(۱۳۸۹/۱۲/۲۶ صبح ۰۹:۱۳)پایک بیشاپ نوشته شده:  

[با تشکر از منصور عزیز

اگه اشتباه نکنم منوچهر اسماعیلی در سالهای آخر رونق برنامه (اواخر دهه 70) اضافه شده بود، درسته؟

در ضمن، شما گوینده نقشهای نازیلا (همسر ملون) و همسر هوشنگ خان رو به یاد دارید؟

یه نمایش هم بود با صدای والی زاده و مینو غزنوی (شاید همان هوشنگ بود، یا به قول رحمت گردچاقه "هوشتنگ خان"!) درسته؟

1-درسته

2-فکر میکنم مهین برزوئی بود

3-اسمش رو ر بخاطر نمیارم  اما یک خانواده بودندو مشکلاتی که یک خانواده میتونه داشته باشه مثل سفر و ...

4-چند قسمت هم حسین عرفانی بشکل جدی نماشهائی رو بازی کرد که فکر میکنم در ماههای رمضان پخش میشد

(۱۳۸۹/۱۲/۲۵ عصر ۱۰:۳۴)پایک بیشاپ نوشته شده:  

در این برنامه بیشتر از خوانندگان روز و  پاپ دعوت می شده که باعث شده بود نسبت به" شما و رادیو" جوان پسندانه تر باشد.این برنامه هر جمعه تا انقلاب پخش می شده است.

بخش از برنامه شما و رادیو که در اولین روز عید اجرا شده است. در این قسمت منوچهر نوذری، مرتضی احمدی، عزت‌الله مقبلی، حمید قنبری، حسین امیرفضلی و خانم‌ها ثریا قاسمی، تاجی احمدی و مهین بزرگی حضور دارند.

دانلود

ترانه ضربی با اجرای مرتضی احمدی در یکی از قسمت‌های برنامه(می‌رم زن بگیرم!)

دانلود

(۱۳۸۹/۱۲/۲۸ صبح ۰۱:۲۰)منصور نوشته شده:  

(۱۳۸۹/۱۲/۲۶ صبح ۰۹:۱۳)پایک بیشاپ نوشته شده:  

در ضمن، شما گوینده نقشهای نازیلا (همسر ملون) و همسر هوشنگ خان رو به یاد دارید؟

فکر میکنم مهین برزوئی بود

همانطور که منصور گرامی اشاره کرده‌اند گوینده نقش زن ملون مهین برزویی بود(بخشی از اجرای این دو را داشتم که پیدا نکردم تا در سایت قرار دهم)

بی‌شک تیپ ملون یکی از بهترین تیپ‌سازی‌های منوچهر نوذری(و همینطور تاریخ رادیو) است. در اوایل دهه هفتاد در برنامه‌ای تلویزیونی(اگر اشتباه نکنم تا هشت و نیم در شبکه دو) منوچهر نوذری نمونه‌ای تصویری شبیه ملون اجرا کرد که موفقیت نمونه رادیویی‌اش را تکرار نکرد.

(۱۳۸۹/۱۲/۲۹ عصر ۰۸:۰۴)الیور هاردی نوشته شده:  

بخش از برنامه شما و رادیو که در اولین روز عید اجرا شده است. در این قسمت منوچهر نوذری، مرتضی احمدی، عزت‌الله مقبلی، حمید قنبری، حسین امیرفضلی و خانم‌ها ثریا قاسمی، تاجی احمدی و مهین بزرگی حضور دارند.

دانلود

ترانه ضربی با اجرای مرتضی احمدی در یکی از قسمت‌های برنامه(می‌رم زن بگیرم!)

دانلود

تشکر فراوان از هاردی عزیز

واقعا عالی بود. بازم از این فایلها برامون بذارید.

بقیه دوستان هم اگه فایلی از این برنامه دارند به عنوان عیدی خواستاریم!!!

نگاهی به برنامه‌های نوروزی تلویزیون(بخش اول: نوروز 1360)

  در سال‌های دور برنامه‌های نوروزی تلویزیون بخش جدایی‌ناپذیر از تعطیلات نوروزی به شمار می‌رفت. در دهه 60 تلویزیون با برنامه‌های ويژه نوروز (از فیلم‌های سینمایی گرفته تا برنامه‌های طنز نظیر جُنگ نوروزی و سریال‌های نوروزی و ...)  و در نبود رقیبان دیگر(ويدئو ممنوع و دسترسی به فیلم سخت و پرزحمت بود، از ماهواره و DVD هم خبری نبود) بینندگان زیادی را پای تلویزیون می‌نشاند.

  در اینجا مروری کوتاه به برنامه‌های تلویزیون در 30 سال پیش(نوروز 1360) خواهد شد و در پست بعدی به برنامه‌های نوروز سال1357؛ بخش اول پست تناسب بیشتری با عنوان تاپیک دارد و مرور برنامه‌های نوروز 57 برای نشان دادن حال و هوای برنامه‌های نوروزی آن سال‌ها خواهد بود.

نوروز 1360

  پخش فیلم‌های سینمایی بخش قابل توجهی از برنامه‌های اعلام شده است. فیلم‌های ايرانی جُنگ اطهر(محمدعلی نجفی)، طبیعت بی‌جان و یک اتفاق ساده( هر دو سهراب شهیدثالث)، رگبار و کلاغ(هر دو بهرام بیضایی)؛ نکته جالب اینکه همه فیلم‎ها محصولات قبل از انقلاب است و بودن رگبار و کلاغ در این لیست عحیب است و مشخص نیست این فیلم‌ها پخش شده‌اند یا نه؟ 

   فیلم‌های خارجی( طبق روال همه سال‌ها) حضور پررنگتری دارد: آلیس در سرزمین عجایب، پسربچه(چارلی چاپلین)، در فروشگاه(نورمن ویزدوم)، سوسن‌های وحشی(رالف نلسون)، ناخدا و ملوان، خانه کوچک، برف ریزان، فدائیان فلسطین(؟)، لومومبا، برادر خورشید، خواهر ماه(فرانکو زفیرلی)، میمون حادثه‌ساز.

