. در این جا رهبری برده‌ها توسط او و شکست نهایی‌اش چیزی از صلابت و اقتدار او نکاست. هنگامی که از جبر روزگار می‌گوید و هنگامی که می‌نالد که شاید در این دنیا آرامشی برای انسان‌ها وجود ندارد. در طول زندگی پربارش بیش از ۹۰ فیلم بازی کرد و تهیه‌کنندگی چندین فیلم را هم به عهده گرفت.

فیلمنگاری کرک داگلاس :

عشق عجیب مارتا آیورز (1946، لوئیس مایلستون)، از درون گذشته (1947، ژاک تورنور)، عزا برازنده ی الکتراست (1947، دادلی نیکولز)، تنها گام برمی دارم (1947، بایرن هاسکینز)، دیوارهای جریکو (1948، جان م. استال)، منشی عزیزم (1948، چارلز مارتین)، نامه ای به سه زن (1948، جوزف ل. منکیه ویچ)، قهرمان (1949، مارک رابسن)، مرد جوانی با ترومپت (1950، مایکل کورتیز)، باغ وحش شیشه ای (1950، ایروینگ راپر)، تکخال در حفره (1951، بیلی وایلدر)، در امتداد مرز بزرگ (1951، رائول والش)، سرگذشت کارآگاه (1951، ویلیام وایلر)، درختان عظیم (1952، فیلیکس فاسیت)، آسمان بزرگ (1952، هاوارد هاوکز)، خبیث و زیبا (1952، ونیسنت مینه لی)، داستان سه عشق (1953، اپیزود «تعادل» گوتفرید راینهارت)، شعبده باز (1953، ادوارد دمیتریک)، بازی عشق (1953، آناتول لیتواک)، اولیس (1954، ماریو کامرینی)، 20 هزار فرسنگ زیر دریا (1954، ریچارد فلایشر)، مسابقه دهندگان (1955، هنری هاتاوی)، مرد بدون ستاره (1955، کینگ ویدور)، جنگجوی سرخپوست (1955، آندره دوتات)، شور زندگی (1956، و.مینه لی)، جدال در اوکی کورال (1957، جان استرجس)، ماجرای عاشقانه فوق سری (1957، ه. ک. پاتر)، راه های افتخار (استنلی کوبریک)، وایکینگ ها (1958، ر. فلایشر)، آخرین قطار گان هیل (1959، ج. استرجس)، مرید شیطان (1959، گای همیلتن)، در وقت ملاقات بیگانه ایم (1960، ریچارد کوئین )، اسپارتاکوس (1960، ا. کوبریک)، آخرین غروب (1961، رابرت آلدریچ)، شهر بی ترحم (1961، گ. راینهارت)، شجاعان تنها هستند (1962، دیوید میلر)، دوهفته در شهری دیگر (1962، و. مینه لی)، قلاب (1963، جرج سیتن)، فهرست ادرین مسنجر (1963، جان هیوستن)، به خاطر عشق یا ثروت(1963، مایکل گوردن)، هفت روز درماه مه (1965، جان فرنکنهایمر)، In Harm's Way (1965، اتوپره مینگر)، قهرمانان تلمارک (1965، آنتونی مان)، سایه ای غول آسا بیفکن (1966، ملویل شاولسن)، آیا پاریس می سوزد؟ (1966، رنه کلمان)، راه غرب (1967، اندروویکتور مک لاگلن)، ارابه جنگ (1967، برت کندی)، شیوه ای دلپذیر برای مردن (1968، دیوید لاول ریچ)، برادری (1969، مارتین ریت)، سازش (1969، الیا کازان)، مردی بود نادرست (1970، جوزف ل. منکیه ویتس)، دوئل(1971، لمانت جانسن)، نوری در انتهای جهان (1971، کوین بیلینگتن)، جاسوسی برایم شکار کن (1971، دیک کلمنت)، The Master Touch (1973، میکله لوپو)، اسکالاواگ (1973،و کارگردانی)، دکتر جکیلد و آقای هاید (1973، دیوید وینترز)، موش و گربه (1974، دنیل پتری، تلویزیونی)، یک بار کافی نیست ژاکلین سوزان (1975، گای گرین)، گروه داوطلب تعقیب (1975، و کارگردان)، پیروزی در انتبه (1976، ماروینج. چامسکی، تلویزیونی)، فاجعه ی سال 2000 (1978، آلبرتو دومارتینو)، خشم (1978، برایان دی پالما)، انتخاب (1978، آلبرتو دومارتینو، جرمی کاگان)، خبیث (1979، هان نیدهم)،سینمای خانگی (1979، ب. دی پالما)، ساترن 3 (1980، استنلی دانن)، شمارش معکوس نهایی (1980، دان تیلور)، مردی از اسنویی ریور (1982، جرج میلر)، یادآوری عشق (1982، جک اسمایت، تلویزیونی)، فرارادی میکن (1983، جف کانیو)، بکش! (1984، استیون هیلیارد استرن، تلویزیونی)، آماس (1985، مایکل تاچنر)، مردان خشن (1986، ج. کانیو)، کوئینی (1987، لاری پیرس)، ارثیه باد (1987، دیوید گرین، تلویزیونی)، اسکار (1991، جان لندیس)، سرّی (1993،کارن آرتور)، حریص (1994، جاناتان لین).

کاترین هپبورن

کاترین هوتون هپبورن (12 می 1907 – 29 ژوئن 2003) هنرپیشه سینما ، تلویزیون و تئاتر آمریکایی بود. او به عنوان بازیگری فعال ، سرزنده و سبک بازی غیر معمولش شناخته میشود.  او با ایفای شخصیت های سرسخت و نیرومند که پیش از این در هنرپیشه های زن هالیوود نا خوشایند بود توانست برای خود شهرت کسب کند.

