(۱۳۸۹/۸/۲۴ صبح ۰۷:۳۵)اسکورپان شیردل نوشته شده:  

انتشارات بیتا و شرکت چهل و هشت داستان ، در دهۀ شصت اقدام به نوآوری جالبی کرده بودند و آنهم انتشار کتاب قصه همراه با نوار کاست آن بود.مبتکر این کار در شرکت چهل و هشت داستان شخصی به نام علیرضا اکبریان بود که با گردهم آوردن دوبلورهایی چون مرتضی احمدی ، نادره سالارپور ، نوشابه امیری ، احمد مندوب هاشمی ، مهوش افشاری ، ناهید امیریان ، پری هاشمی ، مازیار بازیاران ، فریبا شاهین مقدم ، محمد یاراحمدی و مرحوم کنعان کیانی قصد داشت 48 داستان را روی نوار پیاده کند که البته کارش به دلایلی نامعلوم ، ناتمام ماند. این کتاب-نوارها به سرعت مورد توجه کودکان قرار گرفت و جای خود را در هر خانه ای پیدا کرد ، طوریکه در هر خانه ای چندتایی از این مجموعه ها یافت میشد. من هم مانند همه تعدادی از این نوارها را داشتم  که البته امروز از آنها ، نشانه ای جز خاطره و حسرت ایام نمانده است. در این قسمت از چند کتاب-نوار که داشتم یادی میکنم تا خاطره اش برای همسالانم زنده شود و کوچکترها هم قدر ایام حال را بدانند.

درود

تقريبا همه اين داستانهاي مورد اشاره در اين پست رو از شركت 48 داستان در يك فايل زيپ داشتم كه براتون آپلود كردم:

http://www.4shared.com/file/Xs-nP8le/48_Daastan.html

نام منبع در خود فايلها ذكر شده.

نوار کاست یکی از رسانه های دهه 60 محسوب میشه . اما نوار قصه ها در یک مقطع کوتاه 5-6 ساله خیلی تو بورس بودن (57-62) . بنابراین نمیشه اونها رو خیلی دهه شصتی درنظر گرفت.

یکی دیگه از رسانه های نیمه دوم دهه 50 و نیمه اول دهه 60 پروژکتور یا آپارات 8میلیمتری بود که معمولا با چند حلقه فیلم 3  یا 8 یا 16 دقیقه ای فروخته می شد ( بعنوان اشانتیون ) البته این فیلم ها رو جداگانه هم می شد خرید .

در هر مغازه ی عکاسی ,  فیلم خام 8mm به وفور یافت می شد که خودش 2 نوع بود :  سوپر8  و نرمال ( که قدیمی تر بود ) معمولا هم کداک و آگفا تولید می کردن .

خیلی از تصاویر دوره انقلاب هم با همین روش فیلمبرداری شدن .

در این دوره از دوربین فیلمبرداری 8mm برای تصویر برداری از مهمانی ها و محافل و مسافرت ها و حتی جشن های عروسی استفاده می شد .

فیلم خام  ,  3 دقیقه ای بود . الان که فک می کنم میبینم بس بود . و از به آب بسته شدن تصاویر و کسالت بار شدن اون جلوگیری می کرد . البته خیلی مواقع از چند یا چندین حلقه فیلم استفاده می شد ,  بعد که فیلم ها رو ظاهر می کردن ,   اونها رو با چسب به هم پیوند میزدن و در حلقه های بزرگ تر جا میدادن . محدودیتی در کار نبود .

مارک پروژکتور ها عمدتا اینا بودن : ELMO-CANON-MAGNON  یا CHINON  ( تلفظ می شد شینون )  و بیشترشون صامت بودن . دوربین های فیلمبرداری هم همینطور .

برحسب نیاز  ,  تجهیزات جانبی هم با دوربین و پروژکتور فروخته میشد . مثلا پرده نمایش در اندازه های مختلف ( البته میشد فیلم رو به دیوار هم نمایش داد ) - سه پایه برای دوربین - نور افکن و ...