سریال شاه دزد به کارگردانی احمد نجیب‌زاده در 5 قسمت و با حضور مهین شهابی، سروش خلیلی، فخری پازوکی، کیومرث ملک مطیعی، محمد مطیع.

سریال(؟)"سه شین مقدس"ساخته خسرو ملکان با شرکت مرتضی نیکخواه، منیژه آرا، فرهاد محبت و فیروزه پارسا.

برنامه نمایشی"آقای ایمنی"  در مورد مسائل ایمنی خانواده‌ها با مایه طنز به کارگردانی حمید طاهریان و حضور مهدی بهنام، حمید طاهریان، مهری نصیری و روح‌انگیز مهتدی.

 و 8 تاتر تلویزیونی بر اساس نمایشنامه‌های ایرانی و خارجی که برای پخش در ایام نوروز ضبط شده است.

و همینطور برنامه‌های کودک:

  برنامه اکران نوروزی سینماها گستردگی و  تنوع بیشتری دارد(از فیلم‌های سیاسی و انقلابی اروپای شرقی تا فیلم‌های کلاسیک و فیلم‌های ایرانی با محتوای نقد رژیم گذشته و داستان‌های ارباب و رعیتی به علاوه تعدادی از فیلم‌های پیش از انقلاب که به ظاهر مشکل چندانی برای پخش نداشتند)

  در نوروز این سال(و دهه 60) فیلم‌های کمدی در اکران سینماها و همینطور جدول پخش برنامه‌های تلویزیون جایگاه پررنگی داشت.

پ.ن: عناوین برنامه‌های نوروزی تلویزیون و تصاویر برگرفته  از شمارۀ نوروز 1360 نشریه"تصویر 60"

نورزوهای دهه 60 خاطره انگیزترین نوروزهای تلویزیون ایران بود... موسیقی مشهور سرنا ساخته ی مرحوم علی اکبر مهدی پور دهکردی در دستگاه چهارگاه که در اوایل دهه 60 به تبعیت از آهنگی مشابه (اما نه با این شور و حرارت) ساخته شد لحظه سال تحویل را به گوش ایرانیان می رساند. دوسه ساعت مانده به سال تحویل ، مجری ثابت شبکه اول اسامی فیلمهای سینمائی و گاهی برنامه های نوروزی را اعلام میکرد. از اواسط دهه 60 تا اواسط 70 سعی میشد از هنرمندان بنام کشور در لحظه سال تحویل دعوت شود چنانکه در سال 1372 ش ج ر ی ا ن پس از هفده سال مجددا مقابل دوربین کانال اول تلویزیون قرار گرفت ... سخنران مقامات کشوری آنزمان بشکل زنده پخش میشد که بعدها تبدیل به عادت شد...اما امروزه بشکل ضبط شده پخش میگردد. صبح ها که برخلاف روال عادی ، تلویزیون برنامه داشت چنانکه 9 تا 10 صبح (علاوه بر 14 تا 15:30 بعد از ظهر) برنامه کودک با مروزی مجدد بر کارتونهائی چون یوگی و دوستان ، پلنگ صورتی ،گوریل انگوری ، سند باد و ... و بعضا کارتونهای تک قسمتیی چون جزیره اسرار آمیز ، سفر به مرکز زمین ،اولیور توئیست و ... شادی مضاعفی را به بینندگان هدیه میکرد. اوایل دهه 60 بود که سری اول اول مدرسه موشها در 13 قسمت از تلویزیون پخش شد و بشدت مورد استقال قرار گرفت(کاری که امروزه چندتن از بازماندگان همان برنامه ، کلاه قرمزی نوروزی را ارائه میکنند). سریال بازمدرسه ام دیر شد هم که از برنامه های نوروزی (گاه بعنوان تکرار) بود

گل سرسبد فیلمهای آن دوره سربزنگاه با بازی نورمن بود. گاهی سریال بی همانند مثل آباد و سریال چنگیز خان (با حضور کوئی کاتو در نقش چنگیز) پخش میشد. سریالهای بخش اقتصادی سیما که عمدتا در ایام معمول ، سه شنبه شبها با اجرای مرحوم مندوب هاشمی(آقای اقتصادی) پخش میشد در ایام تعطیل نوروز بشکل سریالی مستقل (مانند سریال نفت شهر یا روستای کارآباد با حضور شاپور شهیدی در نقش نقد علی و محمد شیری و دیگران) پخش و لحظات بسیار مفرحی را به بینندگان هدیه میکرد. جلال مقامی با برنامه دیدنی دیدنیها پای ثابت برنامه های شبکه دوم سیما بود و بعدها چاق و لاغر (بازمانده برنامه های مناسبت دهه فجر) و هادی و هدی و ... سریالهای درخت دوستی ، خانواده اسدالله ، ازدواج پرماجرا و ... در اواخر دهه 60 پخش و مورد استقبال قرار گرفت. طی این سالها رسول نجفیان که علاقه و استعداد خاصی در ارائه نمایشهای طنز داشت (و نمیدانم چرا کنار کشید) با همکاری و ترجمه داریوش مودبیان ، سریال طنزهای آنتوان چخوف را بشکل تله تئاتر ساخت که بسیار درخور توجه بود. این سریال مرا عجیب به یاد سریال لطائف الطوائف می انداخت که در اوایل دهه 60 از سیما پخش شد و بازیگرانی چون اکبر عبدی و علیرضا خمسه (در اولین حضورهای خود در تلویزیون) در آن حضور داشتند (صحنه ای که عبدی روی تکه چوبی ثابت نشسته و خرالان یا میخ مخصوصی که به خر میزدند تا سریعتر بدود را به پشت خود میزد و هن و هن میکرد را همیشه بیاد دارم و یا تکیه کلام خمسه وقتی عینک خود را بالا میداد و می گفت "برو بالا" ). در واقع طنزهای چخوف مبین فرهنگ روسها و سریال لطائف مبین فرهنگ ایرانی جماعت بود...