هپبورن در کانتیکت و در خانواده ای ثروتمند رشد کرد. او بعد از تحصیلات به بازیگری روی آورد. نقد های مطلوب از کارهای او در تئاتر در سال 1932 باعث شد تا مورد توجه هالیوود قرار گیرد. بعد از موفقیت های ابتدایی فیلم های او از جمله "گل نیلوفر" که اولین جایزه اسکار را برایش به همراه داشت ، هپبورن سلسله ای از  شکست ها را متحل شد. تا جایی که به او لقب "زهر باکس آفیس" را دادند. پس از آن او با نمایشنامه نویس "فلیپ بری" همراه شد تا نمایشی را با بازیگری خود هپبورن بنویسند و همین سبب شد تا تصویر او در بین اذهان عمومی بهتر جلوه کند. این نمایش که "داستان فیلادلفیا" نام داشت موفقیتی عظیم در تئاتر برادوی به شمار میرفت. هپبورن این نمایش را  که تمام حقوق آن متعلق به خودش بود به کمک "هاوارد هیوز" به استودیو "مترو گلدوین مایر" فروخت ، با این شرط که خودش دوباره نقشش را در اقتباس سینمایی این اثر ایفا کند. با این فیلم وضعیت شغلی نزول کرده او هم بهبود یافت.

در طول 6 دهه فعالیت ، کاترین هپبورن با بزرگانی همچون "کری گرانت" ، "همفری بوگارت" ، "جان وین" ، "لارنس الیویه" و "هنری فوندا" همبازی شد.  موفق ترین همکاری او با  "اسپنسر تریسی" بود که به همراه او در سلسله ای از فیلم های موفق به ایفای نقش پرداخت که شروع آن فیلم "زن سال" در سال 1942 بود. آخرین فیلم از 9 فیلم مشترک این دو بازیگر،  فیلم " حدس بزن چه کسی برای شام می آید"  بود که به مدتی کوتاه قبل از مرگ اسپنسر تریسی تولید آن تکمیل شد.

هپبورن رکورد دریافت بیشترین جایزه اسکار نقش اول زن را با 4 اسکار از بین 12 نامزدی در اختیار دارد.

درسال 1999 موسسه فیلم آمریکا نام او را به عنوان برترین هنرپیشه زن تمام دوران در رده اول لیست خود قرار داد.

فیلم شناسی : گل نیلوفر (1933) سیلویا اسکارلت (1935) مری اسکاتلند (1935)  بزرگ کردن بچه (1938)  تعطیلات (1938)  داستان فیلادلفیا (1940)  زن سال (1942)  دنده آدم (1949)  بانوی آفریقایی (1951) هنگام تابستان (1955) سفر روز طولانی به شب (1962) حدس بزن چه کسی برای شام می آید (1967)  شیر در زمستان (1968)  در برکه طلایی (1982)

آنتونی کوئین :

آنتونی کوئین در 21 آوریل 1916 در مکزیک و منطقه ای فقیر نشین از آن به نام چياهوا متولد شده و در سوم ژوئن 2001 در سن 86 سالگی درگذشت ... از مادري‌ سرخ‌پوست‌ و پدري‌ دورگه (ایرلندی)‌ كه‌ سال‌هابراي‌ (پانچوويلا) جنگيده‌ بود و عاقبت با ناامیدی کامل به کالیفرنیای آمریکا نقل مکان کرد ...

پس از مهاجرت به آمریکا و گذر دوران کودکی دشوار وی موجب خودساختگی و اراده ای مثال زدنی شد که بیش از 60 سال بازیگری را می توان از نتایج آن دانست . ازدواج با با کاترین دومیل، دختر خوانده ی سیسیل ب. دومیل  موجب ارتباط بیشتر وی با سینما شد ولی این ازدواج تا سال 1965 بیشتر دوام نداشت ... انجام‌ انواع‌ و اقسام‌ كارها، از واكس‌ زدن‌گرفته‌ تا كارگري‌ كشتارگاه‌ و قصابي‌، بوكس‌ در گذشته او قابل مشاهده است . اما چون ‌جوان‌ باهوشي‌ بود، پس‌ كمي‌ كه‌ بزرگتر شدعلاقه‌اش‌ به‌ درس‌ بيشتر شد، بورس‌ گرفت‌ ودر رشته‌ معماري‌ تحصيل‌ كرد و هر چه‌ كتاب‌ دم‌دستش‌ بود، مطالعه کرد. دلش‌ مي‌خواست‌ بازيگر شود،ولي‌ هيچ‌ كس‌ حاضر نبود به‌ جواني‌ كه‌ هنوزانگليسي‌ را با لكنت‌ حرف‌ مي‌زند نقش‌ بدهد. در1936 به‌ طور اتفاقي‌ نقش‌ چند دقيقه‌اي‌ يك‌سرخ‌پوست‌ را بازي‌ كرد و چنان‌ خوب‌ كه‌تحسين‌گري‌ (كوپر)، اسطوره‌ سينماي‌ (وسترن‌)را به‌ همراه‌ داشت‌. كارگردان‌هاي‌ ديگر براي‌دعوت‌ از او مجاب‌ شدند، اما فقط براي‌ نقش‌ سرخ‌پوست‌ها يا  تبهکاران . با بازیگری بر روی صحنه برادوی در کنار مارلون براندو در نمایش بسیار موفق اتوبوسی به نام هوس شهرت و افتخار بیشتری به او روی آورد و در نهایت در سال 1952 با بازی در فیلم زنده باد زاپاتا ساخته الیاکازان بود که اسکار بازیگری نقش مکمل مرد را دریافت کرد ، جایزه ای که  چهار سال بعد در سال 1956 با بازی در نقش پل گوگن نقاش معروف در کنار بزرگ بازیگر بزرگ دیگر ان دوران یعنی کرک داگلاس  در فیلم شور زندگی دومین اسکار نقش مکمل را نیز به خانه برد و این در حالی بود که نقش وی در این فیلم زمانی بیش از 8 دقیقه طول نمی کشد ...

در کارنامه بازیگری آنتونی کویین بازی در نقش سرخ‌پوست‌ها، مكزيكي‌ها، اسكيموها، يوناني‌ها وحتي‌ چيني‌ها هم دیده میشود و کیست که به سینما علاقمند نباشد و با بسیاری از نقش های ماندگار وی خاطره نداشته باشد و بازیهای خوبش را تحسین نکرده باشد ...