بسیاری از فیلم های کوتاه کمدی کلاسیک دوره صامت و برخی از کارتون ها یا قسمتی از اونها با بسته بندی جذاب در فروشگاه های مربوط به لوازم عکاسی و فیلمبرداری و نوار فروشی ها ( صوتی-تصویری ) موجود بود .

خانواده ها حوصله داشتن . به بهانه ی نمایش 2-3 تا فیلم 10 -20  دقیقه ای دور هم جمع می شدن و به فرزندان احساس مهم بودن دست می داد . واقعیت هم همین بود . اونا کار مهمی انجام می دادن .

.

یکی از جذابترین سریالهای زمان خود که مطمئنم در ذهن بسیاری از دوستان هنوز یاد و خاطره اش باقیست سريال مشهور میشل استروگف ساخته ژان پیر دکورت فرانسوی است. این سریال که بنظرم برای اولین بار در سال 1356 و مجددا به تقاضای عده کثیری از مردم در سال 58 و با سانسور روی آنتن رفت در سال 1360 (یا 61) مجددا برای بار سوم پحش آن آغاز شد که  با همان نمایش قسمت اول توقیف و همه علاقمندان را معذب کرد. حکایتهای مختلفی از علت توقیف بود که مشخص نشد علت اصلی چه بود. عده ای نام برده شدن یک شخصیت آمریکائی در سریال را بهانه کردند که آنزمان حساسیت خاصی نسبت به آمریکائیها وجود داشت ، عده ای ضدیت شوروی با خاندان تزار و اعتراض این کشور به پخش سریال را علت میدانستند و عده ای دیگر وجود دختری نادیا نام که جذابیتهای بصری خاصی (البته برای مردم ندید بدید آنزمان داشت) را بهانه کردند. درهرصورت سریال توقبف و هرگز امکان پخش مجدد نیافت.

میشل استروگف با بازی مرحوم ریموند هارمستروف بازیگر خوش قدوبالای آلمانی و خانم لورنزا گوئرری بازیگر مدل و نچندان خوش نام (اخلاقی) سینمای ایتالیا در نقش نادیا در سال 1354 شمسی توسط ژان پیر دکورت کارگردان مشهور فرانسوی و به تهیه کنندگی کشور فرانسه و البته با مشارکت جزئی آلمان و ایتالیا در قالب داستانی روسی در 7 قسمت ساخته شد.

موسیقی بی نظیر سریال که شهرتی جهانی دارد توسط ولادمیر کوزما موسیقیدان رومانی الاصل ساخته شد. دو بخش از این سریال شهرتی خاص دارد که اولی در ابتدای سریال و روی عنوان بندی با ضرباهنگی فوق العاده پخش میشد و بخش دوم که امروزه بعنوان یکی از آرامش بخش ترین آهنگهای تاریخ سینما از آن نام برده میشود بعنوان موسیقی متن بکار گرفته شد (که مدتهاست به شخصه آنرا آهنگ تماس گوشی همراه خود کرده ام)

دوبله این سریال یکی از ماندگاران دوبله سریالهای خارجی تلویزیون است و چنانکه بیاد دارم حسین عرفانی بجای میشل استروگف ، خانم زهره شکوفنده بجای نادیا گویندگی میکردند. از دیگر گویندگان این سزیال که در چندین نقش ظاهر شد مرحوم احمد آقالو بود که حتی در برخی قسمتها در عنوان بندی نام سریال را هم با صلابت اعلام میکرد و نام کارگردان و آهنگساز را هم می گفت.... ایرج رضائی ، اصغر افضلی ، مرحوم مهدی آژیر ، حمید منوچهری ، مرحوم کنعان کیانی ، مرحوم منصور غزنوی و دو سه نفر دیگر کل گویندگان را تشکیل میدادند که هریک بجای چند نفر صحیت میکردند...