اوایل دهه 70 و بویژه سال 72 یکی از بهترین برنامه های نوروزی تاریخ تلویزیون در ایران شکل گرفت. نوروز 72 ، سال بعد نوروز 73 و بهمین ترتیب د سالهای بعد. نوروز 72 به کارگردانی و نویسندگی داریوش کاردان و البته مهرداد خسروی اولین وشاید بهترین برنامه این سری بود که تلویزیون را به مانند یه خانه تکانی تکان داد. مهران مدیری که امروزه خود یلی در عرصه طنز است توسط کاردان کشف و در این برنامه نمایشهای خاصی را اجرا کرد که مورد توجه قرار گرفت. تعداد دیگری از طنزپردازان امروزی ما که اصولا و برخلاف کاردان معنای طنز را صرفا لودگی میدانند هم توسط کاردان به جامعه هنری معرفی شدند... در این سری از برنامه پاکدل مجری برنامه بود که در میان برنامه های نمایشی صحبت میکرد. بعدها خود مدیری نوروزهای دیگری ساخت که هرگز بپای نوروز 72 نرسید. طی نوروزهای یاد شده گروه ساعت خوش کشف شدند که البته رو به اضمحلال رفتند و بعدها عده ای از این خاکستر سربرآوردند... کلاه قرمزی و پسر خاله از نوروز 73 زاده شدند و امروزه عمری به دازای 17 سال دارند درحالیکه خود آنها هرگز پیر نشده اند... در نوروز سال 74 یک عروسک دیگر بنام زی زی گولو زاده توسط مرضیه برومند زاده شد! که مورد توجه قرار گرفت.

طی آن سالها جواد انصافی در نقش شاگرد آمیزا یک سیاه بازی سنتی را به منازل مردم می آورد که ملهم از بازی سعدی افشار (بازیگر سرشناس نقشهای عمو نوروز و سیاه باز حرفه ای سالهای دور) بود. در اواخر دهه 70 سریالهائی چون هتل پیاده رو ، عروس 77 و البته قصه های دور هفت سین به کارگردانی اصغر فرهادی (شاید اولین کارش). نوروز 79 مصادف شد با تولیدبرنامه ای با نام تورنگ و پورنگ با حضور فرضیائی که پی ریزی شخصیتی با نام عمو پورنگ را در برداشت...

مهم نیست امروز تلویزیون ما با چه تعداد فیلم و با چه قیمتهائی نوروز در منزل مردم است. ارائه اعداد و ارقامی آنچنانی که مثلا ما 350 فیلم از شبکه های سیما پخش میکنیم یا هریک از این فیلمها با چه هزینه ای خریداری شده اند اصولا از نظر بیننده اهمیتی ندارد.آنچه از نظر مردم اهمیت دارد جذابیتهاست.آیا بواقع کسی از برنامه های نوروزی سیما لذت می برد؟ بعید میدانم. آنزمان هر ایرانی خداخدا میکرد که مهمان به منزلش نیاید تا بتواند برنامه خاصی را در نوروز از تلویزیون ببیند. گاهی مهمانها آنچنان جذب برنامه یا فیلم میشدند که ناخواسته شام و ناهار بر سر میزبان خراب میشدند. آنروزها چربی و قند خون موضوعی غریب بود. ظرف جلو هر مهمان انباشته میشد از پوست تخمه و آجیلی که به دندان می کشید. پیش از آن تخم مرغ رنگ شده پخته ی هدیه مادربزرگها که روز اول عید به بچه ها میداند  روز سیزده بدر در طبیعت صرف میشد بدون آنکه یخچال و فریزری در کار باشد. تخم مرغها مصنوعی شده اند یا آدمها کاغذی؟(تخمهائی که نپخته آنها را بیش از یکی دو روز در خارج از یخچال نمیتوان نگه داشت). همانطور که اشاره شد نوروزهای تلویزیون هنرمند یا شخصیتهائی را معرفی ماندگار میکرد اما امروزه قادر است یک هنرمند بنام را بر زمین گرم بزند. نمایشها آبکی اند و از آن استعدادهای درخشان و موضوعات طنز در مفهوم واقعی خبری نیست. فیلمها همگی عینا مثل همند طوری که کسی حوصله دنبال کردن هیچکدام را ندارد. آنروزها مردم آجیل می خریدند تا در روزهای عید با دیگران بخورند اما امروزه میخرند در خانه گذاشته قبل از تحویل سال به مسافرت میروند و قبل از سیزدهم بازگشته خود آنرا می خورند و سوال اینجاست شما که عید منزل نیستید اصولا خانه تکانی و خرید تنقلات را با چه بهانه ای بر هزینه های خود تحمیل میکنید؟ و جواب اینجاست که : عادت کرده ایم و عادت (حتی در چیزهای خوب) چیز بدی است.

(۱۳۹۰/۱/۹ صبح ۱۱:۳۰)منصور نوشته شده:  

نورزوهای دهه 60 خاطره انگیزترین نوروزهای تلویزیون ایران بود... ...و یا تکیه کلام خمسه وقتی عینک خود را بالا میداد و می گفت "برو بالا" ).

ا...

 

با سپاس بايد بگم كه تا اونجا كه حافظه بنده ياري مي كنه اين تكيه كلام مال منوچهر آذري بود مربوط به برنامه بورزيد و بخنديد.اينكه خمسه هم تو اون مجموعه بود يا نه رو يادم نيست.

نگاهی به برنامه‌های نوروزی تلویزیون(بخش دوم: نوروز 1357)

   در نگاه اول به فهرست برنامه‌های نوروز این سال نکته قابل توجه جدول زمان‌بندی پخش برنامه‌هاست که عناوین و ساعت دقیق برنامه‌های دو شبکه تلویزیونی (و همینطور رادیویی) در شماره نورزوی مجله تماشا منتشر شده است(تماشا بعد از انقلاب به سروش تغییر نام داد)؛ کاری که سروش در طول همه این سال‌ها از عهده‌اش برنیامده است.

شنبه 27 اسفند 1356

  ویژگی بارز این برنامه‌ها حس و حال نوروزی برنامه‌هاست، فضای عید و شادی را حتی با دیدن عنوان و شرح و عکس برنامه‌ها می‌توان احساس کرد و می‌ماند حسرت تجربه نوروزی با چنین برنامه‌هایی که با شرایط حاکم بر تلویزیون آرزویی دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد.