کاراکترهایی که با بازی فوق العاده خوب او بر پرده نقره ای سینما درخشیدند بسیارند :

در فيلم‌ (مرثيه‌اي‌ براي‌يك‌ مشت زن سنگين‌ وزن‌) كه‌ در سال‌ 1962 تهيه‌ شد، لوییزا مشتزني‌ كه‌ كويين‌ نقش‌ او را بازي‌ مي‌كرد از(كاسيوس‌ كلي‌) مشتزن‌ جوان‌ ، شكست‌مي‌خورد. وي‌ در سال‌ 1997 درباره‌ محمدعلي‌گفت‌: كاركردن‌ با او دلپذير بود و به‌ انسان‌ زندگي‌و نشاط مي‌داد.

در نقش باراباس ... در نقش گوژپشت نتردام ... در نقش حمزه عموی پیامبر (الرساله ) ... در نقش عمر مختار شیر صحرا ... در اسب کهر را بنگر ... در توپهای ناوارون و تویهای سن سباستین ... در اخرین قطار گان هیل ... در کفش های ماهیگیر ... در فیلم پیرمرد و دریا ... در فیلم عیسی ناصری و همچنین لورنس عربستان ... و ...

با مروری بر کارنامه بازیگری این بازیگر بزرگ  بالشخصه با در نظر گرفتن آن همه نقش های مهم و به یاد ماندنیش نمیدانم کدام بازی وی برترین بازی اوست :

بازی در نقش الکسیس زوربا  با آن صحنه فوق العاده رقصش در پایان فیلم فلسفی و ارزشمند زوربای یونانی ... و یا نقش معروفش  (( زامپانو )) در فیلم ارزشمند فلینی بزرگ یعنی جاده و ان بازی غریب و حس و حالش در پایان فیلم در کنار ساحل ...

هر چه که هست یک چیز مسلم است : عالم بازیگری سینما بعید است پس از آنتونی کوئین چنین بازیگری را شاهد باشد که به راستی بتوان هزارچهره اش نامید و با مشاهده گریم ها و نقش های ریز و درشتش باور کرد که باید در طول فیلم از یاد ببریم او انتونی کویین است و او خود خود زوربا و یا خود خود زامپانو و یا خود خود باراباس است ...

در کنار بازیگری دستی بر نقاشي‌، نوشتن‌ و طراحي‌  نیز داشت ...

کارنامه بازیگری آنتونی کویین :