من سعی میکنم در اولین فرصت منتخبی ازین سریال را در تاپیک فریادها و نجواها قرار دهم و مطئنم داغ دوستان با دیدن صحنه هائی ازین سریال تازه خواهد شد. صحنه کور کردن میشل استروگف  توسط تاتارها با نزدیک کردن آهن گداخته به چشمهای وی و صحنه های عاشقانه نادیا و میشل هرگز از ذهنها پاک نخواهد شد

(۱۳۸۹/۸/۲۵ صبح ۱۲:۴۳)منصور نوشته شده:  

 این سریال که بنظرم برای اولین بار در سال 1356 و مجددا به تقاضای عده کثیری از مردم در سال 58 و با سانسور روی آنتن رفت در سال 1360 (یا 61) مجددا برای بار سوم پحش آن آغاز شد که  با همان نمایش قسمت اول توقیف و همه علاقمندان را معذب کرد. حکایتهای مختلفی از علت توقیف بود که مشخص نشد علت اصلی چه بود.

دقیقا یادمه که گویندۀ آنموقع شبکه یک ، اعلام کرد که به دلیل اعتراضات جمعی از خانواده های شهدا پخش این سریال (یا در واقع بازپخش آن) متوقف شد. در ضمن این سریال ، موسیقی بسیار زیبایی هم داشت که در زمان خودش ، به صورت نوار کاست به بازار عرضه شده بود. الان نمیدانم این موسیقی در دسترس هست یا نه.

(۱۳۸۹/۸/۲۵ صبح ۰۴:۰۵)اسکورپان شیردل نوشته شده:  

(۱۳۸۹/۸/۲۵ صبح ۱۲:۴۳)منصور نوشته شده:  

 این سریال که بنظرم برای اولین بار در سال 1356 و مجددا به تقاضای عده کثیری از مردم در سال 58 و با سانسور روی آنتن رفت در سال 1360 (یا 61) مجددا برای بار سوم پحش آن آغاز شد که  با همان نمایش قسمت اول توقیف و همه علاقمندان را معذب کرد. حکایتهای مختلفی از علت توقیف بود که مشخص نشد علت اصلی چه بود.

دقیقا یادمه که گویندۀ آنموقع شبکه یک ، اعلام کرد که به دلیل اعتراضات جمعی از خانواده های شهدا پخش این سریال (یا در واقع بازپخش آن) متوقف شد. در ضمن این سریال ، موسیقی بسیار زیبایی هم داشت که در زمان خودش ، به صورت نوار کاست به بازار عرضه شده بود. الان نمیدانم این موسیقی در دسترس هست یا نه.

من یادمه پدرم موسیقی این سریال رو کامل روی نوار ضبط کرده بود، واقعا شاهکار بود...

اگه "michael strogoff" رو تو ی و ت ی و ب جستجو کنید و اولین گزینه رو انتخاب کنید میتونید بشنوید..

کسی از دوستان بخشی از دوبله این سریال رو برای upload کردن داره؟ با تعریفی که منصور عزیز کرد شدیدا هوس کردم!!

(۱۳۸۹/۸/۲۵ صبح ۰۴:۰۵)اسکورپان شیردل نوشته شده:  

(۱۳۸۹/۸/۲۵ صبح ۱۲:۴۳)منصور نوشته شده:  

 این سریال که بنظرم برای اولین بار در سال 1356 و مجددا به تقاضای عده کثیری از مردم در سال 58 و با سانسور روی آنتن رفت در سال 1360 (یا 61) مجددا برای بار سوم پحش آن آغاز شد که  با همان نمایش قسمت اول توقیف و همه علاقمندان را معذب کرد. حکایتهای مختلفی از علت توقیف بود که مشخص نشد علت اصلی چه بود.

دقیقا یادمه که گویندۀ آنموقع شبکه یک ، اعلام کرد که به دلیل اعتراضات جمعی از خانواده های شهدا پخش این سریال (یا در واقع بازپخش آن) متوقف شد. در ضمن این سریال ، موسیقی بسیار زیبایی هم داشت که در زمان خودش ، به صورت نوار کاست به بازار عرضه شده بود. الان نمیدانم این موسیقی در دسترس هست یا نه.