  به دلیل طولانی بودن، مطلب در دو پست مجزا تقدیم می‌شود، بخش اول برنامه‌های سیمای ایران(کانال یک) و بخش دوم رادیوتلویزیون دوم(کانال دو)؛ تعداد و تنوع برنامه‌ها زیاد است و امکان پرداختن به همگی نبوده است.

برنامه‌های نوروزی سیمای ایران(کانال یک)

 ویژه‌ برنامه‌های نوروز از 27 اسفند شروع و تا روز 13 فروردین ادامه داشته است.

کانال یک با چند برنامه به استقبال نوروز رفته است:

سریال‌های تلویزیونی:

  همواره پخش سریال‌های نوروزی بخش مهمی از برنامه‌های نوروز محسوب می‌شده.

سریال ایتالیا ایتالیا در 6 قسمت و به کارگردانی نوذر آزادی با حضور نوذر آزادی، شهلا ریاحی، جهانگیر فروهر، دیانا، گیتی ساعتچی و...  اولین سریال نوروزی کانال یک است که هر شب ساعت 9:35 پخش می‌شد.

سریال عشق پیری کارگردان:جلال احساسی بازیگران: دیانا، محبوبه بیات، گیتی ساعتچی، مسعود توحیدی، آتش خیر، مهری مهرنیا، ناصر گیتی‌جاه و... که بعد از اتمام سریال ایتالیا ایتالیا و ساعت 7:30 شب پخش می‌شد.

پخش سریالهای هفتگی پرطرفدار ایرانی(دائی‌جان ناپلئون) وخارجی(خانه کوچک، ویرجینیائی) در ايام نوروز ادامه داشت.

فیلم‌های سینمایی

فیلم‌های خارجی: شیکاگوی قدیم(هنری کینگ)، سه سکه در چشمه(ژان نگولسکو)، بیلیاردباز(رابرت راسن)، تپه وداع(هنری کینگ)، درخت اعدام(دلمر دیوز)، هلن قهرمان تروا(رابرت وایز)، جوانان و عروسکان(جوزف ال.منکه‎ویتس)

و تعدادی فیلم سینمایی ایرانی تحت عنوان"فستیوال فیلمهای ایرانی" پحش شده: بابا شمل، حسن کچل، شب‌نشینی در جهنم، صمد و قالیچه حضرت سلیمان

زمان پخش فیلم‌های سینمایی  در چند روز اول عید10:50 شب و بعد 9:30 شب که برخی روزها تغییر می‌کرده(مثل جمعه شب که طبق روال سریال دائی جان ناپلئون پخش مي‌شد).

برنامه‌های کودک

  برنامه‌های کودک در دو نوبت صبح(11 صبح) و عصر(5 بعد از ظهر) پخش می‌شد با برنامه‌های  سفر بهاری، خیمه‌شب ‌بازی، کارگاه موسیقی، در انتظار بهار و ... و چند روز اول عید فیلم‌های سینمایی هم در برنامه کودک پخش می‌شد(نظیر الیور تویست{نسخه انیمیشن}، جزیره گنج، پرنسس و دزد دریائی(دیوید باتلر) و...)

برنامه‌های نمایشی، تاترهای تلویزیونی و مسابقات تلویزیونی از دیگر برنامه‌های نوروز 1357 است:

نگاهی به برنامه‌های نوروزی تلویزیون(بخش دوم: نوروز 1357)

بخش دوم

برنامه‌های نوروزی رادیو تلویزیون دوم(کانال دو)

  زمان تحویل سال در سال 57 همانند امسال در بامداد بوده(3:04دقیقه بامداد سه‌شنبه) و کانال دو از دوشنبه 29 اسفند ماه شب به استقبال سال نو رفته است: برنامه‌های نوبر بهار، ویژه‌برنامه رنگارنگ، هفت‌سین نوروزی و برنامه هفت‌سین(با تهیه کنندگی عذرا وکیلی، تهیه کننده و گوینده نام آشنای برنامه‌های کودک رادیو در دهه 60 و 70 و بازی شیوا گورانی و مژگان عظیمی که هر دو در سال‌های بعد از گویندگان مطرح کودک در زمینه دوبله بودند)

   پیام نوروزی در آن‌سال‌ها هم باب بود که شرح پیام دهندگان در لیست برنامه‌های 29 اسفند ذکر شده:

 دوشنبه 29 اسفند 1356

توضیح: تاریخ رسمی کشور از اسفند 1354 از هجری شمسی به شاهنشاهی تغییرکرد و 2537 قید شده در تصویر برابر با 1357 خورشیدی است(در شهریور 1357 و در اوج‌گیری اعترضات مردمی- منجر به انقلاب- تاریخ کشور به حالت اولیه بازگشت)

  در روزهای آغازین سال نو برنامه‌های کانال دو از ساعت 5 بعد از ظهر و بعد طبق روال گذشته از ساعت 7 شب آغاز می‌شد.

کانال دو در روز اول سال جدید چند برنامه ویژه تدراک دیده است از جمله موسیقی اصیل با حضور محمدرضا لطفی، شهرام ناظری و هنگامه اخوان. 

 ويژه‌ برنامه "جُنگ نوروزی"

سریال‌های تلویزیونی

  کانال دو سریال ایرانی ویژه نوروز نداشته و سریال‌های هفتگی طبق روال پخش می‌شده،سریال داستان‌های دهکده، دارا و ندار و سریال معروف کلمبو.

  البته مجموعه نمایشی "پنج قطعه نمایشی" در 5 قسمت با داستان‌های مستقل به کارگردانی فروهر خورشاهی  با حضور محبوبه بیات، سعید پورصمیمی ساعت 21 پخش می‌شده است.

فیلم‌های سینمایی

زمان پخش فیلم‌های سینمایی از کانال دو ساعت 10:40 شب بوده است.