قول شرف (1936، لیوندرز)، دشت نشین(1936، سسیل ب. دومیل)، دشمن قسم خورده (1936، ادوین مارین)، پارول (1936، لویس فرید لندر)، خدمتکار شب( 1936، لیولاندرز)، راه شیری (1936، لئومک کری)، عروس ویکی کی(1937، فرانک تیوتل)، تکان تند و آرام (1937، مایکل لیسن)، شرکای جنایت (1937، لارف مورفی)، آخرین قطار مادرید (1937، جیمز هوگان)، دختر شانگهای (1937، رابرت فلوری)، دختران انعام گیر (1938، لوئیس کینگ)، سلطان آلکاتراز(1938، رابرت فلوری)، مردان شکار شده (1938، لوئیس کینگ)، شناختن خطرناک است (1938، رابرت فلوری)، بولداگ دراموند در افریقا(1938، لویس کینگ)، The Buccaneer( 1938، سسیل دومیل)، یونیون پاسیفیک(1938، سسیل ب. دومیل)، جاسوس تلویزیونی (1339، ادوارد پاسیفیک)، سلطان محلی چینی ها (1939، نیک گریندی)، جزیره مردان گمشده (1939، کورت نیومن)، رنجرهای تگزاس دوباره می تازد(1940، جیمز هوگان)، راهی به سنگاپور (1940، ویکتور شواتزینگر)، Parole Fixer (1940، رابرت فلوری)، روح شکنان (1940، جرج مارشال)، بخش اورژانس (1940، ادوارد دمیتریک)، شهری برای فتح کردن (1940، آناتول لیتواک)، دزدان سقوط می کنند (1941، ری انرایت)، آنها چکمه به پای مردند(1941، رائول والش)، مغرور کامل (1941، رای مک کری)، ناک اوت(1941، ویلیام ب. کلیمنز)، گلوله ای برای اوهارا (1941، رای مک کری)، گلوله هایی برای اوهارا (1941، ویلیام هاوارد)، خون و شن(1941، روبین مامولیان)، جاده مراکش (1942، دیوید باتلر)، شرکت سرقت (1942، لوید باکان)، قوی سیاه (1942، هنری کینگ)، حادثه آکس بو(1943، ویلیام ولمن)، خاطرات گواداکانال (1943، لویسس سیلر)، راجر توهی گنگستر(1944، روبرت فلوری)، بانوان واشینگتن (1944، لویس کینگ)، چشمان ایرلندی می خندد(1944، گریگوری راتف)، آسمان چینی(1944، رای اینرایت)، بوفالوبیل (1944، ویلیام ویلمن)، از اینجا کجا خواهیم رفت؟ (1945، گریگوری راتف)، بازگشت به ارتش (1945، ادوارد دمیتریک)، کالیفرنیا (1946،جان فارو)، قارون (1947، ریچارد والاس)، سندباد بحری (1947، ریچارد والاس)،بانوی ناقص (1947، لویس آلن)، The Inheritance (1947، چارلز فرانک)، طلای سیاه (1947، فیل کارلسن)، نقاب انتقام جو (1951، فیل کارلسن)، High Treason (1951، روی بولتینگ)، گاوهای وحشی (1951، رابرت راسین)، دنیا در آغوش او (1952، رائول والش)، زنده باد زاپاتا (1952، الیا کازان)، کاوارلیا رستیکانا (1952، کارمین گالونی)، راهزن (1952، فیل کارلسن)، برابر همه ی پرچم ها (1952، جرج شرمن)، سمینول (1953، اسکار باتیکر)، بتاز واکوئرو(1953، جان فارو)، Fatal Desire (1953، کارمین گالونی)، شرق سوماترا (1953، اسکار باتیکر)، شهر زیر دریا (1953، اسکار باتیکر)، جاده (1954، فدریکو فلینی)، انتظار طولانی (1954، ویکتور ساویل)، کشیش مرگبار (1954، هوگو فرگونز)، اولیس (1955، ماریو کامرینی)، هفت شهر طلا (1955، رابرت ویب)، خیابان خلوت (1955، ماکسول شاین) ، ماتادور فوق العاده (1955، اسکار بارتیکر)، مهمانی خشن (1956، هری هارنر)، مردی از دل ریو (1956، هری هانر)،شور زندگی (1956،وینسنت مینه لی)، فرشتگاه تاریکی (1956، جوزپه آماتو)، باد وحشی است (1957، جرج کیوکر)، لبه رودخانه (1957، آلن دان)، The Ride Back ( 1957، آلن مینر)، گوژپشت نتردام (1957، جین دلانوی)، افسون داغ (1958، دانیل مان)، آتیلا (1958، پییترو فرانچیسکی)،بوکانیر (1958، فقط کارگردانی)، وارلاک (1959، ادوارددمیتریک)، آخرین قطار گان هیل (1959، جان استرجس)، ارکیده سیاه (1959، مارتین ریت)، پرتره ای در سیاهی (1960، مایکل گرودون)، Heller In Pink Tights (1960، جرج کیوکر)، توپ های ناواران (1961، ج.لی تامپسون)، مرثیه ای برای یک مشت زن سنگین وزن (1962، رالف نلسون)، لارنس عربستان (1962، دیوید لین)، باراباس (1962، ریچارد فلایشر)، زوربای یونانی (1964، مایکل کاکویانیس)، دیدار (1964، برنهارد ویکی)، اسب کهر را بنگر (1964، فرد زینه مان، در ایران: گروگان)، باد تند در جاماییکا (1965، الکساندر مک کندریک)، سفرهای مارکوپولو (1966، کریستین جاکو)، فرمان گمشده (1966، مارک رابسن)، The Rover (1967، ترنس یانگ)، اتفاق (1967، الیوت سیلورستین)، ساعت 25 (1967، هنری هرنویل)، کفش های ماهیگیر (1968، مایکل اندرسون)، The magus (1968، گای گرین)، توپ های سن سباستیان (1968، هنری هرنویل)،راز سانتاویتوریا (1969، استنلی کرایمر)، رؤیاهای شاهانه (1969، دانیل مان)، گردش در باران بهاری (1970، گای گرین)، R.P.M «انقلاب در هر دقیقه» (1970، فرانک کرایمر، در ایران: هر لحظه التهاب)، آخرین جنگجو (1970)، فلپ (1970، کارول رید)، در طول خیابان 110 (1972، باری شار)، دن مرده است (1973، ریچارد فلایشر)، اسمیت کر و گوش های جانی (1973، پائولو کاوارا)، بوسه مرگبار (1973،ریچارد فلایشر)، خرابکاری (1974، رابرت پریش)، هدف یک قاتل (1976، پیتر کلینسون)، ارثیه (1976، مائورو بولو جینی، عنوان دیگر: ارثیه خانواده فرامونتی)، سوئیچ (1977، روی وارد بیکر، تلویزیونی)، محمد رسول ا... (1977، مصطفی عقاد)، تیردور (1978، پیتر کلینسون)، قارون یونانی (1978، ج لی تامپسون)، کاروان ها (1978، جیمز فارگو)، گذرگاه (1978، ج. لب تامپسون)، بچه های سانچز(1979، هال بارتلت)، ریسک بالا (سام استین، استیوارت رافیل)، آرتیست های کان (1980، سرجیو کوربوسی)، ببرها گریه نمی کنند (1981)، شیر صحرا (1981، مصطفی عقاد، عنوان دیگر: عمر مختار شیر صحرا)، سمندر (1982، پیتر زینر)، والنتینا (1983، آنتونیوج بتانکر)، رجینا (1983، جان یویس پرات)، African Rage (1985، پیتر کلینسون)، اوناسیس (1988، واریس حسین، تلویزیونی)، مرد صبور (1989، جوزآنتونیودلالوما)، انتقام (تونی اسکات)، پیرمرد و دریا (1990، جاد تیلور، تلویزیونی)، ارواح آن را انجام نمی دهند (1990، جان دریک)، فقط به تنهایی (1991، کریس کلمبوس)، Mobsters (1991، مایکل کاربنیکف)، تب جنگل (1991، اسپایک لی)، آخرین قهرمان خیالی (1993، جان مک تیرنان)، کسی برای دوست داشتن (1994، کاس دو نووان، الکسانذر راکول)، گامی روی ابرها (1995، الفونسون آرائو)، هفت پیشخدمت (1996، شکوفنده).

آلیس وایت   Alice White

هنرپیشه 

نام اصلی : آلوا وایت  Alva White 

تولد : 1904 نیوجرسی  . مرگ 1983 لس آنجلس . ستارۀ بلوند دنیای صامت.  وقتی سه ساله بود مادرش از دنیا رفت. پس از اتمام تحصیلات به عنوان منشی و ماشین نویس در نزد جوزف وان استرنبرگ کارگردان مشغول بکار شد. پس از اختلاف با او ، کارش را ول کرد و در نزد چارلی چاپلین مشغول بکار شد. چاپلین پس از مدتی تصمیم گرفت که او را جلوی دوربین ببرد. پس از اینکه در چند فیلم به عنوان فلپر Flapper ( فلپر : در دهه بیست ، این اصطلاح در مورد زنان جوان بازیگری بکار میرفت که پیراهن کوتاه می پوشند ، جاز گوش میدهند ، سیگار میکشند ، مش.روب میخورند ، رانندگی میکنند و از این قبیل کارها . این اصطلاح در دوره ای مطرح شد که نهضت لیبرالیسم و شعار آزادی زنان رایج بود.) به روی پرده ظاهر شد ، توجه کارگردان و تهیه کننده معروف هالیوود – مروین لروی – را به خود جلب کرد.