قطعۀ زیر را پیدا کردم ولی دقیقا نمیدانم متعلق به همین سریال است یا نه. Vladimir Cosma - Michel Strogoff - Nadia's Theme.mp3

از اين يكي هم معمولا به عنوان موسيقي متن اين سريال ياد ميشه:

http://www.4shared.com/audio/_3BKgNHX/Si...ogoff.html

(۱۳۸۹/۸/۲۵ صبح ۱۲:۴۳)منصور نوشته شده:  

یکی از جذابترین سریالهای زمان خود که مطمئنم در ذهن بسیاری از دوستان هنوز یاد و خاطره اش باقیست سريال مشهور میشل استروگف ساخته ژان پیر دکورت فرانسوی است.

 میشل استروگوف با ایتکه نصف سریال سانسورشده هنوز جذاب است

این سریال در شبکه ویدیویی  موجود است و می توانید تجدید خاطره کنید

یکی از بازی های اواخر دهه 50 و اوایل 60 مارپله و منچ بود . یک صفحه ی مقوایی ( یک طرفش منچ و طرف دیگرش مارپله ) + تعدادی مهره + تاس . همین . می تونست ساعت ها دو سه نفرو سرگرم کنه .

این اتفاق 30- 35 سال پیش میفتاده اما انگار 3000 سال از روش گذشته . همین الان برای خود ما که اون دوران رو درک کردیم جای سواله که چطور میشه با یه همچین چیزی سرگرم شد ؟ آیندگان این وسایل رو در موزه ها به فرزندانشون نشون میدن و اون ها رو نصیحت میکنن ...

بازی های نشستنکی دیگه ای هم بود . که خیلی هیجان داشت و دست جمعی هم میشد بازی کرد . عمو پولدار  و  ایروپولی . هم خارجیش بود (مونوپولی ) هم فارسیش( ایروپولی ) . یادمه در عموپولدار یکی از برگ های لاتاری روش اینو نوشته بود : عمه ایفی برای تعطیلات به مسافرت میرود . لطفا مبلغ 300 دلار به حساب او واریز نمایید !

گاهی اوقات این بازی ها خیلی طولانی می شد . نصفش رو قبل از برنامه کودک بازی میکردیم نصفشو بعدش .

نیمه ی دوم دهه 60 هم نوع تقلبیش به بازار اومد که خیلی پر و پوشال ریخته و داغون بود . و برای کسانی که چن سال قبل ترش اورجینالش رو بازی کرده بودن  , غیر قابل تحمل بود .

عمو پولدار ساختار ساده تری داشت . یه مسیری باید با تاس توسط رقبا طی میشد . در این روند یه مواقعی باید با حکم یه کارت های خاصی یه ماجرایی پیش میومد ( + یا - ) مثلا : پنج خانه به جلو بروید - سه خانه به عقب باز گردید - 200 دلار بدهید - شما 100 دلار برنده شدید . از شما ممنونیم که 200 دلار بابت خیریه پرداختید !  )

ایروپولی یکم پیچیده تر بود . یه عالمه خونه و هتل وجود داشت که طی روندی مشابه میتونست خریداری بشه و اگر در یک راسته ( که با رنگ مشخص می شد ) همه ی اون اماکن خریده میشد ,  خیلی اتفاق مهمی تو زندگی می افتاد ...

نوع باسمه ایش که در نیمه دوم دهه 60 به بازار اومد , در واقع تقلبی و سانسور شده ی نوع ایرانی چند سال قبلش بود . حتی اسمش رو هم عوض کرده بودن . ایروپولی شده بود : روپولی

لاتاری هاش رو حذف کرده بودن . اسم خیابون ها عوض شده بود . پکیج بندیش هم زشت و جفنگ شده بود .

يكي ديگر از نمايشهاي عروسكي كه معمولا به طور مرتب در دهه 60 از برنامه كودك  شبكه يك پخش ميشد اين بود:

اين برنامه كه محصول 1967-1974 فرانسه است Colargol و يا  Jeremy the Bear نام دارد. متاسفانه به ياد ندارم اين برنامه به چه نامي از برنامه كودك پخش شده.