ماجراهای دون‌ژان(وینسنت شرمن)، سایونارا(جاشوا لوگان)، کالامیتی جین(دیوید باتلر)، داود و بتسابه[بَتشَبع]((هنری کینگ)، مردی از لارامی(آنتونی مان)، جایزه‌ای از طلا(مارک رابسن)، دست چپ خداوند(ادوارد دیمیتریک)، خانه پدری من(الک سگال)، مهمانخانه ششمین خوشبختی(مارک رابسن)،قاتلین پیرزن(الکساندر مکندریک)

برنامه‌های کودک

  از کارتون‌ها می‎توان به پلنگ صورتی و سفرهای[ماجراهای] گالیور اشاره کرد که اولین قسمت‌ گالیور در روز اول فروردین پخش شده است.

"گلباران" مجموعه تاتر نوروزی برای بچه‌ها به نویسندگی و کارگردانی رضا بابک و با شرکت: مرضیه برومند، بهرام شاه‌محمدلو، راضیه برومند، علیرضا هدائی، رضا فیاضی و ...

برنامه‌های تلویزیونی  

هر شب ساعت 10 برنامه کوتاه طنز تحت عنوان "برنامه‌ای از پرویز صیاد"  پخش می‌شد.

"نوروزنامه"  کار پرویز کاردان برنامه ترکیبی که شب‌ها ساعت 8:30 پخش می‌شده.

از برنامه‌های دیگر می‌توان به ایران در سالی که گذشت(برنامه سیاسی که نمونه‌اش در برنامه‌های بعد از انقلاب هم مرسوم بوده) و تاتر در سال که گذشت(با اجرای: جمشید گرگین) اشاره کرد.

برنامۀ ورزشی ویژه نوروز  با اسمی آشنا "ورزش از نگاه دو" که ترکیب عوامل برنامه گواه بر جذابیت آن بین ورزش‌دوستان بوده است.

  در کنار برنامه‌هاي نوروزي تلويزيون شبكه‌های رادیویی(صدای ایران و رادیو 2) هم برنامه های نوروزی داشته‌اند که بخش موسیقی(برنامه گلهای تازه) به تفضیل در مجله تماشا معرفی شده:

  نمایش‌های تلویزیونی یکی از قالب‌های محبوب تلویزیونی در همه جای دنیا بوده و هست، چه در عرصه بزرگسالان چه کودکان. در تلویزیون ایران چه در سال‌های پیش از انقلاب چه پس از آن هم مورد توجه بوده است.

  از برنامه‌های نمایشی در حوزه  کودک و نوجوان در دهه 60 می‌توان به برنامه‌هایی نظیر  محله بروبیا، محله بهداشت، هزار برگ،هزار رنگ، زیرگنبدکبود و... اشاره کرد.

  تئاتر نوجوانان(از اسم برنامه کاملا مطمئن نیستم)یکی از این برنامه‌ها بود که از شکل و شمایل ساده‌ای برخوردار بود. محل اصلی رویدادها یک خرابه(مکانِ مخروبه) بود( در سمت چپ صحنه یک کوچه قرار داشت که بچه‌ها از آن وارد صحنه می‌شدند و سمت راست هم چند دیوار آجری که به نظر بقایای يك خانه ویران شده بود)

   بچه‌ها بعد از تعطیلی مدرسه به این محل می‌آمدند(فکر می‌کنم بیشترشان دفتر و کتاب دست‌شان بود تا داخل کیف دستی؟) و اتفاقاتی را که برایشان رخ داده بود به صورت نمایش تعریف می‌کردند و هر کدام از بچه‌ها نقش کسی را بازی می‌کرد، یکی معلم می‌شد و یکی مدیر و ... هر نمایش با یک پیام اخلاقی تمام می‌شد، یادم نیست آیا پیام‌هایی مجموعه به اصطلاح گل‌درشت بود یا نه؟

  در آن سال‌ها و بعد از  اتمام مجموعه در مورد سرنوشت بازیگرانش کنجکاو بودم.(چند نفری را در سریال دیگری مختص نوجوانان یادم مانده)

مجموعه محصول 1365 و از شبکه دو پخش می‌شد.

(۱۳۹۰/۱/۲۲ عصر ۰۶:۳۱)الیور هاردی نوشته شده:       تئاتر نوجوانان(از اسم برنامه کاملا مطمئن نیستم)یکی از این برنامه‌ها بود که از شکل و شمایل ساده‌ای برخوردار بود. محل اصلی رویدادها یک خرابه(مکانِ مخروبه) بود( در سمت چپ صحنه یک کوچه قرار داشت که بچه‌ها از آن وارد صحنه می‌شدند و سمت راست هم چند دیوار آجری که به نظر بقایای يك خانه ویران شده بود)

صدای ناصر ناصر گفتنش هنوز توی گوشمه... ناصر ناصر منم بازی، منم بازی؟؟

یکی از قسمتهایی که بنا به روحیات خاص آن زمان و نیز کنون، باعث بغض کردنم می شود، قسمتی بود که یکی از بچه ها، که معلول جسمی و مغزی بود، میخواست با گروه در بازی (که به واقع پخش اعلامیه بود) همراه شود... بچه ها او را از خود می راندند، سربازان سر می رسیدند و بچه ها فرار می کردند، کمی بعد که همه دوباره دور هم جمع می شدند، پسرک را زخمی و درب و داغان می یافتند... پسرک معلول با زبانی که لکنت داشت به سختی می گفت، سربازا پیش من بودن، انگشتمو نشونشون دادم ! ... انگشتم زخم شده، ببین غش می ره؟!

سربازها که نتوانسته بودند از او حرفی بکشند، اورا حسابی کتک زده و رفته بودند... بچه ها گریه می کردند... پسرک معلول دوباره با لبخند معصومانه ای می گفت... ناناناصصرناناصصر منم بازی؟ منم بازی؟! رفیقش می گفت: قربون اون ناصر ناصر گفتنت برم و اورا در آغوش می کشید....

*تشکر از الیور عزیز برای این یادآوری شیرین. اگر اشتباه نکرده باشم بازیگر نقش این کودک معلول، محمد مسلمی بود، کارگردان و بازیگری که در فیتیله ای ها (برنامه ای از شبکه دوم سیما که در ایام تعطیل پخش می شد) حسابی میان بچه ها دوباره گل کرد و درخشید...