پایان دوران صامت و آغاز تولید فیلمهای ناطق ، ضربه ای برای او محسوب میشد . بنابر گفته ای ، او از میکروفون گریزان بود و کار کردن با آن را دشوار می پنداشت. اولین بازی او در فیلمهای ناطق در سال 1928 با فیلم دختر نمایش و سپس در سال 1930 با فیلم دختر نمایش در هالیوود بود که هردو فیلم در استودیو برادران وارنر تولید شده بودند. در دهۀ سی بیشتر به بازی در نقشهای درجۀ دو وسه و نقشهای منفی مشغول بود بطوریکه در سالهای 37 و 38 نام او بیشتر در انتهای لیست بازیگران یک فیلم به چشم میخورد. آخرین بازی او در فیلم جاده فلامینگو – به همراه جون کرافورد- بود.

.. با جیمز کاگنی در Jimmy The Gent

فیلمها :

ببر دریا ، زن شیطان ، زیبای آمریکایی ، زندگی خصوصی هلن تروا ، فاخته -1927 ؛ The Big Noise ، Harold Teen ، آقایان موطلائیها را ترجیح می دهند -1928 ؛ بچه های برادوی ، نمایش نمایشها -1929 ؛ Sweet Mama -1930 ؛ جنایت در نیمه شب ، Employees' Entrance ، ربایندۀ تصویر -1933 ؛ شهر بزرگ ، متصدی تلفن -1935 ؛ شب شانزدهم ژانویه -1941 ؛ شهر دختران -1942 و ....

آلیدا والی   Alida Valli

هنرپیشه

نام اصلی : آلیدا ماریا لورا آلتن برگر بارونس وان مارکنشتاین – فروئنبرگ

تولد : 1921 ایتالیا  مرگ : 2006 ایتالیا  . هنرپیشه و ستاره ایتالیایی که در بیش از یکصد فیلم ظاهر شد . پدربزرگش بارون اتریشی- ایتالیایی از تورنتو بود. او همچنین یک درجه دکترای افتخاری از دانشگاه رم ، یک نشان شوالیه هنری از فرانسه و یک نشان شوالیه (کاوالیه) نیز از ایتالیا دریافت کرده است .

بازی در فیلم را از سال 1934 در رم آغاز کرد (با فیلم کلاه سه گوش) . اولین نقش مهم او در فیلم Picolo Mondo Antico-1941 به کارگردانی ماریو سولداتی بود که به خاطر این نقش ، برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر زن از فستیوال فیلم ونیز شد . بعد از بازی در چند فیلم ، موقعی که جنگ جهانی دوم به پایان رسید قراردادی با دیوید سلزنیک (که اعتقاد داشت او اینگرید برگمن ثانی است) امضاء کرد. در هالیوود در چند فیلم معروف ظاهر شد منجمله فیلم هیچکاکی Paradine Case-1947 و مرد سوم کارول رید -1949. اما لهجۀ خارجی او برای سلزنیک و خود وی مشکلی شده بود. در اوایل دهه 50 دوباره به اروپا بازگشت و در چند فیلم ایتالیایی و فرانسوی به بازی پرداخت. در سال 1954 توانست در فیلم Senso به کارگردانی لوکینو ویسکونتی خوش بدرخشد . در سال 1957 نیز در فیلمی از میکل آنجلو آنتونیونی (ال گریدو) به هنرنمایی پرداخت. در دهۀ 60 نیز در چند فیلم از کارگردانان بزرگ اروپا مانند پیر پائولو پازولینی (ادیپو ری -1967) برناردو برتولوچی (هزار و نهصد-1976 و حیلۀ عنکبوت-1972) و داریو آرجنتو (ساسپیریا-1977) ظاهر شد. آخرین فیلم او ، سیمانا سانتا -2002 به کارگردانی میرا سوروینو بود.

 ... با جوزف کاتن در مرد سوم

فیلمها:

I due sergent-1938 ؛ L'ha fatto una signora-1938 ؛ Luce nelle tenebre-1941 ؛ Stasera niente di nuovo ، Catene invisibil ، ما زنده ایم -1942 ؛ معجزۀ ناقوسها -1948 ؛ Walk Softly, Stranger- 1950 ؛ The Night Heaven Fell -1958 ؛ چشمان بدون صورت -1959 ؛ غیبت طولانی -1961 ؛ دزدان شاد -1962 ؛ اُفلیا -1963 ؛ La prima notte di quiete-1972 ؛ Novecento- 1976 ؛ گذرگاه کاساندرا – 1976 ؛  Zoo zero -1979 ؛ La luna -1979 ؛ جهنم -1980 ؛ یک ماه در کنار دریاچه -1995 و ....

آن بلیث   Ann Blyth

هنرپیشه و خواننده

نام اصلی : آن ماری بلیث

تولد : 1928 نیویورک  (در حال حاضر 83 سال دارد) قبل از ورود به سینما گوینده رادیو بود . در هنگام بازی در یک نمایش ، مورد توجه هنری کاستر –کارگردان سینما- قرار گرفت و او را با خود به استودیو یونیورسال برد تا تست بدهد . وی بازی در فیلم را در سال 1944 با فیلم Chip Off The Old Block  (با بازی دانالد اُکانر) که فیلمی موزیکال و تین ایجری بود آغاز کرد. در فیلم میلدرد پیرس -1945 استعداد بازیگری خود را به نمایش گذاشت و برای این نقش نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر زن نقش مکمل شد.(جون کرافورد برای این فیلم برندۀ اسکار بهترین بازیگر زن نقش اول شد) در موقع بازی در فیلم بعدیش و هنگام اسب سواری زمین خورد و پشتش مجروح شد و بمدت یکسال و نیم از صحنه بدور بود . وی توانایی بازی در هر ژانری را داشت و در بسیاری از فیلم های کمدی ، موزیکال ، اُپرایی و ملودرام به ایفای نقش پرداخت.