یکی از وسایل تفریحی نوجوان های اوایل دهه 60 ( و احتمالا دهه 50 ) وسیله ای بود به اسم فریزبی ( Frisby )  که خیلی رایج بود و عموما در پارک ها و دشت و دمن استفاده می شد .

فریزبی ,  یه بشقاب پلاستیکی گرد بود که لبه هاش کمی به سمت داخل تابیده بود .

دو یا چند نفر با فاصله از هم می ایستادن و فریزبی رو با یه استیل خاصی ( که منو یاد هفتیر کشیدن کابوی ها در فیلمای وسترن مینداخت ) ,  به سمت هم پرتاب می کردن .

فریزبی در 3 جهت حرکت میکرد : هم بصورت دوار با فرکانس بالا دور خودش می پیچید . هم در ارتفاع ( بسته به نحوه پرتاب ) اوج می گرفت . و هم  بصورت طولی فاصله بین افراد رو طی می کرد .

یه تفریح کم خرج و سالم (!) محسوب می شد . امروز برای یک نوجوان حتی شاید مضحک و کسل کننده به نظر برسه .

از سریالهای دهه شصت این نسخه بینوایان با بازی lino ventura  اثر رابرت حسین و موسیقی فوق العاده  ساخته پدر کارگردان آندره حسین بیاد موندنی بود.

http://www.uk.imdb.com/title/tt0084340/

آهنگ سریال بهمراهی تصاویر: http://s2.picofile.com/file/7624237525/M...3.flv.html

http://www.toutlecine.com/images/film/00...ables.html

یکی از برنامه های دهه 60 که اولین بار اوایل انقلاب پخش شد  , شامل قطعات نمایشی بود که چنتا نوجوون دور هم جمع می شدن و راجع به موضوعات مختلف صحبت می کردن .

حدس می زنم اسم این برنامه بود : "بچه های محله"  که  فضای افسرده و دلمرده ای داشت . در انتهای هر قسمت نتیجه گیری اخلاقی صورت می گرفت . مثلا اینکه فرد حسود به سزای عملش می رسید . یا اینکه فرد  امانتدار مورد تشویق قرار می گرفت ...

دکور این برنامه خیلی ابتدایی و پیش پا افتاده بود و طراحی لباسش هم همینطور .

این میان پرده های نمایشی تا اواخر دهه 60 هم جسته گریخته پخش می شد .

چرا این کارتون ها رو دوباره دوبله میکنن و اعصاب مخاطب رو روش آرشه میکشن ؟

دوبله ی زیبای گالیور و تنسی تاکسیدو رو گند زدن بهش رفت .

من نمی دونم چرا در این کار تا این حد سماجت و پشتکار وجود داره

آخه ما که اون صداها رو در ذهن داریم چطور میتونیم این نسخه ی باسمه ای رو تحمل کنیم ؟

مگه این برنامه اسمش بچه های دیروز نیست ؟ بچه های دیروز با صدای بلند عنوان می کنن که از این دوبله های جدید متنفرن

(۱۳۸۹/۸/۲۷ عصر ۱۲:۲۴)هری لایم نوشته شده:  

یکی از برنامه های دهه 60 که اولین بار اوایل انقلاب پخش شد  , شامل قطعات نمایشی بود که چنتا نوجوون دور هم جمع می شدن و راجع به موضوعات مختلف صحبت می کردن .

حدس می زنم اسم این برنامه بود : "بچه های محله"  که  فضای افسرده و دلمرده ای داشت . در انتهای هر قسمت نتیجه گیری اخلاقی صورت می گرفت . مثلا اینکه فرد حسود به سزای عملش می رسید . یا اینکه فرد  امانتدار مورد تشویق قرار می گرفت ...

منظورت همونی بود که چند تا بچه بعد از تموم شدن مدرسه ، توی یک خرابه جمع می شدن و یک نمایش اجرا می کردن ؟

دقیقا همون .

پشت سرشون خرابه های یک بنای نیمه ویران بود . نمی دونم چرا . سازندگان این برنامه اصرار داشتن که همه چیزو کر و کثیف و داغون نشون بدن . درست 180 درجه برعکس حالا .