سه برنامه تلویزیونی سیما قدیمی ترینند بعد از انقلاب. درسهائی از قرآن (مذهبی) ، گزارش هفتگی(سیاسی) و ورزش و مردم (ورزشی) . برنامه ورزش و مردم که از اواخر دهه 50 توسط مجید وارث پیشنهاد ، تهیه و با اجرای خود ایشان اجرا شد یکی از برنامه های قدیمی سیماست. یک سال پس از اجرای وارث (که یکی از بهترین گزارشگران و شاید بهترینشان بود) توسط خود وی به بهرام شفیع سپرده شد که هنوز هم با اجرای وی در حال پخش است. هدفم از یادآوری این برنامه ، اشارتی به یک مهمان خاص در سال 1363 در برنامه ورزش مردم و رخدادهای اخیر فوتبال در ایران است.

دروازه بان یک تیم (عمدا یا سهوا) به زمین می افتد. از نظر مربی تیم مقابل این یک تمارض است. به شاگردان خود دستور میدهد بازی را ادامه دهید و چیزی که از اواسط دهه 90 بنام فرپلی (بازی جوانمردانه) در فوتبال جهان رواج یافت را ندیده بگیرید. اتفاقا توپ چرخان لحظاتی بعد داخل دروازه ی دروازه نگون بخت میشود و ... خیزید و خز آرید که هنگام خزان است.... روی سخنم با امثال برنامه نود نیست (که کار شخصی-  که زمانی بت بود برای بازیکن - بنام داور را با تیغ جراحی عمل میکند تا مردم و بازیکنان روی این بت هر روز جسورتر شوند) و حتی با بازیکنان هم مرا کاری نیست (که همه آنها نه از اخلاق بوئی برده اند و نه از ماهیت اصیل فوتبال) ، روی سخنم با شخصی است که از او بعنوان اسطوره فوتبال ایران نام برده میشود... او هرگز و برخلاف تصور عده ای، اسطوره نیست. حتی ستاره هم نیست. او که زمانی با سبیلهائی از بناگوش دررفته و موهائی بلند بشکل هیپیهای روستائی  وارد فوتبال ایران شد امروز پیراهن خارجی برتن میکند (و ادعا دارد هرگز! در عمر خود پیراهن ایرانی نپوشیده است) ، یقه این پیراهن تا جائی که موهای سینه را به اناث و ذکور نشان دهد بیرون است و گردنبندی از طلا - یا فلزی خاص-  بر گردنش خودنمائی میکند. ریش او برگرفته از نشان ماسونهای یهودی است و موهایش را بدون کارواش و ژل کسی این روزها نمی بیند. یک تسبیح که از آن نه بعنوان تسبیح ثنای الهی بلکه بعنوان وسیله رمالی و جادو (در خصوص عوض کردن نتیجه بازی! در یک مسابقه) استفاده میشود تنها وسیله ابزاری اوست. هرگز طاقت شنیدن نقد ندارد و تعاریف، همچون بادی که بر پوستی دمیده میشود ، از او یک پوست باد کرده می آفریند... اینکه او یک ستاره فوتبال است کسی را یارای اعتراض نیست. او به مدد نجابت اولیه خود و فرهنگ غنی آذربایجان که نشان اصلی و اولیه آن غیرت و همیت است وارد فوتبال ایران شد و به مدد تلاش خود برای ایران و ایرانی حماسه آفرید... اما چه سود که همه ی آن تلاشها در سایه چنین نشانه هائی هر روز کم رنگ کم رنگتر میشود و چیزی جز چند گل از حماسه  این مرد در یادها نیست ... و امروز هم که امر میکند به هرقیمتی گل وارد دروازه حریف شود تا ناشی گریهای وی در عرصه مربیگری هم به شکلی جبران شود...

هدفم از این نوشته ، صرفا یک مقایسه است. مقایسه بین یک قهرمان واقعی و کسی که در پوستین قهرمانی می افتد

در برنامه ورزش و مردم حدود 25 سال قبل مهمانی خاص در برنامه حضور داشت (بنظرم بوریس کلایف یا  شاید آن مجارستانی ... درست بخاطرم نیست) رقیب غلامرضا تختی درمسابقات جهانی ... او در سالروز رحلت تختی در برنامه ورزش و مردم چنین گفت:

در مسابقه فینال حریفم تختی بود. یکی از پاهایم در طول برگزاری مسابقات آسیب دیده بود و هرگونه ضربه یا فشاری بر آن بشدت آزارم میداد... وقتی روی تشک رفتیم در یک لحظه با اشاره به تختی گفتم که به پایم فشار زیاد وارد نکند. حریفان من همه میدانستند که تنها نقطه ضعف من همان پاست .حتی وقتی پایم مشکلی نداشت بر سر این نقطه ی ضعف باخته بودم. کشتی انجام شد. در طول مسابقه دست تختی هرگز به پایم نخورد. حتی یک لمس... کشتی را بردم و او باخت... آن لحظه نمیدانستم چه شد،  تنها بر برد خود شادی میکردم اما بعدها بیادم افتاد که او با من چه کرد. مدال آن مسابقه را هرگز پس از آن روزها ندیده ام. آنرا بین مدالهای دیگرم جا نداده ام. آنرا پنهان کرده ام... او مرد بود و من امروز که سنم از 60 گذشته می فهمم که همه چیز ، مدال نیست. این ماجرا را برای تمامی شاگردانم تعریف کرده و خواهم کرد. هیچکدام از مسابقاتم برای اهمیتی ندارند. اما مردانگی این مرد را تا زنده ام از یاد نخواهم برد.

(۱۳۸۹/۱۲/۲۶ صبح ۰۹:۱۳)پایک بیشاپ نوشته شده:  

(۱۳۸۹/۱۲/۲۶ صبح ۱۲:۱۷)منصور نوشته شده:  

به لیست مربوطه ، منوچهر اسماعیلی را هم اضافه کنید. اسماعیلی بمدت 1 سال در نقش سرکار کازانو (که نقش یک بازرس بسیار باهوش را داشت) با تیپ مشهور خود و با صدائی که بجای رضا بیگ ایمانوردی و یا بعبارت درست تر بجای پیتر فالک ابداع کرده بود صحبت کرد. در این سری نمایشها حسین عرفانی هم حضور داشت.