  ... با جون کرافورد در میلدرد پیرس

فیلمها:

آقای پیبودی و پری دریایی -1948 ؛ کاروزوی بزرگ-1951 ؛ یک دقیقه به صفر(با رابرت میچام)-1952 ؛ دنیا در بازوانش (با گریگوری پک)-1952 ؛ رزمری-1954 ؛ شاهزاده محصل -1954 ؛ Kismet-1955 ؛ داستان هلن مورگان (با پل نیومن)-1957 و ....

آنیتا اکبرگ   Anita Ekberg

هنرپیشه و مدل

نام اصلی : کرستین آنیتا ماریانه اکبرگ   Kerstin Anita Marianne Ekberg

تولد : 1931 سوئد .(در حال حاضر 80 سال دارد)  ششمین فرزند از هشت فرزند خانواده ای سوئدی. در جوانی مدل بود و یکبار هم در سال 1950 ملکۀ زیبایی سوئد شد . با وجود آنکه انگلیسی نمیدانست وارد مسابقات ملکه زیبایی جهان شد و جزو شش فینالیست این مسابقات قرار گرفت اما نتوانست مقام اول را بدست آورد. بعد از آن بود که قراردادی با استودیو یونیورسال امضاء کرد و در آنجا با هاوارد هیوز آشنا شد. ابتدا در نقشهای کوچکتر به بازی پرداخت تا اینکه در سال 1960 در فیلم زندگی شیرین(La Dolce Vita) فدریکو فلینی به بازی پرداخت (به نقش سیلویا ، نقش مقابلش را مارچلو ماستریانی بر عهده داشت) فیلم در فستیوال کن نخل طلا گرفت و آنیتا با این فیلم ، یک شبه ره صدساله رفت! فلینی در دو فیلم دیگر خود نیز او را به بازی گرفت : من دلقک-1972 و مصاحبه-1987 (در این فیلم نقش خودش را بازسازی کرد) 

قبل از آن در سال 1953 در فیلم آبوت و کاستلو به مریخ میروند با این دو کمدین همبازی شد. همچنین با جان وین در فیلم کوی خونین (1955) همبازی شد که برای آن برنده جایزه گلدن گلاب شد. با دین مارتین و جری لوییز در فیلم هنرپیشه ها و مدلها (1955) به ایفای نقش پرداخت .  در سال 1956 در فیلم جنگ و صلح کینگ ویدور (با بازی اودری هپبورن) ظاهر شد. در سال 1960 همراه با سوفیا لورن و رومی اشنایدر در فیلم بوکاچیو70  ظاهر شد.

روابط عاشقانۀ آنیتا اکبرگ با ستارگان مشهور آن زمان مثل تیرون پاور ، مارچلو ماسترویانی ، ارول فلین ، یول براینر ، فرانک سیناترا و گری کوپر زبانزد خاص و عام بود! ضمن اینکه مدتی هم با رئیس وقت کارخانۀ فیات –جیانی آنجلی- سر و سری داشت.

 ...با مارچلو ماسترویانی در زندگی شیرین

فیلمها:

تیغ طلایی-1953 ؛ به دنبال ابدیت-1956 ؛ زاراک-1956 ؛ اینترپول-1957 ؛ پاریس هالیدی-1958 ؛ Screaming Mimi -1958 ؛ شیبا و گلادیاتور-1959 ؛ مرا بوآنا صدا بزن-1963 ، 4 For Texas – 1963 ؛ قتلهای الفبایی-1965 ؛ Way…Way Out -1966 ؛ Killer Nun -1978 و ....

همفری بوگارت

همفری دیفارست بوگارت ( 25 دسامبر 1899 – 14 ژانویه 1957) بازیگر سرشناس آمریکایی بود. او در حال حاضر یک نماد فرهنگی محسوب میشود.

پس از امتحان شغل های مختلف ، بوگارت بازیگری را در سال 1921 شروع کرد و تبدیل به یک بازیگر ثابت در تولیدات "برادوی" در دهه های 20 و 30 شد. پس از سقوط بورس وال استریت و کاهش نمایش ها ، بوگارت به فیلم روی آورد. اولین موفقیت بزرگش فیلم "جنگل سنگی" (1936) بود و این آغاز دوره ای بود که بوگارت به نقش های گانگستری  روی آورد با فیلم هایی همچون "فرشتگان آلوده صورت" (1938)  و فیلم های درجه دویی مانند "بازگشت دکتر ایکس" (1939).

پیشرفت او به عنوان بازیگر نقش اول در سال 1941 و با فیلم هایی مانند "سیرای مرتفع" و "شاهین مالت"  آغاز شد. سال بعد نقش آفرینی اش در فیلم "کازابلانکا" ، او را به بالاترین سطح حرفه اش رساند و شخصیت منحصر به فرد هنری اش را شکل داد.  موفقیت های بعدی او عبارت بودند از : داشتن و نداشتن (1944) ، خواب عمیق (1946) و گذرگاه تاریک (1947) همراه با همسرش "لورن باکال" ؛ گنج های سیرا مادره (1948) و ملکه آفریقایی (1951)  که برای آن موفق به دریافت جایزه اسکار شد.

در طول فعالیت هنری تقریبا سی ساله اش ، بوگارت  در 75 فیلم نفش آفرینی کرد. موسسه فیلم آمریکا در سال 1999 از او به عنوان برترین هنرپیشه تمام دوران یاد کرد و او را در رده اول لیست برترین هنرپیشگان خود قرار داد.