یکیشون با دوچرخه لاهاف دوزا میومد . یکیشون یه کتابیو لوله می کرد ... یه وضعیتی بود خلاصه .

احتمالا کارگردان مربوطه تحت تاثیر سبک نئورئالیزم سینمای ایتالیا قرار گرفته بوده .

نکته ی مهمتر اینکه مسایلی که در اون برنامه ها مطرح می شد انقدر پیش پا افتاده بود که اگر الان فقط 2 دقیقش رو پخش کنن  , مردم حالشون بهم می خوره . من نمی دونم چطور اون دوران ما این برنامه رو میدیدیم و برامون عادی بود ؟ ! یعنی حتی گروه سنی الف هم به فغان میاد .

(۱۳۸۹/۸/۲۷ عصر ۰۹:۰۴)هری لایم نوشته شده:  

چرا این کارتون ها رو دوباره دوبله میکنن و اعصاب مخاطب رو روش آرشه میکشن ؟

دوبله ی زیبای گالیور و تنسی تاکسیدو رو گند زدن بهش رفت .

من نمی دونم چرا در این کار تا این حد سماجت و پشتکار وجود داره

آخه ما که اون صداها رو در ذهن داریم چطور میتونیم این نسخه ی باسمه ای رو تحمل کنیم ؟

این کارها برای پول است و بس. نسخ قدیمی صرفا در اختیار سیماست ، اینها نسخ اصلی را خریداری و دوبله مجدد می کنند تا بتوانند بشکل عمده در بازار به فروش برسانند. کارتونهای دوبله قدیم فعلی بازار صرفا از طریق اشخاص تهیه و تکثیر شده و حق امتیاز پخش همگانی ندارند و صرفا از طریق اشخاص به فروش می رسند نه اماکن عمومی مختص این کار... من برای امثال منانی متاسفم که دوبله  بسیار زیبا برای گالیور را چنین لگدمال میکنند. جالب اینجاست که یک بچه را بجای گالیور می نشاند درحالیکه شهاب عسکری که زمانی خود به جای گالیور صحبت میکرد را در نقشهای دیگری در دوبله جدید (مثلا بجای پدر گالیور) می نشاند. آیا او فکر میکند صدای عسکری پیر شده است؟ زهی خیال باطل. اگر صدای عسگری پیر است صدای خود او بجای آن شخصیت منفی باف پیر نیست؟ ریتم تند و تو دماغی صدای وی بجای آن شخص که دائم می نالید"من میدونستم که ما موفق نمی شیم" را امروز ما بشکل مددار که تودماغی آن کمتر هم شده می شنویم که کل گویش او در این سریال حتی به یک جمله قبلی خود منانی هم نمی رسد مابقی گویشها و گویندگان پیش کش... فاصله مهارتها با قدیم هر روز بیشتر و بیشتر میشود و عجیب نیست چون : هنری که بخاطر پول بطپد هنر نمی آفریند، فقط جیب پر میکند. (خسته نباشید منانی عزیز، در چاپ و تکثیر کتاب دوبله هم معیار فقط جیب بود که بحمداله میسر شد)

جوزف باربارا و ویلیام هانا (مشهور به هانا باربارا) از بزرگترین سازندگان کارتون در جهان و طراح و سازنده کارتونهائی چون گالیور ، یوگی ،گوریل انگوری و  ...  

سریال جان دایموند رو یادتونه؟ فضای تیره و وهم آلودی داشت وشبیه داستانهای دیکنز بود.(هرچند بر اساس رمانی از لئون گارفیلد ساخته شده بود). اسم پدرش هم آلفرد دایموند بود. تنها صحنه ای که ازش یادمه اینه که یه کوتوله ای بود که پیشکار یک نفر بود و برای جابجا کردن افراد از آسانسور طنابی استفاده میکرد!(هنرپشه اش هم David Rappaport بود که در سال 1990 درگذشت) هر چقدر سرچ کردم نه عکسی ازش پیدا کردم نه مشخصاتی. فقط تو سایت IMDb  یه لینکی هست که توضیحات مختصری درباره اش میده. سرانجام  مجبور شدم از سایتهای ایرانی کمک بگیرم که تو سایت کودکی و نوجوانی یک عکس کوچک پیدا کردم.

http://www.imdb.com/title/tt0399225/

این سریال محصول 1981 بی بی سی است.