با تشکر از منصور عزیز

اگه اشتباه نکنم منوچهر اسماعیلی در سالهای آخر رونق برنامه (اواخر دهه 70) اضافه شده بود، درسته؟

در ضمن، شما گوینده نقشهای نازیلا (همسر ملون) و همسر هوشنگ خان رو به یاد دارید؟

یه نمایش هم بود با صدای والی زاده و مینو غزنوی (شاید همان هوشنگ بود، یا به قول رحمت گردچاقه "هوشتنگ خان"!) درسته؟

صبح جمعه باشما تیپ معروف زیاد داشت

زنده یاد منوچهر نوذری(دردانه حسن کبابی،ملون،دست و دل باز،تیپ روستایی

زنده یاد فرهنگ مهرپرور(فسقلی)

حسین عرفانی(118 ،شبیه شوتزاده

علیرضا جاویدنیا (جاوید ، پسر دست و دل باز

اصغر افضلی(رحمت گردچاقه ای

رضا عبدی(آمیرزا ،کمانداتوره!

منوچهر آذری (کارمندیان ،شوت زاده ،سوت زاده

عباس محبی (جانعلی

مهران امامیه (سق سیاه

راضیه مومی وند (محسن)

فرانک رفیعی (کاراگاه با لهجه اصفهانی

منوچهر اسماعیلی(کاراگاه نینو

اکبرمنانی(دستیار کاراگاه

تیپ های خیلی زیادی بود که تعدادی را فراموش کرده ام بعد از مرحوم نوذری صبح جمعه را گذاشتم کنار یادش بخیر...

سلام دوست عزیز..این هم از لینک این کلیپ در یوتیوب..البته یکی دو تا کلیپ دیگه هم از کمیسر موجوده

لینک کمیسر مولدوان خدمت شما
y o u t u b e . c o m/watch?v=awrALr3nlRk

دانلود بازی آتاری

هواپیما بازی

راهنمای کار با دکمه های بازی :

دکمه R : اجرای بازی

دکمه های جهتی چپ و راست  : حرکت به سمت چپ و یا راست

دکمه های جهتی بالا و پایین : بالا بردن و کم کردن سرعت

دکمه Q : خروج از بازی

دانلود بازی

دیروز با بی حوصلگی شبکه های ماهواره را جستجو می کردم که یکباره دیدم شبکه کلیک ست ،سریال محله برو بیا گذاشته،متاسفانه فلش در دسترس نبود،با گوشی چند تا عکس گرفتم که برای تجدید خاطره دوستان با این سریال عکساش را میذارم..

نگاهی به شخصیت‌های «ارتش سری»

فراسوی نیک و بد
آنها شاید اولین قهرمانان نوجوانی ما بودند که با این‌که آنجا توی قصه زندگی می‌کردند
آنها اشتباه می‌کردند و جذاب بودند. می‌ترسیدند و شجاع بودند. نجات می‌دادند و می‌کشتند. یقین داشتند و شک می‌کردند. آنها به‌طرز هولناکی متناقض و انسانی بودند. آنها شاید اولین قهرمانان نوجوانی ما بودند که با این‌که آنجا توی قصه زندگی می‌کردند، واقعی بودند. آنها شبیه ما نبودند، تقریباً هیچ ربطی به ما نداشتند اما به ما نزدیک بودند یا شده بودند. آنها توانسته بودند این کار را بکنند چون مطلق نبودند؛ چون خاکستری بودند. چون هم بد بودند هم خوب. مثل خودمان و بقیه‌ی آنهایی که دوروبرمان می‌دیدیم و این برای سریالی که با شخصیت‌هایش تعریف می‌شد همه چیز بود. 4، 5 شخصیت اصلی در ارتش سری – به دلیل اپیزودیک‌بودن سریال- تنها نقطه‌ی اتصال داستان‌ها به یکدیگرند و به همین دلیل با جزئیات تمام ساخته و پرداخته شده‌اند. کاملاً طیف دارند به‌جای این‌که تک‌رنگ باشند و این شاید مهم‌ترین عامل جذابیت سریال است.





*لودویک کسلر / رئیس واحد گشتاپو در بروکسل
بازیگر: کلیفورد رز (1929 - ) / دوبلور: ناصر طهماسب
شق و رق، بدون انعطاف، بی‌رحم، زیرک، حسابگر و روباه‌صفت. با موهای نقره‌ای و کم‌پشت، عینک پنسی گرد، چشم‌های خاکستری که نگاهی شکاک و ناخوانا دارند، لب‌هایی که همیشه با اصرار روی هم فشرده می‌شوند و حس مصمم‌بودن و یکدندگی به آدم می‌دهند و نحوه‌ی حرف‌زدنش که به عادی‌ترین جمله‌ها، رنگ خشونت و دسیسه می‌دهد. حتی در پک‌زدن‌هایش به سیگار هم حس انجام وظیفه هست. هیچ احساسی به ماهیچه‌های صورتش نمی‌رسد و یکی از کمدی‌ترین فانتزی‌های جهان می‌تواند تصور کسلر در حال انجام عادی‌ترین کارها مثل مسواک‌زدن یا بوکردن جورابش باشد. در نسخه‌ی ایرانی همه‌ی این ویژگی‌ها با دو عامل تقویت شده است: یکی دوبله‌ی عالی ناصر طهماسب و دیگری تضعیف رابطه‌اش با مادلین که باعث شده ما همیشه او را در یونیفورم نظامی ببینیم. کسلر به مدد همه‌ی این ویژگی‌ها تا نیمه‌های سریال کمابیش متقاعدمان می‌کند که موجودی اصولگرا، پایبند به آرمان‌های آلمان نازی و رایش سوم و حتی آماده‌ی فداکاری در این راه است؛ اما مواجهه او با مادلین و راینهارت - مخصوصاً دومی- این نقاب را از چهره‌اش برمی‌دارد. جدال‌های لفظی کسلر و راینهارت - که برخلاف برانت جسور و سرکش و دنیادیده است- بارها با ضربه‌های کاری راینهارت (مثل: «تو چقدر برای آلمان جنگیدی؟» ) به پایان می‌رسد و حسادت، حقارت و حسابگری کسلر را به‌تدریج نمایان می‌کند. این رونمایی وقتی کامل می‌شود که در قسمت آخر، آرمان نازی را دستاویز ازمیان‌برداشتن راینهارت- که هویتش را می‌داند- و نجات جان خودش می‌کند. شاهکار این قسمت وقتی است که درست قبل از شلیک جوخه اعدام به طرف راینهارت، فریاد می‌زند: «به‌فرمان رایش سوم!»