فیلم شناسی : جنگل سنگی (1936)  بن بست (1937)  فرشتگان آلوده صورت (1938)  پیروزی تاریک (1939) سیرای مرتفع (1941)  شاهین مالت (1941) از میان اقیانوس آرام (1942)  کازابلانکا (1942)  صحرا (1943) گذرگاهی به مارسی (1944) داشتن و نداشتن (1944) خواب عمیق (1946) گذرگاه تاریک (1947)  گنج های سرا مادره (1948) کی لارگو (1948) ملکه آفریقایی (1951) سابرینا (1954) ساعات ناامیدی (1955) هرچه سخت تر زمین می خورند (1956)

اَلی مک گرا   Ali MacGraw

بازیگر سینما و تلویزیون

نام اصلی : الیزابت آلیس مک گرا

متولد : 1939 نیویورک  (در حال حاضر 72 سال دارد)  . کمتر کسیست که فیلم قصه عشق را ندیده باشد و با دو جوان اول این فیلم که در زمان خود بت محبوب نسل جوان شده بودند آشنا نباشد .الی مک گرا و رایان اونیل با بازی در این فیلم به محبوبیت و شهرتی افسانه ای دست یافتند که هر بازیگری آرزوی آن را دارد.

الی مک گرا قبل از بازی در فیلم به مشاغل مختلفی پرداخته بود . مشاغلی همچون دستیار فیلمبردار ، مدل لباس ، دکوراتور داخلی و بازی در چند آگهی بازرگانی .

در سال 1969 با بازی در فیلم خداحافظ کلمبوس توجهات را به طرف خود جلب کرد . اما نقش "جنیفر" در فیلم قصه عشق– 1970  بود که درهای شهرت و محبوبیت را بروی او باز کرد. به خاطر این فیلم نامزد دریافت تندیس اسکار بهترین بازیگر زن و برندۀ جایزۀ گلدن گلاب شد و به دنبال آن عکس او بر صفحۀ اول مجله تایمز جای گرفت. در سال 1972 در فیلم گریز (این فرار مرگبار) با استیو مک کوئین همبازی شد و در طول بازی در این فیلم بود که رابطۀ عاشقانه او با استیو مک کوئین شروع شد و اَلی از همسرش رابرت اِوانس که تهیه کننده فیلم بود ، طلاق گرفت و در سال 1973 با استیو مک کوئین ازدواج کرد . پس از 5 سال زندگی جنجالی ، در سال 1978 پس از اینکه شایعات مربوط به درگیری عاطفی استیو با مانکنی به نام باربارا مینتی (که استیو عکس او را در یک آگهی تجاری دیده بود) در افواه پیچید ، آندو از هم جدا شدند و الی مک گرا که در این چند سال فیلمی بازی نکرده بود دوباره بازی در فیلم و سریالهای تلویزیونی را شروع کرد. الی مک گرا جمعاً 7 بار ازدواج کرد.

او در سالهای اخیر به فعالیتهای انساندوستانه برای حفظ حقوق حیوانات روی آورده و تلاش زیادی را در این زمینه انجام میدهد.

 ... با رایان اونیل در قصه عشق

سایر فیلمها:

Convoy-1972 ؛ به من بگو چه میخواهی؟-1980 ؛ برگزیدۀ جنایت-1986 ؛بروس را بگیر-1999 و ...

آنجی دیکینسون   Angie Dickinson

بازیگر سینما و تلویزیون

نام اصلی : آنجلین براون

تولد : 1931  داکوتا (در حال حاضر 80 سال دارد)  . بیشتر به دلیل نقشهای بی پروایش در فیلمهایی مثل ریوبراوو ، 11 یار اوشن ، گناهان ریچل کید و آماده برای کشتن مطرح شده است. در جوانی قصد داشت نویسنده شود . پس از پایان دانشگاه به مدت سه سال و نیم در یک کارخانه سازندۀ قطعات هواپیما به عنوان منشی مشغول بکار شد. در سال 1953 وارد مسابقات محلی ملکه زیبایی آمریکا شد و مقام دوم را کسب کرد. در ابتدا به عنوان بازیگر میهمان در چند نمایش کمدی و شوی تلویزیونی ظاهر شد. در دهه پنجاه در چند سریال معروف تلویزیونی مثل پری میسون ، مایک هامر و انسانها در فضا بازی کرد. رنگ موهای او در اصل قرمز رنگ بود ، اما در این زمان بود که او به تقلید از مریلین مونرو و جین مانسفیلد رنگ موهایش را بلوند کرد. اولین نقش مهم او ، در سال 1959 در فیلم هاوارد هاوکز – ریوبراوو بود که در این فیلم در برابر قهرمان رویاهای کودکیش –جان وین- و همچنین دین مارتین ، ریکی نلسون و والتر برنان قرار گرفت. موفقیت در این فیلم موجب تثبیت کاراکتر او به عنوان یک بازیگر درجه یک شد. در دهۀ 60 او تبدیل به یکی از بانوان درجه اول سینمای هالیوود بدل گشت و در فیلمهای معروفی مثل یازده یار اوشن-1960 (در برابر دوست صمیمی و مادام العمرش فرانک سیناترا و به نقش همسر او) ، The Bramble Bush -1960 (در برابر ریچارد برتون) ، جسیکا-1962 (به کارگردانی ژان نگولسکو و بازی موریس شوالیه) ، قاتلین-1963 (به کارگردانی دان سیگل و بازی لی ماروین) ، تعقیب – 1966 (در برابر مارلون براندو ، جین فوندا و رابرت ردفورد) ،درست به هدف-1967 (به کارگردانی جان بورمان و بازی لی ماروین) و سام ویسکی-1969(در برابر برت رینولدز) ظاهر شد. در دهه 70 بازی در سریال معروف تلویزیونی زن پلیس ، در نقش گروهبان سوزان آندرسون –افسر دایره جنایی LAPD- برای او یک جایزه گلدن گلاب و سه نامزدی پیاپی اِمی را دربر داشت. این سریال در واقع نقطه آغازی بود بر سریالهایی با محور زن-قهرمان مثل فرشتگان چارلی ،زن سرگردان،زن بیونیک و کاگنی و لاسی . در سال 1980 در تریلر دی پالمایی آماده برای کشتن به بازی پرداخت. چهار دهه بعد از فیلم یازده یار اوشن در بازسازی سال 2001 آن نیز بازی کرد  و در برابر هنرپیشگان مطرحی چون جرج کلونی و براد پیت قرار گرفت. در سال 2007 دخترش نیکی که از بیماری اوتیسم رنج میبرد خودکشی کرد که موجب غم و اندوه فراوان مادرش شد.