عکسی از David Rappaport

(۱۳۸۹/۸/۲۹ صبح ۰۸:۱۵)منصور نوشته شده:  

(۱۳۸۹/۸/۲۷ عصر ۰۹:۰۴)هری لایم نوشته شده:  

چرا این کارتون ها رو دوباره دوبله میکنن و اعصاب مخاطب رو روش آرشه میکشن ؟

این کارها برای پول است و بس. نسخ قدیمی صرفا در اختیار سیماست ،: هنری که بخاطر پول بطپد هنر نمی آفریند، فقط جیب پر میکند. (خسته نباشید منانی عزیز، در چاپ و تکثیر کتاب دوبله هم معیار فقط جیب بود که بحمداله میسر شد)

جوزف باربارا و ویلیام هانا (مشهور به هانا باربارا) از بزرگترین سازندگان کارتون در جهان و طراح و سازنده کارتونهائی چون گالیور ، یوگی ،گوریل انگوری و  ...  

متاسفانه دقیقاً همین طور است  و کارتون های قدیمی با دوبله جدید نابود شده  تنها استثنایی که وجود دارد صدای ماکسی (معاون کلانتر) است  بزنم به تخته ماشا الله هزار ماشااله صدای بانو  مینو غزنوی  نسبت به دوبله اول حتی بهتر و دلنشین تر است

تکمله"صدای گالیور دوبله جدید "علی منانی" است

یک کارتون دیگر دوبله جدیدش خیلی روی اعصاب است "هشتاد روز دور دنیا " است

این کارتون بقدری وحشتناک دوبله شده که قابل تصور نیست مدیر دوبله  ناهید شعشعانی است که خودش نقش های فرعی و راوی است  و شیلا آژیر دو نقش " تیکو" و شاهزاده" را حرف زده

عباس نباتی در مورد  دوبله دوم  "یوگی و دوستان" گفته  دوبله قدیمی برای بچه ها بد آموزی داشت  بنابراین دوباره دوبله شد

شما بگویید چه بد آموزی داشت من که از راه بدر نشدم شما چطور؟؟؟

(۱۳۸۹/۸/۲۹ صبح ۰۹:۳۸)بهزاد ستوده نوشته شده:  

شما بگویید چه بد آموزی داشت من که از راه بدر نشدم شما چطور؟؟؟

راست میگه بهزاد جان. اینا بدآموزی دارن. ولی صحنه های خشنی که تلویزیون ما نشون میده همه نیک آموزی!! داره. یادمه پارسال ساعت 7 غروب یه برنامه ای داشت از تلویزیون پخش میشد که دربارۀ مردی معتاد بود که سر بچه اش رو با کارد بریده بود. من همینطور که داشتم نگاه میکردم ناگهان دیدم که در حین توضیحات پدره، کات شد به صحنه جسد پسرش که گلوی بریده و خونین بود. من که زیاد از این صحنه ها چندشم نمیشود ، جا خوردم و یکدفعه متوجه شدم که پسر کوچکم هم داره نگاه میکنه. تا اومدم کانال رو عوض کنم کار از کار گذشته بود و اون صحنه توی ذهن پسرم نقش بست. تا یک هفته دپرس بود و دائم سوال میکرد که چرا گردن پسره خونی بود؟! هرچقدر سعی میکردیم این موضوع را از ذهنش دور کنیم نمیشد. 

یا همین برنامه هایی که به نام شوک و مکث و ... پخش میشن... دو هفته پیش جایی بودم و صحنه هایی از این جور برنامه ها پخش میشد که در مورد گروگانگیری بچه ها بود و یه صحنه داشت که گروگانگیران برای اینکه خانواده کودک را وادار به اطاعت از خواسته هایشان کنند ، فیلمی از کودک را برای والدینش فرستادند که در حین صحبت کودک برای پدر و مادرش ، یکی از گروگانگیران چنان کشیده ای بر صورت پسره میزنه که من اشکم در اومد....