یه تاپیک در مورد تبلیغات در تلویزیون دهه 60  اینجا باز شده. دوست خوبمون کاساندرا هم چند تا پست زده .:

http://forum.persiantools.com/t201218.html

مطالب خیلی جالبه . مخصوصا اون تبلیغ کم نظیر بستنی میهن که گوساله می گفت :

" مامان جون بستنی اش خوشمزه تره ! "  

پی نوشت : اینطور که بالای آواتار  کاساندارا  دیدم , کاربر منتخب سال 1389 پرشین تولز هم شده. همینجا تبریک می گیم بهش. انشااله بره برا تیم ملی و المپیک و مسابقات بین کهکشانی . 

یکی از سرگرمی های کودکان در دهه 60 به ویژه اوایل این دهه اسرارآمیز , خواندن کتاب های تن تن بود . چند وقت پیش در اینترنت به لینک هایی برای دانلود کل مجموعه تن تن و میلو برخوردم . خدا می داند که چنین چیزی در دوره کودکی ما به یک خواب و رویا شبیه بود . حتی در خواب و رویا هم نمی گنجید . من چند کتاب از این سری را  داشتم . گوش شکسته و همچنین تن تن و پیکاروها را از بقیه بیشتر دوست داشتم .

همیشه برایم سوال بود که چرا در برخی کتاب ها اسم آن دو کارآگاه تامسون و تامپسون است اما در برخی دیگر دوپون و دوپونت . یادم می آید هروقت پدرم قسمتی از کتاب گوش شکسته را برایم می خواند و تصاویرش را برایم توضیح می داد  که در بخشی از آن تن تن صبحانه ای شامل نان تست برشته با پنیر می خورد , من هوس صبحانه می کردم . حتی 5 بعد از ظهر یا 9 شب . چند سال بعد (حدود 63) وقتی یکی دوبار کتاب های تن تن را برای معاوضه با همکلاسی هایم به مدرسه بردم  ,  این صحبت بصورت زمزمه وجود داشت که این کار (حمل کتب تن تن) جرم است و مجازات سنگینی دارد . و  ما با اضطراب این تبادل را انجام می دادیم و احساس یک پارتیزان تحت تعقیب را داشتیم که دارد ماموریت خطیری انجام می دهد .  

مجموعه تلویزیونی در خانه

کارگردان: بیژن بیرنگ و مسعود رسام

بازیگران: شهلا ریاحی، رویا(مریم) افشار، اسماعیل پوررضا، اکبر عبدی، عزیز هنرآموز.

بازیگران کودک: آرش محمودی، بابک بادکوبه، محمد چراغعلی.

محصول شبکه دو  66-1365؛  13 قسمت

    مجموعه در خانه شرح اتفاقات و بازیگوشی‌های سه دوست در یک تعطیلات تابستانی بود.  علی(آرش محمودی)(؟) که با مادر(رویا افشار) و پدرش(اسماعیل پوررضا) در خانه عزیز خانم(شهلا ریاحی) مستاجر بودند و محسن(بابک بادکوبه) و پدرش(اکبر عبدی) در همسایگی‌شان.

   در تعطیلات تابستان مرتضی(محمد چراغعلی)(؟) پسرخاله علی به خانه آنها می‌آمد و شیطنت و بازیگوشی این سه کودک داستان‌های هر قسمت را تشکیل می داد، از جمله در قسمتی که در جستجوی گنج زیرزمین و باغچۀ خانه را زیر و رو می کردند( در کودکی سودای یافتن گنج بخشی از رویاهای آن دورۀمان بود و شرح این جستجوها خود می تواند مطلب دیگری شود)

  یک طوطی هم داشتند که اسم عجیبش باعث شد که نامش را فراموش نکنیم: فندق!

  یکی از شخصیت‌های شیرین و جذاب مجموعه پدر محسن(اکبر عبدی) بود که با تکیه کلام "با اجازۀ صابخونه" از دیوار مشترک حیاط سر و کله‌‎اش پیدا می شد! که دنبال محسن می‌گشت.

  در جستجو در منابع مکتوب دربارۀ مجموعه، به گزارشی از پشت صحنه سریال در شماره 44 ماهنامه فیلم(دی 1365) برخوردم که البته کوتاه و فاقد نکته خاصی است، در بخشی از گزارش اشاره شده که لوکیشن خانه پیش از این به عنوان مدرسه مورد استفاده قرار می‌گرفته است.(تاریخ تهیه گزارش آبان 1365 است)

پشت‌صحنه مجموعه

اگر اشتباه نکنم نفر دوم از سمت چپ مسعود رسام و اولین نفر ایستاده از سمت راست بیژن بیرنگ است.

   این مجموعه بعد از موفقیت مجموعه بروبیا و محله بهداشت( هر دوساختۀ بیرنگ و رسام) ساخته شد، آن دو مجموعه به صورت آیتم‌های نمایشی کوتاه و مجزا بودند و در خانه یک سریال داستانی دنباله‌دار(و هر دو برای مخاطب کودک)، ، البته ویژگی مشترک هر سه مجموعه موفقیت‌شان در جلب بینندۀ بسیار در آن سال‌ها بود.

در میان بازیگران کودک این مجموعه، بابک بادکوبه در چندین فیلم و سریال دیگر هم بازی کرد.