 ... با جان وین و ریکی نلسون در ریوبراوو

سایر فیلمها:

شریک تنسی-1955 ؛ مردی با اسلحه-1955 ؛ دروازه چین-1957 ؛ من با یک زن ازدواج کردم-1958 ؛ وحشت گریه-1958 ؛ ماجرای رم-1962 ؛ کاپتان نیومن-1963 ، هنر عشق-1965 ؛ Cast A Jiant Shadow-1966 ؛ خشخاش همیشه یک گل است-1966 ؛ آخرین مبارزه-1967 ؛ بیلی یانگ جوان-1969 ؛ خدمتکاران خوشگل همه در یک صف-1971 ؛ مادر بزرگ بد-1974 ؛ تب کلوندایک-1980 ؛ چارلی چان و نفرین ملکه اژدها-1981 ؛ شکار مرگ-1981 ؛ وحشت در راهروها-1984 ؛ مادر بزرگ بد قسمت دوم-1987 ؛ دیوانگی-1995 ؛ سابرینا-1995 و ...

آن بنکرافت   Anne Bancroft

هنرپیشه سینما ، تئاتر و تلویزیون

نام اصلی : آنا ماریا لوئیزا ایتالیانو

تولد : 1931 نیویورک – مرگ 2005 نیویورک بر اثر سرطان مجاری ادراری

در جوانی تحت تعلیم لی استراسبورگ در آموزشگاه متد اکتینگ قرار گرفت. ابتدا در نمایش های زنده تلویزیونی به بازی پرداخت و سپس به هالیوود رفت. بازی در فیلم را از سال 1952 و در فیلم لطفا مزاحم نشوید (در مقابل مریلین مونرو) آغاز کرد. قبل از بازی در اولین فیلمش با نام هُنری آن مارنو فعالیت میکرد و پس از آن نامش را به آن بنکرافت تغییر داد. در سال 1962 برای بازی در فیلم معجزه گر (آرتور پن) برندۀ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد. در این فیلم او به نقش آن سولیوان -معلمۀ سخت کوش هلن کلر- ظاهر شد. در زمان برگزاری مراسم اسکار ، او برای بازی در نمایشی به برادوی رفته بود و جون کرافورد از طرف او تندیس را گرفت و بعداً به او مسترد کرد. او همچنین به خاطر این نقش برندۀ جایزۀ بفتا نیز شد. آن بنکرافت دومین نامزدی جایزۀ اسکار را به خاطر بازی در فیلم کدو تنبل خور-1965 کسب کرد. شناخته شده ترین نقش او ، کاراکتر خانم رابینسون اغواگر در فیلم گراجوئت/فارغ التحصیل-1967 (مایک نیکولز) است که به خاطر آن برای سومین بار نامزد دریافت تندیس اسکار شد. در این فیلم او با داستین هافمن همبازی شد. او در فیلم زین های شعله ور-1974 و به کارگردانی همسرش مل بروکس نقش کوجکی را بر عهده داشت. چهارمین نامزدی اسکار او به خاطر فیلم نقطه چرخش-1977 (در برابر شرلی مک لین) و پنجمین نامزدی او برای فیلم اگنس خدا-1985 (در برابر جین فوندا) بدست آمد. در سال 1980 در فیلم مرد فیل نما به کارگردانی دیوید لینچ ظاهر شد.  در دهه 90 و نیمۀ اول دهه اول قرن بیست و یکم ، او بیشتر در نقشهای مکمل به بازی پرداخت. منجمله ماه عسل در وگاس-1992 (با نیکلاس کیج) ، سوءقصد-1993 (در برابر نیکول کیدمن) ، نقطۀ بدون بازگشت-1993 (با بریجت فوندا) و دل شکستگان-2001 (در برابر جنیفر لاو هیوئیت و سیگورنی ویور). او همچنین در دوبلۀ فیلم انیمیشن مورچه ها-1998 همراه با شارون استون ، جنیفر لوپز و وودی آلن همکاری داشت.

بنکرافت در سال 1964 با مل بروکس –بازیگر و کارگردان کمدی ساز - ازدواج کرد و تا زمان مرگش (در سال 1980) با او زندگی کرد. او در سه فیلم از کارهای همسرش نیز بازی کرد: فیلم صامت ، بودن یا نبودن و دراکولا:مرده و عاشق آن. او پس از چند بازی موفقش در هالیوود دوباره به نیویورک و صحنه نمایش برگشت. علت این کارش را سوء استفاده استودیوها از او برای بازی در نقشهای بی پروا ذکر کرد."میخواستم بازیگریم رشد کند نه اندازه های بدنم!"

 ... با  داستین هافمن در گراجوئت

سایر فیلمها:

امشب آواز می خوانیم-1953 ؛ گنج کوندور طلایی-1953 ؛ گوریلای بزرگ-1954 ؛ دیمتریوس و گلادیاتورها-1954 ؛ یورش-1955 ؛ پرونده محرمانه نیویورک-1955 ؛ راه رفتن بر سرزمین غرور-1956 ؛ شبانگاه-1957 ؛ نژاد ناآرام-1957 ؛ دختری با جوراب سیاه-1957 ؛ ریسمان باریک-1965 ؛ هفت زن-1966 ؛ وینستون جوان-1972 ؛ زندانی خیابان دوم-1975 ؛ هیندنبورگ-1975 ؛ رژِ لب-1976 ؛ فیلم صامت-1976 ؛ عیسی ناصری-1977 ؛ فاستو-1980 ؛ بودن یا نبودن-1983 ؛ شب بخیر مادر-1986 ؛ جادۀ 845 چرینگ کراس-1987 ؛ آقای جونز-1993 ؛ خانه ای برای تعطیلات-1995 و ...