نتیجه این همه نشان دادن خشونت ، باعث میشه که قبح خشونت از بین میره و نتیجه اش میشه ماجرای میدان کاج.  در همه کشورها این جور صحنه ها موقعی پخش میشه که بچه ها خوابند و قبلش هم به والدین توصیه میشه نگذارند فرزندانشان این برنامه ها را نگاه کنند. ولی در اینجا...

حالا یه نفر میاد میگه که ما این کارتون رو دوباره دوبله کردیم چون قبلیه بدآموزی داشت!! واقعاً نمیدونم بدآموزی یوگی تو کجاش بود یا تنسی تاکسیدو یا گالیور یا مورچه و مورچه خوار یا بازرس؟ 

نکته:نمیدونم نقش موسسه رودکی در این کار چقدر پررنگه؟ چون اکثر کارتونهایی که مجددا دوبله شدن از این موسسه پخش شده. 

با عرض ادب و احترام خدمت اساتید عزیز

آقای اسکورپان شیردل چه سریال جالبی رو معرفی کردین..بعد چندین سال سریال جان دایموند دوباره پخش شد..جالبش اینجاست که هنرپیشه نقش جان دایموند از بازیگران نقش هوانورد در ارتش سری بوده و مادر ویلیام هم هنرپیشه نقش همسر فلج آلبر بود...قصه اش بیشتر مربوط به دوران ویکتوریائی انگلیس بود..شبی که پدر ویلیام قرار بود بمیره یه ساعت بهش میده و میگه بیشتر از یه تعداد مشخص نباید کوکش کنه و در ضمن دنبال کسی بگرده که در جوانی بهش خیانت کرده بوده و بعبارتی ازش حلالیت بخواد...همون شب پدر میمره و ویلیام میره تا شخص مورد نظر رو پیدا کنه و با بچه فقیرای تو خیابون دوست میشه و حتی یکی از بچه ها ساعت رو میدزده و اونو زیاده از حد کوک میکنه ..با اینکه ساعت خراب میشه ولی یکی از رازهای پدر از این طریق آشکار میشه..فکر میکنم بالاخره ویلیام جان دایموند  یعنی پسر کسی که پدر بهش خیانت کرده بود رو پیدا میکنه و متوجه میشه که برخلاف تصورش زیاد آدم خوبی نیست ....... تا اینکه صحنه آخرش یادم میاد که جان دایموند ویلیام رو از آتیش نجات میده..

هنرپیشه نقش ویلیام الان از هنرپیشه های پرطرفدار و پولساز هالیووده.

Tom Hollander

در مورد دوبله مجدد چند وقت پیش شنیدم که کارتون پینوکیو چون از لحاظ تصویری کیفیت مناسبی نداشته دوباره خریده شده و فقط باند صدای قدیمی بهش اضافه شده.چون من شنیدم که در آثار ارزشمند باند صدا و تصویر هرکدوم قیمت مجزائی دارند و در اکثر فیلمهای مهم میبینیم که موسیقیش با چیزی که ما در دی وی دی ها دیدیم متفاوته و گاهی وقتها کاملا مشخصه که باند موسیقی خریداری نشده. البته این به نفع سرمایه گزاران داخل کشوره..چون آثاری که کیفیت تصویری مناسب ندارند فقط  کافیه تصویر تجدید بشه و بعد از همون باند صدای مربوط به دوبلورهای قدیمی استفاده بشه..حتی هفته پیش فیلم خاطرات خانوادگی با بازی مارچلو ماستریانی هم همینطور پخش شد..کیفیت تصویر خوب بود و صدای دوبلورهای قدیمی عالی بود...با این وضعی که پیش میره دوبلورهای تازه وارد مرتب به فیلمها و خاطرات و شعور بیننده ها توهین خواهند کرد...متاسفانه متاسفانه دست انسانهای دلسوز و کسائی که صدف رو از خزف تشخیص میدهند بسته است.